ห้องเก็บตัวละคร

ลำดับตอนที่ #54 : { Veseater } คู่หูสุดป่วน ♥ ก๊วนอลเวง

APPLICATION

"รอยยิ้มสำหรับฉันมันไม่จำเป็น เพราะต่อให้ยิ้มไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น"

บทที่ต้องการ :: ผู้ถือครองพลังแห่งเหมันต์

ชื่อ - สกุล :: ฟรอสท์ โอซิริส | Frost Osiris

ชื่อเล่น :: โฟร์ | For องค์ชาย | Prince (มันเป็นชื่อที่มิเกลมันใช้เรียกเขา) 

ความหมาย :: ฟรอสท์ ในภาษาอังกฤษมีความหมายว่า น้ำแข็ง

โอซิริส ในภาษาอียิปต์มีความหมายว่า เทพเจ้าแห่งความตาย

ความหมายรวม น้ำแข็งผู้นำพามาซึ่งเทพเจ้าแห่งความตาย

 

วัน เดือน ปีเกิด :: 16 ตุลาคม 2xxx

อายุ :: 18 ปี

สัญชาติ :: อังกฤษ

เลขประจำตัว :: 572

ลักษณะภายนอก :: ฟรอสท์เป็นเด็กที่มีใบหน้าอยู่ระหว่างหล่อและสวย แต่ใบหน้าของกับดูหมองหม่นด้วนเพราะตัวเขานั้นไม่ชอบการยิ้ม เส้นผมสีขาวเทายาวระต้นคอเส้นผมที่มักจะสะทบกับแสงของดวงอาทิตย์ทำให้ดูงดงามราวกับเส้นผมของเทพสวรรค์ คิ้วเรียวยาวที่ไม่ได้โค้งดังพระจันทร์เสี้ยวแต่กับตรงเรียบ แพตายาวสวย ผิวสีขาวซีดราวกับสีผิวของศพแต่กับมีความนุ่มนวลที่น่าจับต้อง ถึงจะไม่ได้นุ่มนวลมากแต่ก็ยังถือว่านุ่มอยู่ดี ดวงตาสีฟ้าซีดราวกับจะเปลี่ยนเป็นสีขาว ในแววตาสีฟ้าซีดนั้นจะฉายเพียงแค่ความเฉยชาและฝ่ายใกล้ความเฉยชานั้นราวกับเป็นห้วงสมุทรลึกสุดมืดมิดที่หาที่สิ้นสุดไม่ได้ ริมฝีปากเล็กสีชมพูอ่อนๆที่ทักจะเรียบตรงอยู่ตลอด รูปร่างสูงโปร่งที่ดูบอบบาวราวกับกระดาษที่แค่โดนลมพัดเปลี่ยนนิดเดียยก็สามารถปลิวตามลมไปได้ ท่อนแขนและขาไม่มีมัดกล้ามดังชายอื่นแต่ก็มีึความแข็งแรงไม่ต่างกัน ตัวเขาสูงประมาณ 171 ซม. หนัก 51 กก. 

ลักษณะนิสัย :: • ตัวเด็กหนุ่มผู้เป็นคนที่เย็นชาสมพลังที่ถือครอง พูดน้อยและชอบอยู่คนเดียวมากกว่าอยู่ในคนหมู่มาก 

     ฟรอสท์เป็นเด็กหนุ่มสุดเย็นชา ตัวเขานั้นไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้กับคนอื่น และมักจะทำแค่ใบหน้าเดียวคือใบหน้าที่เรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลย ทั้งที่ใบหน้าของเขานั้รถ้ายิ้มก็จะดูน่าหลงไหลขึ้นทันที อีกทั้งโฟร์ยังเป็นคนที่พูดน้อยในแต่ละครั้งที่พูดแทบจะนับคำได้ว่าพูดไปกี่คำ มีน้อยครั้งนักที่เขาจะพูดให้เป็นประโยคๆ โดยส่วนใหญ่จะพูดแค่ไม่กี่คำ โดยตัวเขาจะแสดงออกทางการกระทำมากกว่าการพูด ตัวเขานั้นชอบความสงบและยังชอบการอยู่คนเดียว ทำให้ตัวเขานั้นมีเพื่อนน้อยและทางด้านมนุษย์สัมพันธ์กับคนอื่นก็ดูจะติดลบ ด้วยเพราะการพูดน้อยและยังชอบการอยู่ตัวคนเดียว 

• ตัวเขานั้นคือน้ำแข็ง ใจเย็นและยังควบคุมอารมณ์ตนได้ดี ไม่บุมบามทำอะไรโดยไรซึ่งความคิดเป็นดั่งสัตว์เดรัจฉาน

      โฟร์เป็นคนที่ใจเย็นมากๆไม่ว่าจะอยู่ไหนสถานะการแบบไหนตัวเขาก็ยังจะใจเย็นได้และมีสติพอที่จะไม่ทำอะไรต่่างๆโดยไร้ซึ่งความคิด เขาเป็นคนที่คิดหน้าคิดหลังตลอดไม่คิดจะทำอะไรโดยไร้ซึ่งทางคิดไตร่ตรองให้ดี ถึงในบางครั้งตัวเขาจะเชื่อสัญชาตญาณมากกว่าความคิดก็ตาม หากอยู่ในเหตุการณ์มันฉุกเฉินตัวเขาจะเป็นคนที่ยังมีสติและคิดไตร่ตรองได้ดี ไม่เสียงสติและยังควบคุมไม่ให้ตัวเขาเกิดความตื่นตนกได้ดี ไม่คิดทำอะไรโดนบุมบามราวกับตัวเขานั้นเป็นสัตว์ป่าเดรัจฉานที่ไร้ซึ่งความคิด ทำอะไรโดยพึ่งเพียงแต่สัญชาตญาณ 

• เป็นคนมีเหตุมีผล และยังฉลาดเป็นกรดตัวเขานั้นเป็นดั่งห้องสมุดเดินได้ มีความรู้หลายๆเรื่องหมุนเวียนอยู่ในหัว และยังเป็นคนมีความคิดพลิกแพลง

      โฟร์เป็นคนมีซึ่งเหตุมีผลในการกระทำ การกระทำหลายๆอย่างของเขานั้นล้วนจะมีเหตุผลอยู่ตลอด น้อยครั้งนักที่เขาจะทำอะไรโดยไรซึ่งเหตุและผล ตัวเขาเป็นคนที่ฉลาดเอามากๆเป็นดั่งห้องสมุดเดินได้ เพราะไม่ว่าจะถามอะไรตัวเขาก็มักจะตอบได้อยู่ตลอด แต่ถึงคำตอบมันจะดูน้อยๆยังไงก็ตาม และเขายังเป็นมีความคิดพลิกแพลงสามารถนำความคิดของคนอื่นมาคิดพลิกแพลงได้และยังดีเยี่ยมอีกด้วยและ ยังสามารถคิดแผนซ้อนแผนคนอื่นได้อีก ตัวเจานั้นเป็นจอมแผนการ แผนการต่างๆของเขานั้นดูร้ายกาจเกินกว่าจะรับมือได้และยังหาทางแก้หรือคิดแผนซ้อนได้ยากอีกด้วย 

• เป็นดั่งเจ้าชายที่สูงส่งที่ไม่ว่าจะพยายามเข้าหายังไงก็ยังดูไกล และยังเป็นคนปากร้ายเก่งเรื่องการจิกกัด

      โฟร์เขาเป็นดั่งเจ้าชาย เจ้าชายที่สูงส่งเกินกว่าจะเอือมมือถึง ตัวเขานั้นอยู่สูงเกินไปและตัวเขานั้นก็ไม่เคยที่จะลงต่ำลงมาเลย ด้วยเพราะตัวเขานั้นตัดขาดจากโลกภายนอกมาโดยตลอด เขาเป็นคนที่ชอบพูดตรงๆและเขายังปากร้ายมากๆอีกด้วยแถมการพูดจิกกัดคนอื่เขาก็เก่งไม่ต่างกัน โฟร์เป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมากๆ มากจนใรบางครั้งก็กูเหมือนต้วเขานั้นไร้ความรู้สึก

• ในบางมุมก็ดูอ่อนโยนและใจดีอย่าปิดปรกติ อีกทั้งรอยยิ้มที่น้อยครั้งนักจะปรากฎภายใต้ดวงหน้าของเขา

      ในบางครั้งตัวโฟร์ก็ดูอ่อนโยนผิดปรกติและยังมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา รอยยิ้มที่น้อยครั้งนักที่จะมีบนใบหน้าของเขา หากตัวเขามีรอยยิ้มนั้นแปลว่าในครั้งนั้นเขารู้สึกมีความสุขมากๆจนต้องยิ้มออกมา และหากตัวเขาอ่อนโยรหรือใจดีขึ้นมานั้นแปลส่าสถานะการในตอนนั้นคนอื่นต่างหดหู่และไม่สามารถที่จะร่าเริงได้ ในตอนนั้นเขาจะอ่อนโยนขึ้นมาทันทีอ่อนโยนเพื่อที่จะค่อยปลอบคนอื่นๆ

ประวัติ :: ตัวเขาคือเด็กกำพร้า ตัวเขานั้นกำพร้าพ่อและแม่ ในวันที่เขาลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นไม่ใช่หน้าพ่อและแม่แต่เป็นท้องฟ้าสีขาวที่ตอนนี้หิมะกำลังตกลงมา และรอบตัวของเขาในตอนนี้คือพื้นสีขาวสนิท พื้นที่ปกคลุมด้วยหิมะและตัวของเขานั้นโดนทิ้งเอาไว้กลางทุ่งหิมะที่กว้่างไกลดูจะหาที่สุดของมันไม่ได้ ตัวเขานึกหน้าของตัวเองไม่ด้วยซ้ำ ไม่สิไม่ทันแม้แต่กระทั่งจะลืมตาจึ้นมาเห็นหน้าพ่อและแม่ ตัวเขาในตอนนี้นั้นอายุยังไม่ถึงขวบเลยด้วยซ้ำแต่กับโดนเอามาปล่อยทิ้ง หิมะเริ่มหน้าขึ้นเรื่อยๆและมันเริ่มที่จะถมตัวของเขาไปเรื่อยๆ ตัวเขาในตอนนั้นไม่สามารถที่จะร้องออกไปได้ด้วยเพราะคอของเขาในตอนนั้นแห้งเหือด และในที่สุดหิมะก็ก็ถมตัวเขาจนหมด 

      ความอบอุ่นเขามาแทนที่ความหนาว ตัวเขาลืมตาขึ้นมาเห็นเป็นเพดานไม้ เขาที่คิดว่าตนนั้นตายไปแล้วแต่ในตอนนี้เขากับยังไม่ตาย เขาหันหน้าไปมองรอบๆตัวตนปรากฏว่าตัวเขานั้นอยู่ในบ้านหลังนึง และบนตัวเขาในตอนนี้มีผ้าห่ม ห่มตัวของเขาอยู่ และอยู่ๆก็มีเสียงเดินดังขึ้นมาในโสงประสาทของเขา และสิ่งที่ปรากฏอยู้ตรงหน้าของเขาคือผู้ชาย ผู้ชายผมสีดำสนิทที่มีใบหน้าที่ดูอ่อนโยนกำลังมองมาที่ตัวเขา

“ตื่นแล้วเหรอเจ้าตัวเล็ก”

      ชายตรงหน้่าพูดขึ้นก่อนจะอุ้มตัวของเขาขึ้นมา เขามองชายตรงหน้าตาปริบๆ ความรู้สึกงงงวยเริ่มเข้ามาในสมองของเขา

“55 คงงงสิน่ะ ฉันไปพบนายในหิมะห่างจากตรงนี้มากเลยล่ะน่ะ แรกๆที่พบก็นึกว่านายตายแล้วซะอีก”

      ชายตรงหน้าตอบเขามา ราวกับเขาสามารถอ่านใจของเขาได้ เขาจ้องไปที่ใบหน้าของชายตรงหน้า 

“ทำไมถึงจ้องฉันแบบนั้นล่ะ55 เอาเถอะๆฉันชื่อ มิเกล น่ะ”ชายผมดำหรือมิเกลพูดขึ้นมา

“ส่วนนายฉันจะตั้งชื่อให้นายเอง ชื่อ…ฟรอส ล่ะกันฟรอสที่แปลว่าน้ำแข็ง ต่อไปนี้ชื่อของนายคือฟรอส โอซิริส”ชายตรงหน้าพูดเสร็จก็ยิ้มจนตาหยี 

      หลังจากเหตุการณ์นั้นก็ผ่านมา12ปี ตัวเขาในตอนนี้มีอายุได้12ปี ส่วนมิเกลมีอายุ19ปี ตัวเขาในตอนนี้อาศัยอยู่ร่วมกัยมิเกล โดยมีครั้งหนึ่งตัวเขาเคยออกปากถามมิเกลไปว่าพ่อและแม่ของเขาไปไหน คำตอบที่ได้มาคือตัวของมิเกลนั้นโดนพ่อและแม่ทิ้งไม่ต่างจากตัวเขา จะต่างก็แค่อายุในตอนที่โดนเอามาทิ้ง มิเกลในตอนนั้นอายุได้7ขวบ ต่างจากตัวเขาที่อายุไม่ถึงขวบด้วยซ้ำไป ในเวลา12ปีที่ผ่านมา มิเกลไปสถาปนาตัวเองขึ้นมาเป็นพี่ชายของเขาและยังพยายามอย่างมากเพื่อที่จะให้ตัวเขานั้นเรียกตนว่าพี่ชาย และในช่วงเวลา12ปีที่ผ่านมาเขาได้เรียนรู้อะไรต่างๆมาจากมิเกลเยอะมากอีกด้วย และมีอีกอย่างที่เขาได้รู้คือ ตัวเขาสามารถสร้่างน้ำแข็งขึ้นมาได้ 

      วันนี้คือวันที่พระจันทร์เปลี่ยนเป็นสีแดงและเป็นวันที่มิเกลจะออกไปล่าสัตว์ แต่ในวันนี้ตัวเขากับรู้สึกแปลกๆ เขาเลยขอตามมิเกลไปด้วย และก็เป็นดังคาด ในตอนที่มิเกลกำลังล่าสัตว์อยู่ได้มีโจรป่าบุกมา มิเกลที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นรีบบอกให้ตัวของเขานั้นวิ่งไป พร้อมกับตัวของเขาที่ยืนประจันหน้ากับโจรป่าอยู่ และโฟร์ก็รีบวิ่งไปหลบที่หลังพุ่มไม้ แต่อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน โจรป่าไม่ได้มีคนเดียวแต่มีขึ้นสาม มิเกลที่ต้องรับมือกับโจรทั้งสามเริ่มเสียท่าโดนแทงเอาไปที่กลางหน้าท้อง และโจรป่าทั้งสามไม่หยุดแค่นั้นมันแทงไปที่ท้องของมิเกลเรื่อยๆ และมันก็หยุดลง ตัวเขาที่หลบอยู่เริ่มเสียสติก่อนจะเดินออกไป พร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีทอง และตัวเขาเริ่มสร้างน้ำแข็งขึ้นมาก่อนจะใช้โจมตีโจรทั้ง3 จนทั้งสามหมดลมหายใจไป ก่อนที่เขายะหันไปหาทิเกลและยกตัวของมิเกลขึ้นมา พร้อมน้ำตาที้เริ่มไหลออกมา

“ฉะ..ฉันจะช่วยนายมิเกล” ถึงจะพูดไปอย่างนั้นแต่ตัวเขากลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย

      มิเกลในตอนนี้ยังมีลมหายใจอยู่ถึงจะรัวรินก็ตาม ตัวเขาในตอนนี้เริ่มทำอะไรไม่ถูกเพราะนอกจากการห้ามเลือดแล้วตัวเขาไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลยและมิเกลยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมาอีกด้วยพร้อมกับระบายรอยยิ้มที่เขาเห็นเป็นประจำ

“ได้โปรดมิเกลลืมตาขึ้นมา…ขอร้อง…พี่มิล”

      ตัวเขาเรียกชื่อที่นานๆครั้งจะได้เรียก ชื่อที่มิเกลชอบเอามากๆ มิเกลเริ่มลืมตาขึ้นมา

“55 ทำไมองค์ชายน้อยของเราถึงร้องไห้แบบนี้ล่ะ หืม?”

      เสียงของมิเกลที่กำลังหัวเราะ ตัวเขายิ่งร้องไห้หนักขึ้นพร้อมกับกอดมิเกลโดยไม่กลัวว่าจะติดเลือดหรือไม่ มิเกลตัวเราะก่อนจะลูบหัวเขาไปมา 

“โฟร์…ช่วยยิ้ม…ให้พี่ดูสักครั้ง..ได้ไหม?”

      มิเกลพูดขึ้นมา น้ำเสียงของมิเกลอ่อนลงจนเห็นได้ชัด ตัวเขาทำหน้างวยงง ก่อนจะระบายรอยยิ้มที่รอบปีจะมีสักครั้งออกมาให้มิเกลได้เห็น เหมือนเขาระบายรอยยิ้มออกมา มิเกลก็เริ่มยิ้มจนตาหยี ก่อนที่เขาจะหลับตาไป ตัวเขาถึงกับตัวแข็งทื่อมิเกลหยุดหายใจไปแล้ว จากรอยยิ้มแปลงเปลี่ยนเป็นน้ำจากการไปของพี่ชายสุดที่รัก

      หลังจากเหตุการณ์ก็ผ่านมาเป็นเวลา6ปี ตัวเขาได้เริ่มออกหาเงินมาประทังชีวิต และเริ่มมีของใช้ต่างๆมากขึ้น ชีวิตของเขาเริ่มดีขึ้นมีเพียงแค่จิตใจเท่านั้นที่ไม่ได้รับการปรัมปรุงเลย จิตใจที่เริ่มด้านชาจากการจากไปของมิเกล จากควาทด้านชากลายเป็นความเย็นชาที่ทวีคูณขึ้นอีก และตัวเขาก็เริ่มที่จะฝึกพลังของตนแบบจริงๆจังๆจนสามารถควบคุมได้ดังที่ใจของนึก และในวันนี้คือวันที่้ขาได้รับจดหมาย จดหมายเกี่ยวกับโรงเรียนเวสอีสเตอร์ โรงเรียนที่ยังมีคนที่มีึวามสามารถคล้ายๆเขาอยู่ เขาตอบตกลงไป

และนี้เป็นครั้งแรกที่เขาจะเดินออกจากบ้่านที่อาศัยอยู่มาเป็นสิบๆปีเพื่อย้ายไปอยู่ที่อื่นๆ 

สิ่งที่ชอบ :: กุหลาบขาว : เพราะมันเป็นดอกไม้เพียงไม่กี่ชนิดเดียวที่มิเกลชอบ เขาจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

ชาดอกไม้ : เพราะมันจะช่วยทำให้เขารู้สึกปลอดปล่อยความเครียดได้ เขาจะลดความเย็นชาลงและจะเปลี่ยรเป็นบรรยากาศที่อบอุ่น

ช็อคโกแลต : ตั้งแต่จำควาทได้มันเป็นของหวานชิ้นเดียวที่มิเกลทำแล้วอร่อยที่สุด เขาจะยิ้มมุมปากออกมานิดๆถ้ารสขาติที่เขากินนั้นคล้ายๆกับที่มิเกลทำแต่ถ้าไม่คล้ายเขาก็จะยังคงทำหน้านิ่งต่อไป

สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด :: พระจันทร์สีแดง : เพราะมันจะทำให้เขานึกถึงวันที่มิเกลได้ตายลงไป เขาจะทำหน้าสลดขึ้นมาทันที

พวกที่ดูถูกหรือเหยียดหมายมิเกล : เพราะตัวเขานั้นรักพี่ชายคนนี้มากการที่ต้องมาฟังคนอื่นพูดดูถูกหรือเหยียดหยามพี่ชายที่ตนรักเขาจะรับไม่ได้มากๆ เขาจะมีใบหน้าที่เย็นชาขึ้นไปอีก

สิ่งที่กลัว / แพ้ :: การสูญเสีย : ตัวเขาเคยสูญเสียคนสำคัญมาแล้วและตัวเขานั้นก็ไม่ขอบที่จะให้มันเกิดขึ้นอีก ตัวเขาจะรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที

ลักษณะการพูด :: ฟรอสท์มีน้ำเสียงที่อยู่กึ่งกลางระหว่างหวานและทุ่ม และเขาน้ำเสียงของเขาก็ยังมีความเย็นชาและความเอื่อยๆผสมโรงอยู่ด้วย ฟรอสท์มันจะแทนตัวเองว่า “ฉัน/ผม” แทนคนอื่นว่า “คุณ/เธอ/นาย/(ชื่อตัวละคร)” ถ้่าเป็นผู้อาวุโสก็จะแทนเขาว่า “คุณ/ท่าน” และลงท้่ายด้วยคำว่า “ครับ”

[เวลาทักทาย] 

“ชื่อ ฟรอสท์ โอซิริส”เสียงเอื่อยๆที่พูดออกมาอย่างเชื่องช้ากล่าวบอกซึ่งชื่อของตน ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ปรากฏอยู่บนใบหน้าจองชายตรงหน้า

[เวลาดีใจ] 

“ขอบคุณ…”น้ำเสียงเอื่อยๆเอ่นออกมาอย่าวเชื่องช้า น้ำเสียงในครั้งนี้ดูจะลดความเย็นชาลงมากจนสามารถรู้สึกได้

[เวลาโกรธ] 

“...”เขาไม่เอื่อยเอ่ยอะไรออกมา มีเพียงบรรยากาศรอบๆที่ดูเย็นลงเรื่อยๆ พร้อมกับใบหน้าที่กูจะเย็นชายยิ่งกล่าวปรกติและดวงตาที่กำลังจะเปลี่ยนเป็นสีทองเหมือนยามที่เขากำลังจะโกรธ

[เวลาเสียใจ] 

“...ขอโทษ”น้ำเสียงเอื่อยที่ในครั้งนี้ไม่ได้ผสมซึ่งความเย็นชาเอ่ยขึ้นมา และสิ่งที่เห็นได้ชัดเลยคือดวงตาที่อ่อนลงมาก

[เวลากลัว] 

“...”ตัวเขาแข็งทื่อ ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน พร้อมกับเหงื่อที่เริ่มออกมาตามไรผม

[เวลาทำภารกิจ] 

“เริ่ม..กันเลย”น้ำเสียงเอื่อยๆเอ่ยออกมาอย่างเชื่องช้าแต่ดูมีอำนาจ ใบหน้าเริ่มฉายซึ่งความน่าเขื่อถือความขึ้น

เพิ่มเติม :: เวลาโกรธดวงตาของโฟร์จะเปลี่ยนสีทอง

มิเกล โอซิริส | Migel Osiris

สถานะ : พี่ชายบุญธรรม | เสียชีวิต

อายุ : ตอนมีชีวิต 19 ปี

“องค์ชายน้อยของพี่~~ ขอโทษจะที่อยู่ด้วยไม่ได้แล้วน่ะ พี่รักนายมากน่ะ”

TALK TO STAR

สวัสดีนะคะ~ เรามีชื่อว่า สตาร์ ค่ะ ผู้ปกครองมีนามว่าอะไรเอ่ย?

:: สโนว์คร้าบ

อา~ ทานข้าวมาหรือยังอะตะเอง

:: ทานแล้วครัย

เราขอเรียกว่าที่รักได้ไหม? (ถึงตอบไม่ ข้อต่อไปก็เรียกอยู่ดี(?))

:: ได้ตามใจเลยฮะ55

ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอที่รัก?

:: เรื่องเนื้อหน้าสนใจดีฮะ และอีกอย่างตัวผมเองก็ชอบที่จะเอาตัวละครไปฝากในหลายๆเรื่องด้วยครับ55

แล้วถ้าลูกสาวหรือลูกชายของที่รักไม่ติดนี่จะโกรธเราไหมง่า?

:: ไม่โกรธคร้าบบ

ถ้าหากไม่ติดจริงๆ จะรับกลับบ้านหรือจะให้เป็นตัวละครเสริมในเรื่องดีเอ่ย?

:: เป็นตัวละครเสริมในเรื่องก็ได้ครัย

ไหนๆ ขอนิยามของน้องหน่อยสิ

:: องค์ชายน้ำแข็ง

แล้วถ้าเกิดน้องจะมีคู่นี่จะเป็นอะไรไหมเอ่ย? เช่น นอมอล หรือ ยาโอยอะไรแบบนี้?

:: ได้ตามใตชอบเลยครับ

ขอให้โชคดีนะที่รัก~ อยู่กับเราคนนี้ก็ทำตัวสบายๆ เนอะไม่ต้องไปเกร็งหรือเคร่งเครียดอะไรเนอะ

:: คร้าบผมม

B
E
R
L
I
N
❀