คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : First Chapter
First Chapter
กลางวันแสกๆ ที่สตูดิโอ AK
น่าเบื่อมากเลย = = นี่ฉันต้องมานั่งปั้นหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋อทำซากไก่อะไรที่นี่? อีกตั้งหกคิวกว่าจะถึงคิวฉันถ่าย ไม่รู้ว่า
พี่ลีอันรีบโทรนัดฉันทำไมกัน! คนสวยเซงอย่างแรง!!
“นี่ยัยแวรินช่วยทำนั่งให้สมกับเป็นซุป’ตาร์ของเมืองไทยหน่อยนะย่ะ ไม่ใช่ซุป’ตาร์ทารก!!”
พี่ลีอันผีเข้าสิงอีกและ -[]- ทำไม่ชีวิตของแวรินต้องปวกเปียกสาหัสอะไรเช่นนี้ T^T
“พี่อันอ่า TOT อีกตั้งหกคิว แวอารมณ์เสียขี้เกียจแอ๊บออกสื่อหรือคนอื่นแล้ว กลับล่ะค่อยบอกพี่ๆเขาว่าเลื่อนไปเป็น
พรุ่งนี้ละกัน”
“เดี๋ยวก่อนนะยัยแว กลับม๊า!!”
ณ คฤหาสน์ตระกูล วรีภิราดา
“เจ๊แว ไมทำหน้าอย่างงั้นอ่ะ ตกงานมาหรอ -[]-“
นี่ถ้าไม่ติดว่าอนาคตมันยังอีกไกล มันรอดมาถึงมันนี้หรอก - -
“พูดจาให้มันดีๆนะยัยแตม มิน่าละถึงไม่มีผู้ชายกล้าจีบ :P”
“โหๆ คนมันไม่ได้โด่งดังเหมือนพี่สาวนี่นา แต่เขาสวยกว่า จบป่ะ :D”
ชะ...ชีช่างกล้าพูด -___- นี่ถ้ายัยแตมสวย ฉันคงไม่ได้เกิดมาเป็นนางงามสิบปีสิบชาติเลยหรอ -O-
“ไม่อยากเถียงและ อยากทำไรก็เชิญ” ฉันพูดจบก็สะบัดหน้าหนียัยแตม น้องสาวของฉัน แล้วเดินขึ้นห้องของตัวเอง
ฉันไม่มีความสุขเลยหลังจากเดบิวต์เป็นนักร้องได้สี่ปี -___-
ถึงฉันจะมีเวลาอยู่กับครอครัวเยอะ แต่การที่ทำงาน ถ่ายแบบ ขึ้นไลฟ์ ไปต่างประเทศ มันทำให้ความสุขของฉันเริ่ม
หายๆออกไป... และไหนจะการที่มีข่าวว่าวงของฉันแยกจากกันซึ่งก็จริง และปัจจุบันฉันก็เป็นนักร้องดูโอ้คู่กับเพื่อนสนิทของ
ฉันอย่าง ‘แบรนด์เนม’ โดยที่ใช้ชื่อว่า Finly.WB
แต่ต่อให้เหนื่อยกายเหนื่อยใจมากแค่ไหน คุณพ่อคุณแม่และเหล่าน้องๆของฉันทั้งหลายก็คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ
ฉันมีน้องสาวอยู่ 3 คน ฉันเป็นพี่คนโต คนที่สองชื่อว่า ‘แยมโรล’ เธอเป็นนักธุรกิจสาววัยว้าวุ่น? เซ็กซี่เกินพิกัด หุ่นเนี่ยเป๊ะ
มาก ฉันเคยคิดเลยว่าจะขอพี่ลีอันผู้จัดการฉันดันยัยนี่เข้าวงการ - - แยมโรลอายุห่างจากฉัน 1 ปีกับอีก 4 เดือน -O- แยมเนี่ยเป็นที่ขี้วีนขี้เหวี่ยงมากๆ แต่เธอเป็นคนที่มีสติ ควบคุมสถานการณ์ได้อยู่ ซึ่งฉันคิดว่าเธอดีมากที่สุดในบรรดาพี่น้องตระกูลนี้แล้วละ - - และด้วยความเก่งและว่องไวของเธอ คุณพ่อก็เลยเลื่อนขั้นให้มาเป็นผู้บริหารอย่างเป็นทางการแล้วละ
ส่วนคนที่สาม เธอมีชื่อว่า ‘แปร์แตม” ยัยนี่เป็นคนบ้าๆ หื่นๆแตมนี่มีนิสัยต่างกับแยมโรลราวกับเหวเลยละ! แตมจะเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ มันจะค่อยรั่วไหลออกมาทีละนิดทีละน้อยเสมอ -__- มักจะชอบทำอะไรที่เหมือนผู้ชาย แก่นๆ ซ่าส์ๆ กวนๆ อะไรเทือกนั้น ซึ่งฉันยอมรับว่าฉันกับแตมเข้ากันได้อย่างแปลกประหลาดแต่ฉันมีดีกว่ายัยนี่นะ ^^ เวลาเธอรำคาญมักจะดูเหมือนคนบ้าที่เดินออกมาจากศรีธัญญามาหมาดๆ - - สุดท้ายยัยนี่น่ะมันจอมเสแสร้ง!!
และคนสุดท้าย ‘แชมเปญ’ ผู้หญิงก.ไก่ -.- เธอได้สรรพนามนี้มาจากเพื่อนๆของเธอเพราะเธอทั้งแก่น เกรียน กล้า โกง กวน ไม่รู้หรอกใครเผยแพร่ให้ยัยนี่ -O- แต่คือแชมเปญเป็นคนที่ครบสูตรของอักษรก.ไก่จริงๆ!! ไม่อยากจะพูดพร่ำทำเพลงอะไรให้มากมาย เพราะยัยนี่ลางสังหรณ์ดี - - เอาเป็นว่าไปสืบค้นข้อมูลเธอเองละกัน
วอนฮาโกวอนแฮโย คือรีโกฮานา อาพือโกอาพาโด คือแรโดฮันบอน (And one - Taeyeon)
ฉันกดรับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามา ซึ่งเป็นสายของแบรนด์เนม
“ว่าไง ผีตนไหนเข้าสิงถึงได้โทรมาหาเนี่ย”
[ผีที่สวยที่สุดไงย่ะ ฮิฮิ เออแก...พี่อันโทรมาบอกฉันว่ามินตราไม่สบาย...]
“จะให้พวกเราไปเยี่ยมใช่ไหม”
[ถูกต้องเลยแก แต่คือว่าฉันยังไม่อยากจะเสวนาเสนอหน้าไปหายัยนั่น]
“แล้วแกคิดหรอว่าฉันอยากไป... ตั้งแต่แยกวงฉันยังไม่คิดอยากไปเจอมินตราและก็อีวี่...”
ทั้งฉันและก็แบรนด์เนมเกิดอาการแดดแอร์ขึ้นพร้อมๆกัน ก่อนที่ฉันจะขอวางสายไปก่อน
แต่ยังไงก็ต้องไปสินะ...
เวลา ๑๒.๓๕ น. ที่บริษัท Andie’s
ฉันกับแบรนด์เนมกำลังนั่งรอพี่ลีอันผู้จัดการพวกฉันมา เพื่อที่จะพาไปบ้านของมินตรา
หนักใจขึ้นทุกๆครั้งเลย - -
“ฉันไม่อยากไปเยี่ยมยัยนั่นเลย” แบรนด์เนมพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำให้ฉันหันไปมองเธออย่างเอือมๆ
“แต่ถึงจะมีปัญหากัน ก็ต้องไปอยู่ดีแหละ พี่อันก็อย่างนี้ตลอด = =”
“ซักวันฉันจะบอกพี่นิวราให้เปลี่ยนผู้จัดการให้พวกเรา!”
“แกก็…. - -“
“ปะๆ รถพี่อันมาแล้ว” ยัยแบรนด์เนมพูด พร้อมกับลากฉันขึ้นไปบนรถของพี่ลีอันทันที
เดินทางมาซักพัก ตอนนี้ฉันกับยัยแบรนด์เนมก็ยืนอยู่ที่คอนโดของมินตรา พี่ลีอันบอกไว้ว่ายัยนั่นอยู่ชั้นเจ็ด ห้องเจ็ดหนึ่งเก้า พอฉันสองคนกำลังจะขึ้นลิฟต์ ยัยแบรนด์เนมก็โอดครวญขึ้นมาเสียงดัง ก่อนจะขอตัวไปซื้อยาแก้ท้องอืดก่อน - -
ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าห้องมินตรา พี่ลีอันบอกว่าให้กดออดไปเดี๋ยวเธอก็มาเปิดประตูให้ เพราะพี่ลีอันบอกเธอแล้วว่าจะมาเยี่ยม
แต่ฉันกดออดไปสิบกว่ารอบแล้วนะ ยังไม่มีใครมาเปิดประตูให้เลย -___-
ลองกดดูอีกดีกว่า...
แอ๊ด...
เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้ฉันที่ยืนอยู่ต้องเงยหน้าจากเท้าตัวเองไปมองยัยนั่น แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้ยืนนิ่ง...
ผะ...ผู้ชาย -[]-
นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว O[]O
“กรี๊ดดดดด!!!” ฉันกรี๊ดดังลั่นเมื่อเห็นภาพที่ปรากฏ อยู่เบื้องหน้า แล้วรีบถอยก้าวยาวๆไปด้านหลัง
เฮือก น้ำตาจะไหล T^T
“เฮ้!เธอกรี๊ดทำไมแล้วมาทำอะไรที่นี่” ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าฉันพูดแล้วเดินมาหาฉัน แต่ฉันก็เดินถอยหลังไปอีก
แต่เหมือนพระเจ้าสงสารฉัน จึงส่งผู้มาขัดสถานการณ์นี้ไว้
“แวริน... เธอมาทำอะไรที่นี่!”
ยัยมินตราที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตวาดดังลั่น ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ยืนห่างจากเธอทำไหร่ -___- เธอไม่ได้อยู่ในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวเหมือนผู้ชายคนนั้น แต่เธออยู่ในชุดแซ็กสั้นกว่าเข่าอยู่หลายคืบสีแดงสด ซึ่งตรงเอวและด้านหลังนี่แหวกออกมา จนฉันกลัวมันจะขาดเลยอะ T^T
“พี่อันบอกว่าเธอไม่สบาย เลยให้ฉันกับยัยแบรนด์เนมมาเยี่ยม” ฉันพูดเสียงเบาๆเหมือนพูดคนเดียว “แต่เหมือนว่าเธอจะหายแล้ว... งั้นฉันขอกลับก่อนนะ ^^”
“เดี๋ยวก่อน!” ในตอนที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับไป มินตราก็จับมือฉันไว้ข้างหนึ่งทำให้ฉันต้องหันไปหาเธออัตโนมัติ “วันนี้เธอคงได้ไปงาน Blue Music Award สินะ... เอาเป็นว่าในงานนั้นฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ‘เยอะ’พอสมควร ไว้เจอกันล่ะ J”
ยัยนั่นพูดเสร็จก็รีบสะบัดหางเข้าไปในห้องทันที ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่หน้าผู้ชายคนนั้น...
“ฮ่าๆ เธอกับยัยนั่นน่าสนใจดีนะ หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะสาวน้อย ฉันชื่อ‘ฮิตเลอร์’ ฝากตัวด้วยละ J”
นะ...นี่มันอะไรกัน =[]= สองคนนั้นเหมือนกันเลย พูดเสร็จปุ๊บก็หันหน้าเดินเข้าห้องไปทันที
ฮิตเลอร์หรอ...
นายก็น่าสนใจดีเหมือนกันหนิ แล้วเจอกันพ่อหนุ่ม J
ถ้ามีคำผิดหรือไม่สนุกยังไงก็ติได้นะค่ะ ^^
ความคิดเห็น