คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : Swords & Guardians: 10 ดาบผู้พิทักษ์
ใบสมัคร
“หา งั้นก็...ไม่รู้สิ”
บท : ฝ่ายผู้พิทักษ์
ชื่อนามสกุล : เซอินะ
โทรุกะ (Seina Toruga)
เพศ: หญิง
อายุ: 25
รูปร่างลักษณะ: หญิงสาวเรือนผมสั้นสีฟ้ายาวถึงไหล่
ดวงตาสีมรกตเรียบนิ่ง สีหน้ามักจะไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้นแม้กระทั่งตอนที่ตกใจ
ผิวขาว รูปร่างสมส่วน สูงประมาณ 167
หนัก 50
นิสัย: นิ่งๆ
ไม่ค่อยพูดค่อยจาเท่าไรจนทำให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเธอพูดไม่ได้ แม้เธอจะอยู่ฝั่งผู้พิทักษ์แต่โทรุกะไม่ได้นิสัยดีจนเกินไป
ค่อนข้างที่จะไม่เป็นมิตรกับคนอื่น ฉลาด
จอมวางแผนใช่ได้แต่ว่าไม่ชอบใช้สมองตัวเองคิดมาเท่าไร
แต่มีข้อดีที่เธอเป็นคนไม่มีหน้าไม่มีหลังต่อหน้าเธอแสดงออกยังไงลับหลังโทรุกะก็แบบนั้น เก็บความลับได้ดี ใจเย็นมากจนบางครั้งเหมือนกับเธอไร้ความรู้สึก
เวลาเกิดเรื่องอะไรน้ำเสียของโทรุกะแทบจะไม่เปลี่ยนไปจากปกติ
น้ำเสียงเวลาปกติของเธอจะเรียบมากจนน่าขนลุก มักพูดตรงไปตรงมาโดยไม่สนใจคนอื่น
ค่อนข้างไม่ถูกกับคนขี้แยเพราะเธอรำคาญเสียงร้องไห้ของหลายๆ คนพอสมควร
เป็นคนที่ร้องไห้ยากมากตั้งแต่เกิดมาโทรุกะเคยร้องไห้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น
โทรุกะเป็นผู้ฟังที่ดีพอสมควร รู้กาลเทศะว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ รู้ทันคนเป็นการยากมากที่จะโกหกโทรุกะ
เธอไม่ได้เป็นคนดีถึงขนาดช่วยเหลือทุกคนเพื่อให้คนอื่นชื่นชอบ
โทรุกะมักช่วยคนอื่นอยู่ที่ๆ ไม่ค่อยมีคนเท่าไร
มักเลี่ยงแสดงฝีมือต่อหน้าผู้คนเสมอ เวลาที่คนเยอะๆ
แล้วเธอจำเป็นต้องแสดงฝีมือโทรุกะมักไปแอบในที่มืดๆ เพื่อใช้พลังเสมอ(แต่ต่อหน้าคนรู้จักเธอจะไม่หลบนะคะ
หลบเฉพาะคนที่เธอไม่รู้จักเท่านั้น)โทรุกะโกหกเก่งไม่เบาทว่าเธอกลับไม่ชอบโกหกทำให้โทรุกะแทบจะไม่มีความลับใดๆ
เลย ทำอะไรมักมีเหตุผลเสมอ เป็นคนที่อื้นดีสุดๆ
ไม่ค่อยสนใจกระสเท่าไร
ประวัติ: โทรุกะเกิดในเมืองหลวงของญี่ปุ่น
พ่อเป็นพนักงานเงินเดือนธรรมดา ส่วนแม่เป็นแม่บ้าน
เธอค่อนข้างจะมีฐานประวัติที่ธรรมดาพอสมควร โทรุกะเรียนจบมหาวิทยาลัยในเอกวิชาประวัติศาสตร์เธอเป็นนักโบราณคดีที่มีฝีมือพอสมควรควบกับอาชีพสำรวจพืชพรรณไปด้วย
แม้เธอจะมนุษย์สัมพันธ์แย่แค่ไหนก็ตามแต่เพราะความฉลาดทำให้หลายๆ
ที่อยากได้ตัวเธอไปช่วยงานแต่โทรุกะปฏิเสธแล้วไปทำงานกับน้าสาวของตนเองแทน
ที่บ้านของเธอมีดาบที่สืบทอดกันมายาวนานแม่ของเธอมักเล่าประวัติให้ฟังบ่อยๆ
ทำให้โทรุกะค่อนข้างสนใจว่ามันเป็นมายังไงกันแน่เธอจึงเริ่มออกค้นคว้าเรื่องนี้
โทรุกะมีฝีมือดาบพอสมควรเพราะพ่อของเธอสอไว้ตั้งแต่เด็กเพื่อป้องกันตัว ปัจจุบันโทรุกะยังคงศึกษาเรื่องดาบไปเรื่อยๆ
จนรู้ความจริงเข้า
พลังของดาบ : 1.เมื่อใช้ดาบนั้นแทงเข้าไปในดินหรือของแข็งต่างๆ สามารถทำให้มีรากหรือต้นของพืชโผล่ออกมาได้ และ 2.สามารถเรียกสัตว์กินพืช(ที่มีขนาดตัวใหญ่ เช่น ช้าง ม้า อะไรแบบนี้ค่ะ)ออกมาช่วยสู้ได้
เวทมนต์: -
ชอบ: หนังสือ, ความสงบ, ประวัติศาสตร์ต่างๆ
เกลียด: คนขี้แย,
คนพูดมาก(ไม่ถึงกลับเกลียดแค่ไม่ชอบเพราะเธอมองว่ามันน่ารำคาญ), คนสองหน้า
แพ้: -
เพิ่มเติม: เป็นคนที่นิสัยไม่เข้ากับธาตุเท่าไร ธาตุของเธอคนส่วนใหญ่คิดว่ามันใช้รักษาแต่ว่าเธอกลับใช้มันไม่เป็น
โทรุกะใช้มันบู๊อย่างเดียว พลังของโทรุกะใช้ลอบสังหารได้ด้วย(ความสามารถเธอคล้ายนินจามากกว่านักดาบค่ะ) ปัจจุบันโทรุกะก็รู้จักฟุวาระเหมือนในอดีตค่ะ
เพียงแค่ไม่ถูกกันเท่าไร
“ใครน่ะ....”
อดีตชาติ (ชาติที่แล้ว)
ชื่อนามสกุล: รินโยวะ ฮินะ (Rinyowa Hina)
เพศ: หญิง
อายุ: 20
รูปร่างหน้าตาเครื่องแต่งกาย: หญิงสาวรูปร่างเล็กกว่าวัยตนเองผมสีแดงยาวรดต้นคอ
ดวงตาสีฟ้าไร้ความรู้สึก มักใส่ผ้าพันคอปิดปากตนเองไว้ สวมชุดสีน้ำเงินทั้งตัว
แต่งตัวเหมือนนินจาไม่มีผิดเพี้ยน
นิสัย: เหมือนปัจจุบันแต่ว่าแตกต่างตรงที่ตอนนี้เธอค่อนข้างเอ๋อๆ
และสมองช้ากว่าปัจจุบันมากแม้จะวางแผนเก่งก็ตามแต่เรื่องอื่นเธอแทบจะเรียกว่าโง่ปม ไม่ค่อยทันคนเท่าไรแถมยังขี้ลืมสุดๆ
นอกจากจุดที่ว่าเธอเหมือนปัจจุบันไม่มีผิด
ประวัติ: นินจาสาวจากหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
เสมือนทหารรับจ้างเธอเดินทางเพื่อสืบเรื่องลูกสาวของเจ้าเมืองที่หนีออกจากบ้านไป(อาการินนั้นล่ะค่ะ)
และเจอเข้ากับพบยามิ โนะ คาเงะ เข้า ภารกิจนั้นของเธอล้มเหลวเพราะไม่สามารถหาตัวลูกสาวเจ้าเมืองเจอทำให้ฮินะเริ่มเดินทางไปยังเมืองต่อไป เธอเป็นเพียงแค่คนเดียวในหมู่ผู้พิทักษ์ที่เคยคุยกับยามิ โนะ คาเงะ แค่ไม่กี่คำเท่านั้น(และนางจำชื่อคาเงะไม่ได้ด้วย)
ธาตุของดาบ: พฤกษา (ไม้)
พลังของดาบ : 1.เมื่อใช้ดาบนั้นแทงเข้าไปในดินหรือของแข็งต่างๆ
สามารถทำให้มีรากหรือต้นของพืชโผล่ออกมาได้ และ 2.สามารถเรียกสัตว์กินพืช(ที่มีขนาดตัวใหญ่ เช่น ช้าง ม้า อะไรแบบนี้ค่ะ)ออกมาช่วยสู้ได้
เวทมนต์: -
ชอบ: การฝึกฝน,
หนังสือ, ความสงบ, สายลม
เกลียด: คนที่คิดว่าตัวเองทำอะไรก็ถูก,
คนขี้แย, เรื่องที่ซับซ้อน
แพ้: -
เพิ่มเติม:-
ความคิดเห็น