คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4
อนที่ 4
HUNZ
ท้อฟ้าเมือหลวไม่แน่นอนริๆ ผมมอหยฝนระายเป็นเม็เล็เาะพราวบนนายาวอนเป็นแพรสีำสนิท
“พี่ฮั่น ไปเ็บอเร็วเ้า” น้อผลัอผมแรๆ อารม์ำลัึ้อยู่เลย บัน บเลยนะแส้ม
“เร็วสิ ะนั่ทำอะไร บอว่าให้ไปเ็บอ เี๋ยวภาพอผมเสียหายหม” แส้มลุพรวพรายืนึ้น น้อึแนผม ะว่าึไม่ถูนันะผมว่าน้อระาแนผม อืม ใ่ล่ะน้อระาแนนผม้อรีบลุึ้นยืน ลุเสร็โนผลัหลัอี “ไปสิ ไปเ็บอ มามอหน้าทำไม” เอ่อนะ ีันแล้วสั่ให่เลย
“รับๆ ไปเ็บเี๋ยวนี้ล่ะรับ” ผมนเียวที่วิ่โร่ไปเ็บอส่วนแส้มยืนเยอยู่ับที่ น้อยืนบัาาร สั่็แล้วสั่ สำหรับแส้มผมเ็มใเสมอ ยอมทำทุอย่าไ้ทุที่
ผมวิ่ไปเ็บอแล้ววิ่ามหลัน้อรไปที่รถ ไปถึรถแส้ม็เ้าไปนั่หลบฝนในรถ่อน ปล่อยผมวิ่ฝ่าฝนไปแบอนเียว ผมวิ่ไปเ็บอพลาิในใ อนนี้ยัเป็นแ่แฟนผมยัหอนานี้ถ้าเป็นมาว่านี้ผมะล้าหือไหม เอาเถอะถ้าเป็นนนี้ผมเ็มใ
เรารไปอนโฯอผมแทนที่ะไปอนโฯอน้อ รถิแถมไลเินไป พอผมอรถเสร็เรียบร้อย ่อนพาน้อเินไปึ้นลิฟท์ผมแวะไปบอพนัาน้อนรับส่วนหน้าว่านหน้าาน่ารันนี้ผมให้ึ้นไป้าบนไ้ ผมบอพนัานื่อและทำบันทึ่วยำให้พนัานะอื่นไว้้วย
ผมรู้ว่าแส้มำลัสนใรายละเอียารแ่สถานที่ สายามอนั่นมอนี้เ็บบาส่วนไป่อยอเป็นไอเียออแบบ ผมเลยถือโอาสับมือบามาุมไว้นเินไปถึห้อ
“เนี่ยห้อพัส่วนัวอพี่เอ ส่วนให่ที่นี้ะให้พวนัธุริ่าาิมาพัยาวมาว่ารับลู้าารทั่วไป แล้วส่วนให่เป็นนี่ปุ่น้วยล่ะ ห้อ้าน้าทั้สอห้ออพี่อนนี้ยัไม่มีนเ้ามาพัมันเลยเียบสบนิหนึ่ ไม่่อยพลุพล่านเท่าอนโฯเ่า”
“อื้อ” น้อผหน้ารับฟั
ผมเปิประูว้าให้น้อเินเ้าไป่อนแล้วผมปิประูามหลั ห้อพัอผมไม่มีอะไรมา เปิประูเ้าไป้าน้ายเป็นส่วนห้อรัวนาเล็ พอวาเาแ๊สหัวเียว มีพื้นที่ว่าพอวาเรื่อปรุและิ้์ล้าานนิหน่อย าห้อรัวเป็นห้อรับแ ผมใ้ที่นี้นั่ิน้าว าห้อรับแมีระเบียยื่นออไปนิหน่อยพอให้ัเป็นสวนหย่อมเล็ๆ ผมัเ้าอี้ัวหนึ่วาู่ับโ๊ะนาเล็ ส่วนห้อนอนอผมมีประูเปิเ้าไป มันอยู่ระหว่าห้อรัวและห้อรับแ ห้อน้ำส่วนัวอยู่้านวามือในห้อนอนรับ
“ห้อพัอพี่เหมาะสำหรับนโสีนะ พื้นที่ใ้สอยโอเ พออยู่ไ้” แส้มเินไปับผนัห้อ น้อูารออแบบแนวพวมันารอบทำนั่นแหละ
“ัวแส้มเปียฝนอยู่นะ พี่ว่าเราไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ่อนไป มันเย็นมาแล้วเี๋ยวพี่ะทำมื้อเย็น่ายๆรอนะ” ผมันร่านุ่มนิ่มไปทาห้อนอน พอเปิประูเ้าห้อนอนมืออแส้มว้าอบประูห้อเอาไว้ น้อื่นัวไม่ยอม้าวเ้าห้อนอนผม เป็นอะไระว่าลัว็ไม่นะ เมื่อ่อนน้อยัเินเ้าออห้อนอนผมหน้าาเย
“ไม่ล่ะ ผมลับอนโฯเลยีว่า เี๋ยวมันึเินไป” น้อบ่นอุบ
“ไปเถอะ ไปอาบน้ำให้สบายัว ู้เสื้อผ้าอพี่อยู่หน้าห้อน้ำเปิแล้วเลือเอาเลย อยาใส่ัวไหนหยิบเอ”
“แ่ว่า....” ผมเห็นแววาลัเลใาวาลมโ
“ไปเถอะน่านะ อาบน้ำเสร็มานั่ิน้าวัน พี่ไม่ให้เราินแ่ผัหรอ” น้อฟับแล้วส่สายา้อนวับ เห็นแล้วอยาแลุ้๊บเ้าอปลายมูรั้นนั่นั
ห้อรัวผมมีนาเล็มันเลยเหมาะสำหรับทำอาหารไม่ี่าน ผมทอหมูสับทรเรื่อปั้นเป็น้อน่ายๆับผัผัอย่าหนึ่แล้ว้มน้ำุบใส สามอย่าพอี ผมยานอาหารหอมุยไปวาบนโ๊ะรับแทีละาน นานสุท้ายแส้มเินออมาาห้อพอี ลิ่นสบู่ับลิ่นแมพูลอยฟุ้มาับัวน้อเห็นแล้วอยาอแน่นๆั
“พี่ฮั่นมออะไร” พี่ะมออะไรล่ะ ถ้าไม่ใ่แ้มใสสอ้านั่น มันเี้ยวน่าฟัริๆ
“เปล่าๆ พี่ทำเสร็พอีเลยมาิน้าวเร็ว”
เรานั่ิน้าวเียบๆ แส้มินไม่เยอะเหมือนเิมิะินน้อย้วย้ำ พอถามน้อบอว่าอนอยู่อเมริาิน้าวไม่่อยเป็นเวลา ่วไหนเรียนหนัแทบเอามื้อเ้าเที่ยผสมันมื้อเย็น ระเพาะเลยหัวินไ้น้อยล ็ว่าทำไมเอวแส้มบาล ินเสร็น้ออาสาล้าานให้ผมนั่ผึ่พุ พอน้อล้าเสร็ผมโนน้อไล่ไปอาบน้ำ ผมอาบน้ำไป้วยแล้วิไป้วยถ้าเราไ้อยู่้วยทุวันีสินะ เ้ามาอย่าแรที่ผมเห็นเป็นใบหน้าหวานอน้อ มื้อเ้าเราิน้าว้วยันเหมือนมื้อเย็น ่อนนอนผมมีน้ออยู่ในวแน มันะสุใแ่ไหนันนะ
“พี่ฮั่น ไมอาบน้ำนานั ผมะลับแล้วนะ” แส้มเินมาเาะประูห้อน้ำ ว้า น้อะลับแล้ว ลูโป่วามสุอผมฟีบลเหมือนบอลลูนยัษ์โนปล่อยลม ไม่ไ้ๆ ไม่ไ้ารผม้อมีแผน ผมะยื้อน้ออยู่ับผมให้นานที่สุ
“เสร็แล้วใ่ไหม ผมะลับไปพัผ่อนแล้วพี่่วยับรถไปส่หน่อยสิ วันนี้เหนื่อยั” น้ออ้าปาว้าหาวไ้ใมา ไม่มียมือปิปา่อนหาว้วย
“ในู้เย็นพี่มีน้ำฝรั่เย็นเี๊ยบเลยนะ ื่มสันิะไ้สบายึ้น มันมีวิามินีินแล้วสื่นไม่เป็นหวั” าลมปรือเียว ท่าทา่วริๆ
“็ไ้ พี่เอามาแ้วหนึ่ ไม่มนะ” น้อน่ารััยอมินเพื่อเอาใ ผมรีบเินไปรินน้ำฝรั่ให้น้อแ้วหนึ่อัวเอแ้วหนึ่ แล้วเินมานั่้าน้อรเ้าอี้โฟา
“แส้ม พี่มีอัลบั้มภาพถ่ายที่โน่น้วยนะ อยาูไหมละ”
“พี่ฮั่น ไว้วัน....” สสัยไม่ยอมู อยาลับอย่าเียวล่ะสิ
“ูหน่อยสิ พี่อยาให้แส้มเห็นว่าพี่ไม่ไ้สนิทับใรเป็นพิเศษริๆ อามีบารูปที่ถ่ายับน้ำๆแ่พี่ไม่ไ้ิอะไรนะ” ไ้ผลนัยน์าลมวัมา้อหน้าผม ริมฝีปาบาเม้ม
“ไปเอามาูสิ” ยุ่ายั ผมรีบเินไปหยิบออัลบั้มในห้อที่เพิ่ไปรับาร้านอัรูปรหน้าปาอยมาให้แส้ม น้อรับอัลบั้มแรวาไว้บน้นาที่ันึ้นมาเหยียบบนเบาะโฟา มือหนึ่พลิแ่ละหน้าอี้าหนึ่พยายามยี้า เฮ้อ ผมหลอน้อลำบาสินะ
“ไม่้อูแล้วล่ะแส้ม ไว้วันไหน่อยมาูทีหลั ท่าทาเรา่วมาเลย” ผมว้าอัลบั้มในมือน้อมาถือไว้ ใบหน้าหวานส่เสียประท้วเบาๆ สายามอามอัลบั้มในมือผม
“อยาูอีนิหนึ่” าปรอย ทำหน้าอ้อน ยื่นมือรับอัลบั้มมาาผม
“ไม่ล่ะ ไปนอนพัีว่าพี่ว่าเราไม่ไหวแล้ว อัลบั้มมันไม่หายไปไหนหรอ อยู่ที่นี้แหละวันไหนแส้มอยาู็แวะมาู พี่ะอไว้บนั้นในห้อนอน”
“ไม่เอา ะู” หนัาหนันานี้แล้วยัส่เสียแวไ้อี พอผมไม่ยอมส่ให้น้อทำปายื่น
“็ไ้แ่ใหู้แ่เล่มเียว บแล้วพี่ะพาเราไปส่อนโฯนะ” น้อพยัหน้าหึๆผมยอมส่ให้น้อแล้วหย่อนัวนั่้าๆแส้ม ผมยแนโอบัวแส้มเ้ามาในวแน น้อเอนัวมาิันแล้ววาหัวแนบไหล่ผม อัลบั้มเลยเลื่อนาัแส้มมาที่าอผม ผมพลิหน้าทีละหน้าให้น้อูพลาี้นิ้วอธิบายว่านในรูปเป็นใร แรๆน้อส่เสียในลำออบเป็นระยะว่าฟัอยู่ ่วหลัลายเป็นเสียลมหายใัฟี้ สสัยสลบเหมือไปแล้ว
ผมับแนแส้มพาที่้นอ ้อนร่าน้อึ้นมา้วยแนสอ้า โห แส้มหนัึ้นว่าเ่าเยอะเลย อนลาวันเห็นว่ารอบเอวบาลที่ไหนไ้หนัไม่ใ่เล่น ผมอุ้มน้อเ้าไปในห้อนอนแล้ววาร่าแส้มลบนที่นอนอย่าแผ่วมือ น้อยับัวบนเียนอนสัพั หาท่าถนัแล้วหลับาพริ้มนเห็นแพรนายาวอน ผมเินออไป้านอห้อ รวเ็ประูห้อแล้วปิไฟให้เรียบร้อย่อนเินลับมาในห้อนอน ล้มนอนะแมอแส้มที่นอนะแหันมาหาผม ริมฝีปาบาอน้อยยิ้มึ้น สสัยำลัหลับฝันี ในฝันน้อะมีผมรึเปล่านะ ผมับร่าหอมรุ่นอน้อมาอไว้ หัวไ้รูปอแส้มวาบนหน้าอผมพอิบพอี แนผมโอบลำัวนุ่มนิ่ม ผมไ้ลิ่นหอมรวยรินมาาัวน้อนปิานอนไม่ไ้ อใอรันในวแนให้แน่นึ้นไม่ไ้ะที
ผมเผลอหลับไปอนไหนไม่รู้ รู้ัวอีทีอนนในวแนิ้นุิอนลาึ สสัยแส้มรู้สึัวแล้ว น้อพยายามแะมือผมออาเอว
“แส้ม ทำไมล่ะ” ผมระิบถาม น้อเลยหยุิ้นแล้วนอนัว้า
“วยโอาส” ผมไ้ยินเสียน้อุเบาๆ ผมับัวแส้มพลิไปนอนหายแล้วใ้แนสอ้ายันบนเียรอบัวน้อ ลายเป็นผมัน้อในวแน ใบหน้าเรียวสวยอแส้มอยู่ห่าแ่ระยะลมหายใเป่าร แสสว่าาแสไฟ้านอทำให้ผมเห็นนัยน์าลมเบิว้า
“พี่ะทำอะไร” เสียน้อแผ่วเบาว่าเสียเ้นาหัวใอแส้ม หัวใผม็เ้นแร ลิ่นหอมฟุ้าัวแส้มทำให้เลือลมผมสูบี ผมไม่อบและพรมูบไปามใบหน้าใส หน้าผาที เปลือาลม ลามไปมับย้ายไปที่พวแ้ม้ายวา วัปลายลิ้นไปุไ้ิ่หู ผมพรมไปทั่วใบหน้าหวานสลับับูท่าทาอแส้ม นัยน์าลมปรือมอาม ริมฝีปาบาเผยอว้าออนไ้ยินเสียรา ะว่าผมทึทัเอาเอ็ไ้แ่ผมถือว่าน้อยินยอมแล้ว ผมะทำามหัวใเรียร้ออย่าที่มันวรเป็นไป
สายมาแล้วผมถึรู้สึัว ผมยื่นมือออไปวานหาน้าัว เลื่อนึ้นลเอแ่วามเย็นบนผ้าปูเียที่โนแอร์เป่าร แส้มไปไหนแล้ว น้อไปไหน ผมลุพรวึ้นมานั่บนเีย บนเียนอนไม่มีแม้ระทั่เาอน้อ ผมวาสายาเร็วๆไปรอบห้อ หาไม่เอ ผมรีบลุึ้นแล้วว้าผ้าเ็ัวมาพันรอบเอวลวๆ พอเปิประูห้อนอนออมา ผมถึยิ้มออน้อยัอยู่ที่นี้ ไม่ไ้หนีผมไปไหน แส้มใส่เสื้อลุมสีาวนั่เท้าารระเบียมอูวิวนอห้อ
“แส้ม มานั่ทำอะไรที่นี้” ผมวาปลายาบนไหล่มนแล้วรอบัวน้อมาอ แส้มสะุ้นิหน่อย พอน้อหันมามอหน้าผม ปลายมูน้อปาโนมูผม หน้าอแส้มเป็นสีแแป๊แ่ับแสอพระอาทิย์
“ื่นนานหรือยั” ผมอร่าน้อหลวมๆพอให้น้อยับัว
“เปล่า เพิ่ื่น” น้อบอว่าเพิ่ื่นแ่ปลายมูน้อเย็นื นโห้อโนลโทษ ผมรวบัวน้อมาอแน่นๆแล้วอุ้มเอวน้อออมาาเ้าอี้
“พี่ฮั่น ะทำอะไร” น้อิ้นพล่าน พยายามเาะมือผมที่รัเอวบานแน่น
“เพิ่ื่นแสว่านอนพอแล้ว อีสัรอบน่าะไหว” ผมยิ้มริ่มพลาอุ้มน้อมาถึในห้อนอน แส้มเห็นเียนอนแล้วยิ่ิ้นให่ ไม่เ้าใว่าิ้นทำไม
“พอแล้วไม่ไหว มันเ้าแล้ว” น้อโวยวายในัหวะที่ผมโยนร่าน้อไปที่เียแล้วผมระโทับร่าหอม มี่รั้็ยัหอมหวนน่าิม
“พี่ฮั่น หนันะลุไปเี๋ยวนี้” น้อเริ่มโวยวาย ใบหน้าใสเปลี่ยนเป็นสีแัเหมือนลูำลึ
“เมื่อืนไม่เห็นบ่นเลย อนเ้ามาะบ่นทำไม” ผมใ้มือ้าเียวรวบแนสอ้าอน้อเอาไว้เหนือหัวแล้วฟัออาวๆ น้อิ้นสะบัไปมาสัพั่อนะยอมแ่ไม่วายส่สายาเียวปั
KS
ใระไปิล่ะรับว่าอนลาวันที่พูแหย่ไป มันะเป็นริในอนลาืน เฮ้อ ผมนึว่าเาเป็นนี ทีไหนไ้หื่นเป็นเหมือนันนะ
ใรหน้าไหนบอว่าเป็นห่วเป็นใย ลัวผมเป็นโระเพราะ วันนี้ว่าผมะไ้ิน้าวมื้อแรปาไปเือบเที่ยวัน ถ้าโรระเพาะผมำเริบะเอามีสับหัวแปะเลย
HUNZ
้าว้อทำให้ิน ินเสร็ผม้อยืนล้าานเอ้วย ส่วนแส้มโน่นรับ น้อนอนสบายอุราบนโฟาหน้าทีวี มือน้อยๆที่ผมุมไว้ทั้ืนรีโมเปลี่ยน่อถี่ยิบ
“แส้ม เราะู่อไหนเลือสั่อ” นิสัยเิมไม่เยเปลี่ยน ประเภทเลื่อน่อึ้นลว่าะหาเอินเวลาหลายสิบนาที
“ูอันนี้็ไ้” เลือ่อแ่บาสเ็บอล ็โอเรับ่อไหนผมูไ้หม อแ่เลือสั่อ่อนที่ทีวีผมะพั
“ลุหน่อยสิอพี่นั่้วย” น้อนอนเหยียาบนโฟาั้นานแล้ว น่าะลุให้ผมนั่มั่ แส้มเหลือบามอผมแล้วทำัวเย ไม่มีทีท่ายอมลุึ้นมาเลย เอ่อ เอาเ้าไป
“นั่บนเบาะที่พื้นสิ เมื่อืนพี่ว่านั่สบาย เอาไปสอเบาะรอ้อนันเลยะไ้นิ่มยิ่ึ้น” เอ้า เอาำผมมาย้อนอี แส้มนะแส้ม๋า
ผมว้าเบาะสอใบมา้อนแล้วนั่เท้าาบนโ๊ะรับแมอทีมในลีเอ็นบีเอแ่บาสฯันไม่ถึสิบนาที หันไปอีทีแส้มหลับพริ้มเลยรับ นอนเ่ริว่าๆผมับน้อไปถ่ายพยาธิีว่า
ผมเินเ้าไปในห้อนอนหยิบผ้าห่มบาิมือออมาสอผืน แผ่นแรผมห่มบนัวน้อแล้วเอาหมอนรออแส้มีๆ นอนอันยัั้นื่นมามีสิทธิบ่นปวอปวไหล่แน่ สอหมอนเสร็ผมับผ้าห่มวาบนัวน้อีๆ ห่มให้น้อเสร็ผมหยิบมาอีผืนมาวาปูที่พื้นห้อเอาไว้รอนอน เ้าอห้อ้อนั่และนอนบนพื้นห้อ เยี่ยมมา เป็นนอื่นผมไม่ยอมนะโยเพาะไอ่แน แ่เป็นแส้มมาถึอนนี้้อยอมแล้วรับ เถียไม่ไ้้วย ผมไม่อยาโนน้อเมิน อนนานๆแล้วหมสิทธิ์อ ไม่ไ้เ็าผมเสพิวามนุ่มนิ่มับลิ่นหอมไปแล้ว
ใล้เวลาวันทำานถัมาผมโทรไปบอน้อว่าเี๋ยวะับรถไปรับที่ออฟฟิศ แล้วไปิน้าว้วยินที่อนโฯอผม แส้มทำเสียอิออ น้อทำผมใแป้ว หลอให้รัแล้วาไปยัั้นรึไม่ไ้เ็า ฟันแล้วทิ้ไม่ใ่ ไ้แล้วเลิไม่เิ ไม่ว่ายัไแส้ม้อเป็นนอผมวันยั่ำ ผมีราอไว้ทุพื้นที่แล้วนิรับ ว่าะัเหุผลออาปาน้อไ้ โห เหื่อยิ่ว่าปั่นวิทยานิพนธ์ส่อาารย์อนบ น้อบอเพียว่าเียห้อผมเ็ นอนแล้วเ็บหลั แส้มนะ แโสม เรื่อแ่นี้เอทำพี่ใเสีย ไม่เป็นไรรับน้อไม่ยอมมาหาผม ผมอเวลาลับไปอนโฯเพื่ออใส่ระเป๋า ระเห็ไปหาน้อที่อนโฯแส้ม็ไ้
******
ใล้บแล้ว่ะ อนนี้มีสั้นนิเียวเ๊าอยืเนื้อหาไปแปะอน่อไปนะะ ไม่อยาปิเรื่อเร็ว่ะ แหะๆ
ความคิดเห็น