คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SO WHAT? CHAPTER 5
SO WHAT?
CHAPTER 5
กับเรื่องบางเรื่องมันก็ไม่จำเป็นให้คนอื่นเขารู้...
ฉันมีเรื่องน่าเครียดมากกว่าที่จะมาระแวงใครจะมารู้เรื่องบัดซบระหว่างฉันกับเจ้ากรรมนายเวรอย่างโอเซฮุน...
รอบเดือนฉันยังไม่มานี่มันโคตรจะเลวร้ายเลยถึงเขาจะไม่เซฟตัวเองแต่ฉันทำแล้วมันเป็นแบบนี้ได้ยังไงฉันกำลังทำใจลืมตามองดูที่ตรวจครรภ์ช้าๆภาวนาให้พระเจ้าไม่แกล้งกัน
หนึ่งขีด...สอง? สองบ้าบออะไร!!!!
ฉันต้องการพบหมอด่วนๆ ฉันเดินออกจากห้องน้ำแล้วเอาที่ตรวจครรภ์ไปให้พยาบาลที่อยู่ด้านนอกเธอดูตกใจก่อนจะยิ้มๆให้ฉัน
“ครั้งแรกไม่ ครั้งสองท้องคือไร” มันเป็นเรื่องที่น่าตลกและโมโหในคราวเดียวกันก็ว่าได้
ฉันมาตรวจที่โรงบาลแล้วเล่าเรื่องรอบเดือนและมีอะไรกับผู้ชายให้แม่เลี้ยงฟังท่านเป็นลมไปสักพักพอตื่นมาอีกทีก็ให้ฉันไปตรวจครั้งแรกปกติแต่เพราะความมั่นใจของตัวเองฉันเลยขอลองอีกครั้งและสองขีด
“แม่จะว่าไง” ฉันเดินไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามแพทย์หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียใหม่พ่อตัวเองเธอกำโทรศัพท์ไว้แน่นมองฉันแล้วนวดขมับไปด้วย
“หนูเครียด ไม่มีอะไรหรอกแม่ตรวจแล้วลูกปกติดี” เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนส่งมาให้ฉันมันทำให้รู้สึกดีอย่างปฏิเสธไม่ได้จริงๆ “กับแฟนใช่ไหม”
“แม่ก็รู้”
คราวก่อนฉันก็ยับเยินมาหาท่านแล้วจะถามอีกเพื่ออะไร ไม่เข้าใจถึงจะเป็นแค่ลูกเลี้ยงแต่แม่เห็นสภาพฉันตอนนั้น...เธอร้องไห้มันทำให้ฉันอยากหั่นหมอนั่นเป็นชิ้นๆและปาดคอตัวเองทิ้งตาม
“นี่มันอะไรกัน!!!!” เธอลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินมาหาฉันก่อนจะตวัดสายตาไปมองพยาบาลที่เดินเข้ามาแบบไม่เคาะประตู “ออกไปก่อน”
“ค่ะคุณหมอ ฉันขอโทษด้วยค่ะ” เพราะอย่างนี้แน่พ่อถึงกลัวแม่...
“ลูกจะไม่เป็นไร” เธอลูบหัวฉันเบาแล้วดึงไปกอด...อบอุ่น “เรื่องนี้พ่อจะรู้ไม่ได้”
“ก็แล้วแต่เขาจะสน” ฉันกอดตอบแล้วผละออกก่อนจะก้มหัวให้เป็นการขอบคุณแล้วเดินออกจากห้องทำงานของท่าน
แจฮยองไลน์เข้ามาไม่หยุดยิ่งทำให้ฉันเครียดเข้าไปใหญ่พี่ยัยนั่นห้ามคุยแต่เธอก็สื่อเป็นข้อความแทนสงสัยจะไม่เข้าใจความหมายเดี๋ยวไอ้ลู่ก็โบกเอาซะหรอก
แค่วันนั้นที่ฉันเอากระดานวากรูปทุบ มันก็แทบจะเผาคอนโดฉันได้แล้วที่ทำไปตอนนั้นฉันโมโหและดูเหมือนว่าพี่รหัสจะดูไม่มีสติเท่าไหร่เลยต้องเรียกให้แรงๆมันเป็นเมียหรือไงถึงต้องเข้าข้างซะขนาดนั้น...เวรเถอะ
“โทรมาทำไมอยากถูกตัดพี่ตัดน้อง” ลู่มันไม่ขู่ใครหรอกอะไรออกจากปากมันก็เอาจริงทั้งนั้น
“ไม่รู้ว่าน้องฉันเลือกคบมิตรยังไง” ไอ้พี่รหัสขี้เสือก
“บ้านไม่มีตัง อาศัยแต่คนอื่น”
“แถวบ้านไม่เรียกน้องว่าคนอื่น อยู่ไหนมาที่บ้านหน่อย” คงจะเรียกไปทุบคืน
“โรง’บาล แล้วทำไมต้องไป”
“บอกให้มาก็มาสิวะ แล้วไปหาแม่มึงหรอที่นั่น”
“เออ บอกมาว่าให้ไปทำไม ถ้าไปทำเรื่องเหี้_ๆจะได้เหี้_มากกว่าเดิมเช่น...” เอาขวดไวน์อันใหญ่ๆฟาดเข้าที่หน้ามึงไง
“เยอะ มาเหอะวันเกิดแจฮยองแม่งจะร้อง ให้เดาว่าหน้านรกๆอย่างนี้คงไม่รู้”
“ถ้ารู้ก็คงจะไม่ถาม แล้วจะไป”
เวลาไปวันเกิดเขาแต่งชุดกันยังไงยิ่งเป็นลูกคุณหนูอย่างยัยนั่นให้เดาคงหวานๆฉันแวะห้างเข้าร้านเพชรซื้อจี้ตุ๊กตาหมีที่ยัยนั้นชอบนักหนาเป็นของขวัญและซื้อชุดเดรสสีขาวสายเดี่ยวเกาะอกสั้นๆยาวกว่าต้นขานิดๆแหวถึงกลางหลังส้นสูงแวววับเปลี่ยนมันประชดชีวิตซะหน่อย
ประตูวังเปิดอยู่ฉันจึงขับรถตัวเองเข้าไปด้านในฝั่งซ้ายเป็นที่จอดรถฉันจึงเลี้ยวเข้าไปจอดทันทีพอลงจากรถแล้วมองไปอีกด้านของสวนหน้าบ้านซึ้งอยู่ฝั่งขวาและมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ตกลงนี่มันวันเกิดแจฮยองหรือไอ้ลู่ทำไมมีแต่เพื่อนมันและพวกรุ่นเดียวกับฉันคนเยอะไปหมด...เริ่มหน้าเบื่อ
ฉันหยิบของขวัญกล่องเล็กแล้วปิดประตูเดินไปยังขอบสระว่ายน้ำขนาดใหญ่พ่อกับแม่สองพี่น้องไม่อยู่แน่ๆถึงมีทั้งเหล้าเบียร์ไวน์แอลกอฮอล์ยี่ห้อแพงหลากชนิดและมีแค่น้ำอัดลมสีแดง -_-
“ลู่น้องมึงอยู่ไหน” ฉันเดินไปหยุดข้างๆไอ้พี่เฮงซวยที่ถือแก้วน้ำสีฟ้าอยู่ในมือแล้วโม้กับเพื่อนๆมันไปด้วยพาสเตอร์ยังติดอยู่ที่โหนกแก้มมันอยู่เลย
“เธอ...ยัยนรกหรอ ผีเข้าหรือไง” อะไรคือผีเข้าวะ? มันกวาดสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วทำหน้าเหมือเจอผี ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบฉันหาเองได้โว๊ย
“ไง...เมีย” ฉันจะพยายามไม่ฟังเสียงกระซิบอยู่ที่ใบหูตัวเองแล้วเดินหาเพื่อนต่อเพราะมันคงไม่มีอะไรดีแน่ถ้าได้หันกลับไปมีแต่จะพังและพัง
“จะอวดใครเขา...”
“แค่ฉันคนเดียวที่เห็นก็พอมั่ง”
เจ้าเวรเจ้ากรรมกลายมาเป็นเปรตขอส่วนบุญ
ฉันเห็นเป้าหมายแล้วยัยนั่นยืนคุยกับผู้ชายอยู่ไม่น่าถึงหาไม่เจอดื่มซะด้วยใบหน้าเธอแดงๆและเหมือนสมองอย่างฉันจะคิดเรื่องดีๆไม่เป็นกับเขาด้วยสิ เธอกำลังถูกมอมฉันเดินไปด้านหลังผู้ชายคนนั้นแล้วหยุด “โอ๊ย!!!”
“อร๊าย กรี๊ด!!!”
“จะหยุดทำไมไม่บอกวะ”
ซิบหาย....
ฉันเดินไปหยุดหลังหมอนั้นแล้วไอ้เลวที่ฉันไม่รู้ว่าเดินตามหลังมาก็ชนเข้าแผ่นหลังฉันเต็มๆแต่ฉันถลาไปชนไอ้คนที่ยืนหันหลังและหมอนี่ก็ชนเจ้าของวันเกิดเต็มๆทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากๆและบทสรุปสุดท้ายคือกองกันอยู่ที่พื้นยกเว้นฉันกับไอ้เซฮุนที่มันกอดรอบเอวฉันไปชิดกับแผ่นอกไว้แน่น
ภาพตรงหน้าคือเจ้าของวันเกิดถูกคร่อมอยู่ไงแล้วไอ้คนที่คร่อมอยู่นั้นจูบเพื่อนฉันอยู่ทุกอย่างจะไม่วุ่นวายถ้าสองคนนี้ลุกขึ้นก่อนไอ้ลู่กำลังเดินมากระซากเขาออก
“คริสมึง มึงจะอธิบายยังไง” หลังจากที่เขาดึงบุคคลคนนั้นออกแล้วอุ้มน้องตัวเองที่นอนแนบพื้นให้ขึ้นยืนก็ชี้หน้าถามอีกคนทันที
“กูเปล่าถูกผลัก จริงๆนะมึงถามแจฮยองดู”
“จริงหรอ” แจฮยองพยักหน้าตอบพี่ชายไปดูเหมือนว่าเธอจะเห็นฉันแล้วยิ้มใหญ่อย่างกับเจอผู้ชายถูกใจ
“ยู...” กูเป็นผู้หญิงนะแจฮยอง
“แล้วใครผลักมึง”
“นี่...ไง เอ่อ...สวยวะเด็กมึงหรอเซฮุนควงสองเลยนะ”
ควงสอง? โอเค...มันยังกอดเอวฉันอยู่แล้วคนในงานมองแบบเสือกๆฉันเลยแกะมือเหนียวออกแต่เหนียวเกินไปเลยต้องกระทืบลงที่เท้าแรงๆ “โอ๊ย!!!แม่ง”
“สร้างเรื่องตลอดขอโทษแทนน้องกู แต่เรื่องน้องคนนี้กูไม่จบแจฮยองยัยนรกมานี่เลย!!!” มันชี้มาทางฉันแล้วขอโทษเพื่อนก่อนจะลากแขนแจฮยองและดึงผมฉันตรงท้ายทอยตามไปด้วย
ไอ้ลู่มันพามาที่โต๊ะนั่งแล้วดันไหล่น้องตัวเองและผลักฉันลงก่อนจะถอดเสื้อกั๊กสีขาวแล้วฟาดลงที่พื้นแรงๆเหมือนพวกแบดบอยแต่ดูยังไงฉันก็คิดว่ากวางบ้ามากกว่าแบดไม่ดูเบ้าหน้าตัวเอง...
“บอกหน่อยว่าเหยียบงานกี่นาทีถึงมีเรื่อง” มันหันมาถามฉันแล้วยกน้ำสีขาวๆมาให้พอกระดกเข้าปาก...แสบคอเหมือนกลืนไฟลงไปเลยว่ะ “มึงนี่มันผู้สร้างขนาดแท้”
“สองนาทีวะ”
“ไม่ได้ให้ตอบแล้วดูเรื่องที่มึงสร้างสิยัยนรกน้องกูเสียจูบแรกเลย เวร”
“เวรเชี่ยไร แจฮยองของขวัญ”
“หือ...” ฉันยืนของขวัญที่กล่องเริ่มไม่เป็นทรงจากเหตุเมื่อกี้ฉันตกใจเลยบีบมันแรงเกินไปแต่ของด้านในคงไม่พังเธอทำตาโตแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจผิดกับเมื่อกี้ที่ถูกพี่ชายเหวี่ยงใส่
“ของกูละวะ” มันยื่นมาอีกแก้วฉันก็ไม่ขัดศรัทธาดีหน่อยที่วันหยุดถ้าไม่งั้นพรุ่งนี้คงต้องขาดเรียนปวดกะบาล
“วันนี้มันวันของมึงหรือไง”
“ไม่ แต่กูอยากได้” และอีกแก้วก่อนจะเดินออกไปจากเราสองคนเรื่องวันที่ฉันฟาดหน้ามันยังถือว่าเบาๆลู่มันก็เป็นอย่างนี้ตลอดสงสัยว่ามีความผิดปกติทางความคิด
“ชอบมากเลย...ยู ขอบคุณนะ” วันนี้ฉันจะอนุโลมให้ยัยนี่กอดสิบสามวิแล้วกัน
“อย่าเอาไปขายต่อ เงินฉันหาเอง”
“บ้า ใครจะทำละแล้วนี่เสื้อใครหรอ” อะไร...แจฮยองลูบเสื้อสีดำที่คลุมไหล่ฉันอยู่เบาๆแล้วหันมาสนใจจี้รูปหมีต่อ
“...” เสื้อไอ้ลู่ก็อยู่บนพื้นแล้วนี่เสื้อใคร...อยากจะเดาแต่คิดว่า...ฉันเอามันออกจากไหล่เพราะกลิ่นน้ำหอมที่เริ่มคุ้นก่อนจะโยนมันลงสระแล้วเอาเสื้อพี่รหัสที่อยู่บนพื้นมาคลุมแทน
“ทำไมโยนอย่างนั้นละ ยี่ห้อนั้นแพงมากนะยู” ฉันก็มีปัญญาซื้อ
“ฉันชอบของลู่มากกว่า” อย่าคิดว่าฉันพิศวงมันนะ
“ชอบพี่เราหรอ รู้นะว่ากัดกันบ่อย แหนะๆ” เธอเอานิ้วชี้จิ้มแขนฉันหยอกๆแต่มันไม่ตลกเท่าไหร่ไงถ้าเป็นอย่างยัยนั้นว่ารับรองเลยว่าบ้านทั้งหลังคงได้ระเบิด
“ไหนใครบอกจะไม่ทำให้รำคาญ เหล้าเข้าปากแล้วใจกล้าเลยนะ”
“ขอโทษ...ล้อเล่นเอง วันนี้ยูดูเซ็กซี่มากเลยอะเพิ่งเคยเห็นขาครั้งแรกเลยนะเนี่ยดูหนุ่มในห้องมองกันใหญ่เลย” ยัยแจฮยองเมาฉันพนันได้หมดตัวเลยใบหน้าที่เริ่มแดงก่ำตาเยิ้มๆมองฉันแล้วไหนจะเอาหัวมาซบไหล่ฉันอีก
“เมาแล้วเหมือนหมา แฟนเธอแม่งมองเอาหัวออกไปเลย” ฉันดันหัวยัยเด็กดีประจำคณะที่เริ่มไม่ปกติออกจากไหล่และตีเข้ามือที่ลูบต้นขาฉันอยู่
“ยังไม่มีสักหน่อย”
“แล้วที่จูบ”
“หึงอ๋อ อุบัติเหตุที่เกิดจากยูอะแหละ” เธอเอานิ้วชี้จิ้มๆที่หน้าอกฉันราวกับเป็นเรื่องตลกแต่กูขำไม่ออกไง อาการหนัก...ฉันจับมือยัยนี่ไว้แล้วมองหาพี่เวรแม่งไม่มาดูน้องเลย
“เมาใหญ่ ไปนอนไปฉันจะได้กลับ”
“ฉันดีใจมากๆที่ยูมา แต่ดูยูทำสิมันน่าน้อยใจไหม” ฉันทำอะไรวะ
“แล้วแต่เลยแจฮยอง”
ฉันหยิบสร้อยในมือที่ยัยนี่กุมไว้ออกมาใส่ให้กลัวว่ามันจะหายเงินฉันหาเองทั้งนั้นแล้วนี่ยิ่งเป็นเพชรอีกขนาดฉันยังไม่กล้าซื้อใส่เลยฉันลุกออกจากแจฮยองแล้วเดินไปหาไอ้ลู่ที่เต้นกับสาวๆอยู่บรรยากาศดูคึกครืนอย่างกับไนท์คลับ
“ช่วยดูน้องหน่อย เดี๋ยวแม่งโดนลาก” ฉันดึงใบหูมาตะคอกใส่แรงๆ
“อะไรนะ นรกมึงมาเต้นกับกูดิเอาแบบเร้าใจนะ” ฉันตบเข้าที่หัวพี่รหัสตัวเองสองทีแล้วดึงทั้งหัวมันมาตะโกนใส่ใบหู
“เอาน้องมึงไปนอนหน่อย”
“ไม่ว่าง เต้นอยู่” ว่าแล้วมันก็ทำเหมือนฉันเป็นเสาให้เต้นรูดคล้ายๆพวกเกย์เต้นยั่วผู้ชายแต่ลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าฉันเป็นผู้หญิง
“ลู่มึงจับนมกู” ฉันผลักมันมาด้านหน้าแล้วยันส้นสูงๆเข้าที่หน้าท้องก่อนร่างผู้ชายอันบอบบางจะลงไปในสระอย่างสวยงาม
แคว่ก!!
“บ้าซิบ” กระโปรงฉัน ลืมได้ไงว่าใส่สั้นแข่งกับกาอินอยู่แล้วมันขาดด้านหน้าอีกบ้าจริงทำอะไรไม่ถูกเลยวะ
“รู้ว่ามี” เสื้อสูทที่อยู่บนไหล่ฉันถูกมัดรอบเอวโดยที่ปมมัดอยู่ด้านหลังปิดรอยขาดของแนวกระโปรงรัดรูปที่ฉีกขาดด้านหน้า “ทีหลังก็อย่าโชว์”
“...” เซฮุนไง ไอ้เซฮุนอ่ะ
ฉันแหวกทางเดินออกมาจากฝูงชนที่เริ่มต่อคิวกระโดดลงน้ำตามไอ้ลู่ที่ถูกฉันถีบมีเพียงหนึ่งมนุษย์ที่ยืนขว้างทางไว้
“หยิ่งอะไรกันนักหนาวะ” ไม่น่าถามลองมาเป็นฉันดูไหมละ
“อันนั้นมันก็เรื่องของฉัน”
“เธอไม่ควรใช้คำว่าเรื่องของฉันกับผัวตัวเองนะ”
“จดทะเบียน?”
“ฮ่ะ!”
“ก็ไม่สักหน่อย อย่าเสนอตัวขนาดนั้นไม่ต้องการ” ฉันยิ้มสวยๆให้แล้วดันตัวหมอนี่ออกก่อนจะเดินกลับทางเก่ามาหา...
“แจฮยอง...” ฉันลากเสียงยาวเมื่อเธอหายไปไหนเมื่อไม่กี่นาทีถ้าจำไม่ผิดฉันคิดว่ายัยนั่นนั่งอยู่ตรงนี้ที่เดิม
“ในสระ” เบื่อโลกแตก ฉันมองตามนิ้วไอ้เซฮุนที่ชี้ไปยังเจ้าของวันเกิดที่ขี่หลังพี่ชายตัวเองอยู่ในสระเธอหัวเราะไปมาราวกับมีความสุขที่สุดในชีวิต
ไม่นานไฟก็ดับลงเหลือเพียงแต่หลอดไฟประดับสีชมพูอันโปรดปรานของยัยนั้นบนต้นไม้และพวกของเรืองแสงสีชมพูที่ลอยอยู่บนสระมากมายเสียงรัวซัตเตอร์ซึ่งปิดแฟลชดังออกมาเรื่อยๆและเสียงร้องเพลงวันเกิดพร้อมผู้ชายที่จูบยัยนั้นถือเค้กอยู่ในสระเดินไปหาเธอ...
“โรแมนติกเนอะ” ไม่มีทางที่ฉันจะเนอะกับไอ้หมอนี่ถึงจะเคลิ้มกับบรรยากาศแบบนี้ไปบ้างก็ไม่ใช่ว่าจะขาดสติพอจะลดตัว
“ยู มาเป่าด้วยกันสิ”
“ ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย ลงเลย”
เสียงเชียร์จากบรรดาแขกรับเชิญทั้งในห้องและนอกห้องส่งเสียงเชียร์ให้ฉันลงไปในสระเพื่อเป่าเค้กกับเพื่อนหญิงอยากจะบอกเหลือเกินว่า
“นึกว่าอยากเกิดวันนี้อย่างเดียว” เสียงที่ดังโหวกเหวกเงียบลงทันทีเมื่อเสียงเย็นๆออกจากปากของฉัน “อยากตายวันนี้ด้วยหรือไง”
“ยัยนรกถ้าน้องฉันร้องไห้จะฆ่าเธอ”
“ยินดีอย่างยิ่ง” แจฮยองยิ้มอยู่ดูเหมือนเธอจะไม่กลัวฉันเลยตอนเหล้าเข้าปาก ยัยนั้นเป่าเทียนหมดภายในรวดเดียวเพราะความร่วมมือจากพี่ชาย
“ยูช่วยเก็บเค้กให้เราหน่อยไว้กินด้วยกัน”
“นี่ครับชื่อคริสนะอยู่บ้านข้างๆลู่หานหลังนั้นเบอร์โทร 09765xxxxx ID:Line...”
“เอามา!!!” เซฮุนแย่งเอาเค้กจากคริสมาแล้วจับมันวางบนหัวฉัน “เฮ้ยงามอ่ะ”
“เซฮุน!!!นายทำอะไร”
“เฮอะ!” ถ้ายัยนั่นเตะฉันแม้แต่ปลายเส้นผมรับรองได้เลยงานวันเกิดนี้พังแน่ๆ
“ทำไมนายถึงมาอยู่กับยัยนี่ เธออ่อยแฟนฉันใช่ไหม” เสียงยัยผู้หญิงคนนี้มัน...
“แล้วแต่จะคิด”
“นายควรจะบอกพ่อให้ไล่ยัยบ้านี่ออกนะเซฮุน ฉันเกลียดมัน!” กล้าไล่ก็เชิญไม่ได้ห้ามสักหน่อย
“ไม่เอาน่าจีฮยอนเธอจะมามีเรื่องในงานวันเกิดเพื่อนฉันทำไมวะ”
“นายเข้าข้างมัน ยู!! นังหน้าด้านแย่งผัวชาวบ้าน” ถ้าให้เดายัยนี่กำลังประจานความอัปยศกริยาของตัวเองอยู่คนรอบข้างเริ่มให้ความสนใจโดยการหันมามองแล้วยกแก้วให้ฉันเหมือนกำลังท้า...
“จีฮยอน!!! อะไรของเธอว่ะ” ฉันยืนกอดอกนิ่งมองสองคู่รักอีกคนหนึ่งจะพุ่งเข้ามาหาฉันส่วนอีกคนก็กอดรั้งไว้แน่น
เจ้าของวันเกิดขึ้นจากน้ำแล้วเดินเข้ามาจับไหล่ฉันไว้
“แน่จริงมึงก็ปล่อยแฟนมึงใส่น้องกูเลยเซฮุน” ไอ้กวางบ้ากูไม่ใช่ไก่ชน
“ปล่อยฉันสิเซฮุน”
“ฉันปล่อย เธอต้องเลิกกับฉันอย่างนี้ดีไหม”
“เลิกก็เลิก นายคิดว่าจะไปจากฉันได้หรอเชิญ ปล่อย!!!”
เซฮุนปล่อยยัยนั่นมาจริงๆแล้วฉันก็เป็นผ้าแดงที่รอวัวกระทิงมาขวิดเอาอยากรู้จริงๆว่าจะทำยังไงต่อถ้าฉันลองเดินไปหาใครสักคนที่...เป็นแฟนเก่ายัยนี่เช่น เลวๆอย่างเซฮุน
ฉันเดินสวนยัยนั้นไปหาเซฮุนที่ยืนส่ายหน้ามองแฟนตัวเองแล้วจับเข้าที่ไหล่เขาก่อนพาตัวเองมาอยู่ด้านหลังแล้วโอบแผ่นอกคนด้านหน้าไว้ก่อนจะกดเล็บลงหนักๆไม่เจ็บก็คงจะไม่ใช่คน เสื้อตัวบางซะขนาดนี้
“เธอ!!! กล้าดียังไงมากอดแฟนฉัน”
“ใครแฟนเธอหรอ” เมื่อกี้เพิ่งบอกเลิกกันนะได้ยิน...
“นังหน้าด้าน!!!”
“ก็พอตัว...”
“เจ็บ” ฉันเพิ่มน้ำหนักลงที่ปลายเล็บมากกว่าเดิมเมื่อเซฮุนหันมาหาแล้วกอดเอวฉันไว้หมอนี่กดเล็บลงเอวฉันอยู่ไง เจ็บซิบ
“เซฮุน นายนอกใจฉันหรอ”
“อ่าวเมื่อกี้ฉันได้ยินว่าเธอเลิกกับเขาแล้วนะ”
ฉันผลักเซฮุนออกเพราะเริ่มเจ็บที่เอวก่อนจะเดินไปยกขวดเหล้าในมือของไอ้ลู่ที่กำลังจะกรอกปากมากรอกปากตัวเองล้างความบัดซบของผัวเมียคู่นี้ที่เข้ามายุ่งกับชีวิตจนน่ารำคาญก่อนจะเดินออกไปที่ลานจอดรถแต่
“คิดจะหนีฉันได้ง่ายๆหรอ”
“อยากตายก็ตามมา”
ไม่ได้ขู่ด้วยฉันพูดจริงๆเลยอารมณ์โมโหมาเต็มมากพอจะระเบิดอะไรสักอย่างเป็นผงได้เลยแต่เธอคงไม่กลัวพอหันไปมองด้านหลังยัยนั้นก็เดินตามมาจริงๆ
แลดูมั่นซะด้วย
“มีอะไรก็เห่ามา”
“แกว่าฉันเป็นหมาหรอ!!!” กำเข้าไปมือน่ะตีนกายัยนี่ขึ้นมาด้วยแฮะ
“ถ้าไม่โง่ก็ฉลาด”
“มีคนบอกไหมว่าเธอเนี่ยมันน่าตบมากที่สุดในโลก” เธอขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเราอยู่ห่างกันประมานเก้าเดียวได้
“เธอไง”
“กวนจริงนะ รู้ไหมว่าฉันเกลียดเธอรองจากยัยเพื่อนสารเลวของเธอเลย”
ไม่รู้ว่าเธอหมายความว่ายังไงระยะเราใกล้ไปฉันจึงผลักยัยนี่ออกก่อนจะเปิดประตูรถตัวเองหาเข็มขัดและถุงเท้าที่โยนไว้หลังเบาะก่อนจะเดินไปหาผู้หญิงที่ลงไปสำออยอยู่บนพื้นเพราะถูกผลักก่อนจะลากแขนยัยนี่แต่มันดันตามมาทั้งตัวก็ตัวเล็กนมแบนอย่างนี้หมูมากสำหรับฉัน
ฉันไขว้แขนสองข้างของเธอไว้กับเสาลานจอดรถแล้วเอาเข็มขัดรัดไว้แน่นและปิดปากที่ส่งเสียงรบกวนเซลล์สมองด้วยถุงเท้าถ้ามีคนเจอก็โชคดีแต่ถ้าไม่ก็คงได้มีผัวเป็นยุ่ง
ดิ้นให้ตายก็ไม่หลุดหรอก...
“อื้อ!!!!”
“แล้วมีคนบอกเธอบ้างไหมว่าอย่างฉันน่ะอย่ามายุ่ง”
“อื้อ!!!”
“โชคดีที่รัก”
ฉันถอยรถออกจากที่จอดรถเพื่อขับกลับบ้าน...มึนหัวซิบลู่มันกินเหล้าที่ยังไม่ผ่านการคัดกรองหรือยังไง...
ตุบ ตุบ ตุบ
ฉันจอดรถก่อนที่จะได้ขับออกไปนอกรั้วแล้วเปิดกระจกมองคนที่มาทุบกระจกรถภาพมันเบลอๆและสติฉันเหมือนพวกเมาอะไรสักอย่างคล้ายๆสิ่งเสพติด...เหล้าบ้าอะไรวะกลิ่นและรถชาติอย่างกับใบไม้แต่มึนซิบ...
“จะไปส่ง หึ”
ความคิดเห็น