คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : Special chapter เฉพาะกิจ (2)
Special chapter for 40k reading view
Setting: Thai High school Au
Pairing: Okkotsu Yuta x Fubuki Akane
Rate: pg-13
Content warning: ooc, rude words, ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลัก, อยากแต่งเอยูนี้+ย้อมใจตัวเองเพราะไม่ไหวกับมังงะจจส.มาก, เวิ่นไปเรื่อย, มีการเปลี่ยนชื่อตัวละครให้เข้ากับเซตติ้ง
Enjoy reading kaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
07:32 น.
“แม่งเอ๊ย เดือนหน้าก็ไปแข่งที่เชียงใหม่แล้วกูยังไม่พร้อมเลย” เช้าวันธรรมดา ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง เนเน่ มาห้องหมวดสาระวิชาภาษาอังกฤษเพื่อซ้อมงานแข่งขันที่ครูที่เธอรู้จักชวนไปแข่งเหมือนอย่างทุกทีบ่นอุบอิบ
“แต่เห็นครูบอกว่ามีรุ่นพี่ไปแข่งด้วย สาธุ อย่าปอสอดอ-”
“?”
“!” แต่พอเนเน่เปิดประตูห้องไป เธอก็เจอกับรุ่นพี่หนุ่มผมดำในชุดนักเรียนม.ปลาย บนคอปกเสื้อนักเรียนของเขามีจุดปักสองจุดบ่งบอกว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กม.5 ที่กำลังเอากระดานและถุงเบี้ยมาวางบนโต๊ะพอดี ซึ่งเธอจะไม่ตกใจไปมากกว่านี้ถ้าคนตรงหน้าเธอไม่ใช่คนที่เธอรู้จัก
“น้องเนเน่ที่ไปแข่งครอสเวิร์ดใช่มั้ยครับ”
“พี่ยอร์ช?” เพราะคนตรงหน้าเธอนั้นคือยอร์ช หนุ่มป๊อบแห่งชั้นม.5 ขวัญใจเด็กนักเรียนโดยเฉพาะพวกรุ่นน้อง รวมทั้งยังเป็นลูกรักของครูหมวดวิทย์ที่ไปแข่งงานวิชาการของสายวิทย์อยู่หลายครั้ง
ก็แหงล่ะ พี่เค้าอยู่ห้อง 2 แถมชั้นม.ปลายถ้าไม่นับห้องหนึ่งที่เป็นห้องกิ๊ฟ เด็กห้องสองถึงหกจะเป็นห้องของสายวิทย์กันหมด
ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลา ผลการเรียนก็อยู่ในเกณฑ์ดี แถมยังเป็นเด็กวิชาการอีกทำให้ใครหลายๆคนต่างกรี๊ดกร๊าดตามประสารุ่นน้องหวีดรุ่นพี่ทั่วไป
“คือครูวีชวนพี่ให้มาลองแข่งดูน่ะ พี่ก็เลยลงสมัคร”
“อ่า…ค่ะ…” เนเน่ตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะที่จริงในหมู่รุ่นน้องที่กรี๊ดกร๊าดยอร์ชนั้นเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นกับเขาด้วย
แต่ประเด็นหลักก็คือ
เธอแอบชอบพี่เค้าเนี่ยสิ!!
“น้องดูตกใจที่เจอพี่นะ?” รุ่นพี่หนุ่มทักถามด้วยความสงสัย
“ปกติพี่ไปแข่งวิชาสายวิทย์ไม่ใช่เหรอคะ มาเจอพี่แข่งสายภาษาจะไม่ให้ตกใจได้ไงก่อน” เนเน่ตอบแล้วนั่งตรงกันข้ามกับอีกฝ่าย
“แล้วนี่พี่ได้นอนบ้างมั้ยคะเนี่ย ขอบตาพี่มันเริ่มคล้ำๆแล้วนะ”
“…อุ๊บ!? ฮึๆๆ!”
‘เดี๋ยว! กูพูดอะไรออกไปวะะะะะ!’ ยอร์ชได้ยินถึงกับหลุดขำ ส่วนเนเน่ที่เพิ่งรู้ตัวว่าถามอะไรที่ไม่ควรถามก็กรีดร้องในใจว่าทำอะไรลงไป
“นอนครับๆ พี่ได้นอนอยู่ ฮะๆ”
“ขอโทษค่ะพี่ หนูไม่ได้ตั้งใจ-”
“ไม่เป็นไรๆ เพื่อนพี่ก็ถามเหมือนกันกับเรานั่นแหละ ถามบ่อยด้วย”
“ถ้าพี่ว่างั้น…ก็เอาตามนั้นก็ได้ค่ะ ว่าแต่ที่พี่มาลงครอสเวิร์ดนี่เล่นเป็นมั้ยคะ” เนเน่ถามระหว่างหยิบเบี้ยตัวอักษรออกมาชิ้นนึง
“ก็พอเล่นได้แต่ไม่ได้เก่งมากหรอก” ยอร์ชตอบแล้วหยิบเบี้ยออกมาบ้าง
“1 2 3” เด็กสาวให้สัญญาณก่อนทั้งคู่เปิดเบี้ยตัวเองเพื่อดูว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน
“G กับ P หนูเริ่มก่อนนะคะ” แล้วทั้งคู่ต่างเล่นกันอย่างเอาจริงเอาจังประหนึ่งว่าวันนี้คือวันสุดท้ายที่ได้ซ้อมก่อนไปแข่งจริงวันพรุ่งนี้
…
“1 2 3 4 5…5 ค่ะ”
…
“3 4 5 6 7 8…8 ครับ”
…
“4 5 6…คูณ 2 12 ค่ะ”
…
“10 11-”
“ชาเลนจ์”
“?” แต่ระหว่างที่เล่นอยู่ ยอร์ชนับคะแนนศัพท์ของตัวเองก็ถูกรุ่นน้องสาวขอชาเลนจ์ขึ้นมา
“เราชาเลนจ์คำไหน”
“ZI หนูจำได้ว่าไม่มีคำนี้”
“แน่ใจเหรอ” เด็กหนุ่มถามเพื่อให้อักฝ่ายเกิดความลังเล
“พี่ไม่เชื่อหนูเหรอ” แต่เนเน่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าที่เธอคิดมันถูกพร้อมทำหน้างอนใส่ ยอร์ชเห็นแบบนั้นก็ขำเล็กน้อยก่อนจะเท้าคางมองอีกฝ่ายกลับด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“แล้วหนูไม่เชื่อพี่เหรอคะ”
“!?”
‘ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย!!! ดาเมจแรงมากแม่!!! เอากูไปทอดดดดด!!!!!!’ เด็กสาวที่โดนหยอดด้วยประโยคธรรมดาแต่กลับสร้างดาเมจให้ได้อย่างมหาศาลจนได้แต่กรีดร้องในใจเพราะปกติแล้วอีกฝ่ายไม่ได้พูดจาแบบนี้
“อะแฮ่ม! พี่หยุด อย่ามา พี่รอเก็บตัวZพี่ไปเลย” เธอกระแอมแก้เขินไปก่อนจะก้มหน้ากดโทรศัพท์เข้าแอพchecker เพื่อเช็คชาเลนจ์ตัวเอง ส่วนคนหยอดก็มองอีกฝ่ายด้วยสายตาเอ็นดูเพราะเห็นใบหูของเธอมันแดงจนเห็นได้ชัด
“เห็นมั้ย! หนูบอกแล้วไม่มีZI เก็บๆๆ”
“ครับๆ ยอมแล้ว” พอเนเน่เช็คเสร็จแล้วก็ยื่นหน้าจอให้เขาดู พอเห็นว่าอีกฝ่ายทำชาเลนจ์สำเร็จยอร์ชก็ยอมเก็บเบี้ยตัวzกลับไป จากนั้นทั้งก็เล่นกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งใกล้ถึงเวลาเรียนคาบแรกของวันแล้ว
“พี่ยอร์ชวันนี้พอก่อนนะคะ คาบแรกหนูเรียนเคมี”
“โอเคๆ งั้นเดี๋ยวพี่เก็บของให้ เจอกันตอนเที่ยงนะ”
“…ห๊ะ?” แต่ตรงประโยคท้ายสุดของยอร์ชทำให้เนเน่ที่กำลังจากห้องชะงักขึ้นมา เขาเลยเฉลยให้อีกฝ่ายหายสงสัยไป
“เดี๋ยววันนี้ห้องพี่จะไปเฉลยพี่เทคที่ห้องเราน่ะ เดี๋ยวหัวหน้าหน้าห้องเรามาบอกเองแหละ”
“อ๋อ เคค่ะๆ”
“แล้วเราได้คีย์เวิร์ดพี่เทคเป็นอะไรเหรอ”
“นอนน้อยแต่นอนนะ”
“คึ?!” พอเด็กสาวบอกคีย์เวิร์ดที่ตัวเองได้ไป อีกฝ่ายก็หลุดขำขึ้นมาทันที
“พี่รู้ใช่มั้ยว่าใคร!” เนเน่ถาม
“อันนี้พี่ขอไม่สปอยล์นะ ไปรอดูตอนเที่ยงดีกว่า”
“แหงะ…” พอยอร์ชไม่เฉลย เนเน่เลยยู่ปากไม่พอใจไปก่อนจะกลับมาทำหน้าปกติเหมือนเดิมและออกจากห้องไป
“เฮ้อ~ เอางั้นก็ได้ เจอกันตอนเที่ยงค่ะ”
.
.
.
พักเที่ยง
ห้องม.4/2
“มึงโดนพี่เค้าเล่นแล้วแหละ”
“กูอยากกรี๊ดมากเนย ดาเมจแม่งแรงสัสๆ แต้มบุญกูหมดแล้วมั้งเนี่ยพี่ยอร์ชพูดคะขาใส่กู” เวลาผ่านไปจนถึงพักเที่ยง เนเน่ก็มานั่งหวีดกับแก๊งค์เพื่อนอีกสามคน ได้แก่เนย เจได และมิกซ์ถึงเหตุการณ์เมื่อเช้านี้
“แต่เดี๋ยวพวกพี่ห้อง2จะมาเฉลยพี่เทคที่ห้องเรานี่ ใครอยากได้ใครกันบ้างอะ” เจไดถาม
“แน่นอนว่าของกูก็ต้องเป็นพี่มิ้นท์คนสวยของกูสิคะ” เนยตอบกลับมาด้วยความมั่นใจ
“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ไอ้พี่คิน” มิกซ์ตอบเสียงเนือย
“กูว่าพี่คินก็โอเคอยู่นะ” เจไดแย้ง
“โอเคก็เหี้ยแล้วแม่งกวนตีนชิบหายเถอะ มึงอะไอ้เจ?”
“ใครก็ได้ไม่ติด”
“เหมือนกับเจได”
“หราาาาาา” แต่พอเนเน่ตอบเหมือนเจได สามคนที่เหลือต่างหันมาหาและพร้อมใจแย้งกลับเป็นเสียงเดียวกัน
“เน่อย่าแหล มึงอยากได้อีพี่ยอร์ชของมึงจ้า อย่ามา” เนยแย้งสวนใส่เพื่อนสาวของตน
“มึงก็รู้นี่ แต่แต้มบุญกูหมดไปกับเมื่อเช้าแล้ว-”
“สวัสดีค่าาาาาา น้องๆทุกโคนนนนนนนน!” แต่ทันใดนั้นเอง เหล่ารุ่นพี่จากชั้นม.5/2 ทุกคนก็ได้มาที่ห้องนี้พอดีโดยมีรุ่นพี่หัวหน้าห้องหญิงเป็นคนเปิดทักทายก่อนตามมารุ่นพี่คนอื่นๆไปยืนกันอยู่หน้าห้อง บางคนก็มีถุงขนมติดมาด้วยเพื่อเอามาให้น้องเทคของตัวเอง
“มึงๆ กูเพิ่งเคยเห็นพี่ยอร์ชตัวเป็นๆ หล่อจังวะ”
“พี่คะหยุดหล่อซักวันเถอะค่ะ หนูจะตายแล้วววว” แน่นอนว่ายอร์ชเองก็มาด้วยเช่นกัน เหล่านักเรียนหญิงหลายๆคนต่างกรี๊ดกร๊าดที่ได้เจอรุ่นพี่ที่ตัวเองชอบ ด้านคนที่ถูกกรี๊ดกร๊าดก็ได้แต่เกาแก้มแก้เขินไปเล็กน้อยผิดกับเพื่อนในแก๊งค์ของเขาอย่างมิ้นท์ คินและเดลต้าที่เห็นเพื่อนตัวเองมีแต่คนกรี๊ดกร๊าดก็ทำหน้าเหม็นเบื่อใส่
“หล่อสร้างเรื่องอีกแล้วนะมึง หมั่นไส้ชิบหาย” มิ้นท์ หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มประชดด้วยความหมั่นไส้
“อีมิ้นท์อย่าพาล แฟนคลับมึงก็มีจ้า” เดลต้าดุ
“เออกูสงสัยตั้งแต่เช้าละ ที่มึงไม่อยู่ตอนเข้าแถวคือโดดใช่มั้ย” คินถามยอร์ชเพราะตอนเข้าแถวเคารพธงชาติ อีกฝ่ายกลับไม่อยู่แถมไม่ได้ไลน์บอกด้วยว่าตัวเองหายไปไหน
“โดดพ่อง กูไปซ้อมครอสเวิร์ดที่ครูวีชวนกูไง”
“ไปเล่นคนเดียว?”
“มีน้องมาเล่นด้วย”
“ก็ว่า ตอนกลับมามึงดูอารมณ์ดีแปลกๆ” มิ้นท์ร่วมวงสนทนาด้วยอีกคน ตามมาด้วยเดลต้า
“แต่กูรู้สึกว่าที่มันอารมณ์ดีไม่ใช่แค่เพราะมีน้องมาเล่นด้วยหรอก”
“วันนี้พวกพี่ก็จะมาเฉลยพี่เทคตามที่พี่ฝากให้หัวหน้าห้องน้องประกาศกันนะคะ” ในขณะเดียวกันหัวหน้าห้องม.5/2 ก็ชี้แจ้งสาเหตุที่มาหาวันนี้ “ใครทายพี่เทคตัวเองผิด พี่เทคคนนั้นจะมีบทลงโทษให้น้องเทคตัวเองค่ะ”
“โหหหหห พี่!!” พอเด็กม.4ได้ยินว่ามีบทลงโทษก็โห่ร้องโอดโอยกัน
“พี่จะเรียงตามใบรายชื่อของห้องนะคะ คนแรก—” แต่เหล่ารุ่นพี่นั้นหาได้สนใจไม่แล้วเริ่มไล่ชื่อทีละคนๆเพื่อตามหาน้องเทคตัวเอง บางคนก็ทายถูก บางคนก็ทายผิดคละๆกันไป คนที่ทายผิดก็โดนบทลงโทษของพี่เทคตัวเองไปก็สร้างความบันเทิงให้เหล่าเพื่อนร่วมชั้นกัน
จนกระทั่ง
“คนต่อไป…น้องเนเน่ อยู่มั้ยคะ”
“อยู่ค่ะ” พอพี่หัวหน้าห้องไล่ชื่อมาถึงเนเน่ เธอก็เรียกถามหาเด็กสาวเจ้าของชื่อทันที ด้านคนเป็นเจ้าของชื่อเลยยกมือแสดงตัว
“มาค่ะ น้องคิดว่าพี่เทคน้องเป็นใคร”
“เอ่อ…” แน่นอนว่าพอโดนถามแบบนี้ เด็กสาวก็หัวตื๊อคิดไม่ออกว่าในบรรดาพวกรุ่นพี่ที่อยู่ในห้องนี้ใครกันแน่ที่เป็นพี่เทคเธอกันแน่ ทำให้เธอเผลอยู่ปากตามความเคยชินที่เวลาคิดอะไรไม่ออกก็จะยู่ปากใส่
“…:)” คนเป็นพี่เทคเห็นแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้เลยเข้าไปกระซิบบอกเพื่อนตัวเองว่าให้ช่วยน้องหน่อย
“น้องเนเน่ๆ พี่เทคน้องฝากคำใบ้ใหม่มาให้น้องครับ” เสียงของคินดังขึ้นทำให้เนเน่หันไปหาเจ้าของเสียงทันที ยิ่งอีกฝ่ายบอกว่าพี่เทคให้คำใบ้เธอก็รู้สึกมีหวังขึ้นมา
“เค้าบอกว่าน้องเจอพี่เทคแล้วเมื่อเช้านี้เอง” ประโยคของคินทำเอาเด็กสาวเจ้าของชื่ออึ้งเงียบและหน้าเหวอไปพักนึงก่อนจะเอ่ยชื่อคนที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นพี่เทคของเธอ
เพราะคนที่เธอเจอเมื่อเช้านี้ถ้าไม่นับเพื่อนก็มีอยู่แค่คนเดียว
“พี่ยอร์ช?” พอเธอเอ่ยชื่อของคนที่เธอคิดอยู่นั้น เพื่อนร่วมชั้นต่างก็ซุบซิบกันว่าใช่เหรอ เพราะมีเพื่อนร่วมชั้นบางคนก็ทายว่าพี่เทคตัวเองเป็นยอร์ช แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเขายิ้มส่ายหัวและตอบว่าไม่ใช่ทำให้เหล่าคนทายต่างรู้สึกเสียดายกันเพราะอยากได้เขามาเป็นพี่เทค
ด้านเด็กหนุ่มเจ้าของชื่อก็ยังคงยิ้มไม่พูดอะไร แต่ว่าเขากลับเลือกที่จะเดินตรงไปหาเนเน่และยื่นถุงที่เต็มไปด้วยขนมที่ตัวเองซื้อมาให้เธอ
“ยินดีด้วยที่ตอบถูกค่ะ”
“กรี๊ดดดดดด!!!”
“อีเนเน่!!!!!” เพื่อนร่วมชั้นในห้องต่างกรีดร้องด้วยความอิจฉาและเสียดายว่าทำไมที่ตรงนั้นถึงไม่ใช่เป็นตัวเองกัน แถมเพิ่งเคยได้ยินรุ่นพี่คนดังคนนี้พูดจาคะขาใส่นี่มันยิ่งทำให้พวกเขาอิจฉาตาร้อนหนักกว่าเดิม
“…” ส่วนเนเน่ตอนนี้คือช็อกจนตัวแข็งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่ก็รับถุงขนมนั้นมา
“พรุ่งนี้เจอกันที่ห้องอิ๊งนะ” แล้วเด็กหนุ่มก็เดินกลับไปหาเพื่อนตัวเองหลังจากที่ทักทายในฐานะพี่เทคเสร็จ ส่วนคนเป็นน้องเทคก็ยังคงช็อกจนพูดไม่ออกอยู่
“อีเน่มึงยังอยู่ป้ะเนี่ย?” เนยเขย่าเรียกสติเพื่อนของตนที่ยังคงสติหลุดอยู่
“ตายอย่างเขียดของแทร่” เด็กสาวเจ้าของชื่อว่าแล้วเอาหน้าฟุบกับโต๊ะ “ใครมียาดมบ้าง อยากได้มากตอนนี้”
“อันนี้เว่อร์ละ” มิกซ์พูด
“แต่หูเน่คือแดงมากเลยนะ” พอเจไดทักแบบนั้น เนเน่ก็รีบเอามือปิดหูทันที
“กูเชื่อแล้วว่ามึงชอบพี่เค้าจริง”
“เนยอย่าพูดดดดดด พี่เค้าอยู่โว้ยยยย!” พอเนยแซวแบบนั้น เนเน่ถึงกับเงยหน้ามาและเอานิ้วชี้วางบนปากตัวเองเป็นการบอกให้เงียบ ส่วนกิจกรรมทายพี่เทคก็ดำเนินไปเรื่อยๆจนครบทุกคน พวกรุ่นพี่เลยบอกลาน้องๆเพราะใกล้หมดเวลาพักเที่ยงรวมทั้งคาบต่อไปที่จะเรียนอย่างวิชาฟิสิกส์นั้นต้องไปเรียนอีกอาคารนึง ทำให้กิจกรรมเฉลยพี่เทคของชั้นม.4 จบลงไว้เท่านี้ ส่วนเด็กม.4 ก็ทยอยกันเอากระเป๋าดินสอกับชีทเรียนแล้วไปที่อาคารเรียนกัน
“ซื้อมาเยอะ-หือ?” เด็กสาวที่เก็บของตัวเองอยู่ก็เช็คขนมที่ตัวเองได้มาด้วย สายตาก็ดันไปเจอกับแผ่นกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งที่อยู่ในนั้น ด้วยความสงสัยเธอจึงหยิบมันออกมาอ่านก่อนจะเก็บโน้ตแผ่นนั้นกลับใส่ถุงด้วยความรวดเร็วและเอาหลังมือมาปิดบังใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อของตน เพราะข้อความบนโน้ตแทนที่จะเป็นข้อความขอบคุณสำหรับของที่ได้เหมือนอย่างทุกทีตามประสาที่เธอเอาขนมไปให้พี่เทคตัวเองแม้ตอนนั้นจะยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
To. น้องเนเน่
Line: asira0703 ขอจีบนะครับ :)
From: พี่ยอร์ช
‘แล้วพรุ่งนี้กูจะมองหน้าพี่เค้ายังไงวะเนี่ยยยยย!!!-’ ระหว่างที่เด็กสาวกรีดร้องในใจกับข้อความบนโน้ต จู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้นมาพอเธอเปิดเช็คก็พบว่ามีข้อความส่งเข้ามาจากกลุ่มไลน์ เมื่อเธอเปิดเข้าไปอ่านอารมณ์ของเธอจากที่เขินอายก็แปรเปลี่ยนเป็นหงุดหงิดจนต้องสบถออกมา เพราะข้อความในกลุ่มที่ว่าคือกลุ่มไลน์พี่ๆของเธอเอง
หยุมหัววันละนิดแล้วชีวิตจะแจ่มใส (3)
Titlelnwza: ได้ข่าวมาว่าตอนพักเที่ยงโดนผู้บ่าวม.5เต๊าะจนเสียอาการเหรอจ๊ะ คุณอรจิรา @Nene☆ミ
Milindesu: เกลียดการเรียกชื่อจริง แต่เหลามาดิ๊
ถ้าให้เดาคงหนีไม่พ้นไอ่เด็กที่ยอร์ชนั่นใช่มั้ย
Tiltlelnwza: แหมมมมม ไม่เท่าไหร่เลยนะอีเจ๊
“...ควย”
.
.
.
Talkๆ: จบวันช็อตด้วยการสบถคอวอยอ5555555555 อันนี้เป็นเอยูรร.ไทยที่อยากแต่งแต่ไม่กล้าเปิดเรื่องยาว พอเห็นว่ายอดอ่านจะ4หมื่นแล้วก็เลยทดลองเป็นวันช็อตซะเลย เผื่อใครงงว่าพอเปลี่ยนชื่อแล้วใครเป็นใครบ้าง ก็จะมี
แก๊งค์ปี 1- (อากาเนะ-เนเน่, ยูจิ-เจได, โนบาระ-เนย, เมงุมิ-มิกซ์)
แก๊งค์ปี 2 (ยูตะ-ยอร์ช, มากิ-มิ้นท์, แพนด้า-เดลต้า, อินุมากิ-คิน)
เรียวตะ-ไตเติ้ล (ม.6)
ยูกิฮิเมะ-มิลิน (ม.6 ปล.จริงๆต้องอยู่มหาลัยปี1 แต่เพราะไปเรียนแลกเปลี่ยนตปท.ตอนม.5มา พอกลับมาไทยเลยได้เรียนซ้ำชั้นไปอีก 1 ปีชดช่วงที่หายไป)
ส่วนเหตุผลว่าทำไมถึงให้อากาเนะไปคู่กับพี่ยูตะขอยังไม่บอกนะคะ
สนุกไม่สนุกยังไงก็เม้นมาได้นะคะ เผลอๆได้เปิดเป็นฟิคแชท5555555 (ถ้ามีฟีดแบ็คกลับมานะ) ส่วนเมนสตอรี่รอไปก่อนเพราะหัวตัน
ความคิดเห็น