ศัตรูที่รัก เฮอร์ไมโอนี่ + มัลฟอย

ลำดับตอนที่ #6 : จูบแรก

ตอนที่ 6  จูบแรก

“หา”  ไม่ทันที่เฮอร์ไมโอนี่จะขันขืนมัลฟอยก็ใช้มือเชยคางเธอขึ้นมาแล้วจูบเธออย่างหนักหน่วง  

เฮอร์ไมโอนี่พยายามดิ้นรน  แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรง  มัลฟอยยังคงจูบเธอต่อไป ๆ  ดวงตาของเธอรื้นน้ำตา  “นี่มันจูบแรกของฉันนะ” เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนในใจ  และเมื่อมัลฟอยหยุดจูบเธอ  “เพี๊ยะ” เฮอร์ไมโอนี่ตบมัลฟอยแรงที่สุดเท่าที่เธอมีกำลังเหลืออยู่  แต่มัลฟอยกลับไม่มีทีท่าว่าจะโต้ตอบเธอ  เฮอร์ไมโอนี่มองมัลฟอยด้วยสายตารังเกียจที่สุด  “ฉันเกลียดนาย ๆ ”  แล้วเธอก็วิ่งจากไป ( อีกแล้ว )  โดยทิ้งให้มัลฟอยอยู่กับความรู้สึกผิดที่เขาทำมันลงไปเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ



เฮอร์ไมโอนี่วิ่งกลับหอนอนเร็วที่สุด  เธอไม่สนใจทักเฟร็ดกับจอร์ด  ปาราวตี  หรือแม้แต่ แฮร์รี่ กับ รอน

“ไปไหนมาหนะ  เฮอร์…..”  แฮร์รี่ถามแต่เธอไม่ตอบวิ่งขึ้นหอนอนไป

“เฮอร์ไมโอนี่”  แฮร์รี่เรียก  และทำสีหน้างุนงงพอ ๆ กับรอน

“แฮร์รี่  เฮอร์ไมโอนี่ล่ะ”  ปาราวตีเพิ่งเดินเข้ามา

“ขึ้นหอนอนไปแล้วไม่รู้เป็นอะไร”  แฮร์รี่ตอบยังไม่หายงง

“เดี๋ยวฉันขึ้นไปดูให้”  ปาราวตีพูดพลางเดินขึ้นหอนอนไป



“ฉันเกลียดนาย ๆ  ๆ ” เฮอร์ไมโอนี่ปล่อยโฮพลางทุบหมอนอย่างเคียดแค้น  (มัลฟอยเค้าไม่เจ็บหรอก)  ซักพักเธอก็หมดแรงและนอนร้องไห้บนเตียง

“เฮอร์ไมโอนี่  หลับเหรอ”  ปาราวตีเรียก

“แฮร์รี่เค้าวานฉันขึ้นมาดูน่ะ  โอเคมั้ย”

“เอ่อ ฉันจะนอนแล้วฝากบอกแฮร์รี่ด้วยนะ  ราตรีสวัสดิ์นะปาราวตี” เฮอร์ไมโอนี่ตอบปัด ๆ

“อืม  ราตรีสวัสดิ์”



ที่ห้องนั่งเล่นรวมสลิธีริน  มัลฟอยนั่งเหม่ออยู่นานจนแครบกับกอยล์สงสัย  

“มัลฟอยนายเป็นอะไรหรือเปล่า  แล้วตอนเย็นไปไหนมา”  กอยล์ถาม

“มันไม่ใช่เรื่องของแกอย่าส.ใส่เกือก”  มัลฟอยตวาดและเดินขึ้นหอนอนไปอย่างอารมณ์เสีย  

“ป่านนี้ยัยเกรนเจอร์จะเป็นไงบ้างนะ”  มัลฟอยคิด  พลางลูบปากตัวเอง  และเมื่อนึกถึงแววตาที่เฮอร์ไมโอนี่มองเขานั้นเขาก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที

“เชอะ  ก็แค่เลือดสีโคลนคนเดียว”  มัลฟอยพึมพำพลางล้มตัวลงนอน



ในที่สุดมัลฟอยก็จูบกับเฮอร์ไมโอนี่ซะทีน้า (สมใจคนเขียนเลย ฮิ ฮิ)  มีอะไรคอมเม้นได้นะคะ  ที่  piksi_12@hotmail.com