ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO-SNSD-Etc.]Revenge

    ลำดับตอนที่ #5 : REVENGE : : CHAPTERS 4

    • อัปเดตล่าสุด 4 เม.ย. 56


    ✖ qual ity



    CHAPTERS 4





     

                โอ เซฮุนถอดแว่นกันแดดสีชาออกก่อนจะเดินเข้าไปในภัตตราคารสุดหรูซึ่งเป็น 1 ในกิจการของตระกูลโอ เขาเดินตรงไปยังห้องวีไอพีที่อยู่ด้านในสุดก่อนจะหันไปบอกเลขาของเขาที่เดินตามมาทุกฝีก้าว

     

                “เธอรออยู่ตรงนี้แหละ ห้ามใครเข้ามาเด็ดขาด ฉันต้องการความเป็นส่วนตัวมากที่สุด”

     

                “ค่ะนาย”

     

                เขาพยักหน้าแล้วเลื่อนประตูเข้าไปภายในห้อง ในห้องนี้ไม่ได้มีเพียงเขาแต่มีชายหนุ่มคนนึงที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว เขาเดินไปใกล้ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม

     

                “สวัสดีครับคุณเซฮุน”

     

                “อืม”เขาพูดสั้นๆก่อนจะมองหน้าชายตรงหน้า ไมค์ แบนเดอราส ชายหนุ่มลูกครึ่งแคนาดา-อิตาลีที่มีใบหน้าชวนฝัน นายแบบหนุ่มชื่อดังระดับโลก มองหน้าเขาก่อนจะส่งแผ่นซีดีบางอย่างมาตรงหน้าเขา “เรียบร้อยดีใช่ไหม”

     

                “ครับ ทุกอย่างเรียบร้อยและราบรื่นดี”

     

                ไมค์พูดอย่างสุภาพกับชายที่เด็กกว่าเขา แต่กลับมีอำนาจในมือเหลือล้น สายตาแข็งกระด้างนั่นช่างน่าเกรงขามเป็นที่สุด

     

                “หมดหน้าที่คุณแล้ว เชิญ”

     

                “ครับ มีอะไรเรียกใช้ผมได้ตลอดเวลา”

     

                เซฮุนพยักหน้าส่งๆ พวกฉอเลาะ งานนี้ก็เป็นแค่งานเดียวและงานสุดท้ายนั่นแหละที่เขาจะให้คนอย่างนี้ทำให้ เขามองแผ่นซีดีในมือก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วต่อสายหาใครบางคน

     

                (ไงวะเพื่อน)

     

                เสียงดี๊ด๊าที่ดูจะเป็นปกติของซูโฮเพื่อนของเขาพูดตอบกลับมา “ฉันได้ของแล้ว เรียกจงอินกลับมาได้เลย”

     

                เขากดวางโทรศัพท์แล้วเก็บแผ่นซีดีใส่กระเป๋า ดวงตาของเขาวาวโรจน์ขึ้นมาอย่างน่ากลัวเมื่อนึกถึงใบหน้าของใครบางคน

     

                “แกพลาดที่มีคนรักเป็นผู้หญิงอย่างจอง เจสสิก้า”

     

                ...

     

                “ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าแกเอาหัวใจของฉันไปไว้ที่ไหน ..และเมื่อนั้น เกมส์โอเวอร์ ..วู อี้ฟาน”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                “ยุนอา”

     

                “คะ?”

     

                “เข้ามาหาฉันด่วน”

     

                ร่างบางในชุดสูทที่ดูทะมัดทะแมงลุกขึ้นยืน ผมยาวถูกเกล้าขึ้นข้างบนเพื่อให้ดูเรียบร้อย ในตอนนี้อิม ยุนอาจัดได้ว่าเป็นเลขาที่สวยที่สุดตั้งแต่ที่คริสเคยมีมากเลยก็ว่าได้ เธอเปิดประตูไม้บานใหญ่เข้าไปอย่างระมัดระวัง ก่อนจะโค้งให้กับเจ้านายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทรงสูงดูภูมิฐาน

     

                “ตารางงานของวันพรุ่งนี้มีอะไรบ้าง”

     

                “พรุ่งนี้ตอนเที่ยงมีนัดทานอาหารเที่ยวกับคุณมาซาโกะนายทุนของประเทศญี่ปุ่นค่ะ สถานที่พรุ่งนี้ทางนั้นจะนัดเรามาอีกที ตอนบ่ายสองโมงมีประชุมกับคุณจีเรื่องการขยายบริษัท ตอนห้าโมงครึ่งต้องเดินทางไปประเทศอิตาลีเพื่อร่วมประชุมกับบริษัทในเครือวันมะรืนตอนประมาณบ่ายโมงตรงค่ะ”

     

    คริสยกยิ้มอย่างพึงพอใจกับเลขาคนใหม่ที่อี้ชิงหามาให้ ดีกว่าคนอื่นๆที่ผ่านมาหลายเท่า ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะเจอเลขาที่ถูกใจซะแล้วสิ

     

    “ช่วยเลื่อนไฟลท์ที่จะบินไปอิตาลีในวันนี้ไปเป็นวันมะรืนในตอนเช้า และก็ยกเลิกตารางงานทั้งหมดของฉันในวันพรุ่งนี้ด้วยนะ”

     

                “วันพรุ่งนี้.. รวมไปถึงมือค่ำกับคุณเจสสิก้าด้วยรึเปล่าคะ”

     

                “ทั้งหมด”เขาพูดเรียบๆก่อนจะมองหน้าเลขาสาว “เย็นนี้ เธอไปกับฉันด้วย”

     

                “ค่ะ”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                2 พี่น้องตระกูลจองก้าวขาเรียวๆออกจากสนามบินนานาชาติ พวกเธอเดินทางกลับจากโตเกียวทันทีที่งานถ่ายแบบเสร็จเรียบร้อย คริสตัลเดินนำพี่สาวไปที่ลานจอดรถด้านหลังที่มีรถบีเอ็มดับเบิลยูรุ่นใหม่ล่าสุดมาจอดรอรับพวกเธออยู่

     

                เจสสิก้าเร่งฝีเท้าก่อนจะเข้าไปนั่งในรถด้านหลังแล้วปิดประตูทันทีโดยที่น้องสาวของเธอยังไม่ได้เข้ามา เธอลดกระจกลงก่อนจะพูดกับคริสตัล “เธอไปนั่งข้างหน้าไป ฉันอึดอัด”

     

                คริสตัลพยักหน้ารับช้าๆก่อนจะเดินไปนั่งข้างหน้า มันก็ดูออกจะเป็นปกติสำหรับครอบครัวเธอ ..คนเป็นพี่นั่งด้านหลังราวกับคุณหนู ส่วนคนน้องนั่งด้านหน้า ราวกับเป็นพวกผู้ติดตาม ..หรือคนใช้นั่นแหละ

     

                “พี่เจสจะกลับบ้านเลยไหม”

     

                “ไม่ล่ะ ไปส่งฉันที่โรมแรม K แล้วเธอจะไปไหนก็ไป”

     

                เจสสิก้าพูดแล้วแกะโรลที่ม้วนผมเอาไว้ออก ทันทีที่กลับมาที่เกาหลี สิ่งแรกที่เธอคิดถึงไม่ใช่บ้านหลังใหญ่คล้ายวังของตระกูลจอง แต่เป็นห้องแคบๆที่มีคริสอยู่ในนั้นต่างหาก

     

                คริสตัลมองหน้าพี่สาวผ่านกระจกส่องหลังก่อนจะเบือนหน้าออกไปทางอื่น แต่แล้วโทรศัพท์ของเจสสิก้าที่อยู่ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาก่อนจะมองไปที่พี่สาว

     

                “เธอรับไปเถอะ จัดการให้ฉันด้วย”

     

                “ค่ะ”เธอพยักหน้ารับก่อนจะกดรับสายแล้วกลอกเสียงลงไป “สวัสดีค่ะ คริสตัลค่ะ”

     

                (คนที่ผมอยากจะคุยไม่ใช่คุณนะครับคริสตัล)

     

                “คะ?”

     

                (ช่วยส่งโทรศัพท์ให้พี่สาวคุณหน่อยนะคนสวย)

     

                เธอมองโทรศัพท์อย่างงงๆก่อนจะยื่นมันไปตรงหน้าเจสสิก้า “เขาบอกว่าอยากจะคุยกับพี่ค่ะ”

     

                “เขา?”

     

                เจสสิก้าทวนคำก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาแล้วเอามาแนบหู “สวัสดีค่ะ”

     

                (ฟังผมให้ดีๆนะ ผมรู้ว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน วนรถของคุณที่กำลังจะไปโรมแรม K กลับมาที่ภัตราคาร O ใกล้ๆกับสนามบินในตอนนี้ ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง)

     

                “คุณเป็นใคร? แล้วมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันทำนู่นทำนี่ตามคำสั่ง”เธอพูดอย่างหงุดหงิด คงเป็นผู้ชายคนใดคนนึงที่ผ่านมาของเธอสินะ

     

                (ผมไม่มีสิทธิ์ แต่ถ้าคุณไม่อยากให้ซีดีแผ่นนี้ถึงมือคริสล่ะก็ ผมขอแนะนำว่าคุณควรจะมานะ)

     

                “ซีดี? ซีดีบ้าอะไร”เธอพูดและใช้ความพยายามในการควบคุมเสียงไม่ให้สั่น เธอกล้าสาบานเลยว่าในชีวิตไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรแบบที่กำลังเป็นมาก่อน

     

                (อา ..ผมไม่ใช่พวกชอบตอบคำถามซะด้วยสิ แต่ถ้าคุณอยากรู้ผมจะใบ้ให้สักหน่อยล่ะกันนะ)

     

                “...”

     

                (เรื่องฉาวโฉ่ของคุณที่คุณปิดบังคริสมาตลอดยังไงล่ะ)

     

                “!!!

     

                (ลองคิดดูแล้วกันนะครับคนสวย ว่าคุณควรจะมาหรือเปล่า ..ผมไม่บังคับ แต่ผมหวังว่าเราจะได้เจอกัน)

     

                สายถูกตัดไป ใบหน้าสวยของเจสสิก้าเริ่มซีดลงด้วยความกลัว เรื่องฉาวโฉ่ของเธองั้นเหรอ ..นี่มันอะไรกัน ใครบังอาจกล้ามาล้อเล่นกับเธอ

     

                “วนรถไปที่ภัตราคาร O เดี๋ยวนี้”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                ยุนอามองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ ที่นี่คือสถานที่ในฝันของผู้หญิงแน่ๆ ราวเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลากหลายสไตล์ และสวยงามทั้งนั้น ในนี้มีเสื้อผ้าเป็นพันๆตัวได้มั้ง อีกทั้งยังมีทั้งกระเป๋าสวยๆ รองเท้าเลิศๆเต็มไปหมด

     

                นี่มันสวรรค์ชัดๆ

     

              “สวัสดีค่ะคุณคริส”

     

                “ครับ”เจ้านายของเธอตอบผู้หญิงสวยๆคนนึงก่อนจะปรายตามามองเธอ “เอาเสื้อผ้าที่ผมสั่งไว้ออกมาเลย”

     

                “ค่ะ”

     

                เธอมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น ไม่เคยไปที่ที่มีเสื้อผ้า เครื่องประดับเยอะแยะมากมายขนาดนี้มาก่อน เธอคงไม่มีปัญญาหรอกมั้ง ดูนั่นสิ แค่รองเท้าที่ดูธรรมดาๆนั่นราคาตั้ง 3 แสนวอน(ประมาณ 10200) ไม่ใช่เล่นๆเลยนะ ไม่นานนักพนักงานหลายคนก็เข็นราวผ้าขนาดกลางมา มีชุดที่ดูหรูหรานับ 10 ชุดแขวนอยู่บนราว เธอมองเจ้านายของเธออย่างแปลกใจเมื่อเห็นเขายิ้มบางๆแล้วจับเสื้อผ้าพวกนั้นขึ้นมา

     

                ไม่บ่อยนักหรอกนะ ไม่สิ ไม่เคยเลยต่างหาก เธอไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนี้เลยสักครั้ง

     

                “ชุดไหนสวยที่สุด”

     

                “คะ”เธอมองอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเขาก็หันมาถามความเห็นจากเธอ “เอ่อ ..ทุกชุดสวยหมดค่ะ มีสไตล์ที่ไม่เหมือนกัน”

     

                “ฉลาดตอบนี่”เขาพูดแล้วหยิบชุดที่แขวนอยู่ออกมา 2 ชุดแล้วยื่นมาตรงหน้าเธอ “ไปลองสิ”

     

                “คะ?”เธอมองเขาอย่างแปลกใจอีกรอบก่อนจะมอง 2 ชุนนั้น “เอ่อ ถ้าคุณคริสจะซื้อให้คุณเจสสิก้า ดิฉันคิดว่าคุณเจสสิก้าใส่ชุดไหนก็เหมาะและดูสวยทั้งนั้นแหละค่ะ”

     

                เขามองหน้าเธอแล้วพูดเรียบๆ “งั้นเหรอ ..แต่ฉันไม่ได้จะซื้อมันให้กับเจสสิก้าหรอกนะ สิก้ามีเสื้อผ้าเยอะมากพออยู่แล้ว”

     

                “เอ่อ..”

     

                “ถ้าเธอไม่อยากลองก็ไม่เป็นไร”

     

                “คะ คุณคริสจะไล่ฉันออกเหรอคะ”

     

                “ฉันดูเป็นคนโหดร้ายมากขนาดนั้นเลยเหรอ”เขาย้อนถามเธอก่อนจะระบายรอยยิ้มออกมาบางๆ

     

                เธอมองรอยยิ้มของเขาก่อนจะจ้องไปในดวงตาของเขา ..ความจริงเขาก็ไม่ได้ดูเลวร้ายมากขนาดนั้น

     

                ใช่ไหม??

     

                “ถ้าเธอไม่อยากลอง งั้นเธอลองบอกฉันมาสิ ว่า 2 ชุดนี้ เธอชอบชุดไหนมากกว่ากัน”

     

                เธอมองทั้ง 2 ชุดอย่างพิจารณา ชุดแรกเป็นชุดเดรสสีขาวสะอาดที่ดูเหมือนจะธรรมดาๆ แต่มีอะไรบางอย่างที่ทำให้ชุดนี้ดูไม่ธรรมดา ซึ่งอะไรบางอย่างนั้นเธอก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ผู้หญิงคนไหนได้ใส่ชุดนี้ รับรองว่าจะต้องเหมือนนางฟ้าที่น่าถะนุถนอมมากแน่ๆ

     

                เธอเลื่อนสายตามายังชุดที่ 2 ชุดนี้ดูจะออกแนวเซ็กซี่มากกว่าเพราะเป็นชุดซีทรูที่ดูเน้นสัดส่วน ซึ่งมันไม่ใช่แนวของเธอเท่าไหร่

     

                “ฉันชอบชุดนี้ค่ะ”เธอชี้ไปยังชุดเดรสที่แสนหวานก่อนจะพูดต่อ “ฉันว่าชุดเซ็กซี่ๆแบบนี้เหมาะกับคุณเจสสิก้า แต่คงไม่เหมาะกับฉัน”

     

                “ก็ดี”เขาพึมพำก่อนจะยื่นชุดเดรสให้กับพนักงาน “งั้นช่วยจัดการชุดนี้ให้ผมด้วยนะ”

     

                “ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

     

               

     

     

     

     

     

     

     

     

                รถลีมูซีนสุดหรูจอดเทียบหน้าอพาร์ทเม้นท์เก่าๆของยุนอา เธอรู้สึกเขินนิดหน่อยที่เจ้านายต้องมาเห็นสภาพที่อยู่ที่ค่อนข้างจะซอมซ่อพอสมควร

     

                “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”

     

                “พรุ่งนี้เธอได้วันพักผ่อน 1 วัน แต่ตอนเช้าเธอต้องไปที่อิตาลีกับฉันรู้ใช่ไหม”

     

                “ค่ะ”เธอตอบเขาก่อนจะเปิดประตู แต่เขากลับคว้าข้อมือของเธอเอาไว้แล้วยื่นกล่องบางอย่างให้กับเธอ “คะ?”

     

                “วันๆเธอมีแค่คะ กับค่ะหรือไงกัน”เขาพูดแล้วแค่นหัวเราะ “นี่เป็นของขวัญของเธอ ฉันหวังว่าเธอจะใส่มันบ่อยๆนะ”

     

                เธอพยักหน้ารับก่อนจะเดินลงจากรถแล้วเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์ เธอรอจนรถคันยาวของเขาหายลับไปจากสายตาแล้วค่อยเปิดกล่องดู ภายในนี้เป็นรองเท้าส้นสูงที่ดูสวยงามราวกับรองเท้าแก้วของซินเดอเรลล่า เธอยิ้มอย่างดีใจ ใครต่อใครก็พูดถึงเจ้านายของเธอว่าเป็นคนน่ากลัว

     

              อันที่จริงเขาก็ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหนเลยนี่นา

     

                “เป็นอะไรน่ะ ยิ้มปากฉีกถึงหูแล้ว”เธอสะดุ้งก่อนจะมองตรงไปข้างหน้า จงฮยอนที่สะพายกีตาร์ออกมาจากห้องของเขาพูดแล้วยิ้มทักเธอ “กล่องอะไรน่ะ”

     

                “ของขวัญน่ะสิ”

     

                “ไอ้หนุ่มที่ไหนให้มาล่ะ ไม่น่าเชื่อว่าคุณยุนอาของเราจะมีคนให้ของขวัญด้วย”

     

                “นี่จงฮยอน ..ฉันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ ออกจะสวย คิคิ”เธอพูดแล้วชูรองเท้าให้เขาดู “คุณคริสซื้อให้ฉันล่ะ”

     

                “เหอะๆๆๆ”เขาหัวเราะก่อนจะบีบจมูกเธอ “ดูจะปลื้มเหลือเกินนะ ก็แค่รองเท้าน่า”

     

                “มันมีค่านะ ถึงมันจะเป็นรองเท้าก็เถอะ”

     

                จงฮยอนลอบมองใบหน้าของเธอที่ยิ้มอย่างมีความสุข เขายิ้มตามไปกับเธอก่อนจะเขกหัวเธอเบาๆ “อย่าไปหลงรักเขาแค่เพราะรองเท้าล่ะ”

     

                “มันก็ไม่แน่หรอกนะ”

     

                “ฮะ?”

     

                “ฉันล้อเล่น”

     

                เขามองเธอที่หัวเราะร่า คำพูดนั้นของเธอทำให้เขาตกใจแทบบ้า ..ผู้ชายคนนั้นอันตรายแค่ไหนเขารู้ดี และเขาก็ไม่อยากให้ผู้หญิง..

     

                ที่เขารักต้องเจ็บปวดด้วย

     

              ...

     

              อย่าเลยนะยุนอา ..อย่าเลย








     

    ....................

    ขอโทษทีที่ 2 หนุ่มยังไม่ปะทะกันตรงๆ แต่เริ่มมีการดึงตัวคนนั้นคนนี้เข้ามาและ
    มันโอเคใช่ไหมกับแนวนี้ จนตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเลยอ่ะ แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดนะ *o*


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×