[AF8] Some day...สักวันหนึ่ง [TaoKacha] Yaoi

ลำดับตอนที่ #5 : Some day ♥ 4

Some day  

 Fic --- > Tao*Kacha @ AF8 (ร้ายกาจ)!!

ท้องฟ้า  นาฬิกา  น้ำตา หัวใจ

ตอนนี้ผมกับพี่เต๋าอยู่ที่ทะเล จริงๆผมว่าจะไปสวนสนุกแต่วันนี้คนคงเยอะเพราะมันเป็นวันเสาร์ ผมก็เลยเปลี่ยนแผนใหม่ มาทะเลใกล้กรุงเทพนี่แหละ

“เฮ้อ บรรยากาศดีจังน๊า เย็นด้วย” ผมพูดขึ้น พี่เต๋ากลับเงียบ ใบหน้านั้นเหม่อมองออกไปไกล ไกลจนผมไม่รู้จริงๆว่าพี่เต๋าคิดอะไร

“พี่เต๋าหิวไหม ไปกินอาหารทะเลอร่อยๆกันดีกว่า” ผมสะกิดเรียกคนข้างๆแต่กลับไร้การตอบสนอง

“พี่เต๋าได้ยินคชาไหม พี่เต๋า พี่เต๋า พี่เต๋า!!!”

“จ๋าๆ ตะโกนทำไมอยู่ใกล้แค่นี้เองหืม”

“ผมเรียกพี่ตั้งนานละก็ได้มั้ง เหม่อหาใครละ”

“ก็แค่คิดถึง... คิดถึงคนนั้น” พี่เต๋าบอก

“ทำไมพี่ไม่กลับไปหาเธอล่ะ ทำไมไม่กลับไปหาล่ะ คิดถึงมากขนาดนี้จะทรมานตัวเองทำไม เลิกกันแล้วก็ไม่ใช่ว่าจะรักกันไม่ได้” ผมพยายามฝืนยิ้มปลอบใจคนตัวโตข้างๆ ทั้งๆที่ข้างในใจของผมก็แทบทนไม่ไหว แต่ผมไม่อยากเห็นแก่ตัวผมไม่มีความสุขหรอกถ้าคนที่ผมรักไม่มีความสุข

“เค้ามีคนอื่นไปแล้วแหละ เค้าทิ้งพี่ไปรักคนอื่นแล้วพี่โง่เอง ทั้งๆที่รู้ว่าเธอไม่ได้มีพี่แค่คนเดียวพี่ก็รักเธอ” พี่เต๋าร้องไห้ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด ผมคงทำได้แต่ลูบหลังเบาๆเพื่อปลอบโยนเท่านั้น

“สักวันพี่จะลืมเค้าไปได้เองนะ ทุกอย่างมันถูกกำหนดมาแล้ว ของที่ไม่ใช่ของเรายังไงก็ไม่มีวันใช่หรอกนะ”

“พี่ขอโทษนะมาบ่นอะไรให้ตัวเล็กฟังก็ไม่รู้ไปกินข้าวดีกว่า ร้านตรงนู้นหน้ากินนะ” ผมพยักหน้ารับ

 หลังจากที่เรากินข้าวกันจนอื่มท้องก็เดินเล่นที่ชายหาด ผมไม่รู้ว่ามันไปสิ้นสุดตรงไหน ผมไม่รู้ว่ายาวไกลสักเท่าไหร่ ผมไม่รู้ว่าเดินไปแล้วจะต้องเจอกับอะไร อาจจะเป็นอีกด้านของทะเลที่สวยงาม หรือ ไม่มีอะไรเลย ผมก็ขอจะเดินต่อไป

“
แป๊บเดียวเย็นแล้วเน๊อะ อยากอยู่นานๆจังอากาศดี” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่เต๋า

“ไว้วันหลังเราด้วยกันอีกก็ได้พี่เต๋า อยู่แค่นี้เอง” ผมหันไปตอบ พี่เต๋ายิ้มตาหยีก่อนจะขยี้หัวผมเบาๆ

“ครับๆแต่มาครั้งหน้าเตรียมชุดมาเปลี่ยนด้วยนะ อยากเล่นน้ำ”

“อื้อๆ ไว้มาเล่นน้ำกัน ชวนป้าเต่ากับคุณลุงมาด้วยสิ ชวนแม่ของคชา ชวนเพื่อนพี่มาสิ กลับมาติดต่อเพื่อนบ้างรึยัง”

“ยังเลยว่าจะโทรหาไอ้ต้นสักหน่อย ไปฉลองกัน”

“ไปด้วยได้ไหม” ผมออดอ้อน

“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ยังเด็ก มันมีพวกสิ่งไม่ดีเยอะ”เต๋ารีบปราม

“น๊า ๆ ไปด้วยนะๆพี่เต๋าขอร้อง คชาไปด้วยนะ” แม้ผมจะออดอ้อนเท่าไหร่พี่เต๋าก็เอาแต่ส่ายหน้าไปมา

“ไม่ ไม่ ไม่ ถ้าชาเป็นไรไปพี่โดนคุณป้าเล่นงานแถมแค่นั้นไม่พอ พ่อแม่พี่คงจะฆ่าพี่ด้วยแหงมๆทำให้หลานสุดที่รักเป็นรอยพี่ก็โดน
แล้ว”

“พี่เต๋าเว่อร์ๆไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อาจจะพิการเฉยๆทำไงได้คนมันหล่อนิสัยดีอ่ะนะ ฮ่าๆ” ผมหันไปยักคิ้วให้พี่เต๋า มือหนาหยิกที่แก้ม
ผมเบาๆ

“หรอๆ แต่จะว่าไปเราก็น่ารักจริงๆนั่นแหละ น่ารักกว่าเจ้าเดซี่อีก”

“พี่เต๋า คชาไม่ใช่แมวนะ น่ารักกว่าตั้งเยอะ เชอะ!!” ผมย่นจมูกใส่พี่เต๋า คนน่ารักกว่าตั้งเยอะ ไปว่าผมหน้าเหมือนเข้าอ้วนเดซี่แมวหน้าขน แมวเปอร์เซีย - -‘

“โอ๋ๆ ไม่เหมือนเจ้านั่นก็ได้ครับ ขี้งอนจริงๆ ระวังงอนมากๆจะขายไม่ออกน๊า”

“ก็ไม่อยากให้ขายออกอยู่แล้ว อยู่คนเดียวได้”

“จริงอ๊ะ ระวังพี่มีลูกแล้วเรายังไม่มีแฟน คชาขึ้นคาน ตลกอ่ะ” พี่เต๋าขำใหญ่ ฮึ้ย อยากจะฆ่าคนตรงหน้าจริงๆทำเป็นแสนรู้? เชอะมีลูก ไม่มีวันหรอก

“ไม่แน่คชาอาจจะมีลูกก่อนก็ได้ อะไรมันไม่แน่นอนหรอกแบร่ๆ;P” ผมแลบลิ้นใส่ ก่อนเราสองคนจะวิ่งไล่จับกันไปมา เสียงหัวเราะที่ขาดหายไปเมื่อสามปีก่อน มันกำลังดังขึ้น ผมอยากหยุดเวลานี้ไว้นานๆจังเลย

“ไปๆกลับบ้าน เดี๋ยวดึกพี่ต้องไปฉลองอีก โทรไปนัดแล้วเมื่อกี้”

“ไปด้วยไม่ได้หรอ” พี่เต๋าส่ายหน้าทันที

“พี่บอกแล้วว่ามันไม่เหมาะ อย่าไปเลย นอนดูการ์ตูนอยู่ที่บ้านเถอะ”

“เชอะ ไม่ไปก็ได้ ใจร้ายพี่เต๋าเอ๋อใจร้าย คชางอน” ผมเดินหันกลับไปที่รถ

ทั้งรถมีเพียงบรรยากาศเงียบงัน ไม่มีใครพูดอะไรออกมา มีแต่เสียงเพลงจากคลื่นวิทยุที่ดังขับกล่อมคนในรถทั้งสองคน คนตัวเล็กค่อยซบลงไปกับหน้าต่างรถ

“ขี้เซาจริงๆนี่แหละน๊า เด็กน้อย” คนตัวโดตเอามือมาขยี้หัวด้วยความเอ็นดูก่อนจะขับรถต่อไป

ไม่นานก็กลับมาถึงบ้านของคนตัวเล็ก รถหรูเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าบ้านก่อนจะค่อยๆอุ้มร่างเล็กที่นอนอยู่ในรถออกมาเบาๆ กลัวว่าอีกคนจะตื่นขึ้นมา เดี๋ยวงอแงจะไปด้วยแล้วจะยุ่ง

“กลับมาแล้วหรอจ๊ะ อ่าว ชาเป็นไรล่ะลูก”

“อ๋อ เจ้าตัวเล็กเพลียๆครับ ตากลมทะเลเยอะไปหน่อยเดี๋ยวเต๋าอุ้มไปบนห้องก่อนนะครับ” แม่คชาพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้กลับลูกชาย รู้แล้วว่าทำไมลูกชายถึงได้รักนัก รักหนาผู้ชายคนนี้ เฮ้อ ใจนึงก็นึกว่าเป็นญาติกัน อีกใจนึงก็คิดว่าสงสารลูกแต่ยังไงความรักของแม่ก็ยอมให้ลูกอยู่แล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

ด้านเต๋าที่อุ้มอีกคนขึ้นมาบนห้อง มือหนาเอื้อมไปบิดลูกบิดประตู ห้องที่ถูกมาด้วยโทนสีเขียวอ่อนๆกับเตียงขนาดไม่ใหญ่มาก พร้อมผ้าปูที่นอนลายเบนเท็น  ตุ๊กตาเป็ดวางอยู่บนหัวเตียงให้เต็มไปหมด

“เฮ้อห้องยังกะห้องผู้หญิงแล้วบอกว่าหล่อ...เจ้าแสบ”เต๋าพูดยิ้มๆให้กับคนที่นอนหลับไปแล้วก่อนจะก้มลงจูบที่กระหม่อมเบาๆแล้วเดินจากไป

“ผมกลับก่อนนะครับป้า” เต๋ายกมือไหว้

“จ่ะ กลับดีๆนะ ไม่ต้องรีบ”

“ครับสวัสดีครับ” คนตัวโตก้าวขึ้นรถ ก่อนจะทะยานออกไป

... ติดตามตอนต่อไป ......

T A L K 

-ไรเตอร์ยังไม่อยากแต่งดราม่า เอาน่ารักไปก่อนนะ เพราะไรเตอร์ โคตรของโคตรดราม่า T^T ทนไม่ไหวแล้วโว้ย
-ขอบคุณที่ติดตามค๊า   ........ อดไปคอนแล้ว อยู่ดีๆม๊าก็ห้ามT[]T เสร้าวะ แม่ง เควี่ยๆ!! TT

Theem * beyo ng