คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Hysterie Of Love (ตอนที่ 5)
Hyeterie Of Love (ตอนที่ 5)
( โจ คยูฮยอน )
รุ่งเช้าเมื่อจองซูลงมาจากห้อง เขาก็เห็นซองมินนั่งดูทีวีอยู่ เขาสงสัยมากกับเรื่องเมื่อวาน ปกติแล้วซองมินจะบอกเขาตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นกับซองมิน บ้างแต่เมื่อวานเขาถามซองมินกลับไม่ตอบ
“อรุณสวัสดิ์จะ ซองมิน”
“ครับพี่จองซู”
“ตื่นแต่เช้าจะรีบไปทำงานหรอ” คำถามของจองซูทำให้ซองมินอยากร้องไห้ แต่เพราะไม่อยากให้พี่เป็นห่วงซองมินจึงแสร้งยิ้มให้กับจองซู
“ป่าวครับวันนี้ผมหยุดหนะ”
“ห๊า! หยุดนายเพิ่งไปทำงานแค่วันเดียวได้หยุดแล้วงานอะไรเนี้ย”
“เอาน่าพี่หยุดก็คือหยุดน่า” ซองมินตอบอย่างร่าเริงและนั่นมันก็เป็นการแสร้งทำ
“อืม งั้นพี่ไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวต้องรีบไปทำงาน ไอหมีมันจะได้ไม่บ่นพี่ว่าพี่ไปทำงานสาย เบื่ออะ”
“ครับ” ซองมินตอบสั้นๆแล้วหันมาสนใจทีวีต่อ ที่จริงแล้วเขาไม่ได้ดูทีวีเลยแต่เขากลับคิดถึงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ทำไมนะชั้นถึงได้คิดถึงแต่นาย โจ คยูฮยอน ทั้งๆที่ชั้นไม่อยากได้ยินชื่อนายด้วยซ้ำ
.
.
.
.
.
~ กริ๊ง ~ ก๊อง ~ กริ๊ง ~ ก๊อง ~
“ใครมาหนะซองมิน” จองซูที่กำลังเดินลงจากบันไดเอ่ยถามน้อง
“เดี๋ยวผมไปดูเองครับ” พูดจบซองมินก็เดินไปเปิดประตูรับคนที่กดกริ๊งเรียกแต่เช้า
“สวัสดี ซองมิน” ร่างบางเอ่ยทักซองมินอย่างเป็นมิตร
“อ่าว สงัสดีฮะพี่อีชอล เชิญข้างในก่อนครับ” ซองมินยิ้มร่าเมื่อรู้ว่าคนเซงหน้าเป็นคนที่เขาอยากเจอมากที่สุดในตอนนี้
“อ่าว ฮีชอลมาได้ยังไงเนี้ย” จองซูเอ่ยถามเพื่อนรักอย่าง งง
“ชั้นก็ขับรถมานะสิ ถามโง่ไปได้ ฮ่าๆๆ” คิม ฮีชอล เพื่อนรักของจองซูตอบกลับอย่างแสบสันทีเดียว
“ชั้นหมายถึง นายกลับมาเมื่อไหร่ ไม่เห็นบอกชั้นเลยจะได้ไปรับ”
“เออน่า ชั้นกลับมาเมื่อวาน ที่ไม่บอกหนะกะว่าจะมาเซอร์ไพส์แกหนะ”
“อืม เซอร์ไพส์มากเลยครับพี่ฮีชอล ผมคิดถึงพี่จัง” พูดจบซองมินก็เข้าไปฮีชอล ด้วยความคิดถึง เพราะนอกจากจองซูกับฮยอกแจแล้ว ฮีชอลเป็นอีกคนที่ซองมินไว้ใจ
“เอ้าๆๆ กอดกันเข้าไป ทีพี่ละอยู่ด้วยกันทุกวันไม่เห็นกอดบ้าง ชิ” จองซูพูดประชดซองมินเข้าเต็มๆ
“คร๊าบบบ ผมก็กอดพี่อยู่นี่ไง สายแล้วนะพี่” ซองมินพูดเตือนพี่ชายถึงเรื่องเวลาการไปทำงาน
“อ๊าก! จริงด้วยสายแล้วๆ งั้นพี่ไปก่อนนะซองมิน ไปนะฮีชอล ไว้ตอนเย็นจะกลับมาทำอะไรอร่อยๆให้กิน” พูดจบจองซูก็รีบออกไปทำงานทันที
“ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆนะจองซู ฮ่าๆ” ฮีชอลพูดถึงเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันนาน ตั้งแต่ตอนที่เขาได้งาน เขาต้องย้ายไปอยู่ที่ประเทศจีน แต่นิสัยเพื่อนรักของเขายังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย
“พี่ฮะ อยู่ที่จีนเป็นไงบ้างฮะ” ซองมินถามแล้วส่งยื้มหวานให้ฮีชอล
“อืม ก็ดีนะ แต่พี่ค่อยไม่ชอบประธานบริษัทเท่าไรอะ ได้ยินแค่ชื่อก็ไม่ถูกโฉลกละ ฮ่าๆๆๆ”
“อ่าวซะงั้น แล้วพี่ไม่เคยเห็นหน้าเขาแล้วหรอ”
“ยังอะ ส่วนใหญ่เขาจะทำงานอยู่ที่เกาหลีอะจะไปจีนแค่ปีละ 2-3 ครั้งเอง”
“แค่รูปก็ยังไม่เคยหรอ”
“อืมเห็นก็เห็นอยู่นะแต่ไม่ค่อยชัดอะ พี่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก ฮ่าๆๆ”
“อ่อครับ”
“นี่ขนาดเห็นไม่ชัดพี่ยังไม่ชอบ ถ้าชัดพี่คงอยากฆ่าเข้าเลยอะ” ฮีชอลพูดด้วยสายตาจริงจัง
“อ่าพี่ โหดไปไหมฮะ ผมเริ่มกลัวแล้วสิ” ซองมินพูดด้วยสีหน้าหวาดๆ
“ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นหนะ” ฮีชอลหัวเราะในความไร้เดียงสาของซองมิน
.
.
.
.
Sorry Sorry Sorry Sorry เนกา เนกา เนกา ~ ~
“สวัสดีครับ ผมซองมินพูดครับ....ครับ....ห๊า!อะไรนะครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลยครับ” ซองมินวางโทรศัพท์ด้วยสีหน้าท่าทางทีกังวล
“มีอะไรหรอซองมิน” ฮีชอลเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“เออ.... คะ...คือ...พี่จองซู....พี่จองซู”
“จองซูเป็นอะไรห๊า” ฮีชอลคาดคั้นเอาคำตอบ
“พี่จองซูถูกรถชนฮะ เราต้องรีบไปที่โรงพยาบาล” ซองมินพูดจบทั้งสองคนก็รีบไปหาจองซูที่โรงพยาบาล
.
.
.
.
.
.
.
-------------โรงพยาบาลโซล-----------
“ฮือๆ ผมกลัวครับ ผมกลัวพี่ฮีชอล” บนใบหน้าหวานของซองมินเต็มไปด้วยน้ำตาของความกลัว เขากลัวมากเขากลัวว่าจะต้องเสียพี่ชายคนเดียวของเขาไป
“ไม่เป็นไรนะซองมิน เชื่อพี่สิจองซูต้องปลอดภัย” ฮีชอลปลอบซองมินทั้งๆที่เขาเองก็กังวลและกลัวเช่นกันแต่ในสถานการณ์แบบนี้เขาต้องเข้มแข็งไว้
“อ๊ะ นั่นหมอออกมาแล้ว” ฮีชอลและซองมินรีบเดินเข้าไปหาคุณหมอเพื่อจะถามถึงอาการของจองซู
“หมอครับอาการเพื่อนผมเป็นไงบ้างครับ” ฮีชอลเอ่ยถาม
“ตอนนี้สมองของคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงครับ เราจึงต้องทำการผ่าตัดด่วน หมอจึงต้องมาถามญาติๆก่อนหนะครับ”
“ครับรีบช่วยพี่ผมเถอะครับ แพงเท่าไรผมก็จะจ่ายขอแค่พี่ผมปลอดภัยก็พอฮือๆ” ซองมินพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงพี่ชายอย่างมาก
“ครับ งั้นผมขอตัวนะครับ” หมอเยซองผู้ใจดี ตอบแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องICU ซึ่งนั่นก็ทำให้ซองมินคิดหนักเพราะตอนนี้เขาคงไม่มีเงินมากพอที่จะมาจ่ายค่ารักษาจองซูแน่
“เป็นไรรึป่าวซองมิน ดูน่าเราซีดๆไปนะ” ฮีชอลถามซองมินอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นหน้าของซองมินเปลี่ยนสี
“คือผม.....ผม” ซองมินตอบตะกุกตะกัก
“ผมอะไรก็ว่ามาสิ”
“ผมคงไม่มีเงินมากพอที่จะมาจ่ายค่าผ่าตัดครั้งนี้แน่ครับ” ซองมินบอกสิ่งที่เขากำลังคิดหนักในตอนนี้ให้ฮีชอลได้รับรู้ ซึ่งฮีชอลเองก็คงช่วยอะไรเขาได้ไม่มากเพราะฮีชอลเองก็ไม่ได้มีเงินมากมายอะไร
“อืมพี่เข้าใจนะ และพี่ก็จะช่วยเราให้ถึงที่สุดเลยนะ”
“แล้วพี่จะหาเงินมาจากไหนครับ” ซองมินถามอย่างกังวล
“ผมพอจะช่วยคุณได้นะ” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นดึงความสนใจของทั้งสองให้มองไปที่เจ้าของเสียงนั่นเป็นตาเดียว
“โจ คยูฮยอน” ซองมินเอ่ยชื่อคนตรงหน้า
อ๊ากกก ทึกกี้ถูกรถชน แล้วคยูจะมาช่วยมินรึนี่
ตอนต่อไปจะเป็นไงน๊า อยากรู้ เม้นๆๆๆๆๆๆ
10 เม้นตามเคย คึคึ ตอนนี้อัพยาวอะ
ความคิดเห็น