(Fic TVXQ yaoi) ICE2 ; เพราะเรา..ต่างกัน

ลำดับตอนที่ #58 : - ICE[2] XX - ตอนพิเศษ

 



          กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องรีดเดอร์ทุกท่านค่ะ (_/l\_)  วันนี้ไรเตอร์มีอะไรจะมาประกาศ.. มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ไรเตอร์ทำเง่อร์ไปงั้นหล่ะค่ะ (-*-) ฮ่าๆๆ พอดีไรเตอร์เห็นว่าไรเตอร์ห๊ายยยยย ไปนานมาก เลยอยากจะขอโทษ รีดเดอร์ทุกคนโดยการจัดแต่งช็อตฟิตสั้นๆของเรื่องนี้.. ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ จะอ่านหรือว่าไม่อ่านก็ได้ไม่เป็นไรเพราะว่ามันไม่ได้เชื่อมอะไรกับตอนทั่วไปในเรื่องนี้อยู่แล้วล่ะ เพียงไรเตอร์อยากให้มันมี.. เอ๊ะยังไง ฮ่าๆๆ   โดยไรเตอร์จะตั้งมันขึ้นโดยภายใต้ชื่อ



          ' ใครบอกว่าฉันเคยมีอะไรกับเธอเพียงครั้งเดียว '


                  อุ๊ย... ฮ่าๆ หลุดๆ ยังไงก็.. แต่งแล้วเอามาลงในนี้แหละคะ เพียงแต่ถ้าใครอยากได้NC ก็..ทิ้งเมล์เอาไว้ คราวนี้ไม่มีพลาดๆ รวมไปถึงใครที่ยังไม่ได้ตอนเก่าๆด้วยนะค่ะ เพราะไรเตอร์จำไม่ได้จริงๆว่าส่งถึงไหนแล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆคะT^T   ยังไงก็ช่วยทิ้งเมล์เอาไว้หน้านี้เพื่อความไม่สับสนค่ะ (: ขอบคุณนะสำหรับทุกๆสิ่งนะค่ะ

PS. เน้นๆเลยว่าคำพูดไม่สุภาพอย่างมาก โปรดกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยคะ ขอบคุณค่ะ (:

_____________

 

 

‘ ICE '

‘ ใครบอกว่าฉันเคยมีอะไรกับเธอเพียงครั้งเดียว '

_______________

 ….ให้ตายสิ ทำแต่เรื่อง!

 

“ ครับ..ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมตามหาให้เอง ” นิ้วยาวสัมผัสหน้าจอไอโฟนรุ่นใหม่เพื่อวางสายลงจากการสนทนาทางบ้านเมื่อกี้นี้ โทรศัพท์เครื่องหรูถูกเก็บลงในเสื้อสูทสีเข้มอย่างไม่ค่อยจะแยแสอาจะเป็นเพราะอารมณ์ที่เดือดจนแทบลุกเป็นไฟได้แล้วตอนนี้

...คุณนายคิมก็กำลังป่วยอยู่ ที่บ้านก็ตามหาเจ้าตัวกันจนวุ่นไปหมด หายตัวไปไหนก็ไม่รู้ จับได้จะทำทาสะให้เข็ด

 

รถยุโรปสีดำสนิทขับวนไปวนมาไม่ที่ไหนก็ที่หนึ่ง เพราะยุนโฮไม่รู้ว่าคิมแจจุงไปที่ไหน...เขาลองไปที่คอนโดหรูของยูชอนแต่กลับไม่มีใครเปิดรับ ประชาสัมพันธ์ก็บอกแล้วว่าเจ้าของห้องไม่อยู่เพราะดูท่าก็น่าจะเป็นแบบนั้น ...ประเด็นคือ ไปอยู่ที่ไหน?

 

...แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม.. เขาต้องจัดเด็กคนนี้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นอย่ามาเรียกว่าชองยุนโฮ!

 

.

.

 

เสียงเพลงที่เปิดดังกระหึ่มภายในบาร์สุดหรูที่เจ้าของเองก็รู้จักกันดีกับพวกแขกในงานที่ถูกเชิญมา กลุ่มนักศึกษาบางคนที่ผละออกจากวงสนทนามายืนแดนส์กระจายกันอยู่ที่ฟอร์ วาดลีล่าที่ตัวเองคิดว่าเจ๋งที่สุด หากแต่นั้นก็ยังไม่เป็นจุดเด่นเท่ากับคนๆหนึ่ง..

 

ร่างบอบบางที่อยู่ในชุดเสื้อตัวบางคอเต่าแขนสั้นแต่ก็ถูกคลุมด้วยเสื้อโค้ทตัวยาวสีขาวแต่ที่เด่นที่สุดก็คงจะเป็นกางเกงขาสั้นสีดำที่ดูเหมือนจะจงใจเปิดท่อนขาขาวๆนี่ให้คนอื่นได้เห็นแต่จะมีบูทปกปิดอยู่จนเกือบถึงหัวเข่าก็ตามที และดูเหมือนคิมแจจุงจะกลายเป็นจุดเด่นของงานไปแล้วด้วยซ้ำไป

 

“ เบื่อรึเปล่า ” คนที่เดินหายไปคุยกับเพื่อนที่เป็นถึงเจ้าของงานนี้เดินกลับมาหาร่างบางที่นั่งรออยู่ตรงโซฟาตัวยาว มือขาวยกแก้วน้ำเมาดื่มอึกใหญ่ก่อนจะส่ายหน้า “ งั้นๆแหละ คุยกับเพื่อนเสร็จแล้วหรือไง ” ร่างบางเงยหน้าถามคนที่ค่อยๆนั่งลงข้างๆ แขนแกร่งข้างหนึ่งขยับโอบไหล่เล็กให้คนตัวเล็กข้างๆขยับเข้ามานั่งใกล้มากขึ้น

 

“ หิวเหล้าวะแจจุง เมื่อกี้เพิ่งโดนแย่งไป ป้อนหน่อยดิ ” ดวงตาคมเสมองไปยังแก้มเหล้าสีสวยที่ร่างบางถืออยู่ มือขาวยกขึ้นมาชูให้ดูพลางหัวเราะในลำคอ

 

“ อยากแดกก็สั่งสิ ” ปาร์คยูชอนส่ายหน้า

 

“ กูอยากดื่มจากปากมึงมากกว่าวะ ” อันที่จริงมันก็ดูไม่น่าใช่เป็นการขอเท่าไหร่ เพราะถึงอย่างนั้น ริมฝีปากของปาร์คยูชอนก็ได้เลื่อนเข้ามาประกบกับริมฝีปากอิ่มที่อยู่ห่างไม่มากนัก รอยยิ้มบางๆที่คลี่ยิ้มนั้นเป็นตัวบงบอกได้ว่าเจ้าตัวเองก็ไม่ได้ขัดข้องสิ่งใด

ริมฝีปากที่ยังคงสัมผัสกันหาใช่เพียงแค่ผิวเผินอีกต่อไป ลิ้นของทั้งคู่ที่จงใจบุกรุกเข้าไปยังที่ๆของอีกฝ่ายโดยไม่สนใจที่จะรอใครขอหรืออนุญาตเลยแม้แต่น้อย รสของน้ำอำพันที่เคยติดอยู่ที่ปลายลิ้นของทั้งสองดูเหมือนว่ามันจะถูกอีกฝ่ายกลืนกินไปจนหมดสิ้นตั้งนานแล้ว หากแต่ทั้งคู่ก็ยังไม่ได้ผละออกจากกัน

 

“ แอบมาสวีทอยู่ที่นี่นั้นเอง ” ชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่งเดินเข้าไปมาขัดจังหวะบทรักที่เริ่มจะเกินเลยไปมากกว่าจูบดูจากมือกร้านของยูชอนนั้นไม่ได้อยู่เพียงแค่หน้าตักบางหากแต่มันกลับวางประทับอยู่ที่ขาอ่อนที่โผล่แวบๆมันให้พอเห็นกระตุนความกามในกาย

 

“ อ๋อนี่...แจจุง เจ้าของงานน่ะ ชื่อซีวอนน่ะ ” ยูชอนที่ยอมผละออกมาจากรสจูบอันแสนร้อนแรงเพื่อแนะนำเจ้าของงานให้รู้จัก ร่างสูงส่งยิ้มหวานให้ทั้งคู่แถมดูเหมือนจะจงใจส่งให้ร่างบางนั้นโดยเฉพาะริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มหวานตอบกลับไป ร่างขาวที่ถูกคนข้างๆรั้งเข้ามาให้ชิดขึ้นเพื่อบงบอกสถานะระหว่างกัน

 

“ นี่เมียกุนะซีวอน ”

 

“ เมียมึงเหรอ? ไม่ยักกะรู้ว่าแต่งงานกันแล้วนิหว่า ” ยังไม่ได้แต่งงานก็ยังถือว่ายังมีสิทธิจริงไหม มือหนาข้างหนึ่งที่ไม่ได้ถือแก้วเหล้าของซีวอนยืนออกมาตรงหน้าร่างบาง

 

“ เป็นเกียรติไปเต้นกับผมสักเพลงไหมครับ ” ใบหน้าหวานทำหน้าครุ่นคิดอยู่เพียงเสียววิก่อนจะว่างแก้วเหล้าในมือลงแล้วยื่นมือไปกุมมือหนาที่กำลังรอมือของตนประทับลงไป

 

“ ได้สิ ” ร่างบางหันมองร่างสูงที่เคยนั่งโอบเอวตนหากแต่ตอนนี้ไม่ใช่ ปาร์คยูชอนดูจะหัวเสียไม่น้อย แต่ก็คงจะทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วเพราะปาร์คยูชอนเข้าใจดีกว่าคิมแจจุงเป็นคนยังไง แล้วเขาก็รู้วิธีรับมือดี  

ร่างสูงโปร่งของซีวอนโอบเอวบางเดินมายังกลางฟอร์ที่หลายๆคนยอมหลบให้เจ้าของงานและคนที่ทุกคนก็รู้จักว่าเป็นใคร คู่ๆนี้ที่หลายๆคนจรดจ้องมอง

 

จากโยกกายเพียงเบาๆ คิมแจจุงก็ได้เร่งสปีดตัวเองให้ดูยั่วยวนมากยิ่งขึ้น เจ้าตัวรับรองได้ว่าไม่ได้ไปหัดเรียนมาจากไหนเพราะเจ้าตัวใช้อารมณ์ในการเต้นล้วนๆ มือบางที่เริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นอกของคนตรงหน้าที่จรดจ้องเขาด้วยรอยยิ้มที่แสนจะมีสเน่ห์นั้น จังหวะเพลงที่ค่อยๆแปลเปลี่ยนเป็นเมามันส์มาขึ้นนั้นทำให้คนหลายคนเคยวาดรวดลายแข่งกันบ้าง

 

ทว่า...

 

“ คุณแจจุง..! ” เพียงแค่เขาละสายตาไปไม่เท่าไหร่ ร่างบางๆที่เคยเต้นยั่วเขาอยู่นั้นก็ได้หายไปกับกลุ่มคนเสียแล้ว ร่างสูงของกระทืบเท้าอย่างขัดใจ...เพียงแค่ร่างบางคนนี้หายไปทุกอย่างก็จบเพราะเขานั้นหวังอะไรที่มันมากกว่าแบบนี้อยู่แล้ว

 

ทว่าคนที่พาร่างบางไป...ไม่ใช่ปาร์คยูชอนที่นั่งหัวเสียอยู่แน่ๆ

 

______________

 

ต่อในเมล์จ๊าา :)