คลังใบสมัครตัวละคร

ลำดับตอนที่ #56 : {AUFic KNB} Time of Fate เวลาแห่งโชคชะตา

B
E
R
L
I
N
❀

 

(กดฟังเพื่อความบันเทิง)

Application

“ลมปากของคนเจ้าชู้ เชื่อได้มากแค่ไหนกัน?”

"หน้าม่อ เสือผู้หญิง หลงตัวเอง...มีดีแค่หน้า แต่นิสัยแย่ขั้นวิกฤต"

Set : Set 6 - The love of the old fan is not abandoned.

ชื่อ : โฮชิโนะ || Hoshino

นามสกุล : ยามาโตะ || Yamato

ชื่อเต็ม : ยามาดะ โฮชิกิ || Yamada Hoshiki

ชื่อเล่น : โฮชิ || Hoshi

ความหมายของชื่อ : หุบเขาแห่งดวงดาว

เพศ : หญิง

อายุ : 23

สัญชาติ / เชื้อชาติ : ญี่ปุ่น

อาชีพ : นักศึกษา คณะวารสาร

ลักษณะภายนอก : ร่างบางระหงผิวขาวอมชมพูสวย เรือนผมซอยสั้นสีฟ้าอ่อนขับผิวให้สวยยิ่งขึ้น ใบหน้าสวยออกแนวหวานเซ็กซี่ ดวงตากลมโตคมนิดๆสีม่วงไวน์ จมูกโด่งเชิดรั้น ริมฝีปากบางเฉียบอ่อนนุ่มราวกับกลีบกุหลาบ เป็นคนที่มีรูปร่างโดดเด่น เธอเจาะหูข้างละ 3 รู และเป็นสาวที่มีรูปร่างค่อนข้างดี สูงเพรียว ออกไปทางผอมบาง แต่เธอก็เป็นคนที่รักษาสุขภาพโดยการออกกำลังกาย มีความคล่องแคล่วอยู่เสมอ

          โฮชิเป็นสาวที่ไม่ค่อยพิถีพิถันกับการแต่งตัวเสียเท่าไหร่ มักแต่งตัวแนวสาวเปรี้ยวปนเซ็กซี่นิดๆ แต่ก้มักจะมีเสื้อโค้ตตัวโคร่งสวมทับเสมอ สูง 168 ซม. หนัก 56 กก.

ลักษณะนิสัย : โฮชิ เป็นสาวยิ้มยากที่ค่อนข้างเงียบ มีใบหน้าเดียวแทบจะตลอดทั้งวัน เรียกได้ว่าเธอเป็นคนหน้าตายก็ได้ ทำให้ไม่ค่อยมีใครคาดเดาเธอออกเลย เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด หรือจะพูดน้อยถึงน้อยมากๆจนนับคำได้ และไม่ค่อยจะคุยกับใครถ้าไม่สนิทหรือมีเรื่องสำคัญกับเธอจริงๆ

          เป็นคนที่เรียกว่าไม่ค่อยจะสนโลกสักเท่าไหร่ ค่อนข้างรักสันโดษ เป็นคนรักสงบและชอบที่จะอยู่ในที่ที่มีคนน้อยๆ หรือคนที่สนิทกับตัวเอง เธอไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากจะเดินหนีไปให้พ้นๆ อีกทั้งยังเป็นคนที่ เจ็บแล้วจำนานซะด้วย

          เธอเป็นคนที่ไม่ควรไปต่อปากต่อคำ หรือหาเรื่องเถียงได้ เพราะนางเป็นผู้ที่มีฝีปากกล้า&ร้าย ขออย่าให้ได้ด่า จะเอาให้ลืมทางกลับบ้านเลยทีเดียว มักจะสรรหาคำด่าสุดครีเอทและพูดแทงใจดำคนได้แบบสุดๆด้วย อีกทั้งยังเป็นคนที่กวนหน้าตาย แต่อย่าให้ได้โมโหเลยนะ แร๊ปด่าจนด่ากลับไม่ทันเลย

          เป็นคนที่กล้าได้กล้าเสีย ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนที่จะเอาแต่หนีอย่างเดียว เพราะถ้าจะต้องสู้เธอก็จะรู้สุดใจขาดดิ้นเลย กล้าทำและกล้าที่จะรับ เป็นคนที่เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวพอตัว มีความอดทนสูง และใจเย็นมาก และอีกทั้งเป็นคนที่เก็บสีหน้าอารมร์ความรู้สึกได้เก่งอีกด้วย แต่เธอก็เดาสีหน้าคนอื่นเก่งไม่หยอก

          โฮชิเป็นสาวที่มีค่อนข้างจะหัวไว ถึงเธอจะไม่ได้ฉลาดอะไรมากมายนัก แต่ก็เป็นคนที่ขยันและมีความรับผิดชอบดี มีระเบียบต่อตนเองและไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร เธอมีไหวพริบในการแก้ปัญหา ช่างจดช่างจำ ช่างสังเกต และรู้ทันคนอื่นอยู่เสมอ รอบคอบในการตัดสินใจ มีเหตุผล

          ถึงภายนอกเธอจะมองว่าเธอดูเย็นชา แต่ถ้าคนที่รู้จักและสนิทกับเธอจริงๆจะรู้ว่าเธอเป็นคนที่อ่อนโยน ถ่อมตัว เป็นคนที่กินง่ายอยู่ง่าย รักสัตว์ เธอไม่ได้หยิ่งอย่างที่คิด เพียงแค่เธอเป็นคนที่เข้าสังคมไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่เธอเป็นคนที่รักเพื่อนมากๆ แต่ก็มักจะแสดงท่าทางซึนเดเระใส่ ทำเอาคนพากันเอ็นดู เธอเป็นคนที่ละเอียดอ่อนในเรื่องความรู้สึกมาก ช่างเอาใจใส่ ชอบช่วยเหลือ อีกทั้งเธอเป็นคนที่โกรธยาก แต่อย่าให้โกรธนั่นแหละดีที่สุดแล้ว เพียงแต่ว่า ใครดีกับเธอมาเธอก็จะดีตอบ ใครร้ายกับเธอมาเธอก็ร้ายกลับได้เหมือนกัน!!

ประวัติ : โฮชิ สาวน้อยที่แสนจะธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่นมากนัก อาจไปค่อนข้างมืดมนเสียด้วยซ้ำเพราะเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยจนแทบจะไม่มีเลย ถึงแม้ทางบ้านของเธอจะไม่ได้มีปัญหาอะไรก็ตาม เพียงแต่เธอเติบโตมากับครอบครัวใหญ่ ทำให้เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยจะพูดมากนัก และด้วยความเป็นคนไม่แสดงสีหน้าทำให้คนอื่นเข้าถึงยาก แต่ก็มีส่วนน้อยที่จะลองเข้าหาและสนิทกับเธอ

          ชีวิตเธอนั้นเรียบง่ายมาโดยตลอดจนกระทั่งเธอสอบเข้าคณะวารสารศาสตร์ของมหาวิทยาลัยที่ตัวเองใฝ่ฝัน เพราะเธอชื่นชอบในการเขียนและการอ่านบทความมาก ทางครอบครัวก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเพราะอยากให้ลูกสาวของพวกเขาได้ทำในสิ่งที่รัก

          การพบเจอของเธอและ 'คิเสะ เรียวตะ' นักศึกษาสุดฮอตของมหาวิทยาลัย คือวันที่เธอถูกเพื่อนลากมาดูการแข่งบาสในโรงยิม สาวๆหลายคนต่างส่งเสียงกริ๊ดกร๊าดและด้วยความที่เธอไม่ชอบเสียงดังจึงแอบชิ่งออกมาด้านนอก นั่งรอใต้ต้นไม้ก่อนเวลาที่จะกลับบ้าน

"ไม่เข้าไปด้านในล่ะฮะ?" เธอเงยหน้าจากสมุดโน๊ตแหงนขึ้นมอง พบกับร่างสูงเจ้าของเรือมผมสีทองดวงตาสีน้ำตาลเข้ม กำลังยิ้มให้ "ไม่ชอบเสียงดังน่ะ...นายเพิ่งแข่งเสร็จเหรอ?" "รู้ด้วยเหรอฮะ" คนตัวสูงยิ้ม ใบหน้าหล่อคมคายเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อทั่วร่างก่อนที่เขาจะเดินมาข้างๆและพูดขึ้น "ขอนั่งด้วยได้มั้ยฮะ?" "ก็ไม่ได้มีใครห้ามนี่" เจ้าตัวยิ้มแห้งๆก่อนที่จะเห็นว่าเธอเขยิบที่ให้นั่ง คิเสะยิ้มนิดๆก่อนจะนั่งมองคนข้างๆเขียนบทความส่งอาจารย์อย่างตั้งใจ

     การพบกันครั้งนั้นทำให้คิเสะสนใจในตัวโฮชิกิ และเริ่มตีสนิท จากเพื่อนร่วมมหาลัยกลายเป็นคนรู้ใจโดยไม่รู้ตัว แต่ด้วยคววามที่คิเสะเป็นคนหน้าตาดี เป็นถึงหนุ่มฮอตที่สาวๆหลายคนหมายปอง อีกทั้งยังมีนิสัยเฟรนด์ลี่ ทะเล้น และชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว มีอยู่สองสามครั้งที่เธอถูกพวกสาวๆหาเรื่อง แต่ก็เอาตัวรอดได้ โฮชิเคยขอร้องให้เขาเลิกทำนิสัยชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่วอย่างเด็ดขาด แต่คิเสะก็บอกว่ามันแค่การทักทาย มันทำให้เธอกับเขามักมีปากเสียงกัน เธอน้อยใจและทนไม่ไหวกับนิสัยหน้าม่อและชอบพูดหว่านล้อมด้วยคำหวานไปทั่ว เลยขอเลิกแม้ในใจจะยังรักอีกฝ่ายอยู่ก็ตาม

          1 เดือนหลังจากเลิกกัน คิเสะกลับมาหาเธอพร้อมกับช่อดอกไม้เล็กๆเป็นการขอคืนดี แต่ด้วยความที่คิเสะเป็นคนคารมดี และเธอก็ยังเข็ดกับการที่ถูกพวกผู้หญิงที่ชื่นชอบเขารังควาน จึงพยายามที่จะไม่คุยและหลบหน้าเขาตลอด แต่เขาเป็นเหมือนเจ้ากรรมนายเวร ตามติดไปทุกที่ ง้อได้ทุกเวลาเมื่อมีโอกาส จนโฮชินับถือในความพยายามของเจ้าหมาตัวใหญ่ แต่ก็ยังไม่กลับไปคบเพราะส่วนหนึ่งต้องการจะให้อีกฝ่ายหลาบจำ

"ฉันจะเชื่อใจคนเจ้าชู้อย่างนาย ได้มากแค่ไหนกัน?"

ชอบ :

          ไก่คาราเกะ - ของโปรดกินกับข้าวสวยยิ่งแหล่ม อีกทั้งจะกินได้เยอะมากๆและมันทำให้เธอเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

          ฝน - ชอบเดินกางร่มและกระโดดลงบนแอ่งน้ำเล่นพร้อมกับหมุนร่มเหมือนเด็กๆ

          หมาตัวใหญ่ๆ และน้องแมว - เวลาเห็นแต่ละทีมันอดที่จะเข้าไปลูบและฟัดเล่นไม่ได้ แต่บางทีมันก็แอบคล้ายๆกับคิเสะด้วยถ้าเป็นหมาโกลเด้น

          ไดฟุกุ - ตาเป็นประกายทันที เธอชอบกินขนมที่มันหนึบๆนุ่มๆ

          เมล่อนและแตงโม - กินแล้วมันฉ่ำๆเย็นๆ อร่อยดี

          หนังสือนิตยาสารและวรรณกรรม - เธออดที่จะหยิบมาอ่านไม่ได้ และต้องขอซื้อกลับบ้านอย่างน้อยคือสักเล่ม

ไม่ชอบ / เกลียด :

          วันที่อากาศร้อนจัดๆ - เธอแทบจะไม่อยากออกจากบ้าน อยากจะแช่น้ำและเปิดแอร์ทั้งวัน อีกทั้งโดนแดดแต่ละที ผิวจะไหม้เพราะโดนแดดเผาและเวลาอาบน้ำมันจะแสบมากๆ

          พวกชอบรังควานหาเรื่อง - มันน่ารำคาญเหมือนกับว่าพวกเขาไม่คิดจะหาเวลาไปทำอย่างอื่นนอกจากมาระรานชาวบ้าน ขอเทศนาสักดอกแล้วค่อยไปเรียนละกัน

          ที่ๆคนเยอะและแออัด - มันเสียงดังและวุ่นวายมาก มันทำให้เธอรู้สึกตาลายและเวียนหัว

          กลัว : เข็มฉีดยา - เคยหกล้มแล้วหัวแตกต้องฉีดยาชาและเย็บแผล เห็นเข็มแหลมๆจิ้มลงมาที่ผิวก่อนจะฉีดอะไรก็ไม่รู้เข้ามา มันรู้สึกเจ็บทั่วทั้งแขน เวลาจะรู้ว่าตัวเองฉีดยา หน้าจะซีด น้ำตาจะคลอแล้วพยายามทุกทางเพื่อที่จะได้ไม่ต้องฉีดยา เอาตรงๆคือกลัวเข็มฉีดยา เข็มน้ำเกลือนะ

แพ้ : -

ความสามารถพิเศษ : คอแข็ง , ทำอาหาร , ปฐมพยาบาล , จำและเขียนบทความในระยะเวลาเร่งด่วน(ทำให้เฉพาะกรณีที่ลืมเอางานมาส่ง) , นั่งตรวจคำผิดให้เพื่อน

งานอดิเรก : อ่านนิตยาสาร และหนังสือวรรณกรรม , ฝึกสัตว์เลี้ยงที่บ้าน

ลักษณะการพูดจา : เป็นคนที่มีเสียงเหมือนกับแก้วที่ใสและเพราะมาก แต่เป็นจะออกเสียงค่อยข้างเรียบและเย็นนิดๆตามแบบอิมเมจเจ้าตัว จะพูดสุภาพและมีหางเสียงกับคนแปลกหน้าและคนที่อายุมากกว่า จะแทนตัวเองว่า ฉัน และแทนอีกฝ่ายว่าคุณ แต่ถ้าอีกฝ่ายอายุน้อยกว่าหรือเท่ากัน จะแทนอีกฝ่ายด้วยนาย หรือเธอ

EX.

ปกติ  - งานนี้ฉันจะจัดการเอง เธอไปจัดการอย่างเถอะ

         - นี่ ตรงนี้นายเขียนผิดนะ...ว่าแต่จะให้ช่วยดูตรงไหนอีกมั้ย?

         - ตามฉันมาทำไมเนี่ย ไม่มีเรียนรึไง?     

โกรธ   - เห ที่เธอมาว่าแบบนี้เนี่ย...ดูคนในกระจกด้วยนะ ฉันว่าคนนั้นเหมือนคนที่เธอกำลังด่ามากกว่า

          - หาว่าฉันเล่นตัวเหรอ? การที่พวกเธอเล่นตัวกับพวกผู้ชายมันก็ไม่ต่างกันหรอก...เพราะการที่พวกเขาจะเลือกพวกเธอมันก็ยากพออยู่แล้ว

          - ถ้านายว่าฉันมันงี่เง่า ฉันก็ว่านายมันหน้าม่อเหมือนกันนั่นแหละ!!

หัวเราะ - "อุ๊บ!! คิกๆๆ!!" หันหลังแล้วแอบขำ

ดีใจ  - ขอบใจนะ...งั้นขอรับไว้ก็แล้วกัน // ยิ้มบาง 

ตกใจ - ว้าย!! อย่าทำให้ตกใจสิ..

เศร้า - "ฉันเจ็บไม่พอหรือไง..ถึงได้ไม่เลิกทำตัวแบบนี้สักที!!" มองด้วยแววตาตัดพ้อน้ำตาคลอ

กลัว - "เอ่อ...ไม่ฉีดได้มั้ยคะหมอ?" ยิ้มเจื่อนๆ เหงื่อตกและหน้าซีด

 

เพิ่มเติม :

- ที่บ้านเลี้ยงหมา 3 ตัว ชื่ออาเมะ(เชาเชาสีขาว) ฮินะ(โกลเด้นรีทรีฟเวอร์) และฮาจิ(บางแก้วผสมชิบะ)

-มีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน ผู้หญิงทั้งคู่ชื่อ ชิมาดะ โยมิ และ ฮายาโตะ จิเอะ

          

Talk with Time of Fate cafe Owner

(กรุณาสวมคาร์แรคเตอร์ตัวละครตอบด้วยค่ะ)

‘กรุ๊งกริ๊ง’ เสียงกระดิ่งหน้าร้านในยามเปิดประตูเข้ามาดังขึ้นดึงความสนใจของคนที่กำลังวุ่นวายในการจัดของภายในร้านอยู่นั้นขึ้นมาก่อนเจ้าตัวจะยกยิ้มเบาบางและละมือจากการจัดการของแล้วเดินมาหาคนที่เข้ามาใหม่ทันที “สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปเอาเครื่องดื่มมาให้ ชาหรือกาแฟดีคะ?” หล่อนขยับยิ้มบางพร้อมจูงมือลูกค้าเข้ามานั่งในร้านคาเฟ่ที่ไม่มีคนเลยพร้อมเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

:: "ขอรับชาร้อนก้แล้วกันค่ะ" เธอตอบแม้จะไม่ต้องเปิดเมนู

“นี่ค่ะ” เจ้าหล่อนเดินเข้าไปหลังเข้าเคาท์เตอร์แล้วชงเครื่องดื่มเพียงไม่กี่นาทีก็ยกแก้วเครื่องดื่มมาให้คนที่นั่งรออยู่ก่อนนั่งลงฝั่งตรงข้ามอีกฝ่าย “เอาล่ะ… อาจจะเป็นการเสียมารยาทไปสักหน่อยแต่ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ?”

:: "เชิญค่ะ" โฮชิตอบเชิงอนุญาตก่อนจะยกชาร้อนขึ้นจิบ

“งั้น… คุณคิดว่าโชคชะตาคืออะไรคะ?” หล่อนถามอย่างนุ่มนวลพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยและมองอีกฝ่ายด้วยแววตาสงสัยแต่ไม่ได้กดดันให้ตอบอะไร

:: "ไม่รู้สิคะ ฉันคิดว่ามันน่าจะ...คล้ายๆกับนวนิยายชีวิตจริงของแต่ละคนล่ะมั้งคะ"

“งั้นเหรอคะ… แล้วคิดว่าโชคชะตามันสามารถเปลี่ยนแปลงได้รึเปล่าคะ?” หล่อนพยักหน้าเบาๆรับคำอีกฝ่ายแล้วเอ่ยถามต่อไป

:: "ฉันคิดว่ามันไม่แน่นอนมากกว่าค่ะ สำหรับฉันมันก็เหมือนกับว่าถ้าฉันอยากจะปลูกต้นไม้สักต้นให้สวยๆ...แต่ฉันไม่รู้ว่าดอกไม้ของมันจะเป็นดอกสีอะไรก็เท่านั้นเอง" โฮชิตอบพลางไหวไหล่

“อืม… ค่ะ” หล่อนยิ้มรับคำก่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมๆกับสติของลูกค้าที่เริ่มเลือนรางอย่างแปลกประหลาด หล่อนทาบมือขาวเนียนของหล่อนลงบนหลังมืออีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน

:: "คิดจะทำอะไรกัน..คะ" เธอรวบสติและเงยหน้ามองหญิงสาวแมมันจะเลือนรางเต็มที

“ขอให้โชคดีนะคะ…ยามาโตะ โฮชิกิ หวังว่าโชคชะตาของคุณจะเป็นไปได้ด้วยดี...” นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่นุ่มนวลผสมความอ่อนไหวและอ่อนหวานอยู่ภายในก่อนจะหลับใหลไป

:: ทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบสติของเธอก็ดับวูบไป

Talk with Caroline

เฮลโล~ เราแคร์เองค่ะ! ไม่ทราบว่าผปค.ชื่ออะไรคะ?

: PT. จ้า ยินดีที่ได้รู้จัก

ถ้าน้องติด แคร์จะขอแก้บางส่วนได้มั้ยคะ??

: ได้ค่ะ แล้วแต่สะดวกเลย...เพราะเราก็ทำอาจจะไม่ค่อยดีพอเท่าที่ควร

ถ้าไม่ผ่านจะรับลูกกลับมั้ยคะ? หรือจะทิ้งไว้ซึ่งแคร์อาจจะเอาไปทำเป็นซีเคร็ทคาร์ แค่อาจจะนะคะ แล้วจะโกรธแคร์อะป่าวอ่ะ?

: ไม่โกรธค่ะ แค่ขอรับลูกกลับนะคะ

ถ้าแคร์คอมเม้นท์แรงต้องขอโทษไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ รับได้ใช่มั้ยคะ?

: ไม่เป็นไรค่ะ กล้าส่งก็ต้องกล้าที่จะยอมรับ เตรียมใจมาแล้วค่ะ

ขอคำนิยามที่บอกถึงตัวตนของลูกหน่อยค่ะ-

: ซึน-หน้า-ตาย ค่ะ!

อนุญาตให้แคร์ดองได้กี่เดือนคะ?-- แค่ก!!!

: เรื่อยๆค่ะ แต่ขอให้จบเป็นพอ

ขอบคุณที่มาส่งค่ะ! ขอให้โชคดีนะคะ~

: ขอบคุณล่วงหน้านะคะะะะ