คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 3
ซอฮยอนพลิกตัวให้ใบหน้าพ้นแสงแดดที่ส่องเข้ามาผ่านผ้าม่านสีฟ้าขาว ร่างบางกระชับผ้าห่มให้แน่นขึ้น ก่อนจะบังคับตัวเองให้ลืมตาขึ้นมาต้อนรับแสงยามเช้า ดวงตากลมกวาดสายตามองไปรอบๆห้องอย่างพิจารณา เธอจำได้ว่าเมื่อวานเธอโดนคยูฮยอนจูบแล้วเธอก็ไม่ได้สติอีกเลย หญิงสาวรีบลุกนั่งก่อนจะสำรวจตัวเองแล้วค่อยๆถอนหายใจออกมา
อย่างน้อยก็ยังไม่เสียไป
ซอฮยอนลุกจากเตียงก่อนจะเดินผ่านกระจกเธอหยุดเดินแล้วเดินย้อนกลับมามองกระจกอีกครั้ง มุมปากของเธอมีรอยช้ำเล็กน้อย หญิงสาวยกมือแตะบางๆ ก่อนจะย่นหน้าเพราะรู้สึกเจ็บ
ผู้ชายป่าเถื่อน ไร้หัวใจที่สุด !
ซอฮยอนใช้เวลาจัดการตัวเองไม่นานหญิงสาวก็เดินลงมาด้านล่างของบ้าน เธอพยายามมองหาคยูฮยอนก่อนจะไปสะดุดกับโน๊ตที่วางอยู่บนโต๊ะ ซอฮยอนจึงรีบเดินไปแล้วหยิบขึ้นมาดู
‘ฉันออกไปทำงาน เย็นๆถึงจะกลับ วันนี้ยังไม่มีอะไรให้เธอทำ ในตู้เย็นพอมีของกินหาเอาเอง โจคยูฮยอน’
ซอฮยอนแอบหลุดยิ้มกับข้อความที่ได้อ่านก่อนจะเดินไปในครัวเพื่อหาอาหารประทังชีวิต
คยูฮยอนพยายามจะโทรหาซอฮยอนหลายครั้ง แต่เค้าลืมว่าตัวเองไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของเธอจึงได้แต่หัวฟัดหัวเหวี่ยงคนเดียวในห้องทำงาน
กลัวว่าตื่นขึ้นมาแล้วเธอจะหนี… แต่ปิดล็อครั้วหน้าบ้านดีแล้วนิน่า…
เสียงเคาะประตูทำให้คยูฮยอนหันมองก่อนจะทำตัวเป็นปกติ ไม่นานนักก็เผยร่างเลขาสาวท้องแก่เข้ามา
“คุณเจสสิก้ามาขอพบค่ะ”
“บอกให้เข้ามาได้”
เลขาพยักหน้า ก่อนจะเชิญให้หญิงสาวที่ยืนรออยู่เข้าไปภายในห้อง
“คยูฮยอน”
“อะไรให้เธอมาที่เชจูละเนี่ย?”
“นั้นคือคำทักทายว่าที่คู่หมั้นหรอจ๊ะ พ่อหมาป่า” เจสสิก้านั่งลงที่โซฟาแล้วมองคยูฮยอนที่กำลังเดินเข้ามาหาแล้วอมยิ้ม “เป็นอะไรของนายเนี่ย?”
“แค่คิดว่าจะต้องหมั้นกับเธอจริงๆหรอวะ พ่อกับแม่คิดอะไรอยู่”
“ฉันต่างหากที่ควรแปลกใจ อยู่ๆวันนึงแม่ปลุกจากที่นอนแล้วบอกว่า แม่หมั้นหมายลูกให้กับคยูฮยอนแล้วนะ สาบานเถอะว่าแม่ฉันไม่รู้เรื่องเราสองคนเป็นเพื่อนกัน”
“เพราะเราสนิทกันไง มันเลยเป็นแบบนี้…”
“เอาน่า… เรื่องหมั้นยังอีกนาน แต่ตอนนี้ไปกินข้าวกัน หิวแล้ว” เจสสิก้าดึงแขนคยูฮยอนให้ลุกขึ้นก่อนจะควงแขนเขาเดินออกไป เพื่อแสดงว่าเขาทั้งคนกำลังจะหมั้นกัน
แต่ที่จริงแล้ว เจสสิก้าและคยูฮยอนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย ด้วยความที่ครอบครัวของทั้งสองรู้จักกัน ทั้งคู่เลยถูกวางให้เป็นคู่หมั้นกัน แต่คยูฮยอนกลับทำตัวขว้างโลกและหนีมาทำงานที่เชจูแต่งานหมั้นก็ต้องมีอยู่ดี ผิดกับเจสสิก้าถึงเธอจะดีใจแค่ไหน แต่เธอก็ต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้ เพราะเธอแอบรักคยูฮยอนมานานและคิดว่าเธอจะทำให้เขารักเธอก่อนแต่งงานให้ได้
“นี่…ช่วยเลือกเสื้อผ้าผู้หญิงให้ทีสิ” คยูฮยอนพูดขึ้นหลังจากที่กินข้าวเสร็จ เจสสิก้ามองเขาด้วยความแปลกใจ
“มองอะไร? บอกให้ช่วยเลือกเสื้อผ้าผู้หญิงให้หน่อย จะซื้อไปฝากคนใช้”
“มีคนใช้ตั้งแต่เมื่อไร?”
“เมื่อวาน… เพิ่งมาเมื่อวาน”
“อ๋อออ! จะเอาชั้นในด้วยหรือเปล่าละ?” เจสสิก้าแกล้งประชด แต่คยูฮยอนกลับยืนนึกก่อนจะส่ายหัว
“ไม่ต้อง ยังไม่รู้คัพ”
“ไอ้บ้า! ฉันถามไปยังงั้น นายนี่มัน….” เจสสิก้าแกล้งส่ายหัวแล้วเดินไปโซนเสื้อผ้าผู้หญิงแต่ในใจเธอกลับมีคำถามมากมาย ก่อนจะหันไปมองคยูฮยอนที่ยืนมองเสื้อผ้าผู้หญิงพวกนั้น
ซอฮยอนเก็บกวาดทุกอย่างภายในบ้านอย่างเรียบร้อยและตอนนี้เธอกำลังเดินออกมาที่สวนส้มที่คุ้นเคยดีเมื่อตอนเด็ก
‘พี่คยูฮยอน… พี่คยูฮยอน ช่วยซอฮยอนด้วยซอฮยอนหกล้ม’ ยุนอาวิ่งไปเขย่าชายเสื้อของพี่ชายก่อนจะชี้ไปที่ซอฮยอนที่นั่งร้องไห้อยู่ เด็กหญิงวัยเก้าขวบหกล้มเลือดเต็มหัวเข่า
‘ซุ่มซ่าม บอกแล้วอย่าพามา’
‘แล้วจะทิ้งน้องอยู่คนเดียวหรอไง พี่ชักจะใจร้ายเกินไปแล้วนะ’
‘เธอมันยัยจุ้น… จุ้นจ้าน!’ คยูฮยอนในวัย 12 ปีตะคอกใส่ยุนอาน้องสาว ก่อนจะเดินไปตรงหน้าซอฮยอนแล้วหันหลังให้ ‘ขึ้นมายัยตัวป่วน’
ยุนอาค่อยๆพยุงซอฮยอนให้ขึ้นหลังคยูฮยอน เด็กสาวลอบมองเด็กชายเป็นระยะ ด้วยความรู้สึกขอบคุณ ‘ขอบคุณนะค่ะ’
ซอฮยอนหลุดจากภวังค์ก่อนจะส่ายหัวไล่ความคิด คยูฮยอนตอนนั้นกับคยูฮยอนที่เจอเมื่อวานมันชั่งแตกต่างราวฟ้ากับดิน เขาใจร้าย ป่าเถื่อน และไม่สนว่าเธอจะเป็นผู้หญิง
ซอฮยอนเอื้อมมือเด็ดสมที่ต้นของมันก่อนจะแกะออกแล้วชิมผลของมัน ก่อนจะยิ้มออกมา
“หวานจัง…” เธอพูดเบาๆก่อนจะเดินลัดเลาะสวนส้ม ก่อนที่เธอจะมีความคิดว่า เธอควรจะคั้นน้ำส้มเย็นให้คยูฮยอนได้ทาน หญิงสาวจึงเด็ดผลส้มจำนวนนึงแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
“คยูฮยอน…” เจสสิก้าเอ่ยถามเมื่อซื้อของเสร็จและกำลังจะกลับ “นายบอกฉันได้ไหมว่าเธอคนนี้เป็นใคร คนใช้ของเธอคงจะยังสาวอยู่สินะ”
คยูฮยอนเงียบ ก่อนจะเผลอยิ้มออกมา “ยัยนั้นเด็กกว่าฉันสามปี ซุ่มซ่าม ตัวป่วน ขี้แง เสียงร้องไห้น่ารำคาญ ฉันรู้จักตั้งแต่ยังเด็ก เธอเป็นลูกของคนสนิทคุณพ่อน่ะ”
“แล้วทำไมอยู่ๆ เธอถึงมาเป็นคนใช้นายได้ละ?”
“ยัยนั้นเป็นทาส…” คยูฮยอนเปิดประตูรถให้เจสสิก้า “พ่อยัยนั้นยักหยอกเงินบริษัทฉันนะ”
“โห… นายเลยเอาลูกสาวเขามาทรมาณยังนั้นหรอ?”
“ไม่เชิง…ก็แค่อยากสั่งสอนอะไรหน่อย ฉันยอมซื้อตัวยัยนั้นตั้งหกล้านวอนเลยนะ บวกลบกับหนี้ค่าตัวยัยนั้นล้านวอนพอดี”
“คยูฮยอน… ฉันสงสารเธอ แค่ฟังฉันก็สงสารแล้ว ปล่อยเธอไปเถอะ”
“เจสสิก้า… เธอไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่เพื่อนไม่จำเป็นต้องวุ่นวายกับชีวิตฉันมากก็ได้!”
เจสสิก้านั่งเงียบไปตลอดทาง เธอโกรธคยูฮยอน เพราะคยูฮยอนสนใจผู้หญิงคนนั้น คยูฮยอนเห็นว่าเธอเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น และเธอโกรธตัวเองที่ไม่เลิกรักผู้ชายคนนี้เสียที
ซอฮยอนยืนคั้นน้ำส้มอยู่ในครัวก่อนที่เธอจะนำใส่เยือกและเก็บในตู้เย็นเตรียมไว้ให้คยูฮยอน ถึงเธอจะไม่พอใจเรื่องเมื่อวานที่เขาทำกับเธอ แต่ในความรู้สึกเธอก็ยังเลิกรู้สึกดีกับเขาไม่ได้ ซอฮยอนจึงอยากทำอะไรดีๆให้กับเขาบ้างก็เท่านั้น
หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จตอนนี้ก็ใกล้เย็นแล้ว หญิงสาวจึงเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดแขนสั้นกับกางเกงขาสั้น เพราะเธอตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะเล่นน้ำที่น้ำตกให้หายเครียดและลืมเรื่องเมื่อวาน
ซอฮยอนเดินลัดเลาะมาที่หลังบ้านที่เป็นทางไปน้ำตกเธอรู้สึกว่ามีความสุขเมื่อได้ยินเสียงน้ำตกดังขึ้นเรื่อยๆ เธอเดินต่อมาไม่นานหญิงสาวก็เจอน้ำตก ซอฮยอนค่อยๆเดินไปที่โขนหินแล้วนั่งลงเข้าขาจุ่มน้ำช้าๆ เธอรู้สึกว่าน้ำเย็น และไม่นานร่างบางของเธอก็ลงไปแวกว่ายน้ำอย่างสนุกสนาน
หลังจากที่คยูฮยอนส่งเจสสิก้าที่โรงแรมที่พักเสร็จเขาก็รีบมุ่งตรงกลับมาที่บ้านพร้อมกับถุงเสื้อผ้าในมือสองสามถุง เมื่อวานเขาใช้ความเป็นเจ้านายค้นเสื้อผ้าซอฮยอนแล้วพบว่าเธอเอาเสื้อผ้ามาไม่มากนักคยูฮยอนจึงซื้อเสื้อผ้ามาให้เธอเพิ่ม แต่พอเข้ามาภายในบ้านเขากลับไม่พบเธออย่างที่คิดไว้ ชายหนุ่มจึงรีบวางถุงทั้งหมดและเดินหาเธอทั่วไปบ้าน เขารีบขึ้นไปที่ห้องของเธอ ในใจเขารุ่มร้อนอย่างบอกไม่ถูก เขากลัวเธอจะหนี เขาภาวนาว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น
แต่แล้วร่างใหญ่ก็ต้องสะดุดเมื่อเห็นหญิงสาวเล่นน้ำอยู่ที่น้ำตกผ่านหน้าตาตรงบันได คยูฮยอนเผลอยิ้มออกมา แอบดีใจที่เธอยังไม่ได้ไปไหน ชายหนุ่มจึงปลดกระดุมเสื้อตัวเองพร้อมกับเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่นานนักเขาก็เดินไปหาซอฮยอนที่น้ำตกด้วยการแต่งตัวสบายๆ
ซอฮยอนตอนนี้ดูสดใสและน่ารัก เธอยิ้มและหัวเราะในขณะที่เล่นน้ำโดยที่ไม่รู้ตัวมาเขากำลังเดินเข้าไปหาเธอ ชายหนุ่มค่อยๆลงน้ำอย่างเงียบที่สุดเพื่อที่ไม่ให้ซอฮยอนรู้ตัว เสื้อที่เขาสวมใส่ถูกถอดออกเหลือเพียงกางเกงขาสั้นเท่านั้นในตอนนี้
คยูฮยอนค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะยกมือกอดรอบตัวซอฮยอน หญิงสาวตาโตก่อนจะหันกลับไปมอง เธอพบว่าคยูฮยอนกำลังกอดเธออยู่และร่างกายท่อนบนของเขาไม่ได้สวมใส่อะไรเอาไว้ ผิวขาวนวลเมื่อกระทบกับแสงตะวันตกดิน ทำให้ซอฮยอนใจเต้นแรงและหน้าแดงกล่ำ…
ความคิดเห็น