คลังเก็บของ[Maiha-chan Only!!!]

ลำดับตอนที่ #57 : โนอาาาาา

ใบสมัคร

“โลกใบนี้มันสวยงามขนาดไหน ผมอยากเห็นมันเสียเหลือเกิน…”

บท :: ผู้กล้าแห่งความอ่อนโยนจากเมืองฮานะ

ผู้ถูกเลือกจากเมือง ::ฮานะ

ชื่อ-นามสกุล :: โนอา อาร์คไลท์(Noah Arclight)

ชื่อเล่น :: โนอา

อายุ ::  20 ปี

เพศ ::ชาย

วีรบุรุษที่อยากจะปกป้อง :: เฟย์ย่า วีรบุรุษแห่งความอ่อนโยน

นิสัย :: เป็นชายหนุ่มที่นิสัยอ่อนโยน ปากหวาน หัวดี คุยง่าย อัธยาดี ค่อนข้างเรียบร้อยจนบางทีผู้หญิงยังอาย ดูเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็คมากถ้าไม่นับว่าเขาตาบอด เป็นคนซื่อๆ อ่อนไหว รับผิดชอบ เขามีนิสัยเหมือนคุณพี่ชายใจดี ที่บางทีก็เหมือนคนแก่เอาเสียซะมากๆแทน เป็นคนพิถีพิถันใหลายๆเรื่อง เขาเป็นคนที่อ่อนโยน และขี้สงสารโดนเฉพาะกับคนที่โดนล้อเรื่องปมด้อย เพราะเขาก็เคยโดนมาก่อน เขาเป็นคนที่เชื่อในพรหมลิขิต หรือโชคชะตาในระดับนึงเลย  ความฝันสูงสุดของเขาอย่างนึงคือ…การที่จะได้”เห็น”โลกใบนี้ด้วยตาของตนเอง…

ประวัติ :: ชายหนุ่มตาบอดที่มีพลังแปลกประหลาดมาตั้งแต่ยังเด็ก เพราะแบบนั้น จึงทำให้เค้าโดนรังเกียจตลอดมา แรกๆเขาก็เสียใจร้องไห้ และพ่อแม่ของเขาก็รังเกียจเขาที่เกิดมาเป็นแบบนี้ เลยทิ้งเขาไว้ที่บ้านเด็กกำพร้า แต่พออยู่นานไป เขาเองก็ยังมีคนที่คอยสงสาร ดูแลเขาอย่างจริงใจ มันทำให้เขากลายเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ว่า ถ้าเราจริงใจกับเขา เขาก็จะจริงใจกลับมา ถึงเขาจะตาบอด แต่เขาก็สามารถทำอะไรได้เหมือนคนปกติ สามารถรับรู้ถึงสิ่งที่อยู่รอบตัวได้แค่ตามองไม่เห็นเท่านั้นเอง เขาเป็นเจ้าของร้านดอกไม้เล็กๆแทบชานเมือง ครั้งนึงเคยมีเขาเคยมีลูกค้าประจำเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นวีรบุรุษที่อ่อนโยนเหมือนกับเฟย์ย่าหรือถ้าเป็นไม่ได้ ก็อยากไปอยู่ใกล้ๆเฟยย่าเพื่อที่จะได้เป็นคนปกป้องเธอ เธอเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังตลอด เขาก็คอยฟังเรื่องของเธอด้วยรอยยิ้มถึงจะไม่เห็นหน้าก็เถอะ แต่แล้วเธอก็ถูกทำร้ายจากคนชั่วหนีมาเสียชีวิตอยู่ตรงหน้าร้านของเขา ก่อนตายเธอก็ยังพูดว่าอยากจะปกป้องเฟย์ย่าอยู่ดี พอได้ยินว่ามีการประกาศเปิดโรงเรียนไฟนอล เขาเลยตั้งใจจะสานฝันเด็กน้อยคนนั้น พร้อมกับความรู้สึกว่า อาจจะเป็นพรหมลิขิตหรือโชคชะตาก็ได้..ที่ทำให้เขาเลือกทางเดินนี้…แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเขาจะเจออะไรและทำอะไรได้บ้างก็ตาม

พลังที่มี :: เขาเป็นผู้ใช้เวทย์มนตร์ที่มีพลังรุนแรงได้โล่ แต่แค่เจ้าตัวจะใช้มันได้เมื่อโกรธจริงๆเท่านั้น ส่วนปกติ เขาจะพลังเห็นอนาคตสั้นๆที่มันจะโผล่มาเองโดยที่เขาไม่ได้ต้องการ โดยจะโผล่มาในรูปแบบเสียง ปกติเขาจะพอใช้เวทย์ได้บ้าง แลยก็สมรรถภาพร่างกายที่ถือว่าโอเคสำหรับผู้ชาย แค่อาจจะแรงน้อยไปบ้าง แต่ตรงนี้ ก็ทดแทนด้วยความหัวดี และความจำที่เป็นเลิศแทน

ชอบ ::ดอกไม้ เด็กผู้หญิง คนที่จริงใจ

เกลียด ::คนที่ชอบล้อคนมีปมด้อย

กลัว ::การที่จะไม่ได้ยินเสียง ได้กลิ่น หรือรู้สึกสัมผัสถึงสิ่งใดๆ(ตรงนี้ เขากลัวมากๆ)

เพิ่มเติม ::เป็นคนที่เรียกได้ว่าแม่สีเรือนมากๆ งานบ้านงานเรือนเก่งยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก โดนเฉพาะการทำของหวาและจัดดอกไม้นี่ เลิศเลอมาก

อยากมีคู่ไหม? :: อยากค่ะ^^ ชายหรือหญิงก็ได้ค่ะ^^

มุมคุยกับออริ 

            ชายหนุ่มผู้เป็นตัวแทนของวีรบุรุษคนอื่นๆมองหน้าโนอาอย่างพิจารณาก่อนจะเอนตัวพิงโซฟาแล้วหยิบแฟ้มประวัติของโนอาขึ้นมาอ่าน

            “ข้าเป็นตัวแทนของท่านคุรุมิกับท่านเฟย์ย่า มาคุยกับเจ้าเพื่อเข้าโรงเรียนไฟนอล...ลองบอกชื่อของเจ้าและเหตุผลที่เข้าโรงเรียนแห่งนี้ให้ข้าฟังทีสิ”

ชายหนุ่มขยับหน้าเล็กน้อย ก็จะพุดตอบอย่างสุภาพว่า “ผมอยากจะปกป้องคนคนนึง...ตามความต้องการของคนคนนึงครับ”

            “งั้นเหรอ...” ชายหนุ่มเขียนอะไรบางอย่างลงกระดาษ “งั้นคนที่เจ้าอยากปกป้องก็คือ?”

“วีรบุรุษแห่งความอ่อนโยน เฟย์ย่าครับ” เขาตอบอย่างไม่ลังเล

            “โอเค คำถามสุดท้าย หากเจ้าได้เป็นผู้ถูกเลือกที่ได้อยู่เคียงข้างวีรบุรุษ ทุกสิ่งล้วนอยู่ในระหว่างเป็นกับตาย แต่ในกรณีที่ทั้งเพื่อนของเจ้าและวีรบุรุษที่เจ้ารัก ตกอยู่ในอันตราย เจ้าจะเลือกช่วยใครและเพราะอะไร?”

“….”ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปซักพัก ก่อนจะเอ่ยตอบกลับมา “เป็นคำถามที่ตอบยากจังเลยนะครับ…สำหรับผมแล้ว ไม่ว่าจะเพื่อน หรือ วีรบุรุษก็สำคัญทั้งนั้น….ผมอยากเลือกช่วยทั้งคู่ให้สุดความสามารถมากเลยล่ะครับ แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ..ผมก็คงจะช่วยวีรบุรุษ…เพราะอย่างน้อยผมกับก็สัญญากับเธอไว้แล้วอย่าจะปกป้องให้ได้นะครับ” เขาตอบพลางยิ้มเศร้าให้ๆกับคนถาม