คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : VOIDLENT
Application
ตอนแปลงร่างงงงงงงง //หลบเกิบ
"ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน ยังไงฉันก็คือฉัน ไม่มีทางเปลี่ยนไปได้หรอก"
"ช้าไปแค่เสี้ยววินาที ก็สามารถสูญเสียซึ่งทุกสิ่งได้"
ชื่อ-นามสกุล : เร็ทซ์ ครูเกอร์ [ Retz Kruger ]
ทวีป : เฟลคัส
เพศ :: หญิง
อายุ :: 17
สถานะ :: สามัญชนคนธรรมดา
ลักษณะนิสัย : เด็กสาวผู้มีความอินดี้อยู่ในสายเลือด ทำอะไรที่คนอื่นเค้าไม่ทำกัน ไม่ค่อยฟังคนอื่น เป็นคนเอื่อยเฉื่อยและเรื่อยๆ ซื่อจนถึงบื้อ(โง่นั่นเอง---//หลบเกิบ) ไม่ชอบเรื่องซับซ้อน ตามเล่ห์เหลี่ยมชาวบ้านไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้อ่อนยวบเป็นลูกคุณหนูดูแลตัวเองไม่ได้ ชอบเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวายโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวแถมยังลากผู้เคราะห์ร้าย(?)เข้าไปเป็นพรวนอีกด้วย ถ้าดูหน้าตาอย่างเดียวแล้วจะรู้สึกเหมือนนางเป็นเด็กสาวเรียบร้อยผู้น่าสงสาร ทำหน้าใสซื่อ มึนๆอึนๆอยู่ตลอด ยิ้มอยู่ตลอดเวลาถึงแม้ว่าตอนนั้นจะไม่มีอะไรให้น่ายิ้มก็ตาม พูดตรงมากถึงมากที่สุด ไม่ค่อยโกรธใคร ถึงจะแค่รู้จักกันนางก็นับเป็นเพื่อนหมด รักศักดิ์ศรีอารมณ์ประมาณ ฆ่าได้ หยามไม่ได้ เป็นตัวตบมุกยอดเยี่ยมแห่งปี(?) เส้นตื้นมาก ไม่ว่ามุกนั้นจะฝืดแค่ไหนนางก็หัวเราะราวกับชีวิตนี้จะไม่ได้หัวเราะอีกแล้ว แต่บทจะจริงจังก็จริงจังได้สุดๆ แต่บทจะโง่นางก็โง่ได้สุดๆเหมือนกัน ไม่ค่อยแคร์โลกและสิ่งรอบข้าง ทำอะไรตรงๆไม่อ้อมค้อม แผนเผินอะไรไม่ค่อยใช้ พุ่งชนเท่านั้นคือเร็ทซ์'s style อยู่นิ่งไม่ได้ต้องหาอะไรทำตลอด เห็นอย่างนี้แต่อึดถึกทนมากไม่ว่าจะทางกายหรือทางจิตใจ หัวรั้นมาก เชื่ออะไรแล้วจะเชื่อฝังใจ หรือถ้าเป็นเรื่องที่ตัวเองไม่ผิดเธอก็จะทำทุกวิถีทางจนกว่าจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้ ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ โกหกไม่เป็น แต่ดันดูคนโกหกออกได้อย่างง่ายๆไม่ว่าเค้าจะแนบเนียนแค่ไหนก็ตาม เป็นคนแบบที่ แค่ขอโทษก็จบ ไม่ค่อยเอาความใครเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นถ้าแค้นใครก็แค้นฝังหุ่นยันลงหลุมเลย โกรธทีใครก็หยุดไม่ได้(ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนหรือเรื่องศักดิ์ศรีของนาง เป็นต้น)
ลักษณะการพูดจา :: พูดแบบธรรมดาทั่วไป แทนตัวเองว่าฉัน แทนคนอื่นด้วยชื่อ(หรือเธอนาย เป็นต้น)แต่ถ้าเป็นคนที่แก่กว่าค่อนข้างมากแล้วเธอก็เคารพเค้าจะเรียกว่าคุณตามด้วยชื่อ สุภาพเป็นบางเวลา ตอนเป็นร่างแปลงจะไม่ค่อยแทนด้วยคุณ และไม่มีคำลงท้ายเลย
ประวัติ:: อาศัยในครอบครัวที่อบอุ่นแบบคนปกติทั่วไป พอมีพอกิน แปลกหน่อยตรงนี้ลูกสาวของบ้านนี้ไม่มีเพื่อนและไม่เคยได้ออกไปไหนไกลๆเกินรัศมีหนึ่งกิโลเลย จนกระทั่งเธออายุประมาณสิบขวบแม่ของเธอป่วยลงด้วยโรคที่ไม่รู้ที่มาที่ไป พ่อก็พยายามหาเงินมากขึ้นเพื่อมารักษาแม่แต่ก็กลายเป็นว่าตัวเองก็เหมือนจะป่วยตามกันไปด้วย ลูกสาวคนเดียวจึงพยายามคิดหาวิธีการต่างๆ จนเธอคิดที่จะขัดคำสั่งของแม่ คำสั่งเด็ดขาดที่แม่ของเธอเคยพูดไว้ตั้งแต่ยังจำความได้ ห้ามออกไปไหนไกลๆ แล้วก็ถ้าจะออกไปใกล้ๆก็ต้องใส้ผ้าคลุมกับสร้อยไว้ตลอด เธอได้ยินข่าวลือเรื่องของสมุนไพรในป่าแห่งหนึ่งซึ่งไกลพอสมควร เธอจึงไม่รอช้าออกตามหาสมุนไพรนั้น ในระหว่างทางก็เจอสิ่งที่ไม่เคยเจอมากมาย สิ่งที่เรียกว่าเวทย์มนต์ พอนานๆเข้าเธอก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองไม่เหมือนคนอื่น เธอใช้เวทย์ไม่ได้ เร็ทซ์เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เธอใช้เวลาไปมากกว่าที่คิดในการหายา เพราะเมื่อกลับมาถึงบ้านก็ไม่มีใครมาต้อนรับเธออีกแล้ว เร็ทซ์เสียใจมากเอาแต่คิดว่าตัวเองผิดที่มาช้าไป เธอจึงกลายเป็นเด็กกำพร้าโดยสมบูรณ์แบบตั้งแต่นั้นมา
เผ่าพันธุ์:: ลูกครึ่งยักษ์
รูปร่างหน้าตา :: ตอนปกติ-ผมสีดำตัดสั้นดูยุ่งๆ ดวงตาสีชมพูเข้มเกือบแดง(เราดูไม่ออกอ่ะค่ะว่ามันสีอะไร 5555)
ร่างแปลง-ผมสีชมพูปล่อยยาวสยายถึงบริเวณบั้นท้าย ดวงตาสีแดง มีเขาเล็กๆบนหัวสองข้าง
ลักษณะการแต่งกาย :: รูปด้านบนจะเป็นชุดที่ใส่ด้านในค่ะ ส่วนที่ใส่ประจำก็รูปข้างล่างนี้ค่ะ(ส่วนแขนเอาตามรูปบนน่อ)
อาวุธ:: ผ้าคลุม*
สี/รูปร่างของอัญมณี :: สีชมพูเข้มเกือบแดง
อาวุธตอนแปลง :: ง้าว (มีพลังและความเร็วของยักษ์ด้วย)
ชื่อของเวท :: -
ประเภทของพลัง :: ทำลาย (แอบมีรักษาเล็กน้อย)
ชอบ :: นก ท้องฟ้า อิสระ ฟองสบู่ ที่สูงๆ ลม
ไม่ชอบ :: ที่ๆมีควันเยอะๆ ฝน การต้องอยู่นิ่งๆ การโดนดูถูก เรื่องที่เข้าใจยาก คนโลเลไม่แน่นอน
กลัว/แพ้ :: กลัวเป็นตัวถ่วงคนอื่น/ไม่แพ้อะไร
บทตัวละคร :: Voidlent
เพิ่มเติม :: *ความจริงแล้วอัญมณีนั้นมันเป็นสร้อยค่ะ แต่นางเกิดรู้สึกอยากอินดี้ เลยเย็บติดกับผ้าคลุม พอตอนเป็นร่างแปลงแล้วอัญมณีก็จะกลับเป็นสร้อยค่ะ พอกลับร่างเดิม ตัวอัญมณีก็จะติดอยู่กับผ้าคลุมเหมือนเดิม
--------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น