คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : erotic love : Character 4 ความสุข [ nc %]
character 4
…………( 04:00 )pm………………..หอพัก
“ ฮยอกแจนายนอนคนเดียวได้หรอ”
“ ได้สิ”
“อืม..งั้นแล้วไป” ทงเฮถามฮยอกแจในห้องซ้อมของตัวบ้าน ทุกๆคนต่างถูกลีทึกเรียกให้มาประชุมกัน พยายามคิดว่าคนร้ายที่ยิงฮยอกแจนั้นคือใคร
“ ฮยอกแจนายพอจำหน้าคนร้ายได้ไหม ..” ลีทึกมองด้วยสีหน้าจริงจัง
“ มันยิงด้านหลัง ผมเลยไม่เห็น”
“อืม ”
“ตอนนายนั้นนายอยู่ไหนฮยอกแจ” คำถามนี้ถึงกับทำให้ฮยอกแจรู้สึกอึดอัดจะให้บอกความจริงไปก็ไม่ได้
“อะ..อ๋อ ผมอยู่ที่สวนสาธารณะไกลๆเมียงดง”
เมื่อฮยอกแจบอกจบประโยค ฮันกยองกลับรู้ว่ามันแปลกๆ โดยที่ตนไปช่วยฮยอกแจที่ สุสาน แต่ก็ไม่ได้เอิญอะไรออกไป...รู้แค่วา คงต้องจับตาดูทุกการกระทำของฮยอกแจซะแล้ว..............นายคงต้องมีจุดประสงค์บางอย่างที่เข้ามาอยู่ที่นี่...เพื่ออะไรกัน ?
“แล้ว ซองมินละ..อยู่บ้านทั้งวันรู้สึกอะไรแปลกๆหรือปล่าว”
“ปะ...ปล่าวครับ”
“แล้วหายดีแล้วยังอ่ะ...เราหนะ”
“ครับ..ดีแล้ว”
“พี่จองซู..ผมว่าคนที่ยิ่งฮยอกแจ อาจจะอยู่ใกล้ๆตัวเรา........”
“ทำไมนายคิดงั้นละ...ฮันกยอง..”
“คนร้ายต้องรู้ว่าฮยอกแจทำอะไรแล้วกำลังไปไหน”
“นั้นสิ..แล้วนายคิดว่าใคร”
“...............”
ทุกคนเงียบ มีเพียงสีหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อของซองมินกำลังหันไปมองทางคยูฮยอน...ในใจคิดว่า มันคงต้องเกี่ยวข้องกับคยูฮยอนอย่างแน่นอน ซองมินสังเกตใบหน้าของร่างหนานานแล้วทำให้ คมตานั้นหันกับมามองด้วยหางตา ซองมินลีบก้มกน้าทันที.............หึ ซองมินนายชักจะยุ่งเรื่องชาวบ้านมากไปแล้ว..แบบนี้เค้าเรียกว่า เสือก ..นายเข้าใจไหมลี ซองมิน”
“เอาหละๆ ให้ฉันพูดบ้าง”
“อืมว่ามาสิ...ฮีชอล”
“เองงี้ฉันขอถามทุกๆคนเลยว่า พวกนายคิดว่าเป็นใคร”
“อืมก็ดีนะ..เริ่มที่ใครก่อนดีละฮีชอล”
“เยซอง..แล้วกัน”ฮีชอลหันไปมองเยซองทันที ไม่นานคำตอบที่หลุดออกมาจากปากก็ทำให้ทุกคนอึ้ง
“ผมว่า ..เรียวอุคมั้งครับ”
“เฮ้ย..พี่เยซองทำไมต้องกล่าวหาผมด้วย T_T “
“ฮ่าๆ พี่ล้อเล่น” ล้อเล่นอะไรหนะ เกือบทำให้เรียวอุคร้องไห้อยู่แล้ว
“สองคนนี้..จะหวานไปไหน”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“นายละเรียวอุค...”
“ไม่รู้เลยครับ”
“คังอิน..”
“ ไม่รู้”
“คิบอม”
“ ไม่รู้ “
“ซองมิน “
“อะ..ผมว่า” คยูฮยอนหันมามองหน้าซองมินทันทีอย่าบอกนะ..ว่านายคิดจะ..ลีซองมินนายกำลังทำให้ฉันโกด....
“ ไม่รู้ครับ” ซองมินว่าพร้อมกับก้มหน้าดังเดิม ทุกๆเสียงที่ได้กลับ ก็ คือ ไม่รู้กันหมด..การประชุมครั้งนี้จึงจบลงพร้อมกับทุกคนที่แยกย้ายกันเข้านอน
..........................................
........................................
.............................
...............
(1:13) am ..................................
สายลมที่พัดผ่านมาด้วยความหนาวเย็น ประทะเข้ากับร่างกายบางบนเตียง ร่างกายนั้นจึงกระชับผ้าห้มให้สูงขึ้น ความหนาวเย็นกับมีถ้าที่ว่าเพิ่มขึ้น ทำให้ดวงตากลมโตต้องลืมมันขึ้นมาดู..ผลสุดท้ายก็เป็นเพราะลืมปิดหน้าต่างนี่เอง มือบางเอื้อมไปปิดทันทีก่อนจะล้มลงบนเตียงอันนุ่มนิมเหมือนเดิม
!! ก็อกๆๆๆๆๆ !!
“แปปนึงครับ...ขอซองมินนอนก่อน”
!! ปังๆๆ !!
จากเสียงค๊อคเรียบๆกับกลายเป็นเสียงที่ทำให้คนบนเตียงตื่นจากการละเมอทันที
....................หึ...วันนี้คงนอนไม่ได้แน่ถ้าไม่เคลียร์กับนายให้รู้เรื่อง
“ครับๆ ..ผมมาแล้ว”
!! แกร๊ก !!
“0_0”
!! ผลั่ก !!
“อ๊ะ...นายจะทำอะไรหนะคยูฮยอน” ร่างบางรู้สึกถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น และกลัวเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อคยูฮยอน ล็อกห้องของเขา มือหนากระชากร่างบาง ลงไปราบกับเตียงทันที
“อึก...นะ..นายจะทำอะไร” ซอมินเริ่มตกใจเมื่อคนตรงหน้านั้นขึ้นมาบนเตียงด้วยที่ถ้าที่หน้ากลัว ซองมินถอยหลังติดหัวเตียงทันที คยูฮยอนจับข้อเท้าเล็กนั้นมาอยู่ข้างใต้ตนพร้อมกับก้มลงไปตอบคำถามที่ร่างบางพูดไป
“ ทำให้นายหุบปากเรื่องทั้งหมดนี้ไง ”
+++++++++++++++++++ ตัดออกไป ตามไปอ่านได้ค่ะ +++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++จิ้มค่ะรูปค่ะ+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
_______________________________________________________________________________
ขอบคุณที่ยังคงติดตามนะค่ะ ไรเตอร์จะรีบๆอัพต่อนะ ขอคอมเม้นเยอะ จะได้มีกำลังใจแต่ง ขอบคุณมากๆค่ะ
ความคิดเห็น