คลังตัวละคร character Storage

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

เดี๋ยวมาแปะรูป

“ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ทำไมฉันต้องเป็นคนเจ็บทุกครั้งเลย”
    ชื่อ-นามสกุล:  อโล อินเซสติน Aloe Insestin

ความหมาย-ว่านหางจระเข้ ชื่อของอโลแผลงมาจากคำว่า "Allal" มีความหมายว่า ฝาดหรือขม ในภาษายิวในกรณีของอโลแม่ตั้งให้เพราะในบางตำราก็บอกว่าดอกอโลหมายถึงความเศร้าและความทุกข์ระทมซึ่งแม่ได้รับจากพ่อ     

ชื่อเล่น:โลว์ Low แปลว่าตกต่ำซึ่งโลว์ก็น้อยใจเรื่องชื่อมาก

ลักษณะรูปร่าง: ชายหนุ่ทรูปร่างสูงที่มีส่วนสูง180เซนติเมตร น้ำหนัก75กิโลกรัมใบหน้าหล่อเหลาผมสีดราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืนและดวงตาสีน้ำตาลเปลือกไม้

บทที่เอาลงในเรื่อง:ตัวเอก

อายุ:20(เพราะดรอปเรียนไปหนึ่งปี)
    

อาชีพ: นักศึกษาปี1
    

เพศ: ชาย
    

นิสัย: ดูคูลๆนิ่งๆแอบจิต จริงๆเป็นคนอ่อนโยน และอ่อนไหวมากทางด้านความรู้สึกมักจะคิดเสมอว่าตนเองไม่ควรเกิดมาเลยถ้าชีวิตจะมีความทุกข์ขนาดนี้ เป็นพวกมองโลกแง่ร้าย และมักชอบกดตัวเองให้อยู่ต่ำกว่าคนอื่นเสมอ เป็นพวกเก็บกดระเบิดมาเมื่อไหร่ก็ถึงคราวซวย พอเข้าสังคมหน้าจะตายสนิท ดูเย็นชา โหดเหี้ยม

โดยรวมแล้วไม่ใช่คนเข้มแข็งแค่ไม่เจอคนที่ไว้ใจมากพอจะร้องไห้และปล่อยความอ่อนแอออกมาได้
    

ประวัติ:ตอนเด็กๆตั้งแต่จำความได้อโลก็อยู่กับแม่มาตลอดพอถามถึงพ่อแม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปสนใจคนพรรค์นั้นหรอกอโลใช้ชีวิตกับแม่แค่สองคนดูเหมือนจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นแม้ว่าจะไม่มีพ่อแต่พออโลขึ้นม.ต้นแม่ของอโลเริ่มเปลี่ยนไปแม่ของเค้าเริ่มเป็นคนบ้างานพอทำงานมากๆเครียดก็จะมาลงที่อโลเค้าไม่สามารถต่อต้านแม่ได้เลยเค้าไม่อยากทำร้ายผู้มีพระคุณยังไงแม่ก็ยังเป็นห่วงเค้าสิ่งยืนยันก็คือความรู้สึกผิดและความเป็นห่วงเล็กน้อยที่อยู่ในสายตาที่มักจะเย็นชาเสมอเป็นแบบนั้นจนอโลขึ้นม.ปลายซึ่งเค้าย้ายไปอยู่คนเดียว(อโลเรียนวิทย์-คณิต)

อยู่มาวันหนึ่งวันที่อโลขึ้นม.5อโลได้เจอพ่อแท้ๆของเค้าครั้งแรกทั้งสองคุยกันเรื่องสัพเพเหระเค้าจะนัดเจอกันทุกสัปดาห์เพื่อแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆในสัปดาห์ที่สามเค้าก็ได้รู้จากคนอื่นว่าพ่อเค้าทิ้งแม่ไปนอกใจไปหาคนอื่นและทุบตีแม่ของเค้าจนแม่ของเค้าต้องสร้างอีกบุคลิกขึ้นมารับมือกับความเจ็บปวดหรือก็คือแม่เค้ามีสองบุคลิกและพ่อของเค้าวันนึงก็หนีไปอาศัยอยู่กับภรรยาใหม่และทุบตีจนเธอตายเค้ารู้สึกขนลุกมากเพราะว่าคนๆนั้นมีหลักฐานมายืนยันมากพอจนเค้าเถียงไมได้วันนั้นเค้ายังคงต้องไปเจอพ่อของเค้าเพราะอีกฝ่ายรู้ที่อยู่ของเค้าอโลกลัวแม่เป็นอันตรายเลยต้องไปครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งเพราะพ่อของเค้ามาช้ามากอโลกำลังจะลุกกลับบ้านไปเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่มาทันใดนั้นก็มีความเจ็บปวดก็พุ่งตรงมาที่ท้ายทอยของเค้าตื่นมาอีกทีเค้าก็มาอยู่ในที่ที่มืดมากๆเค้านั่งอยู่บนเก้าอี้มือถูกมัดไว้ข้างหลังเค้าร้องตะโกนทันใดนั้นเค้าก็เจอพ่อของเค้าเค้าหน้าซีดทันควันรู้ได้ทันทีว่าคนที่พาเค้ามาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพ่อเค้าเองหลังจากนั้นเค้าก็ถูกทรมานด้วยเครื่องมือสารพัดและอีกฝ่ายจะเอาผ้าปิดตาเค้าทุกครั้งที่จะเริ่มทรมานจนทำให้คนที่ไม่เคยกลัวอะไรอย่างเค้ากลัวความมืดผ่านไปประมาณ1เดือนนับเป็นหนึ่งเดือนที่ทรมานที่สุดในชีวิตหนึ่งเดือนที่เค้าร้องไห้มากที่สุดอาจมากกว่าทั้งชีวิตที่เหลือรวมกันด้วยซ้ำวันหนึ่งพ่อของเค้าจะย้ายที่กบดานเลยคิดว่าจะฆ่าเค้าทิ้งซะแต่แม่ของเค้าก็มาช่วยทันเหมือนปาฏิหารย์ทำให้พ่อของเค้าฟันแค่ส่วนแขนเค้าจนบาดเจ็บทุกวันนี้ยังคงมีแผลเป็นอยู่ตรงบริเวณบ่าเค้าทำการรักษาร่างกายและสุขภาพจิตอยู่ประมาณ1ปีเค้าจึงไปเรียนและจบการศึกษาได้ในที่สุดพอเค้ากลับมาอยู่บ้านแม่ของเค้าก็ไม่เคยทำร้ายเค้าอีกเลยและกลับมาเป็นแม่ที่อ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อนเค้ากลับไปเรียนมหาลัยเพื่อสืบทอดกิจการของแม่
    

-------------------------------------

เย่!ตัวละครอีกตัวที่จะใส่ในเรื่องของแอนทิวล่ะตอนนี้พอจะคิดพล็อตออกแล้วอยากอ่านพล็อตเราป่าว555+

แอบเห็นมาด้วยว่ามีคนติดตามดีใจมากค่ะไม่คิดว่าจะมีคนมากดติดตาม แต่ไม่เป็นไรค่ะไม่ได้ห้ามอ่าน แค่ห้ามก็อปเฉย-3-ติชมได้นะอุอิ
อยากฟังความคิดเห็นค่ะว่าคิดยังไงกับตัวละครแต่ละตัวของเรา