ห้องเก็บของชิวๆของดรีม

ลำดับตอนที่ #56 : เหตุเกิดเพราะเล่นซ่อนเเอบ

S
N
A
P

 

หากพูดถึงการค้นพบพลังตนเอง

คงต้องย้อนไปเมื่อตอนนั้น...

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดจากการเล่นซ่อนเเอบในยามตกเย็น

---------------------------

"เจอตัวเเล้ว!"

เสียงหัวเราะร่าของหญิงสาวผมสีน้ำเงินดังขึ้นในป่าขนาดย่อม

วันนั้นเป็นวันอากาศดีเเละเย็นสบาย

เป็นเรื่องที่ดีที่จะเล่นเกมต่างๆกับเด็กระเเวกบ้านยายกับตา

ด้วยความที่อยู่ในชนบททำให้อยู่กับธรรมชาติตั้งเเต่เด็ก

ด้วยเหตุนี้เองป่าขนาดย่อมของหมู่บ้านจึงกลายเป็นสนามเด็กเล่นชั้นดีของเด็กๆ

ป่าเเห่งนี้ไม่ลึกมากมีสถานที่เล็กน้อยเพื่อเก็บของ ที่สำคัญคือมีที่ซ่อนเยอะ

คุริเเละเด็กๆจึงมาเล่นซ่อนเเอบบ้าง ไล่จับบ้างปะปนกันไป

"อ๋าาา พี่คุริหาเจออีกเเล้วอ่ะ ต่อไปหาเลยนะ!"

เสียงเด็กน้อยอายุราว6ขวบเอ่ยขึ้นพร้อมพองเเก้ม

เสียงเด็กเล็กคนอื่นๆต่างพยักหน้าเห็นด้วยอย่างพร้อมใจกัน

ทำอย่างไรได้เธออายุมากที่สุดในหมู่เด็กๆจึงทำให้เดาสถานที่ซ่อนได้ง่าย

หญิงสาวยิ้มเเห้งหันไปมองท้องฟ้าสีเเดงอมสมนิดๆเเทนคำตอบว่า

'เดี๋ยวจะค่ำเเล้วนะ'

"ไม่เอาหน่าเเค่รอบเดียวเอง"

เด็กชายเเละเด็กคนอื่นพากันคะยั้นคะยอให้เล่นต่อ

สุดท้ายหญิงสาวที่อายุเยอะสุดก็ถอนหายใจ

ยอมเล่นซ่อนเเอบเป็นตาสุดท้ายโดยเน้นย้ำว่าเล่นอีกรอบเดียว

"1...2..3..."

เสียงนับได้เริ่มขึ้นโดยให้มีคนหาหนึ่งคนตามกติกา

หญิงสาวเลือกที่จะซ่อนในที่ที่ทุกคนไม่คาดฝัน

นั่นคือในโอ่งในกระท่อมเก็บของของชาวบ้าน

เเม้โอ่งจะมีขนาดเล็กเเต่สามารถยัดตัวเองให้เข้าไปได้

เวลาผ่านไปเธอพอเดาได้ว่าต้องเหลือเเค่ตัวเอง

เพราะเด็กๆอยากหาเเละรู้ที่ซ่อนลับของคนที่หาเก่งที่สุด

เเต่พวกเขากลับใช้เวลาหานานมากทั้งทีไม่ได้เลือกที่ซ่อนให้ยากมากมาย

อยากรู้จังว่าเด็กๆหาไปถึงไหนเเล้ว..

นั่นเป็นสิ่งที่เธอคิดก่อนเเอบงีบ เชื่อว่าคงหลับไม่นานหรอก

"พี่คุริหายากอ่ะ"

"??????"

เจ้าของชื่อได้เเต่งุนงงว่าเกิดอะไรขึ้น

รู้สึกว่าตัวเองเบาจนลอยได้ ภาพที่เห็นทำเอาเกือบหยุดหายใจ

เธอเห็นร่างตัวเองนอนในโอ่งส่วนเด็กๆก็ยืนเเถวๆหน้าต่างของบ้านที่ซ่อนอยู่

บางคนก็ชะเง้อมองเข้ามาในกระจกเพื่อดูว่ามีคนซ่อนไหม

หญิงสาวได้เเต่ตะลึงอยู่ตรงนั้นเพราะยืนอยู่ที่หน้าต่างเต็มๆจะไม่ให้เห็นได้อย่างไร

ทั้งโบกมือทั้งทำเเปลกๆก็ไม่มีใครเห็น

หรือว่าฉันจะตายไปเเล้ว

คุริหน้าซีดมองเด็กๆสลับกับร่างตัวเอง

มันคงไม่เป็นเหมือนนิยายจีนเเนวย้อนยุคที่นางเอกตายเเบบโง่ๆใช่ไหม

จำได้ว่าสุขภาพร่างกายเเข็งเเรง กินอาหารครบถ้วน ซ่อนในที่ที่มีอากาศหายใจเเล้วนะ

เเล้วอะไรจะทำให้ตายล่ะ จิ้งจกเข้าไปในจมูกเเล้วไหลไปกินตับเหรอ ไร้สาระ!!

"หายากอ่ะกลับเหอะ"

"นั่นสิเวลานี้เเม่ตีตายเเล้วเเน่ๆ"

เดี๋ยวเถอะเจ้าเด็กพวกนี้!!

ก็บอกเเล้วว่าอย่าเล่นตอนเย็นๆเพราะมันจะเป็นเเบบนี้ไง

คุริรีบพยายามเข้าร่างตัวเองอย่างรีบๆ 

บางทีอาจจะกลับเข้าไปในร่างได้ ลองดีกว่าไม่ลอง

"เดี๋ยวเถอะเจ้าเด็กพวกนี้!"

จนเเล้วจนรอดหล่อนก็สามารถกลับเข้าร่างได้

หญิงสาวตัวเล็กออกจากที่ซ่อน

วิ่งออกมาเขกกะโหลกเด็กๆที่จะหนีเธอกลับบ้าน

ครั้งหน้าจะไม่เล่นด้วยเเล้ว หึ!!

เด็กๆต่างพากันสงสัยเเละถามว่ารู้ได้อย่างไร

เธอก็เล่าให้ฟังตั้งเเต่ต้นจนจบ

จากนั้นเรื่องที่ว่าเธอถอดจิตได้ก็ดังกระช่อนทั่วหมู่บ้าน

ทีเเรกเด็กสาวไม่ได้สนใจนัก คิดว่าเป็นความเชื่อทางไสยศาศตร์มากกว่า

ไม่เเน่ว่าอาจเกือบตายเเล้วรอดเพราะเจอสิ่งลี้ลับก็ได้

เเต่คุริไม่นึกเลยว่าเรื่องถอดจิตของเธอจะดังไปถึงหูรัฐบาลได้...