Tweet . with hwang taesu - ♥

ลำดับตอนที่ #51 : ~KEEP~ :: ~• ใบสมัครนางเอก // Vanilla_Love =)) •~

ใบสมัครนางเอกดงแฮ

(คำถามสีน้ำเงินเข้ม คำตอบสีดำนะคะ)

ส่วนที่ 1 : ข้อมูลผู้สมัคร

ชื่อ: กลอย

อายุ: 15 ปี

 

ส่วนที่ 2 : ประวัติตัวละคร

ชื่อ-สกุล(ขอชื่อเกาหลีนะคะ): คิมแตซู

อายุ (บังคับ 18) : 18 ปี

ลักษณะภายนอก/บุคลิก (3 บรรทัด+): ผิวขาว หน้าเรียว ผมยาว ปากอวบอิ่ม ดูอ้อนหวานดุจดั่งนางฟ้า เเววตาใสกริ๊ง ดูไม่เหมือนสาวห้าวหรือทอมบอย รอยยิ้มทำให้ใครหลายๆคนละลายไปโดยพริบตา...เปิ่นนิดหน่อยเเต่ไม่มากมาย มักมองคนด้วยปลายหางตา...เเต่ไมได้แฝงอะไรมากเป็นคนที่มีแววตาใสซื่อก็จริงแต่กัดกร่อนความร้ายเอาไว้ข้างในจนใครๆหลายคนดูไม่ออก
นิสัย (3 บรรทัด+): เป็นคนที่นิสัยี เเต่จะนิสัยเสียเมื่อถึงเวลาที่ไม่ได้ดั่งใจ...เป็นคนที่ไม่ชอบผู้บนเส้นด้ายของใครเเละไม่ชอบให้ใครมาสั่งให้ทำตามอย่างโน้นอย่าง นี้เป็นคนที่เก้บความรู้สึกเก่งพอสมควร โกธรบางทีก็ทำท่าไปเหมือนว่าไม่โกธรแต่ในใจ ' ฉันจะฆ่านาย ควรดูสักวันฉันจะเอาชนะนายให้ได้ เตรียมรับความเจ็บปวดไว้เหอะ!! ' เวลาไม่ชอบใครจะมองตาขวางจนหน้ากลัว...ทุกคนมักพบรักกับเธอเเละก็อกหักจากเธอ...เธอคิดว่าความรักนั้นมันยังไม่ถึงเวลาสำหรับเธอคิมแตซู ให้มันถึงเวลาซะก่อนถึงจะมีความรักเข้ามาถามหาได้...เป็นคนที่จะทำอะไรเเล้วต้องทำให้สำเร็จถ้าไม่สำเร้จก็เริ่มใหม่จนกว่ามันจะสำเร็จ เธอมีความอดทนอยู่ 90%เลยทีเดียว อีก 10% อย่าให้มันเกิน 9 ละกันไม่งั้นวีนแตกเหมือนไหร่จะหาว่าเธอผู้นี้ใจร้ายไมได้นะ...เธอทั้งดุ ทั้งโหดทั้งน่ากลัวยิ่งกว่าอสรพิษร้ายซะอีก...เป็นคนที่มีสายตาว่างเปล่าเห้นว่างเปล่าแบบนี้ในหัวเธอเป็นเหมือนคอมพิวเตอร์ที่กำลังคอยคิดเเละสั่งงานต่างๆนานาให้มันออกมาสำเร็จเเละดีตลอดกาล เป็นคนที่เคร่งในกฎระเบียบพอสมควร ใครผิดก็ว่าไปตามผิดแต่ถ้าให้ถูกเเล้วโดนโยนความผิดใส่ถ้าทำแบบกฎไม่ได้มันก็จัดการด้วยเล่ห์ให้มันตายคาที่ไปเลย..

ประวัติครอบครัว: เป็นลูกสาวคนเดียวของตะกูลที่มีความสามารถเเละความฉลาดพอทีจะให้รักษาชื่อเสียงวงตะกุลได้ ตะกูลของเธอมีฐานะรวย เป็นอันดับกลางๆ เเต่ก็ไม่ถึงกับรวยมากมายอะไร

ประวัติความรัก: เธอคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาในการมีความรักใดๆทั้งสิ้น..

ชอบ: ดอกไม้สีขาวทุกชนิด

เกลียด: ดอกกุหลาบสีแดง!

อิมเมจตัวละคร (3+):
 

ชื่ออิมเมจ: ปาร์คโบรัม (ซ้ำหรือห้าม ช่วยบอกให้แก้ไขด้วยนะค่ะ)

อิมเมจคู่ของคุณ (3+)

 

ส่วนที่ 3 : คำถามทั่วไป

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^^”: เช่นกันค่ะพี่เเจม

ทำไมถึงเลือกออบทนี้ล่ะ: ชอบพล็อตกับคาเเลตเตอร์ของพระเอกมากๆค่ะ

ถ้าออติดอาจมีการเปลี่ยนแปลงบุคลิกตัวละครเล็กน้อย รับได้มั้ยคะ??: ได้เเน่นอนค่ะ

ถ้าออติดรีบมารายงานตัวภายใน 1 อาทิตย์นะ !! : โอเคเลยค่ะ

 

ส่วนที่ 4 : คำถามชิงบท

1. [บทพูด] คุณคือสาวผู้โชคร้ายที่โดนดงแฮกลั่นแกล้งมาตั้งแต่เด็กๆ คุณชักจะเริ่มชินกับมันแล้วล่ะ แต่คุณก็ปรี๊ดแตกขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเพื่อนสาวสุดที่รักของคุณเดินร้องไห้ฟูมฟายเข้ามาหาคุณและบอกว่าถูกดงแฮบอกเลิกอย่างไม่ใยดี (เพื่อนของคุณเป็นแฟนเก่าดงแฮค่ะ) คุณซึ่งรักเพื่อนสุดๆ จึงวิ่งปรี่ไปยังห้องซ้อมดนตรีซึ่งเป็นสถานที่สิงสถิตเป็นประจำของเขา (ดงแฮเป็นนักดนตรีประจำ รร. ค่ะ)   แล้วเข้าไปต่อว่าเขา ช่วยเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่เพื่อนคุณร้องไห้จนถึงตอนไปหาเรื่องดงแฮให้ฟังหน่อยค่ะ [ซีนนี้ขอแบบนางเอกต่อว่าดงแฮค่ะ แต่ว่าดงแฮก็นิ่งๆ+ทำหน้ากวนๆ ตามแบบฉบับของเขาค่ะ]

: "ลั่นล้า~วู้วววว๊า..."ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน...ในขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานการบ้านคณิตศาสตร์อย่างเคร่งเครียด(เหรอ?) บางสิ่งบางอย่างก็กำลังครืบครานเข้ามาหาฉัน...
"แตซู....~~ฮือๆๆๆๆ"เสียงผู้หญิงเยือกเย็นเอ่ยเรียกชื่อของฉัน.....ฉันหันไปมองด้วยความกลัว
"คะ...คะ...ใครหน่ะ?"ฉันหันไปมองข้างหลังห้องเเต่ก็...ว่างเปล่า ไม่เจอใครทั้งสิ้น
"แตซู...ฮึกๆๆๆฮือๆๆๆ"เสียงสะอึกสะอื้นดังขึ้นเป็นระยะๆเเละมันก็เข้ามาใกล้ทุกทีฉันก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสือ มือที่สั่นเทา บวกกับ ความกลัวที่ทำให้ขนลุกซู่เเละฉันกำลังเตรียมวิ่งงงงงง~~~~
"อ๊ายยยยยย!!!!!"ฉันกรี๊ดเสียงดังสนั่นอาคารจนตึกแทบถล่ม(เว่อร์ไป!!) เพราะมือเย็นๆเเตะมาที่บ่าของฉันจนตอนนี้สติสตังของฉันแทบจะหายไปในเสี่ยววินาที...เเล้ว
"แตซู!! ฉันเอง ซองฮี"(ขอตั้งชื่อเพื่อนว่าซองฮีก่อนเเล้วกันนะค่ะ)ยัยเพื่อนบ้าของฉันบอกเเล้วก้มหน้าก้มตา
"โถ๋! นึกว่าผี จูออนซะอีก ฉันยิ่งดู โ ค ต ร ผีดุมาจบๆเมื่อวานนี้!! ว่าแต่แกไม่โดนอะไรมาหน่ะทำไมน้ำเต็มหน้าเลยหล่ะ"ฉันพยายามถามด้วยความใสซื่อ+(กวนบาทา)
"จะบ้าเหรอ! ฉันร้องไห้ต่างหาก...ฮือๆๆๆๆๆๆ"ว่าเเล้วซองฮีก็ล้มลงไปนั่งกองกับพื้นเเล้วร้องโห่ออกมาจนฉันยืนเอ๋อไปชั่วขณะ...
"เธอร้องไห้ทำไมอ่ะ ใครทำอะไรเธอ!!"ฉันก้มลงไปถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
"เขาทิ้งฉันไปเเล้ว...ฮือๆๆๆๆๆ"ซองฮีร้องไห้หนักทวีคูณจนตอนนี้หน้าที่สวยของซองฮีกำลังจะกลายเป็นผีพราย~
"ใครทิ้งแกว่ะ อีวาน ซึงฮวาน จองโม ทาโบล ซึงรี แจจิน หรือ ฮงกิ ว่ะ??"ฉันถามไปด้วยความเอื่อมระอาในที่สุด
"ไม่ใช่ใครทั้งนั้น ฉันรักเขาแค่คนเดียว...ดงแฮไง!! ดงแฮเขาบอกเลิกฉันเเล้ว...เขาบอกว่าฉันมันแย่ฉันมันหลายใจฉันมันนิสัยไม่ดี ฉันมันไม่สวยเหมือนกันซองเฮเคียวของเขาอ๊า...!!! แตซูแกช่วยฉันหน่อยนะ ให้เขากลับมาคืนดีกับฉันหน่อยน๊า ฮือๆๆๆๆๆ แกสนิทกับดงแฮที่สุดเเล้วแกต้องช่วยฉันได้ดิ!!นะนะ ฮือๆๆๆๆๆ"ซองฮีกอดฉันเเล้วอ้อนวอนขอให้ฉันช่วย ไม่อยากจะเชื่อนายดงแฮพูดมามันถูกหมดเลยเเต่.....
"หนอย!! บังอาจมาทำให้เพื่อนฉันร้องไห้หรอ..ตัวเองดีนักหรือไง!! ไปกับฉัน!!"ฉันลุกขึ้นด้วยความโกธรเเล้วลากยัยซองฮีไปด้วย

ณ หน้าห้องดนตรี

"รอนี่นะ ซองฮี ฉันจะจัดการให้เอง..."ฉันหันไปเอ่ยกับซองฮีก่อนที่จะเดินบึ่งเข้าไปในห้องที่กำลังคึกคักกับความสุขของผู้ชายทั้งหลาย!
"ดงแฮแกเป็นไงบ้างว่ะ เขี่ยยัยซองฮีไปได้หนึ่งอ่ะ"อึนฮยอกหนึ่งในชมรมเอ่ยถามดงแฮที่นั่งดีดกีร์ต้าด้วยความสุข
"เฉยๆหว่ะ"ดงแฮตอบมาได้ซึ่งไร้ความปรานี
"ไอ้ลีดงแฮ!!"เสียงฉันดุเเละดังจนคนทั้งชมรมเงียบกริบเเล้วหันมามองฉันเป็นตาเดียว
"ว่าไง..."เขาพูดกับฉันเเต่สายตายังคงมองลงไปที่กีร์ต้าสีดำตัวโปรดเเละผิวปากบรรเลงเพลงออกมาด้วยความสุข
"นายบอกเลิกซองฮีเพื่อนฉันทำไม!!!"ตอนนี้อย่าให้บอกถึงอารมณ์ความอดทนของฉันมันปี๊ดไปจน 95%เเล้ว
"เบื่อ..~~~"เขาตอบมาสั้นเเล้วผิวปากดีดกีร์ต้าต่อ
"เบื่อ!? เบื่อเหรอ? นายนี่มันเป็นสุภาพบุรุษหน่อยได้ม่ะ กะไอ้เเค่ผู้หญิงคนเดียวนายจะรักษาหัวใจเเละน้ำใจของเธอไว้ไม่ได้เหรอ...ทำไมต้องทำร้ายจิตใจเพื่อนของฉันด้วย!!"ฉันจ้องหน้าของดงแฮด้วยความโกธรทะลุไป 98%
"ไม่ได้..~~~"เเละเขาก็ยังทำเป็นก้อนหินที่น้ำพัดไปไม่ได้เหมือนเดิม
"นายฟังฉันอยู่มั้ย ลีดงแฮ!!"ฉันตะคอกเสียงใส่เขาจนเพื่อนข้างๆสะดุ้งด้วยความตกใจ
"เรื่องของเราสองคนไว้ไปคุยกันในห้องสองต่อสองไม่ได้เหรอ!!"ดงแฮทำหน้าตายเเล้วเอ่ยกับฉันในขณะที่มือก็ทำลัเล่นกีร์ตาตัวโปรด
"เหอะ!! นายนี่มันน่า.... มันไม่ใช่เรื่องของเราเเต่มันเป็นเรื่องของนายกับเธอ!!"ฉันชี้ออกไปข้างนอกห้องที่ซองฮีมองดูด้วยความกลัวที่ว่าเพื่อนของเขาน่ากลัวมาก...เธอถึงกับสะดุ้งเมื่อเพื่อนสาวชี้ออกมาทางเธอ สายตาของดงแฮก็จับจ้องมาที่เธอแค่ชั่วครู่เเล้วก็ก้มลงไปที่เล่นกีร์ต้าต่อ
"......"ไร้ซึ่งคำตอบจากผู้ชายหน้าตายตรงหน้า
"นี่นาย!! ฟังที่ฉันพูดอยู่มั้ย?"ฉันตะโกนถามเสียงดัง เเต่ดงแฮก็ยังคงนิ่ง....
"เฮ้ย!!!"ฉันดึงกีร์ต้าของดงแฮมาไว้ในมือ
"นี่เธอจะทำอะไรของเธอหน่ะ!!"ดงแฮมองตาของเธอทันที
"เมื่อนายไม่ยอมคืนดีกับซองฮี ฉันก็จะไม่คืนมันให้กลับนาย!! ถ้าระยะเวลายิ่งผ่านไปนานฉันจะเผามันทิ้งซะ!!"ฉันเอากีร์ต้าของดงแฮมาไว้ข้างหลังเเล้วหลี่ตามองกิริยาของเขา
"อยากได้ก็เอาไป..."ดงแฮเอ่ยเเล้วเดินออกจากห้องไปทันที..
"ฉันจะเผามันเเน่ ถ้านายยังเดินหนีฉันแบบนี้ ดงแฮ!! อย่าเดินออกไปแบบนี้สิ มาคุยกันให้รู้เรื่อง..."ฉันถือกีร์ต้าที่เเสนหนักออกไปด้วย เเล้ววิ่งตามดงแฮจนทัน เเล้วดักหน้าของเขาไว้
"......"ดงแฮมองตาเธอด้วยความว่างเปล่า ไม่แคร์กีร์ตาตัวโปรดของเขาสักนิด
"นายจะคืนดีกับซองฮีมั้ย???"ฉันถามเเล้วง้างมือเพื่อที่จะเอากีร์ต้าทุบทิ้ง
"....."ดงแฮไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น
"1"

*
"2"

*
"สะ....."ไม่ทันทีฉันจะพูดคำที่สาม ดงแฮก้มหน้ามาแนบแก้มของฉันเเล้วบอกว่า...
"ถ้าเธอทำลายกีร์ต้าฉัน ฉันจะฟ้องอาจารย์ให้ตัดจิตพิสัยของเธอให้เหลือ 0"ดงแฮยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ฉันไม่เชื่อหรอก..."ฉันกำลังจะทุบกีร์ต้าลงไปอีกครั้ง
"ฉันทำแน่!!!"ดงแฮคว้ากีร์ต้าของเขาเเล้วดึงมันกลับไปทันที เเล้วก็เดินจากไปด้วยความชนะ ส่วนฉันก็ยืนอยู่ด้วยความว่า ' พ่ายแพ้ อย่างหมดคลาบ '

2. [บทพูด] ดงแฮบังคับให้คุณไปชูป้ายว่า “ฉันรักดงแฮ!!” กลางงานคอนเสิร์ตประจำโรงเรียน ทั้งๆที่คุณเกลียดเขาชะมัด  เขาบอกว่าถ้าคุณไม่ทำตามที่เขาบอก เขาจะเอาเรื่องน่าอายๆของคุณไปแฉ คุณก็เลยต้องจำใจทำอย่างนั้น แถมเขายังให้คุณตะโกนเชียร์เขาดังๆอีกว่า “ฉันรักดงแฮที่สุดในโลกกก~” อีก ช่วยเล่าเหตุการณ์ตอนนั้นให้ฟังหน่อยค่ะ 
: "อาจารย์ครับ ผมขอเวลาแปปนะครับ"ดงแฮเอ่ยกลับอาจารย์ที่คลุมการเเสดงเเละเดินออกมาหาฉันที่นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์มือถือของดงแฮอยู่
"แตซู!! มานี่หน่อย!!"ดงแฮคว้าเเขนของฉันไปในมุมซอกตึกที่แสนจะโรแมนติก แต่ไม่ใช่สำหรับฉันกับนายดงแฮ!!
"อะไรของนาย!! ไหนบอกวันนี้นายจะไปขึ้นคอนเสิร์ตของโรงเรียนเเล้วมาทำอะไรแถวนี้!! [ฉันอุตสานี่ออกมาได้เเล้วเชียว]"ประโยคหลังนี่ฉันคิดในใจ
"อ่ะนี่!!"ดงแฮส่งบางอย่างมาให้ฉัน
"อะไรของนาย!!0๐0" ฉันหยิบมันขึ้นมาดูปรากฎว่ามันเป็นป้ายที่เขียนว่า 'ฉันรักดงแฮ!!'
"อะไรของนาย!!"ฉันมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
"อะไรซะอีกหล่ะ ตอนฉันขึ้นเเสดงเธอต้องถือป้ายนี้!! อยู่หน้าเวที...เเล้วตะโกนเชียร์ฉันด้วยว่า 'ฉันรักดงแฮที่สุดในโลก~' เข้าใจมั้ย..."ดงแอ่ยขอร้องแบบประมาณบังคับ
"ไม่เอา ฉันไม่ไปตะโกนว่า 'ดงแฮค่ะ ดงแฮขาฉันรักคุณ' แบบผู้หญิงบ้าๆผู้นั้นหรอกนะ!! ไม่มีทาง"ฉันส่ายหัวก่อนที่จะโยนป้ายนั่นลงพื้น
"เธอต้องทำ!!"ดงแฮเอ่ยพร้อมกับคว้ามือเธอทั้งสองข้างเเล้วดันตัวเธอติดกำแพง
"อะไร!! ทำไมนายต้องบังคับฉันด้วยฉันไม่ทำ ก็คือไม่ทำ คำไหนคำนั้น..."ฉันประชันหน้ากับดงแฮ หน้าเราห่างกันไม่ถึงคลืบ
"ถ้าเธอไม่ทำ....."ดงแฮยืนหน้าเข้ามาใกล้เข้าไปทุกที
"...อ๊ะ!!"ฉันส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจดงแฮแนบใบหูของฉันเเล้วบอกว่า....
"ฉันจะแฉเรื่องที่เธอ ลืมใส่ชุดชั้นในมาโรงเรียน....เเละก็.....อุ๊บ!!"ฉันเอามือปิดปากของดงแฮก่อนที่ขาจะพูดประโยคหลังๆที่หน้าอายออกมา
"ก็ได้ฉันยอมเเล้วๆๆๆ"ฉันรีบคว้าป้ายนั่นขึ้นมากอดเเล้วเดินไปหน้าเวทีทันที
"เดี๋ยวก่อน!!"ก่อนที่ฉันจะเดินหน้าตกออกไปดงแฮก็คว้ามือฉันเเล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า...หวังว่าเธอจะไม่ตุกติกนะ!!ที่รัก! ของฉัน..ฉันจะมองเธอตลอด..."ดงแฮเอ่ยเเล้วยิ้มเยาะก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว
"เชอะ!!"ฉันทำหน้ายักษ์ใส่ก่อนจะเดินออกไปหน้าเวทีตามที่ดงแฮบังคับ

3. เนรมิตตอนจบของคุณกับคู่ของคุณ (จิ้นให้เต็มที่นะคะ จะจบเศร้าหรือแฮปปี้เอนด์ดิ้งก็แล้วแต่คุณค่ะ)
: ในห้องเรียนที่เงียบเหงา วงดนตรีของดงแฮชนะเริดได้ออกเทปเป็นศิลปินดังเเล้ว...เขามีข่าวกับสาวๆมากมาย
หลังๆเราห่างกันมากขึ้น ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันรักดงแฮเข้าไปเต็มหัวใจ!! ฉันไม่รู้ว่าฉันไปรักเขาตอนไหนรู้อีกที
เวลาเขาอยู่กับผู้หญิงฉันรู้ศึกเจ็บที่หัวใจจี๊ดๆ เย็นวันนี้..มันไม่เหมือนเดิม...ทุกวันฉันจะต้องกลับพร้อมกับดงแฮ...
แต่วันนี้ทุกคนในโรงเรียนกลับไปหมดเเล้วพวกเขาต่างพากันไปดูคอนเสิร์ตของวงเดอะปริ้น วงของดงแฮ
แต่ฉัน...ไม่ได้บัตรเชิญแบบคนอื่นๆในโรงเรียน ฉันคงไม่แบกหน้าด้านไปหาเขาหรอก เพราะเขาไม่เชิญฉัน!
ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างเเล้วหันกลับมาดูซองจดหมายที่วางอยู่ข้างๆที่จ่าหน้าซองว่าถึง คิมแตซู แต่ฉันไม่คิดจะเปิดมันหรอก...เพราะมันเป็นของดงแฮส่งมา
"แต่ว่า...ข้างในมันคืออะไร!!"คำถามที่เกิดขึ้นปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันอยากรู้แค่ไหนฉันตัดสินใจเปิดมันออกมาพร้อมกับจ้องมองสิ่งตรงหน้า
"บัตรคอนเสิร์ตเดอะปริ้น ที่นั่ง VIP ห๊า!!!"ฉันคว้ามันขึ้นมาเเล้วจ้องอ่านอีกครั้ง
"ของจริงด้วย!! เวลาเเสดง 6 โมงเย็น!! ชิบหาย!! 5 โมงครึ่งเเล้วกว่าจะไปถึงฮอล์รถติดหน้าดูเเย่เเล้วฉนไปไม่ทันแน่ๆๆ"ฉันคว้ากระเป๋าเเล้ววิ่งออกไปทันที
"กรึ๊ก!! 0-0 ทำไมประตูเปิดไมได้ฟร่ะ"ฉันพยายามเปิดประตูห้องเรียนเเต่มันเปิดออกไปไม่ได้ หรือว่า ลุงภารโรงล็อตขังฉันไว้ ไม่น่าทุกันฉันกลับ 6 โมง 1 ทุ่ม ทำไมไม่ล็อต แย่เเล้วทำไมต้องล็อตวันนี้ด้วย!!!
"เปิดๆๆๆๆลุงภารโรงเปิดหน่อยค่ะๆๆๆๆๆๆ"เธอตะโกนเสียงดังเเละคอยเขย่าประตูให้มันเปิดออก
"มีใครอยู่ข้างนอกมั้ย!!? ช่วยเปิดหน่อยค่ะมีคนอยู่ในนี้!!!"ฉันตะโกนเสียงดังอยู่นานสองนาน...เเละเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น...
"แกร๊กก..~!!"ประตูถูกเปิดออกเเต่ดันเงียบจากคนที่เปิด
"ขอบคุณค่ะลุงภารโรง!!"ฉันคว้ากระเป๋าที่วางไว้ข้างตัวตอนตะโกนเรียกเเล้ววิ่งออกไปทันที
"อ๊ะ!!"เเละฉันก็ต้องสะดุดอยู่นิ่งเมื่อคนตรงหน้าคือ ลีดงแฮ!!
"นะ นายมาได้ยังไง...นี่มัน!! 5 โมง 50 เเล้วนะ อีก 10 นาทีนายจะขึ้นเเสดงไม่ใช่เหรอ???"ฉันเอ่ยถามด้วยความ งง เเละเช่นเดิมดงแฮทำหน้าตายก่อนที่จะดึงมือฉันวิ่งลงบันไดไปทันที
"เฮ้ยๆๆๆ!! จะพาฉันไปไหน!!"ฉันยื้อดงแฮเอาไว้เเล้วถามเหตุผล หมอนี่!ยังทำหน้านิ่งเเล้วทำหน้าทะเล้นกวนบาทาได้เหมือนเดิม
"นี่นายไม่คิดจะพูดอะไรเลยใช่มั้ย? ไม่พูดงั้นฉันก็ไม่ไปกับนาย!!"ฉันสะบัดมือของดงแฮออกเเล้วหันหลังกลับทันที
"ไปกับฉันเถอะนะ!!"ในที่สุดดงแฮก็ยอมพูดออกมา...ไม่ทันที่ฉันจะหันหลังกลับไป...ดงแฮค้วามือของฉันเเล้ววิ่งไปตามทางทันที....อีก 5 นาที อีกนิดเดียวก็ถึงฮอล์เเล้ว...เเต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันช้าเหลือเกิน~
"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~!!!!!"การเเสดงเริ่มขึ้นเเล้วมือกีร์ต้าของวงหายไปไหน...เป็นคำถามที่แฟนตั้งขึ้นเเละถามกันต่างๆนานา
"ดงแฮนายรีบไปเถอะ!!"ตอนนี้ถึงฮอล์เเล้วฉันบอกกับดงแฮก่อนที่เขาจะวิ่งไปหลังเวทีเพื่อขึ้นบนเวที
"รอฉันก่อนนะ!!"ดงแฮจับมือของฉันเเล้ววิ่งไปทันที
ฉันถือบัตรเเล้วเดินมานั่งตรงแถว VIP หน้าสุดซึ่งอยู่ตรงกับมือกีร์ต้าของวงพอดี
"~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~"คอนเสิร์ตดำเนินไปจนวินาทีสุดท้าย
ตลอดเวลาดงแฮเล่นกีร์ต้าไปเเล้วมองลงมาที่ฉันตลอดเวลา รู้สึกอบอุ่นจังแฮะ! 
ไม่เหมือนกับทุกครั้งที่ฉันไม่ค่อยอยากจะเจอหน้าเขาเท่าไหร่ เพราะเจอหน้ากันที่ไรหมอนี่ชอบทำหน้ากวนบาทาทุกที แต่ก็เถอะตอนนี้ความรู้สึกแบบนั้นมันดันหายไปหมดเเล้ว...
"ตอนนี้!! เป็นวินาทีสุดท้ายของพวกเรา...ดงแฮเขามีอะไรบางอย่างจะฝากถึงคนๆหนึ่ง...ดงแฮเชิญครับ!!"
ซองมินนักร้องนำเอ่ยเเล้วส่งต่อไปให้กับดงแฮ เเสงสปอตไลต์ส่องไปยังร่างสูงของชายที่สะพายกีร์ต้าตัวโปรดที่วันนั้นฉันเกลือบจะทุบมันทิ้งไปเเล้ว...เเล้วเขาก็พูดบางอย่าง....
"ตลอดเวลาที่ผ่านมา...ผมได้เป็นเพื่อนกับคนๆหนึ่ง...เธอเป็นคนที่ไม่ยอมคนเเละก็เธอไม่ค่อยจะชอบหน้าผมนัก เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาผมคอยกลั่นแกล้งเธอมาตลอด...จนวันหนึ่ง...ผมได้เป็นหนึ่งในเดอะปริ้น นักร้องดัง เเละมันเป็นสิ่งที่เเน่นอนว่าผมจะต้องอยู่ห่างจากเธอ...ไม่ค่อยเจอหน้าเเละได้โทรหา...จนมันทำให้ผมรู้ว่า..ผมขาดเธอไม่ได้...ผมคอยอยากจะเจอหน้าเธออยากได้ยินเสียงเธอทุกๆวินาที...จนบางครั้งผมแทบเล่นกีร์ต้าไม่ได้เลยเพราะผมไม่ได้เจอหน้าเธอ...ผมรู้มันดูไร้เหตุผล...ตอนนี้...เธอคนนั้นก็อยู่ในที่นี้เเหละครับ เธอกำลังมองมาที่ผมเเละก็กำลังฟังคำสรภาพรักนี้อยู่...ผมรู้สึกเขินจัง!!>//<...ผมแค่อยากจะบอกเธอว่า 'คิมแตซู ผม...รักคุณ!!'"เมื่อสิ้นสุดคำพูดนั้นแฟนคลับต่างมองหาคนๆนั้น เเต่ว่าไม่มีใครรู้ว่าคิมแตซูคือใคร มีเพียงฉันกับเขาเท่านั้นที่รู้เเก่ใจดี ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่คืออะไร...
 
ณ หลังเวที ขณะที่ดงแฮกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า

"ตื๊ดดด~ตื๊ดดด~"เสียง SMS ดังขึ้น
"Form...คิมแตซู
   ดงแฮ! ฉันรับรู้ทุกอย่างเเล้วนะ
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างเเล้ว
ตอนนี้ฉันอยากจะกลับบ้านอ่ะ
โชคดีนะ!!~"เมื่ออ่าน SMS จบดงแฮรีบวิ่งออกมาทันทีเเล้วมองหาแตซู...เเต่ก็ไร้วีเเววของเธอ
"เธอกลับไปเเล้วใช่มั้ย??"ดงแฮเดินหน้าหงอยไปยังรถของเขา
"ตื๊ดดด~ตื๊ดดด~"เสียง SMS ดังขึ้นอีกครั้ง
"Form...คิมแตซู
    ดงแฮกลับบ้านกัน! ^_^"เมื่ออ่านจบเขาก็เงยหน้าขึ้น เเละเขาก็เห็นคนที่เขาตามหามานาน
"ลีดงแฮ!! ไอ้คนบ้า! กลับบ้านกันเถอะ!! ฉันหิวข้าวววว~~~เเล้ว!! ไปกินข้าวก่อนนะค่อยกลับบ้าน~"ฉันหันมาตะโกนให้ดงแฮ...เขารีบวิ่งมาเเล้วตรงเข้ามากอดร่างเล็กจนตัวติดกับรถ
"โอ๊ย!! เบาๆๆๆดิ๊...เดี๋ยวหัวใจก็ทะลุไปหานายหรอก~>////<"ฉันเอ่ยเเล้วทำหน้าเขิน
"เขินมั้ยหน่ะที่เล่นไปอ่ะ!?"ดงแฮเอามือมาขยี้หัวของฉันในขณะที่พูด
"เขินสิ! ไม่เขินจะหน้าแดงหรอ!!"เเล้วเขาทั้งก็กอดฉันอีกครั้งก่อนที่จะพาฉันกลับบ้าน(ของเขา)อย่างมีความสุข~~