Mystery Dimension

ลำดับตอนที่ #59 : -First Report-

-Kurogane Crow-

When we arrive

ตัวเขาเคยคิดว่า หากปกปิดอาการเหล่านี้ได้ก็คงจะดี แต่ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้หรอกนะ

เขาที่ชอบสิ่งของที่มีประกายมากกว่าอะไรทั้งนั่น พวกมันทั้งสวยงามและส่องประกาย ไม่เหมือนกับตัวเขาที่มืดมน

นั่นทำให้เขาหลงใหลและอยากครอบครองสิ่งเหล่านั่นไว้กับตัวเอง

เริ่มจากการหยิบฉวยเครื่องประดับของคุณแม่ คว้าเอานาฬิกาข้อมือสีทองสว่างของคุณพ่อ แอบขโมยกระจกพกอันเล็กเป็น

ประกายน่ารักจากเด็กสาวในห้องเรียน

ทำสิ่งเหล่านี้ซ้ำไปซ้ำมา แต่ความต้องการของเขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว

"ให้ผมช่วยพี่นะ" ฟาร์โรว์พูดแบบนั่นเมื่อเห็นผมจ้องมองสิ่งสวยงามเป็นประกายที่อยู่ในตู้กระจก

และแล้ว...การปล้นก็เกิดขึ้น ตัวเขาสนุกสนาน ตื่นเต้นไปกับการได้ครองครอบอะไรที่มากกว่าการฉกมาจากกระเป๋า

ของผู้อื่น เพราะนั่นทำให้เขาได้สิ่งที่มากกว่า สิ่งของมากมายที่เขาเก็บไว้ในห้องของเขา ซ่อนเร้นให้พ้นสายตาของพ่อแม่

ซ่อนให้พ้นจากสายตาของพวกคนใช้ มีเพียงน้องชายที่รู้

"อะไรที่พี่ต้องการ ผมจะหามาให้"

"พี่อยากได้มากกว่านี้"

ใช่ มากกว่านี้อีก

พวกเราทำเรื่องแบบนี้มาหลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด

เครื่องเพชรที่ถูกเก็บรักษาอยู่ในพิพิธภัณฑ์ ครั้งนี้ยากกว่าทุกครั้งและสิ่งที่ต้องการส่องประกายงดงามกว่าทุกครั้ง 

แต่เมื่อคิดว่ากำลังจะได้เห็นสิ่งที่ส่องกายมากกว่าของชิ้นอื่นๆ โคลว์ก็ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้ 

เขาอยากได้มัน อยากได้ อยากได้ อยากได้!!!

แต่ไม่คิดเลยว่า นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ทั้งตัวเขาและน้องชายต้องถูกตราหน้าว่าเป็นจุดด้อยของตระกูล

แล้วยังไง?

โคลว์ไม่สนอยู่แล้วว่าใครจะมองเขายังไง 

ตัวเขา...ก็แค่อยากได้สิ่งที่ส่องประกายระยิบระยับเพียงเท่านั่น

ทุกอย่าง...ก็แค่นั่นเอง...

ในที่สุดทั้งเขาและน้องชายก็ถูกตัดสินจากตระกูล ถูกส่งตัวไปอยู่ในที่ที่คนภายนอกไม่อาจจะเข้าถึงได้อีกต่อไป