ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ Shot Fiction Yaoi Super Junior ] By ม.แอ

    ลำดับตอนที่ #6 : [SF] BAD BOY nc-18[HC][KH]4/5

    • อัปเดตล่าสุด 21 ส.ค. 52



    story:: [SF] BAD BOY nc-18[HC][KH]4/5

    pair :: HanCin KIHAE

    By :: admin[KH]ม.แอ


    +:::::::::::: เด็กฟิสิกส์ เอก Fiction :::::::::::::::+


    .





















    .

    "พี่ฮีชอล"

    "ดงเฮ...."

    "ครับพี่ พี่มีอะไรจะพูดกับผมเปล่าวันนี้เห็นแปลกๆ"

    "ดงเฮไปอยู่กับพี่ไหม ที่ๆดีกว่านี้"ดงเฮเอียงคอมองมาที่ฮีชอลอย่างสงสัย

    "ที่ไหนครับ"

    "ไปอยุ่กับพี่ แล้วพี่จะบอกทุกอย่าง"

    "จะให้ผมไปวันไหนครับ"

    "วันนี้เลยได้ไหม"

    "งั้นผมขอไปเก็บของก่อนนะครับ"ดงเฮรีบวิ่งไปเก็บของเอาของไปใส่รถที่จอดอยู่หน้าบ้าน

    "ดงเฮ พี่มีอะไรจะบอก"

    "อะไรครับพี่"

    "พี่ไม่รู้นะว่าดงเฮรับได้ไหม ที่มีพี่ชายเลวๆแบบนี้"

    ฮีชอล เล่าทุกอย่างให้ดงเฮฟัง พร้อมกับน้ำตามากมายที่ออกมาจากดวงตาทั้ง2คู่ทั้งน้องและพี่

    "ดงเฮไม่เสียใจใช่ไหม"

    "ไม่ครับ ไม่เลย ผมดีใจที่พี่ทำเพื่อผม ผมรับได้ไม่ว่าพี่จะเป็นแบบไหน"ดงเฮโพล่เข้ากอดพี่ชายหน้าหวานทันที

    "ปะ ไปได้แล้ว"ฮันกยองเดินมาที่หน้าบ้านเก่าๆ ก่อนขับรถไปที่บ้านหลังใหญ่ที่ฮีชอลก็ไม่เคยมาก่อนเหมือนกัน

    .

    "บ้านนี้มีแค่ฉันอยุ่กับน้องชายที่เป็นญาติเท่านั้นที่พึ่งกลับมาจากอเมริกา"ฮันกยองหันมายบอกทั้งสองคนพี่น้อง

    "นายไม่เห็นบอกฉันเลย"

    "ก็เขาพึ่งกลับมานิ"

    ฮันกยองเรียกคนรับใช้มายกของทั้งของดงเฮและของฮีชอลขึ้นไปไว้บนห้องที่เตรียมพร้อมไว้แล้ว โดยดงเฮนอนคนเดียว กระเป๋าฮีชอลถูกจัดแจงไปไว้ที่ห้องของตนเอง

    ทั้งสามคนเดินเข้ามาในบ้านพร้มมองคนที่นั่งอยู่บนโชฟาด้วยความสะบายใจ ตามองที่ทีวี ในหูมีเพลงที่เสียงฟังอยู่ ในมือถือขนมกิน อย่างไม่สนคนที่เดินเข้ามาใหม่

    ฮันกยองเดินมาหาน้องชายต่างสายเลือดแล้วปิดทีวี ถอดสายฟังออก ทำให้คนที่ถูกกระทำมองอย่างขัดใจ

    "พี่ทำอะไรของพี่เนี้ย"

    "นี้คิบอม นายโตแล้วนะ อย่ามาทำตัวเป็นเด็กๆได้ไหม"

    "แล้วนี้พี่พาใครมาอะ"คิบอมถามแล้วมองไปทั้ง2คนที่แปลกหน้า

    "ฮีชอล ภรรยาฉัน กับดงเฮน้องชายของฮีชอล"คิบอมมองไปที่ดงเฮอย่างไม่วางตา สำรวจพินิจใใบหน้าหวานนั้น จนอีกคนรู้สึกเขินอายจึงเดินไปหลบข้างหลังฮีชอล

    "โป๊ก....."ฮันกยองมองตามสายตาน้องชายแล้วเคาะหัวแรงๆไป1ที

    "นายคิดอะไร อย่าคิดนะว่าฉันไม่รุ้"ฮันกยองพูดแล้วพาทั้ง2คนไปดูห้องของตนเอง

    คิบอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นอีกคนเดินผ่านหน้าไป


    ดงเฮเข้ามาที่ห้องแล้วจัดแจงของเครื่องใช้ วางให้เป็นระเบียบ แล้วออกมาที่หน้าห้อง แต่ต้องปิดประตูลงอย่างตกใจเมื่อเห็นคิบอมมายืนอยู่ที่หน้าห้อง

    ดงเฮปิดประตูเสียงดังแล้วจับที่หน้าอกขวาของตัวเองที่หัวใจเต้นแทบออกมาได้


    ตกตอนเย็นทั้ง4คนก็ลงมากินข้าวพร้อมกัน ก็มีแต่ ฮีชอลกับฮันกยองที่กินข้าวคุยกันอย่างอดมั่นใส้ไม่ได้ พลัดกันป้อนจนน้องชายของหน้าหวานแทบโยนช้อนใส่

    พอกินอาหารเสร็จทั้ง4คนก็แยกย้าย ก็มีฮีชอลกับฮันกยองเหมือนเดิมที่ขึ้นไปที่ห้องนอนพร้อมกัน

    ดงเฮกับคิบอมแล้วแยกกันตรงประตูเข้าห้อง  เพราะ ห้องนอนดงเฮ อยู่ ตรงข้ามห้องคิบอม

    .

    ดงเฮตัดสินใจล้มตัวนอนด้วยความเมื่อยล้ามาทั้งวัน  ตาหวานหลับลงพร้อมกับสติที่ดับไปเพราะความเมื่อล้า

    คิบอมเดินออกมาที่หน้าห้องแล้วเดินเข้าไปที่ห้องดงเฮที่ลืมล็อคห้องไว้

    แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงดงเฮอย่างถือวิสาสะ มือหนาเกาะกุมที่เอวดงเฮภาพใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

    "อะ อ๊า.."

    "ยะ อย่า แรง สิ"

    "อ๊า อะ"

    "อะ อืม"

    "ตรงนี้ไม่ใช่"

    "อะ อื๊อ อะ"

    "แร ง  อีก นิด  นะ  อะ"

    "ซี๊ส....อะ อื๊ม"

    "อย่าเสียงดังสิ เดี่ยวน้องตื่น"

    "เค้าคงหลับไปหมดแล้วแหละ"

    "อีกหน่อยนะ"

    "อะ อื๊ม"

    "อะ....อ๊า"


    เสียงข้างห้องทำให้ดงเฮต้องตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วรู้สึกถึงสิ่งหนักๆที่มาทับเอวตนเองไว้ จึงหันหน้ามาดู แล้วกำลังจะร้องแต่ถูกฝามือใหญ่ปิดปากสะก่อน

    "จุ๊ ๆ  นายไม่ได้ยินเสียงอะไรหรอ"

    "เดี่ยวก็รบกวนกิจกรรมของพี่เรา2คนหรอก"

    เมื่อเห็นอีกคนเริ่มสงบลง คิบอมจึงเอามือออก จึงทำให้ดงเฮหลุดออกจากมือนั้นแล้วเแลี่ยนมือตัวเองมาบีบคอคิบอมแทน

    "แค๊ก ๆ"

    "โอ้ย นายจะฆ่าฉันหรือไง"

    "จุ๊ ๆ  อย่าเสียงดังไป เดี่ยวรบกวนพี่ๆ" ครั้งนี้เป็นดงเฮที่พูด พร้อมถีบคิบอมลงจากเตียงไป

    คิบอมจึงลุกขึ้นแล้วเล่นไล่จับกับดงเฮสองนานจนข้างห้องเสียงเงียบไป

    "นายจะทำอะไรฉัน ออกไป"ดงเฮตะโกนลั่น

    "อย่าเสียงดังสิ เดี่ยวพี่ๆก็ตื่นหรอก เดี่ยวพี่ๆก็เข้าใจผิดหรอกว่าเราทำอะไรกัน"

    "ใครทำอะไรกับนายออกไป"ดงเฮปาหมอนแล้ววิ่งรอบเตียงเมื่อเห็นคิบอมวิ่งมาจึงวิ่งหนีขึ้นเตียงไป แล้วเสียหลักล้ม ทำให้อีกคนขึ้นมาตระคุบทัน

    "อะ จับได้แล้ว"

    "นายจะทำอะไรฉัน"

    "ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก นะ"คิบอมตอบกลับพร้อมกอดทางด้านหลังของดงเฮหลวมเพื่อให้นอนได้สะดวก

    ดงเฮไม่ได้ขัดขืนอะไร ก็มีเพียงเสียงหัวใจที่ดังระรั่วอยู่ตอนนี้แล้ว ก็พร่อยหลับไป จนถึงเช้า

    "ดงเฮพี่มีอะไรอยากจะขอหน่อยได้ไหม"ฮันกยองหันมาถามดงเฮที่ดูทีวีอยู่แล้วมีคิบอมนั่งดูด้วยข้างๆ

    ดงเฮเขยิบถอยห่างมา แต่คิบอมก็ขยับตาม จนจ้องหนีไปนั่งโต๊ะเดี่ยว แต่ก็ถูกคิบอมก่อกวนเหมือนเดิม

    "อะไรครับพี่  นายไปไกลๆได้ไหม"

    "นายช่วยดูแลคิบอมหน่อย"

    "อะไรอะพี่ฮัน ผมไม่ใช่เด็กๆนะ"

    "นายโตแต่ตัวแต่สมองอย่างกับเด็ก"คำพูดของฮันกยองสร้างเสียงหัวเราะของคนในบ้านได้ไม่น้อย ทั้งฮีชอลและดงเฮแต่มีดงเฮที่หัวเราะอย่างไม่เกรงใจ

    "ไม่เอาอะพี่"

    "นี้คือคำสั่ง งั้นเงินเดือนตัดครึ่งหนึง"

    "ก็ได้ๆ"คิบอมพยักหน้าตอบรับเพราะยังไม่อยากถูดตัดเงิน แค่นี้ก็แทบใช้ไม่พออยุ่แล้ว ถ้าถูกหกไปคงไม่เหลืออะไรเลย

    "ดงเฮ นายต้องควบคุมทุกอย่าง"

    "ได้ครับพี่"ดงเฮแสยะยิ้มที่ฮีชอลเคยสอนไว้


    "นายจะไปไหน"เสียงดงเฮเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอีกคนกำลังขับรถสีขาวออกจากบ้านหรือคฤหาส

    "เรื่องของฉัน"

    "ไปด้วย"ดงเฮกระโดดขึ้นรถทันที

    "ไปทำไม ลงไปเลย ไม่ใช่เรื่องของเด็ก"คิบอมพลักดงเฮออกจากรถแต่อีกคนก็ไม่ยอมแพ้

    "ใครเด็กนายจำไม่ได้แล้วหรอว่าพี่ฮันบอกว่าอะไร ถ้านายไม่ให้ฉันไปจะไปฟ้องพี่ฮัน"ดงเฮหันหน้ามาบอกคิบอมอย่างเจ้าเลห์ ทำให้คิบอมต้องจำใจเอาคนๆนี้ไปด้วย

    รถมาจอดสนิทที่ผับหรูที่เป็นแหล่งมั่วสุ่มของวัยรุ่นทั้งอายุถึงและไม่ถึง พวกไฮโซ ดงเฮมองสถานที่แห่งนี้แล้วมองคนที่พามา

    "จะลงไปไหม ไม่ลงก็รออยู่ในนี้ แต่ระวังละ"คิบอมพูดแล้วมองไปรอบๆรถที่ข้างนอกคือที่จอดรถไร้ผู้คน มีแต่ความมืด

    "เออๆ ไปๆ สิ นายจะปล่อยให้ฉันอยุ่คนเดียวหรอ"ดงเฮรีบกระโดดลงรถทันที

    "อย่าปล่อยมือฉันละ"คิบอมจับมือดงเฮไว้แล้วลากเข้ามาที่ที่ตนเองจองไว้กับเพื่อน ดึงดงเฮให้นั่งลงข้างๆตน

    "ถอยก็ได้หรอกมันอึดอัด"

    "นายไม่เห็นสายตาพวกนั้นหรอ"คิบอมกระซิบบอก ทำให้ดงเฮมองตามแล้วพบแต่สายตาหื่นๆพวกนั้นจึงขยับมาใกล้คิบอมมากขึ้น

    "นายคงไม่เคยมาสินะ"

    "อืม"

    "อย่าไปไหนละ เดี่ยวฉันมา"คิบอมบอกดงเฮแล้วเดินออกไป

    ดงเฮที่มีความอยากรู้อยากเห็นจึงเดินออกมาจากโต๊ะ

    "ดงเฮจะไปไหนหรอครับ"เสียงเพื่อนคิบอมถามเมื่อเห็นว่าคิบอมสั่งไว้ว่าไม่ให้ไปไหน

    "ไปเข้าห้องน้ำนะ"

    "ให้คิบอมมาก่อนไหม"

    "ไม่เป็นไรหรอก"

    "งั้นผมไปเป็นเพื่อนไหม"

    "ผมไปเองได้"ดงเฮลุกขึ้นแล้วเดินไปทำให้เพื่อนคิบอมมองตามไปเท่านั้น


    "น้องชื่ออะไรครับ"เสียงร่างทุ้มเดินมาประชิดตัวแล้วถามดงเฮ

    "........"ดงเฮมองซ้ายขวา

    "น้องและครับ"

    "ดงเฮ ครับ"

    "ดื่มอันนี้หน่อยไหมครับ"

    "ผมดื่มไม่เป็นหรอก"ดงเฮปฏิเสธไป

    "ลองหน่อยนะ"ร่างทุ้มพยาามให้ดงเฮดื่ม ดงเฮมองหน้าก่อนที่จะกระดกหมดทันทีแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ

    ขา2ข้างเริ่มรุ้สึกไม่มีแรง สายตาเริ่มมุนมัว อาจเป็นเพราะน้ำมึนเมาที่ดื่มดงเฮไม่เคยดื่มด้วย จึงทำให้เมาง่าย

    "มึงเห็นดงเฮไหม"คิบอมถามเพื่อนอย่างตื่นตนกเมื่อไม่เห็นดงเฮนั่งอยุ่ที่เดิม

    "เห็นไบอกว่าไปเข้าห้องน้ำ"

    "ทำไมมึงไม่ห้ามวะ"

    "อ้าว กุบอกไปแล้ว"คิบอมวิ่งออกจากโต๊ะแล้วไปตามดงเฮที่ห้องน้ำแต่ไม่เห็นร่างบางจึง ตกใจมากขึ้น แต่บังเอินไปเห็นคนคล้ายร่างบางกำลังเต้นอยู่บนฟอร์จึงเดินเข้าไปใกล้

    แล้วมองอย่างพินิจจึงเห็นว่าเป็นร่างบางแน่นอน แล้วกระชากแขนออกมา


    แต่ดงเฮโยกย้ายตัวไปกับเพลงที่บรรเลงอยุ่ พร้อมกับยั่วส่งสายตาหวานไปให้คนแถวนั้น

    คิบอมดึงร่างบางออกแต่ดงเฮกลับเอาแขนสองข้างเกาะที่คอคิบอม ขยับหน้าไปใกล้ แล้วกดจูบอย่างหนักหน่วง คิบอมพลักร่างบางออก

    "ดงเฮ ดงเฮ"

    "อะ ราย"

    "นายเมาแล้ว กลับเทอะ"

    "อะไรกัน"

    ดงเฮไม่รอช้าคว้าคิบอมาจูบอีกรอบแต่ครั้งนี้จูบนานกว่าเดิม ลิ้นบางผ่านปากหนาเข้าไปกวาดต้อนหาความหวานนั้น ลิ้นเล็กไล้เลียลิ้นหนาอย่างสนุก จนทำให้อีกคนแทบขาดอากาศหายใจ

    ร่างบางจึงทอดลิ้นออกมา แล้วหมดสติลง ทำให้เป็นภาระคิบอมอีกคือต้องพาไปส่งที่บ้านแถวยังต้องคิดหาคำแก้ตัวกับพี่ชายสุดที่รักไว้ด้วย

    "กลับมาแล้วหรอไอน้องชายตัวดี"

    "ครับพี่"คิบอมพูดแล้วมือคล้องที่เอวดงเฮที่เมาหมดสติไป

    "แล้วนายไปทำอะไรดงเฮทำไมเป็นแบบนั้นละ"

    "ผมก็ไม่รุ้อะพี่ ผมทิ้งไว้แปเดียวเป็นแบบนี้เลย"คิบอมบอกฮันกยองแค่นี้โดยไม่กล้าเล่าต่อมาเกิดอะไรขึ้นมั้ง

    "งั้นนายดูแลดงเฮด้วย ฮีชอลนอนแล้ว"

    "แหม...เดี่ยวนี้นอนไว เก็บแรงไว้ตอนดึกๆหรอพี่"

    "ทลึ่งแล้วดราไปได้แล้ว"ฮันกยองไล่น้องชายตัวนี้ไปดูแลดงเฮที่เมาเป็นหมา

    "ไหนบอกว่ามาดูแลฉันไง ทำไมฉันต้องมาดูแลนายด้วยนิ"คิบอมพึมพำกับตัวเองเบาๆ

    "อะ...อา"ดงเฮที่ยังไม่หมดลิ้นแอลกอฮอร์ เริ่มถอดกระดุมเสื้ออกกด้วยคว่ทร้อน เหงื่อที่โซกบนใบหน้า ทำให้เซกซี่ยิ่งขึ้น

    คิบอมไปเอาผ้าชุบน้ำมาแล้ววางลงก่อนจะเช็ดให้ร่างบาง แต่มือร่างบางไม่อยู่นิ่งจับป่ายไปทั่ว

    "อืม อื๊ม"

    "อือ"

    ดงเฮจับคอคิบอมโน้มจูบทั้งที่เปลือกตายังคงปิดอยู่ แล้วถอดเสื้อคิบอมออกอย่างไว ทำให้อีกคนที่จะห้ามในตอนแรก แต่ตอนนี้กับไม่อยากห้ามซะแล้ว

    ดงเฮถอดเสื้อตัวเองออกพร้อมกับกางเกงที่เกะ กะ ทิ้งซะ แล้วกดคิบอมลงบนเตียงนุ่ม

    "เห้ย นายจะกดฉันหรอ"

    "ฉันก็เสียความเป็นเมะสิ"

    "คิบอมฉันไม่ไหวแล้วม ฉันขอเทอะ นะ"

    "อืม...."

    "อะ....อืมมม"ดงเฮพูดพร้อมจูบที่ปากหนาอย่างเร่าร้อน ปากบากครอบคลุมปากหนาจนหมด ลิ้นเลียที่รอบปากหนา ปากเล็กค่อยๆแทะเลมทีละนิดกัดเบาๆที่ฝีปากล่าง

    แล้วสอดลิ้นไปที่โพรงปาก ลิ้นไล้เลียตั้งแต่ฝันซีกหน้าล่างบนเข้าไปข้างใน คิบอมไม่ยอมแพ จับท้ายทอยล่างเล็กแล้วดันลิ้นเล็กออกเพื่อให้ตัวเองลุกแทน ลิ้นหนาดันลิ้นเล็กกลับแล้วเปลี่ยน้เป็น

    ลิ้นใหญ่ไปอยู่ในโพรงปากบาง ลิ้นหนายอกล้อในโพรงปากนั้นจนลืมคำว่าหานใจ ร่างบางเริ่มทุบที่หน้าอก จนต้องถอดลิ้นอิอกทั้งคู่


    ดงเฮที่อยู่บนตัวคิบอมลิ้นบางไล้เลียส่วยของใบหน้าจนมีคราบน้ำลายเหนีรยวติดหน้า ปากบางไล้ลงไปถึงลำคอมีกลิ่นน้ำหอมนิดๆ ดูดเม้นที่ยอดอก เกิดรอยจำนวนมาก จนทำให้คิบอมแปลกใจไม่น้อย

    ว่าร่างบางจะร้อนแรงแบบนี้ทำให้คิบอมรู้ทันทีวางดงเฮโดนยา


    "อะ  อื๊อ"

    "อะ อ๊า" ดงเฮไล้เลียจึงมาถึงส่วนล่าง แล้วเลียเพื่อความเสี่ยวซ่าน ทำให้ความเป็นชายของคิบอมตั้งชูชันที่มีน้ำขุ่นขาวจำนวนมากอยุ่ในนั้น

    ปริ่มไหลออกมาก ดงเฮจึง อม แล้วจับ รูดขึ้นรูดลง ตามจังวะ ไร้เลียส่วนปลายที่มีน้ำไร้ออกมา จนร่างหนาทนไม่ไหวปล่อยออกมา แล้วอมเอาไว้ ปล้วไปกดจูบปล่อยน้ำที่อมให้คิบอมกลืนกินลงไปว่ามันหวานแค่ไหน

    "อืม" คิบอมจับดงเฮกดลงที่เตียงเมื่อเห็นว่าอีกคนเหนื่อยแล้ว


    "คราวนี้ตาฉันมั้ง"ดงเฮจับขาดงเฮขึ้นตั้งชันเพื่อความสะดวก แล้วจับที่แก่นกลางล่างบางแล้วบีบเบาๆ "อะ  อา..."ทำให้ร่างบางร้องอย่างลืมตัว

    คิบอมดูดเม้นที่ลำคอ แล้วทำรอยไว้มาก จูบไล้ทั่วตัวร่างบาง จับจับดงเฮให้หันหลัง แล้วจูบไล้ตั้งแต่หัวไล้ ลงมาถึง ช่องทางรัก คิบอมไล่เลียให้น้ำลายเป็นตัวล่อลื่น วนไปวนมา

    แล้วเริ่มจาก2นิ้ว.."อะ อื๊อ"

    "อะ  เจ็บ"

    "อะ อีกนิดนะ"แล้วเแลี่ยนเป็น3นิ้ว

    "เจ็บ"

    "อย่าเกรงสิ"

    "อะ อื๊อ" คิบอมไล้วนนิ้วอยู่นานจนถอดออกมา

    แล้วเอาส่วนปลายข่อลงไป แล้วค่อยๆยัดลงทีละนิด จนมิด แช่ไว้สักพัก จนดงเฮรอไม่ได้จึงเริ่มขยับเอง

    "อะ อื๊อ"

    "อะ...อะ"

    "ใจร้อนจริง"

    "อะ "

    น้ำสีขาวขุ่นทั้งสองออกมามากมาย  ร่างสูงชิมความหวานนั้นของร่างบางแล้วกัดเบาๆที่แก่นกลางของร่างบาง ทำให้ร่างบางกระตุกแล้วมีอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ

    คิบอมจึงอมแล้ว รูดขึ้นรูดลง เลียไล้ทั่วแท่ง  ดูดดุนที่ส่วนปลาย ทำให้แรงดูดเอาอากาศออกจึงทำให้น้ำสีขาวจึงออกมา แทนทีอากาศในช่องปาก


    คิบอมจึงกดให้ดงเฮหยุด แล้วตนนเองขยับเองมั้ง  ตอนแรกก็ช้าๆต่อมาเริ่มเร็วเพิ่มความถี่มากขึ้น เสียเนื้อเสียดเนื้อกระทบกันมากขึ้น เสียงครางดังทั่วห้องโดยไม่รุ้ว่ามีคนข้างห้องแอบฟังอยู่

    จนทั้งาสองคนเริ่มเหนื่อย จึงพอแค่นี้ แต่ความเป็นชายของคิบอมได้คาไว้อย่างนั้น จนถึงตอนเช้า เพื่อให้ ร่างบางตกใจเล่น


    .












    .

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×