คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 : หมี(?).. *100%
-3-
“9…เหลืออีกแค่1วินาทีเท่านั้นใครยังหาคู่ดูโอ้ของตัวเองไม่เจอละก็..เตรียมตัวรับบทลงโทษอันแสนหรรษาได้เลย หึหึ”
อีกแค่หนึ่งวิอาจารย์จะมากดดันหนูทำมายยยยย แล้วเสียงหัวเราะในลำคอนั่นอีกมันคืออารายยยยยย~ TOT/
ตอนนี้ฉันไม่ยืนนิ่งเป็นไม้เสียบผีเหมือนตอนที่แล้วแน่ๆ แต่กลับเหมือนคนวิ่งราวกระเป๋าซะมากกว่า ตอนนี้ฉันวิ่งแล้วก็วิ่งอย่างเดียวเลย-O-;; แต่ก็ยังหาmyดูโอ้ผู้แสนน่ารักสุดสวาทขาดดิ้นของฉันไม่เจอสักที~ -*- ไอ้บ้าอีสเตอร์เขาไปมุดรูท่ออยู่แถวไหนฟะ! =[]= แต่ถึงจะบ่นยังไงมันคงเท่านั้น ณ ตอนนี้ถึงจะหาให้ตายยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์แล้วละ
เพราะว่า...
"10...หมดเวลาทุกคนหยุดอยู่กับที่!"
เจ๊แว่นขาโหดพูดไส่ไมค์ด้วยน้ำเสียงสูงปรี๊ดแหลมเปี๊ยวจนแก้วหูสะท้านขี้หูนี่จะร่วงลงมากองกับพื้นกันเลยทีเดียว(โครตเวอร์-_-')
"คู่ไหนนั่งลงช้าสุดหรือว่าใครที่หาคู่ของตัวเองไม่เจอเชิญออกมายืนเรียงแถวบนเวทีได้เลยค่ะ ^_^"
ฉันที่ตอนนี้ดูเหมือนศพไร้ญาติประเภทหาญาติไม่เจอ -_- เลยต้องจำนนต่อหลักฐานยอมเดินขึ้นไปบนเวที และหันหน้ามาเผชิญต่อนักเรียนกว่าสองร้อยคน~ -O-; ส่วนคนที่ยืนข้างๆ ก็คือเจ๊แว่นจอมโหดอันลือชื่อเรื่องเสียงสูงแหลมปรี๊ดกว่ายอดตึกใบหยกสอง แล้วก็พวกนักเรียนที่โดนทำโทษเหมือนกันประมาณสองสามคนหน้าแต่ละคนดูเหมือนว่าอึไม่ออกกันทั้งนั้น ฉันรู้นะว่าพวกนายและเธออึดอัดแค่ไหนเพราะว่าฉันก็ไม่ต่างอะไรจากเธอทั้งหลายหรอก ฮือ~ TOT
เฮ้ย! ฉันว่ามันแปลกๆ นะ แล้วอีสเตอร์ไปไหนบนเวทีก็ไม่มี ข้างล่างก็ไม่มี เพราะว่าตอนขึ้นมา ยืนฉันส่องดูคนข้างล่างแล้วมันไม่เห็นเงาหรือหางของ my ดูโอ้เลยแม้แต่น้อย รู้สึกว่าพวกเพื่อนของอีตานั่นก็หายไปด้วย
"พวกเธอทุกคนจะต้องถูกหักคะแนนจิตพิสัยคนละสิบคะแนนจากร้อย และต่อมาก็คือบทลงโทษ และบทลงโทษของพวกเธอคือ..."
เจ๊แว่นยืนนิ่งไม่ยอมพูดว่าบทลงโทษคืออะไร ฉันพยายามมองเขาไปในดวงตาของเจ๊แกก็เห็นแววตา เอ่อ..สะใจ =_= ชิชะ! รอกลับจากค่ายก่อนฉันจะฟ้อง ผอ.ว่าอาจารย์ในโรงเรียนทำสายตาสะใจใส่เด็ก เชอะ! -3-~ (ช่างปัญญาอ่อนเสียนี่กระไร- -*)
"ให้นักเรียนที่ถูกทำโทษ ไปเก็บสมุนไพรในป่ามา4ชนิด ได้แก่ ฟ้าถล่มดินถลาย เสลดงูเห่า ว่านห่างอีกลัวน่า และสุดท้ายเห็ดป่า...มาให้ได้ก่อนตะวันตกดิน รับทราบ!"
"สะ..ทราบ!!"
ทุกคนบนเวทีตอบกันอย่างพร้อมเพรียงแต่ติดอ่างไปนี๊ด จะให้ไม่อ่างได้ก็ไอ้สมุนไพรที่เจ๊แกบอกมาน่ะฉันเคยได้ยินซะที่ไหน ชื่อก็สุดแสนจะพิสดารบานตะไทขนาดนั้น =O=; แต่ก็ยังดีที่สมุนไพรที่ไม่น่าจะมีปัญหานั่นก็คือ ‘เห็ดป่า’ ว่าแต่ว่า..เห็ดมันเป็นสมุนไพรเรอะ!
ณ บัดนี้ก็ได้เวลาตามล่าหาเห็ด! เอ้ย! ไม่ใช่สมุนไพรซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายโมงตรงพอดี ดังนั้นฉันจึงมีเวลาหกชั่วโมงในการตามล่าหาสมุนไพร
อ่อ! ลืมบอกไปเจ๊แว่นแกบอกว่าใครหาสมุนไพรได้คบตามจำนวนจะเพิ่มคะแนนจิตพิสัยให้กลับไปครบเหมือนเดิม ดังนั้นฉันจึงเตรียมการมาดีเป็นพิเศษ โดยการแพคของที่สมควรใช้ในการหาสมุนไพรพิสดารในครั้งนี้อย่างครบถ้วน ได้แก่ ไฟฉาย คัตเตอร์ และบลา ๆ~ (ไม่เข้าใจว่าจะเอาไฟฉายไปเพื่อ? ไปหาตอนกลางวันไม่ใช่เรอะ!-O-;)
"น้ำแข็ง แกแน่ใจนะว่าจะไม่ให้ฉันไปเป็นเพื่อน" แก้วใสถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย มันจับมือฉันขึ้นมากำไว้หลวมๆ “ฉันเป็นห่วงแกอ่ะ แล้วถ้าเกิดเหตุการณ์แบบปีที่แล้วอีกล่ะ ที่แก..”
แล้วไอ้เหตุการณ์เมื่อปีที่แล้วเนี่ย ต้นเหตุมันเกิดมาจากใครกัน ใครๆๆๆ
"แกไปนอนพักรอทำกิจกรรมต่อไปดีกว่า ไม่ต้องห่วงฉันหรอก" ฉันปลดมือแก้วใสออกก่อนจะกระชับเป้ที่สะพายเอาไว้เตรียมตัวเดินทางเต็มที่
ขืนเอาแกไปด้วยนะใอ้แก้วเอ๊ยยย!! แทนที่ฉันจะห่วงตัวเองคนเดียวยังจะต้องไปห่วงแกด้วยนะสิ สติสตังค์แกยิ่งไม่ค่อยมี แถมยังไม่เต็มเต็งอีก เพราะฉะนั้นอย่าเลยดีกว่า -*-'
หายใจเข้าณเดช~ หายใจออกนิชคุณ~
โอเค! ฉันพร้อมแล้วสำหรับการเดินทางตามล่าหาสมุนไพรในป่าใหญ่ เย๊เย ~ ~\^O^/
ตอนนี้ฉันยืนอยู่หลังค่ายแล้วเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทางไปหาสมุนไพรตามที่เจ๊โหดสั่ง-_- ต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนดีนะ อืม...ไปตรงนั้นก่อนดีกว่า
ว่าแล้วฉันก็รีบเดินเข้าไปในป่า เพื่อตามหาสมุนไพร หยิบกระดาษที่เจ๊โหดให้มาก่อนเลิกกิจกรรมรักกันไว้เทิด ภายในกระดาษจะมีรูปภาพลักษณะของสมุนไพรที่ฉันจะต้องตามหาอยู่
อั้ยย่ะ !! OoO
ตรงนั้นมันต้น ฟ้าถล่มดินทลาย นี่! เพื่อความแน่ใจฉันจึงเดินเข้าไปใกล้ต้นไม้ที่น่าจะคือต้นสมุนไพรที่ฉันตามหา และมันก็ใช่จริงๆด้วย เย้! ^O^ อะไรมันจะง่ายปานนั้น แค่เข้ามายังไม่ถึงห้าสิบเมตรก็เจอซะแล้ว อย่างนี้ก็สบายน้ำแข็งล่ะสิ อิอิ >.<
ว่าแล้วฉันจึงหยิบกล่องสำหรับใส่สมุนไพรที่ฉันเตรียมไว้จากในกระเป๋าเป้ออกมาแล้วจัดการถอนรากถอนโคน! เจ้าต้นฟ้าถล่มดินทลายนี่ แล้วยัดใส่กล่องตามด้วยปิดฝาให้มิดชิด ฮ่าๆ ได้แล้วหนึ่งชนิด ฉันว่าสมุนไพรที่ฉันต้องตามหาชนิดอื่นๆ มันก็คงอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากแถวนี้หรอก
ผ่านไปประมาณ 2ชั่วโมง ฉันก็หาต้นเสลดงูเห่าแล้วก็ต้นว่านหางอีกลัวน่าเจอ
ยิปปี้! เหลืออีกอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ เห็ดป่าๆๆ อยู่ไหนออกมาหาน้ำแข็งเร็วววว ~ ~
แต่มันคงจะไม่ง่ายอย่างที่คิด =_= เพราะว่าเมื่อเวลาผ่านไปอีก2ชั่วโมงฉันก็ยังหาไอ้เจ้าเห็ดป่านี่ไม่เจอ-O-;เริ่มเหนื่อยแล้วนะเฟ้ย แล้วฉันเดินเข้ามาในป่าลึกเท่าไหร่แล้วเนี้ยพระอาทิตย์ก็ใกล้จะตกดินแล้ว โอ้ยยย! น้ำแข็งอยากกลับรีสอร์ตแล้วอ่าาTOT /
แกร๊ก ๆ
ท่ามกลางความเงียบสงบ แต่ฉันได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังเดินมาแถวนี้เพราะว่าเสียงเหยียบใบไม้ที่ดังเข้ามาในหู
แกร๊ก ๆ
เอาอีกแล้ว=[]= ตอนนี้เหมือนกับว่าเสียงนั้นยิ่งคลืบคล้านเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ อั๊ยหยา! ใครฟร่ะ ด้วยความที่กลัวจนสุดขีดฉันจึงไปหลบใต้ต้นไม้ต้นนึงที่สามารถบังตัวฉันมิด
แกร๊ก ๆ
หมับ !
อุ๊บ !!OxO
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด >O<(ในใจ)
“อีดเออร์อ่อยอั๊นอ่ะไอ่อ้า!>O<(อีสเตอร์ ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!)”
“เธอก็หุบปากสิ -*-”
ผู้ชายผมสีแอลมอนส์ที่ฉันจำได้ดีกับใบหน้าแสนหวานจนผู้หญิงบางคนต้องอายจนมุดดินหนี จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก Myดูโอ้ -*-
อีสเตอร์ตอนนี้เขากำลังใช้มือเค็มๆ -O-‘ ปิดปากฉันอยู่ และพรางเอานิ้มขึ้นมาจุ๊ที่ปากพยายามบอกให้ฉันเงียบ ถ้านายไม่เอามือออกจากปากฉันฉันก็ไม่เงียบหรอกย่ะ นายรู้มั้ยว่ามือนายมันเค็มเหงื่อมากเลย -_-‘
“อายอ่อเอาอือออกอากอากอั๊นเซ่!(นายก็เอามือออกจากปากฉันเซ่!)”
“ฉันบอกให้เธอหุบปากก่อนไง -_-;”
“อายอ่ออ่อยอั๊นอ่อนสิ-//-(นายก็ปล่อยฉันก่อนสิ)”
ตึก ๆ
ตอนนี้ตัวฉันกับอีสเตอร์อยู่ใกล้กันมาก ฉันรู้สึกว่าหน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาเรื่อยๆหัวใจดวงน้อยๆก็เต้นรัวอยากผิดปกติเพราะว่า.. กรี๊ดดด! >_< นี่ฉันเป็นอารายยยย!
“เงียบก่อน”
“…”
“แค่นี้ก็จบ-_-;”
“อั๊ยย่ะ!! อีสเตอร์! นายไปไหนมาฮะ!ทำไมถึงไม่ไปทำกิจกรรม รู้มั้ยว่าฉันซวยแค่ไหนเพราะนายคนเดียวเลย ไอ้บ้า! ไอ้มือเค็ม! ไอ้ตุ๊ดเอ๊ยยย!”
ทันทีที่อีสเตอร์เอามือออกจากปากฉัน ฉันก็พ่นคำด่าใส่หน้าเข้าไม่หยุดจนน้ำลายแตกเป็นฟ๊อยกระเด็นเต็มหน้าเขาเลย –O-;
“อั๊ยย่ะ? นี่ภาษาเผ่าไหนของเธอเซาะกราวเป็นบ้า-_-”
“อย่าเปลี่ยนเรื่องได้มั้ยฉันถามว่านายไปไหนมาทำไมถึงไม่มาทำกิจกรรมของค่ายจนฉันต้องซวยมาตามล่าหาสมุนไพรกระโหลกกะลานี่!-V-”
“ขี้เกียจ แล้วทำไมเธอต้องมาซวยเพราะฉันด้วยมิทราบ”
“ก็เพราะว่ากิจกรรมที่เจ๊โหดสั่งมันต้องทำเป็นคู่น่ะสิ แล้วนายก็คือคู่ของฉันเข้าใจมั้ย!”
“เมื่อไหร่เธอจะหาไอ้เห็ดนั่นเจอสักที-_-”
“ถ้าไม่คิดจะช่วยก็หยุดเห่าสักทีเหอะ-*-”
ตอนนี้เวลาล่วงเลยไปเกือบจะสองชั่วโมงแล้ว และที่สำคัญพระอาทิตย์ก็กำลังจะตกดินซะด้วยแต่ฉันยังหาขุมทรัพย์ (?) อย่างสุดท้ายยังไม่เจอสักที - -+ แค่หาเห็ดไม่เจอน่ะ ไม่เท่าไหร่แต่ไอ้คนที่เดินข้างๆ ฉันนี่สิ หลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมดที่ฉันเจอมาก่อนหน้านี้ให้เขาฟังนอกจากจะไม่ สำนึกเรื่องที่ไม่ไปเข้าร่วมกิจกรรมอะไรนั่นแล้วทำให้ฉันต้องทำให้ฉันมาซวย ได้เพียงนี้ มันยังเดินบ่นเหมือนหมีกินผึ้งมาตลอดทาง
“ ฉันให้เวลาเธอเอาคืนฉันตอนนี้ก็แล้วกัน แต่หลังจากนั้นถึงตาฉันบ้างล่ะ...หึ”
อีสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แล้วก็หัวเราะในลำคอเหมือนคนโรคจิตก็ไม่ปาน ~ เจ้าคิดเจ้าแค้นจังเลยนะ โธ่! กะอีแค่ทำแกงราดเสื้อแค่เนี้ย -O-;
“นายจะทำอะไรก็เรื่องของนะ..นายo_O”
นะ..นั่น มัน
มะ..มะ..มัน O_O
กรี๊ดดดด! ขาแข็งวิ่งไม่ออก วิญญาณพี่อ่างเข้าสิง(รอบสอง)
“เป็นอะไรยัยน้ำแข็งแห้ง แล้วนั่นทำหน้าอะไรของเธอ ตลกเป็นบ้า -_-”
“ขะ..ขะ..ขะ..ข้างหลัง”
“ข้างหลัง? ทำไม? ”
“หะ..หันไปดูดิ กรี๊ดด! ฉันไปก่อนล่ะโชคดีนะอีสเตอร์~”
ถ้า ยูเซน โบลอยู่แถวนี้ ฉันคิดว่าอัตราการสับขาของฉันเร็วพอๆ กับเขาเลยล่ะ เพราะว่าตอนนี้ไอ้ตัวที่ฉันกำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตอยู่นี่มันน่ากลัว แท้ T^T ถึงแม้จะมีคนบอกมาว่าถ้าเจอให้แกล้งตายก็เหอะ แต่ตอนนั้นมันคิดไม่ทันนี่ U_U
เอ๊ะ ! ว่าแต่อีตาอีสเตอร์ทำไมเข้ายังไม่มาอีกล่ะ นายนั่นก็เป็นผู้ชายนะน่าจะวิ่งเร็วสิ ระ..หรือว่า..เขาจะถูกหมีจับกินเป็นอาหารเย็นไปแล้ว OoO/
แต่เหมือนพระเจ้ายังมีความเมตตาอยู่บ้าง.. นั่นไงอีตาอีสเตอร์วิ่งมาโน่นแล้ว ตะ..แต่ว่ามีตัวอะไรวิ่งตามเขามาด้วย เฮ้ย! =[]= นั่นมันหมีตัวที่ฉันเพิ่งวิ่งหนีมานี่หว่า
กรี๊ดด! >.< พระเจ้าคะ ความเมตตาเมื่อกี๊หายไปหนายยยยยย TOT
“ยัยบ้าเอ๊ย! วิ่งเร็วเป็นบ้า รอกันด้วยเซ่~ -O-;;”
เสียง อีสเตอร์ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงหอบแฮกๆ ที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน แต่ใครเค้าจะไปรอยะ! ฉันอยากจะตายศพสวยอยู่นี่ แถมแฟนก็ยังไม่มีเป็นตัวเป็นตนสักทีจะให้ฉันมาตายตอนนี้ไม่ด้ายยยยย Y.Y
กึก!
ตุ๊บ!
“โอ๊ย! เจ็บๆๆ”
ฮือๆๆ พระเจ้ากลั่นแกล้งฉันTT^TT แล้วก็ไอ้ท่อนไม้ที่มาขวางทางวิ่งฉันด้วย(พาลไปหมด) “ฮือๆ เจ็บจัง~”
“เฮ้ย! ยัยน้ำแข็งเน่ามานั่นทำอะไรอยู่ตรงนี้ห๊ะ! วิ่งหนีเซ่”
ถ้าฉันวิ่งได้ฉันคงวิ่งไปแล้วล่ะ ล้มเข่าทะหลอกเลือดโชกขนาดนั้นฉันวิ่งไม่ไหวหรอกสงสัยฉันคงต้องแกล้งตายจริงๆ สินะ หรืออาจจะตายจริงๆ T_T
“ฉันเจ็บขาวิ่งไม่ไหวแล้ว นายวิ่งไปก่อนเถอะไม่ต้องมาห่วงฉัน”
“ห่วง ? ห่วงอะไรกันอย่างเพิ่งเข้าใจผิด ฉันแค่ขี้เกียจตอบคำถามพวกอาจารย์เรื่องที่เธอมานอนตายในป่าแล้วฉันเห็นเหตุการณ์พอดี.. ก็แค่นั้น”
หน๊อยย~ อีตาบ้าเกือบจะมองว่าเป็นคนดีแล้วเชียว เหอะ -^-!
“เออ! เรื่องของนาย ฉันขี้เกียจจะมาเถียงด้วยแล้ว นั่น!! ไอ้หมีบ้ามันมานู้นแล้ว!!”
“ทำไมมันวิ่งเร็วจังวะ หึ! อยากกินฉันนักใช่มั้ยไอ้หมีหน้าลิงเอ๊ยยย! เอานี่ไปกินก่อนไป! เอ้า!”
ฟิ้วววว!
ตุ๊บ !
“โอ้ยยยยย!!!”
เหหหหห ?? อะไรนะเมื่อกี๊อีสเตอร์เค้าหยิบท่อนไม้ที่ฉันสะดุดเมื่อกี๊นี้ปาใส่เจ้าหมีบ้านั่นหล่นลงกลางกระบานมันเป๊ะๆ แต่ทำไมเสียงร้องของหมีมันแปลกๆ อ่ะ ร้องโอ้ยด้วย =_=’ หรือว่าฉันหูฝาด
“หึ! ไม่ต้องทำหน้างงขนาดนั้น ฉันว่าหูเธอไม่ได้ฝาดหรอก”
กรี๊ด! อีตานี่อ่านใจฉันออกเขารู้ได้ไงว่าฉันกำลังคิดแบบนั้นอยู่ -_-
“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า..”
“เอาล่ะ ถอดชุดนั่นออกมาได้แล้ว ไอ้บิ๊ก!”
“แปะๆๆ เก่งจังเลยเพื่อนผม ปรบมือให้”
และในที่สุดปริศนาก็ถูกไขกระจ่าง ไอ้หมีบ้านั่นก็คือ ’บิ๊กเบน’ เพื่อนในเหล่าก๊กของนายอีสเตอร์ แล้วก็ถ้าจำไม่ผิด นายคนนี้ก็คือคนที่นั่งข้างฉันในวันที่กลุ่มบัตเตอร์ฟรายไนท์ย้ายเขามาใน ห้องวันแรก หึ! ยังจะมีหน้ามาปรบมืออีกนะยะ ว่างมากเลยล่ะสิถึงได้มาใส่ชุดหมีแกล้งชาวบ้านเค้าน่ะ แล้วนั่นไปเอาชุดหมีมาจากไหนกัน -_-;
“นี่แกว่างมากหรอวะไอ้บิ๊ก”
“ฮ่าๆๆ ก็คนมันเบื่อนี่หว่าแกเล่นหายไปนานซะขนาดนั้น แต่จะบอกอะไรให้นะไอ้เตอร์ หน้าแกตอนตกใจโคตรจี๊เลยว่ะฮ่าๆๆ ^O^” บิ๊กเบนระเบิดหัวเราะออกมาชุดใหญ่แต่ดูหน้าอีสเตอร์สิเหมือนอยากจากจะฆ่าคนเลย อ่อ ฉันพอจะรู้แล้วว่าเขาจะฆ่าใคร-.- “แล้วนั่น! เฮ้ย! น้ำแข็งเธอไปนั่งทำไมตรงนั้นน่ะOoO”
นั่งเล่นหมากเก็บมั้งยะ!-*- แล้วยืนคุยกับเพื่อนตัวเองตั้งนานแล้วเพิ่งมาเห็นฉันเนี่ยนะ ไม่รอให้ตายเป็นศพก่อนแล้วค่อยหันมาสนใจล่ะ -*-
เกือบลืมแน่ะ ฉันเป็นแผลอยู่นี่หว่า พอนึกขึ้นได้ก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาทันทีเลยอ่ะT^T
“เจ็บขา”
“เออใช่ นั่นไงเลือดออกเต็มเลย ไอ้เตอร์แกเห็นแล้วทำไมไม่ช่วยน้ำแข็งวะ เพื่อนผมนี่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะครับเนี้ยยย ระวังนะเดี๋ยว…”
“หุบปากไอ้บิ๊กเบนถ้าแกไม่อยากตาย!”
“คร๊าบๆๆกลัวแล้ว”
เหหห ? นี่พวกเขากำลังพูดถึงอะไรกัน แล้วที่บิ๊กเบนจะพูดเมื่อกี๊มันคืออะไร ? หรือว่าอาจจะเป็นความลับของอีตาบ้าอีสเตอร์ อยากรู้อะอยากรู้ o(>.< )o o( >.<)o
ตอนที่3มาแล้ว ๆๆ 100% เลย เย๊เย~~^O^/
ยังจำกันได้มั้ย ไม่เจอตั้งนาน~
ไรเตอร์หายหัวไปเกือบเดือนแน่ะ หรือเป็นเดือนเลยหว่า ?
ฮะ ๆ เค้าขอโทษนะตัว
พอดีว่าตอนนี้ไรเตอร์กำลังฝึกเขียนเว็บอยู่
ก็เลยไม่มีเวลามาอัพอ่ะ T^T
♥♥♥♥♥♥♥
เมื่อกี๊บิ๊กเบนจะพูดอะไรน้า....แล้วทำไมอีสเตอร์ต้องทำท่าทางแบบนั้นด้วยอ่ะ
กรี๊ดๆ หรือว่าจะมีอะไรซ่อนอยู่ >.<
ฮัลโหล ๆ~ ใครคิดถึงพี่โรมกับพี่แคนน่อนบ้างเอ่ย ???
รับรองว่าตอนหน้าพี่โรมหรือพี่แคนน่อนใครสักคนนึง
จะโผล่มาให้หัวใจละลายกันเล่นๆแน่นอนนนนน~ J
และสุดท้ายอย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์น้า..
ความคิดเห็น