จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #6 : เริ่มงานประลองประจำตระกูล

หกปีผ่านไป…

ลานประลองกลางแจ้งของตระกูลหลิน คลาคล่ำไปด้วยผู้คน บรรยากาศคึกคักดุจงานเทศกาล วันนี้เป็นวันประลองประจำปี ที่เหล่าศิษย์ จะได้แสดงฝีมือ ประลองความสามารถ

หลินเฟยในชุดฝึกสีฟ้า ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน ร่างกายที่เคยผอมบาง บัดนี้แข็งแรงกำยำขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แววตาที่เคยสั่นไหว ถูกแทนที่ด้วยความมั่นใจ

ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยหยุดฝึกฝน ทั้งเคล็ดวิชาเสริมรากฐานกายา และเคล็ดวิชาหลอมสวรรค์

แม้จะไม่มีใครรับรู้ แต่หลินเฟยก็สามารถสร้างแก่นรากฐานกายาได้สำเร็จ แถมยังก้าวข้ามขีดจำกัด ไปถึงระดับวัชระ เทียบเท่ากับศิษย์ ที่มีพรสวรรค์

“หลินเฟย อย่าประมาทล่ะ” หลินหยาง เด็กหนุ่มร่างท้วม เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของหลินเฟย กล่าวให้กำลังใจ

หลินเฟยยิ้มมุมปาก “อืม ข้าจะทำให้ดีที่สุด”

“ดูเหมือนปีนี้ หลินเฟยจะเปลี่ยนไปนะ”

“นั่นสิ แววตาของเขาดูมั่นใจขึ้น”

“คงฝึกหนักน่าดู แต่แก่นลมปราณจิตระดับธรรมดา จะไปสู้ใครได้”

เสียงซุบซิบดังขึ้นรอบทิศ หลินเฟยไม่ได้สนใจ เขามุ่งมั่นอยู่กับการแข่งขันเบื้องหน้า

“รอบแรก! หลินเฟย พบกับ หลินไห่!” เสียงประกาศดังก้องไปทั่วลานประลอง

หลินไห่ เด็กหนุ่มร่างสูง ในชุดฝึกสีฟ้า เดินยืดอก ก้าวขึ้นมาบนเวทีอย่างมั่นใจ

“ฮ่าๆๆ หลินเฟย เจอกันสักที ปีที่แล้ว ข้าแพ้เจ้าเพราะเผลอไปหน่อย ปีนี้ ข้าจะเอาคืนให้สาสม!”

หลินไห่ เป็นศิษย์ ที่มีพลังปราณระดับดี แต่ด้วยนิสัยชอบดูถูกคน จึงไม่ค่อยฝึกฝน ทำให้ปีที่แล้ว พลาดท่า แพ้หลินเฟย ที่ใช้ไหวพริบ เอาชนะไปได้

หลินเฟย ก้าวขึ้นเวที เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ โดยไม่หวั่นเกรง

“เริ่มได้!” ผู้คุมกฎ ประกาศ

หลินไห่ รวบรวมพลังปราณ พุ่งเข้าโจมตีหลินเฟย อย่างรวดเร็ว

ทว่า…

หลินเฟย กลับหลบหลีก ได้อย่างคล่องแคล่ว ราวกับมองเห็น การเคลื่อนไหว ของคู่ต่อสู้ ล่วงหน้า

“เร็วขึ้น แข็งแกร่งขึ้น…” หลินไห่ เบิกตากว้าง ด้วยความตกใจ

“แก่นรากฐานกายาระดับวัชระ...” เสียงพึมพำของใครบางคน ดังขึ้นท่ามกลาง ความเงียบ

ทุกสายตา ต่างจับจ้องไปที่ หลินเฟย ด้วยความประหลาดใจ

...ความตกตะลึงฉาบทั่วลานประลอง หลินเฟย ปรากฏรัศมีสีเงินวาววับแผ่ออกมาจากร่าง "แก่นรากฐานกายาระดับวัชระ! เป็นไปได้ยังไง!" เสียงอุทานดังขึ้นจากฝูงชน พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าคนที่เคยถูกมองเป็นแค่เศษฝุ่นอย่างหลินเฟย จะสามารถบรรลุแก่นรากฐานกายาระดับสูงเช่นนี้ได้

“เจ้า... เจ้ามันปีศาจ!” หลินไห่หน้าซีดเผือด แก่นรากฐานกายาระดับวัชระของหลินเฟย ไม่เพียงแต่เสริมความเร็วและพละกำลัง แต่ยังมอบสัญชาตญาณการต่อสู้ที่เหนือชั้น

หลินเฟยไม่พูดเปล่า เขารวบรวมพลังปราณ หมัดของเขาเปล่งประกายสีเงินวาววับ พุ่งเข้าหาหลินไห่ด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

หลินไห่พยายามรวบรวมพลังปราณป้องกัน แต่ก็สายไปเสียแล้ว หมัดของหลินเฟย กระแทกเข้าที่กลางอกอย่างจัง จนร่างของหลินไห่ลอยละลิ่วปลิวตกเวทีไป

ความเงียบปกคลุมไปทั่วลานประลอง ก่อนที่จะถูกเสียงเชียร์ดังสนั่นหวั่นไหวเข้าแทนที่ “หลินเฟย! หลินเฟย! หลินเฟย!” ชื่อของเขาถูกเปล่งออกมาจากปากของผู้คนมากมาย ที่เคยเหยียดหยันดูถูกเขา

แต่ชัยชนะเหนือหลินไห่ เป็นเพียงจุดเริ่มต้น การแข่งขันยังคงดำเนินต่อไป คู่ต่อสู้ของหลินเฟยในรอบลึกๆ ล้วนแล้วแต่เป็นศิษย์ที่มีพรสวรรค์ พวกเขาบางคนมีระดับพลังปราณสูงกว่า หรือแม้แต่มีเคล็ดวิชาที่ร้ายกาจ

ทว่า หลินเฟย ก็สามารถเอาชนะอุปสรรคเหล่านั้นมาได้ทั้งหมด เขาใช้ไหวพริบ สัญชาตญาณ และที่สำคัญที่สุดคือ ความมุ่งมั่นที่ไม่มีวันยอมแพ้ พลิกสถานการณ์ที่ดูเหมือนจะพ่ายแพ้ ให้กลับมาเป็นชัยชนะได้อย่างเหลือเชื่อ

ปกติตอนเด็กคนในเรื่องไม่ค่อยสร้างแก่นรากฐานกายากัน ถึงระดับปรมาจารย์ค่อยเริ่มสร้างกัน มันเสียเวลาการฝึกวิชา