คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF. Forgetfulness...ลืม (xx%)
Shot fiction คั่นเวลา
Title : forgetfulness ลืม
Paring : TaoKacha
Rate : PG
...มีคำบางคำที่เคยบอกไว้ ในฝันที่ผ่านพ้นไป
เธอลืมว่ารักเริ่มที่ใด ลืมทุกเรื่องราว รักของสองเรา
จำ คำที่เธอเคยบอก ว่ารักซักแค่ไหน
จำ คำที่ไร้ความหมาย ให้หลอนใจที่งมงาย
ตัวฉันยามนี้ มีแค่เพียงรอยช้ำข้างในใจ
เธอนั้นฝากไว้ รักของวันเก่านั้นช่างว่างเปล่า...
“ เลิกยุ่งกับเต๋าซักทีได้มั้ยชา! ”
“ ต...เต๋า...”
“ บอกกี่รอบแล้วว่ารำคาญ! ” เต๋าตะคอกเสียงดังใส่หน้าผมแล้วเดินปึงปังๆออกจากห้องแต่งตัวไป ผมรู้สึกเจ็บแปลบๆในใจ แต่ไม่เป็นไร...ผมเจ็บจนชินแล้วล่ะฮะ
ผมไม่รู้เลยจริงๆว่าอะไรทำให้เต๋าเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ใครก็ได้บอกผมที...บอกผมว่าเต๋าที่เคยอบอุ่นใจดีคนเดิมของผม
หายไปไหน?
“ พี่ชา...ไม่เป็นไรนะ ” และก็เป็นอีกครั้งเวลาที่เต๋าโวยวายใส่ผม เฟรมมักจะเป็นน้องคนเดียวที่คอยเป็นห่วงผมเสมอ
“ อื้อ.. ” ผมหันไปยิ้มเจื่อนๆให้ไอ้เหล็กดัดก่อนที่จะพาตัวเองไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับบ้าน แต่เฟรมดันมา
ฉุดแขนผมไว้ก่อนซะนี่
“ อะไร? ”
“ ผม...ผมเป็นห่วงพี่นะ ” เฟรมพูดเบาๆ พร้อมกับใบหน้าหล่อที่ขึ้นสีแดงก่ำ...ไม่รู้ว่าแดงเพราะสิวอักเสบหรือเพราะเขิน
กันแน่ แต่ผมขอภาวนาให้เป็นอยากแรกมากกว่า ผมพยักหน้าแล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง
ระหว่างที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่นั้น ผมก็แอบที่จะอดคิดไม่ได้ว่าเต๋าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่...นึกอยู่สักพักสมองแรมต่ำๆของผมมันก็เริ่มประมวลผลได้ ใช่...เต๋าเปลี่ยนไปตั้งแต่กลับมาจากขอนแก่นนั่นแหละ ผมไม่มีสิทธิ์จะโทษใครที่ทำให้เต๋าเป็นแบบนี้ เต๋าเป็นแบบนี้เพราะผมเองต่างหากที่ดีไม่พอ...
“ ม๊า.. ” ผมเดินเข้าไปหาแม่ที่ยืนรออยู่ด้านหน้าสตูดิโอที่พวกเรามาถ่ายแบบกัน หันหลังกลับไปยิ้มและโบกมือลาเพื่อนๆก่อนที่จะเดินขึ้นไปรถเดินทางกลับบ้าน วันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยๆยังไงบอกไม่ถูก สงสัยกลับถึงบ้านคงต้องรีบอาบน้ำเข้านอนซะแล้ว ปิดประตูดังกึกพร้อมบอกให้แม่ออกรถแต่ขับออกไปได้เพียงไม่กี่สิบเมตรก็เพิ่งจะมานึกขึ้นได้...ผมลืมโทรศัพท์
รีบวิ่งตาตั้งลงจากรถเข้าไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อจะไปหาเจ้าไอโฟนสี่ที่ใส่เคสสีน้ำเงินอมฟ้าเครื่องเก่งของผม แต่แล้วเท้าของผมก็ต้องหยุดชะงักทันที...คุณรู้มั้ยฮะว่าผมเห็นอะไร?
เคสไอโฟนสี่สีแดงของเต๋า...ในถังขยะ
เคสคู่สีแดงกับสีน้ำเงินที่เราไปสั่งทำกันมาเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน
เคสคู่ที่ผมคิดว่ามีความหมายสำหรับตัวผมมาก
กลับเป็นได้แค่เศษขยะที่น่าขยะขแยงสำหรับเต๋า
หยาดน้ำตาใสๆเอ่อล้นอยู่ที่รอบดวงตากลมๆ น้ำตาของผมมันพร้อมที่จะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ...ทำไมถึงได้ใจร้ายกับผมขนาดนี้นะ? แวบนึงในห้วงความคิด...จากท่าทีและการกระทำที่เปลี่ยนไปของเต๋า ความก้าวร้าวของเต๋าที่มีให้กับผมเริ่มทวีคูณมากขึ้นในทุกๆวัน มันทำให้ผมเริ่มคิดได้ว่า...ผมควรจะเลิกรักผู้ชายคนนี้ได้แล้ว...
---------------------------------------------------------
HEYATALK!
ฮัลโหลฮัลโหล :)
วันนี้เอาสปอยช๊อตฟิคมาลง(อีกแล้ว -0-)
ลองแต่งแบบดราม่าดู
ครั้งแรกเลยนะเฮ้ยยยยย!
ถ้ากระแสดีคนชอบเยอะจะแต่งต่อ ถ้าแป้กจะลบ!
สรุปว่าเพลงจะแต่งฟิคหลักต่อเด้อ
เพราะว่ายอดเม้นท์เกินจำนวนที่ตั้งเป้าไว้ ฮี่ฮี่
ขอบคุณทุกคนมากที่อ่านแล้วเม้นท์ค่ะ
ขอบคุณมากจริงๆค่า ^[++++]^
แอดเป็นแฟนคลับ โหวต
แอดเป็นแฟนคลับ โหวต
ความคิดเห็น