Doll ผจญโลกกว้างแสนอลเวง (รับสมัคร)

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่1 มันเริ่มต้นแล้ว!

O W E N TM.พุยพุย

คุยกับไรท์ก่อนนะ

พอดีว่ามันทนไม่ไหวจ๊ะ อยากทำก่อน555 มีคนมาปูเสื่อแล้ว!

อาจจะต้องอ่านจนตาเหลือกก็เป็นได้.. ไรท์ลดเนื้อหาเต็มที่แล้ว และอาจต้องพิมพ์เยอะหน่อยนะ

เพื่อความทั่วถึงของทุกตัวละครที่คัดมา จริงๆเริ่มจ้องไว้ตั้งแต่ไหนละ แต่ถ้าตัวละครของใครยังำม่มา

แสดงว่าไรท์ยังลังเลอยู่นะคะ งั้นเรามาเริ่มกันเล๊ยยยยย >^<

_________________________________________________________________________________

มีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดจบสินะ...

คำพูดที่ว่า"ถ้าผิดพลาดก็เริ่มใหม่"น่ะ

ใช้กับโลกนี้ไม่ได้ผลหรอกนะ

_________________________________________________________________________________

คืนวันที่ไม่ได้หยุดพักของเหล่าผู้กล้าที่ต้องหาทางออกจากโลกใบนี้

งับ

เสียงของขนมปังที่ถูกกัดไป ใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุข ด้วยทรงผมอัน

เป็นสีขาวเผือกเป็นเงาและด้วยรูปร่างที่เตี้ยและเล็กกระทัดรัด ที่มีผ้าคลุมปกปิดนั้น

กำลังเดินยิ้มสบายใจท่ามกลางเมืองที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย

เธอหันไปมองในจุดที่คนอื่นกำลังมุงดูกัน

"ในโลกนี้ไม่ได้เหมือนโลกเดิมที่คุณเคยอยู่นะครับ ที่นี่ไม่มีเหล้าหรอกนะครับนายท่าน

ก็จะมีแต่สาเกจากสวรรค์เท่านั้นครับ"

"ว่าไงนะ!! ไอ้เด็กนี่!!"

ตุบ!!

ร่างของเด็กชายร่างสูงใหญ่ ผมสีเทาทมิฬ ดวงตาน้ำตาลที่ดูน้อยใจกระแทกกับพื้นอย่างแรง

"ข้าอยากได้อะไรข้าต้องได้ เพราะฉะนั้น ไปหามาซะ!!!"

ชายรูปร่างอัปลักษณ์แต่แต่งเครื่องแต่งกายเหมือนเทพกำลังชี้สั่งเด็กชายที่ไร้ทางสู้

อยากเข้าไปแจมกับเค้าจังเล๊ยย แต่ขอให้กินหนมปังให้เสร็จก่อนนะ

เด็กสาวคิดในใจและทำสีหน้าไม่พอใจนิดๆ แต่แล้ว....

"หยุดได้มั้ยครับ.."

ชายหนุ่มปริศนารูปร่างคล้ายครึ่งจิ้งจอกปรากฎกายขึ้น ด้วยดวงตาอันแสนน่ากลัวและเย็นชา

ของเขาทำให้ชายที่กำลังต่อว่าอยู่ต้องชะงักและหนีไปพร้อมกับพวก

และจากนั้นชายรูปจิ้งจอก ผมขาวยาวก็หายไปกับควันหมอก

หญิงสาวผมเผือกเห็นแล้วก็คิดจะไปช่วยจึงรีบวิ่งไปหาเด็กชาย

"เมื่อกี้อ่ะ นายหิวหรอ"

"อ....เห้ย!!"

"ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นๆ เป็นไรมั้ยเนี่ย"

เด็กสาวพูดกวนๆให้ชายหนุ่มฟัง ชายหนุ่มร่างสูงทำสีหน้าและท่าทางเหมือนจะคลายความเครียด

ไปบ้างแล้ว และค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆ

"ว่าแต่เธอน่ะ... ขอบคุณมากนะ ฉันไปก่อนล่ะ"

เด็กชายหันหน้ากลับไปอีกทางแล้วเดินไปตามทางเก่าที่เคยมา

"อะไรเนี่ยผู้ชายคนนั้น เป็นโรคเอ๋อรึไงเนี่ย เมื่อกี้ไม่ได้โชว์ของจริงเลยนะ! -_-"

เด็กสาวแสดงความติ๊งต๊องออกมานิดๆแล้วตัดสินใจเดินทางต่อ

ในตอนนี้คนที่ผ่านอย่างแน่นอนนั่นคือ!!

-โคฟุคุจัง

-จิ้งจอกน้อย บิงเรย์คุง

-หนูคิม

เดี๋ยวเรามาอีกทางนึงกันดีกว่านะคะ ถ้านิสัยไม่ตรงก็ซอรี่นะคะ

____________________________________________________________________________

ณ ใจกลางชนบทที่เต็มไปด้วยป่าที่เขียวชอุ่ม

"เอ้านี่จ๊ะ ลูกโป่งของหนู"

เด็กสาวตัวน้อยผมสีขาวอมเทาทวินเทล แต่งตัวคล้ายคนจีนและดวงตากลมโตน่ารัก ส่งลูกโป่งสีดงสด

ให้แด่สาวน้อยที่ยังตัวเล็กๆและยังอายุน้อย

"ขอบคุณนะคะพี่สาว"

"จ้า เดินทางดีๆนะ"

เด็กสาวบอกลาอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง เด็กสาวอีกฝ่ายก็ได้วิ่งกลับบ้านไป ส่วนฝ่ายของเด็กสาวตัวน้อยชุดจีน

ตัวจิ๋วเดินกลับบ้านในเวลาโพล้เพล้

ตุ๊บ!!!

"โอ้ย!! เจ็บจัง TT^TT"

เด็กสาวตัวน้อยร้องออกมาสั้นๆและล้มลง เงยขึ้นดูหน้าตาของเจ้าของผู้หญิงร่างสูง

"เอ่อคือ.."

เสียงของสาวร่างผอมเพรียวและสูง ผมสีแดงยาวสลวยเป็นเงางาม ดวงตาของเธอกำลังจ้องมาที่เด็กสาวอย่าง

เอาจริงเอาจัง

"แหะๆ โทษทีนะ ฉันไปก่อนล่ะ บ๊ายบาย"

เด็กสาวตัวจิ๋วลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วเดินกลับกระท่อมไป

หญิงสาวร่างสูงใหญ่แต่รูปร่างดีผมยาวน่าลูบนั้นยืนอยู่ ณ ที่เดิมที่ถูกหญิงสาวเดินชน

เธอยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหนแล้วค่อยๆหลับตารับสายลม

"ว๊าาากกกกก ระวัง!!!!"

ตุบ!!

หญิงสาวตัวน้อยร่างปีศาจสาวผู้แสนสวยวิ่งออกมาด้วยความเร็วแล้วชนเข้ากับหญิงสาวผู้ใส่กิโมโนเข้าอย่างจัง!

"อ... เอาอีกแล้วหรอเนี่ย"

หญิงสาวร่างเพียวผอมเส้นผมสีแดงสลวยพูดเบาๆและเริ่มโกรธขึ้นมา

"อะ ฮืออออ เราต้องซวยอีกแล้วสิน๊าาา ไม่น่ามาที่โลกแห่งนี้เลย เราอยากกลับไปที่นรกอ่าาา"

เด็กสาวร่างสวยงามเหมือนปีศาจที่งดงามและยั่วอารมณ์ได้ออย่างดีกำลังแสดงอาการและท่าทางเป็นเด็กออกมา

"เธอไม่ใช่เด็กแถวนี้หรอ"

สาวร่างเพียวผอมผมสีแดงเงางามถามสาวร่างเพรียวสลวยและงดงามไม่แพ้กัน

"ห... ห๊าาาาา นี่เธอไม่รู้จักเรางั้นหรอ!!!"

"อืม ไม่รู้จักหรอกจ๊ะ"

สาวผมยาวแดงตอบและยิ้มเหมือนตอบอะไรไม่ถูกและอีกฝ่ายกำลังโกรธอยู่ในใจและคิดจะระบาย

"เราน่ะ เป็นกษัตริย์ของเหล่าเผ่าซัสคิวบัส"

"อ... อ๋อ จำได้แล้วล่ะ งั้นฉันขอกลับก่อนนะ"

หญิงสาวผู้สวยงามเดินผ่านเสียงตะวันยามโพล้เพล้แล้วหายวับไปกับตา

ในบทนี้ก็จะมีตัวละครดังนี้

-คาร่า

-เคนคาคุ

-เมไอเนียส

และถึงส่วนสุดท้ายแล้วน๊าา

________________________________________________________________________________

ณ ที่ป่าหิมะ หิมะจะตกทั้งปีและเต็มไปด้วยเหล่าโจรภูเขามากมาย

"ฟู ดอกไม้หอม"

เด็กสาวใส่ผ้าพันคอที่หนานุ่มและผมสีน้ำตาลเงาสลวยและด้วยหน้าตาที่เอื่อยเฉื่อยของเธอทำให้รู้สึกว่า

ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยความน่าเบื่อ

"สวยจังเลยเนอะยูจัง ^_^"

เด็กสาวร่างเล็กผมสีขาวใส่ชุดกันหนาวรูปดอกไม้เข้ามายืนใกล้ๆกับสาวผู้เอื่อยเฉื่อย

"อื้ม... มารีจังไปผจญภัยที่ไหนมาบ้างล่ะ"

เสียงที่เอื่อยๆเหมือนเวลาง่วง เธอเอ่ยถามด้วยเสียงเบาๆแต่ได้ยินชัดเจน

"ฉันได้ไปเจอกับพี่สาวคนนึงด้วย เค้าน่ะเป็นคนที่นิ่งๆน่าดูเลย"

"แล้วเค้าชื่ออะไร"

"ที่จำได้ก็... เค.. เอ๊ะ! ไม่ใช่ๆ คีย์ หรอ อืม...นี่ก็ไม่ใช่ ฉันจำไม่ได้อ่ะ"

"แล้วกัน"

ทั้งสองคุยกันอยู่นานจนกระทั่ง

"เอ่อนี่... แล้วมารีจังยังพอจำใบหน้าของเขาได้มั้ย"

สาวน้อยเอ่ยถามขึ้นมา

"เขาน่ะเหมือนผู้หญิงมากเลยแต่เขาบอกว่าเขาเป็นผู้ชาย เขาชอบไล่ฉันตลอดเลย จะไปคุยด้วยก็ไม่ยอมอ่ะ"

สาวน้อยพูดคร่าวๆให้อีกฝ่ายพอจะเข้าใจลักษณะของอีกฝ่าย

"งั้นหรอ งั้นฉันไปก่อนนะ ฉันง่วงแล้ว"

"จ๊ะ ไปก่อนนะ คราวหน้าเราไว้มาคุยกันใหม่น๊าาา"

ทั้งสองยิ้มให้กันแล้วเดินจากไป

อิอิ มีเท่านี้นะจ๊ะ ส่วนตัวไหนที่ยังไม่ได้อยู่ในนิยายตัวนี้ก็ขออภัยอย่างสูงน๊าาาา

ในบทนี้มี

-เคียร์คุง

-ยูอิ

-แมรี่

________________________________________________________________________________

และนี้คือเรื่องราวความเป็นอยู่ของพวกเขาแต่ว่า

"มันไม่ได้จบแค่นี้หรอกนะ.."

ในเที่ยงคืนของวันหนึ่งนั้น

"ตอนนี้โลกของเรากำลังถึงกาลอวสารแล้วนะ!! เราต้องทำอะไรซักอย่าง"

เทพคนหนึ่งตะโกนออกมาด้วยความกระวนกระวาย

"ถ้านำชาวเมืองไปจัดการกับพวกที่พยายามจะทำลายโลกเป็นไงครับ"

ชายหนุ่มกามเทพพูดขึ้นอย่างใจเย็น

"ไม่ได้หรอก"

สาวเทพผู้หนึ่งพูดออกมาแบบเบาๆ

"ทำไมกันล่ะ แล้วโลกนี้จะต้องหายไปตลอดกาลน่ะหรอ!!"

"ไม่หรอกค่ะ ที่หมายถึงน่ะ"

"จะเลือกผู้กล้าที่จะมาจัดการเรื่องนี้ยังไงล่ะคะ"

________________________________________________________________________________

บางตัวไรท์ก็ไม่ได้เอาลงนะคะเพราะมาลงทีหลังแต่รับทุกตัวค่ะ อิอิ