คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 ,,* ผู้บุกรุก {rewrite}
CHAPTER 3 ,,*
พระอาทิตย์ตกดินแล้ว มีเพียงแสงจากหลอดไฟนีออนที่เรียงรายตามท้องถนนกับแสงนวลอ่อนๆของพระจันทร์ที่คอยให้แสงสว่าง โตโน่กำลังวิ่งไปตามทางฟุตบาท เขายกมือขึ้นมาดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนหรู เขานัดเกรซไว้ ทั้งๆที่เขาควรจะเป็นฝ่ายไปรอแต่ดูเหมือนว่าจะสายซะเอง
ร่างสูงชะลอความเร็วลงเมื่อเห็นร่างเพรียวบางของผู้หญิงที่รู้จักดีนั่งหันหลังอยู่ที่ม้านั่งริมแม่น้ำที่ๆเขานัดเธอไว้ ที่ๆเจอกันครั้งแรก และเป็นที่ๆเขา … ตกหลุมรักเธอ เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาหญิงสาวจากด้านหลังก่อนจะยื่นดอกไม้ที่ตั้งใจเลือกกับริทไปให้
“ อ๊ะ ! พี่โตโน่ .. ดอกไม้ .. ให้เกรซหรอคะ ? ” หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆก็มีดอกไม้โผล่มาที่ข้างๆแก้ม
“ ............. ” โตโน่มองริมฝีปากบางที่คลี่ยิ้มน้อยๆของเกรซ แล้วจู่ๆรอยยิ้มของริทก็แวบเข้ามาในหัว ถึงจะคล้ายกันแต่ก็ต่าง เพราะเขามักรู้สึกถึงความเศร้าในรอยยิ้มนั้น
“ พี่โตโน่คะ .. เป็นอะไรหรือเปล่า ? ” เสียงของหญิงสาวเรียกสติของเขาให้กลับมาอยู่กับสิ่งตรงหน้า มือใหญ่คลายจากช่อดอกไม้ให้เกรซที่กำลังรับไป
“ เอ่อ .. ดอกไม้ พี่ให้เกรซนะ ” เกรซยกช่อดอกไม้ขึ้นมาใกล้ๆใบหน้าก่อนจะสูดความหอมของดอกไม้ มือเล็กจับดอกนู้นดอกนี้อย่างสนใจ
“ ขอบคุณค่ะ คิกคิก ”
“ หัวเราะอะไรครับคนสวย? ” ถามพลางเดินอ้อมไปนั่งลงข้างๆร่างบาง เกรซยกมือเรียวจัดผมยาวสลวยทัดหูก่อนจะหันมาพูด
“ ก็ไม่คิดว่าอย่างพี่จะเลือกดอกไม้ให้ผู้หญิงเป็นด้วยน่ะสิ ”
“ พี่ทำได้ทุกอย่างนะ .. เพื่อเกรซ ” เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆราวกับตั้งใจจะกระซิบพร้อมกับส่งสายตาที่มีความหมายไปให้
“ เอ่อ .. ที่นัดเกรซมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่าคะ? ” ร่างบางเขินไปเล็กน้อย แก้มขาวเนียนแดงเรื่ออย่างปิดไม่มิด
“ เกรซจำได้ไม๊ครับว่าที่นี่ สำคัญยังไง? ”
“ จำได้สิ ก็ที่นี่ ทำให้เกรซได้พบกับพี่นี่นา ” ปากบางยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เมื่อนึกถึงความทรงจำดีๆในอดีต
“ ที่พี่นัดเกรซมาวันนี้ พี่มีเรื่องสำคัญจะบอก ” แววตาขี้เล่นเปลี่ยนเป็นจริงจัง เขาเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆร่างบางพร้อมกันหันหน้าเข้าหาอีกฝ่ายก่อนจะดึงมือเรียวมาวางไว้บนหน้าอกของตัวเอง ตรงตำแหน่งหัวใจ
“ ได้ยินเสียงอะไรไม๊เกรซ ? ” เขาเริ่มพูดตามที่เตี๊ยมไว้กับเซน ถึงมันออกจะเชยไปสํกหน่อยแต่มันก็มาจากความรู้สึกเขาจริงๆ
“ .................. ” เกรซสบตาเขา ระบายยิ้มอย่างเอียงอาย โตโน่เลียริมฝีปากที่แห้งเผือกของตัวเองเพราะความตื่นเต้นก่อนจะพูดต่อ
“ ได้ยินไม๊ว่าตอนนี้ หัวใจพี่มันกำลังเรียกหาเจ้าของๆมันอยู่ ”
“ .................. ”
“ ซึ่งคนๆนั้น .. อยู่ตรงหน้าพี่แล้ว ”
“ .................. ”
“ พี่รักเกรซนะ รักมากกว่าน้องสาว รักแบบผู้ชายที่รักผู้หญิงคนนึง เกรซ .. เป็นแฟนกับพี่นะ ” ตอนนี้หัวใจเขากำลังเต้นแรงมากๆ สาบานได้เลยว่าเขาไม่เคยตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน ตาคมมองร่างบางอย่างคาดหวังในคำตอบ
“ เกรซก็รักพี่ค่ะ รักมาตั้งนานแล้วด้วย ” ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นก็ยกยิ้มอย่างมีความสุข มือข้างหนึ่งยกขึ้นมานาบกับแก้มของคนตรงหน้าเกลี่ยนิ้วโป้งกับแก้มเนียนใสเบาๆ เปลือกตาบางหลับลงช้าๆเมื่อเขาเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ รับรู้ถึงลมหายใจของกันและกัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ คะ .. ใครน่ะ ? ” ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่ก็ได้รับเพียงความเงียบตอบกลับมา
“ ถามว่าคะ ... อุ๊บ ! อื้อ !!! ” ตาเล็กเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อมีมือมาปิดปากเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียง เอวเล็กถูกโอบรั้งเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากกดจูบแรงๆที่ซอกคอขาว คนที่หมดทางสู้กลัวจนตัวสั่น น้ำใสๆไหลออกจากหางตาอย่างห้ามไม่ได้
“ พะ .. พี่ริท ร้องไห้หรอ ? ผมขอโทษ ” มือปริศนาที่ปิดปากเขาอยู่ค่อยๆคลายออกพร้อมกับแขนที่โอบรัดเอวบางที่ผ่อนแรงลง
“ ไอซ์ !? ” เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหูของอีกฝ่าย ริทก็ถามออกมาอย่างไม่มั่นใจหนัก
“ ฮะ ผมเอง .. แหะๆ ” จบประโยค ไฟก็ถูกเปิดจนสว่างทั่วทั้งห้อง พอเห็นหน้าตัวการชัดๆ เขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งใจ แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะโกรธแล้วก็โมโหอีกฝ่าย
“ เล่นบ้าอะไรของแกห้ะไอ้ไอซ์ !!? ”
“ ขอโทษฮะ ” ร่างโปร่งขอโทษอย่างรู้สึกผิด หน้าหวานที่เจื่อนลงไปได้แต่ก้มมองพื้นก่อนจะเดินไปหย่อนก้นลงบนเตียงโดยไม่รอคำอนุญาติของเจ้าของห้อง
“ ดีแล้วที่เป็นแก พี่นึกว่าโจรซะอีก แล้วมาได้ยังไงเนี่ย? แล้วก่อนหน้านี้หายไปไหนมา? ทำไมไม่บอกพี่ก่อน? แล้วทำไมไม่ติดต่อมาบ้าง? รู้ไม๊ว่าพี่เป็นห่วงแค่ไหน? รู้ไม๊ว่าพี่คิดถึงแค่ไหน? รู้ไม๊ว่าพี่ใจหายแค่ไหนที่อยู่ดีๆแกก็หายตัวไปน่ะ? ” ร่างเล็กพ่นคำถามออกมายาวเหยียดจนคนตอบไม่รู้จะตอบอันไหนก่อนดี
“ ใจเย็นๆนะพี่ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น ” ไอซ์ดึงมือคนเป็นพี่ให้นั่งลงข้างๆก่อนจะเริ่มเล่า
“ คือว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้ .. ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ เอ่อ .. คือว่าเกรซ ” หน้าหวานที่เอียงหนีทำให้เขาต้องผละออกมาอย่างเสียดาย
“ พี่ขอโทษครับ ” โตโน่ขยับตัวให้ห่างออกมา สายตาหลุบต่ำลงไม่ค่อยกล้ามองหญิงสาวซักเท่าไหร่ เพราะสิ่งที่เขาเกือบจะทำเมื่อครู่เหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติคนรัก
“ คือเกรซไม่ได้รังเกียจ แต่ว่า .. ”
“ ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจว่าเกรซคงยังไม่พร้อม พี่ขอโทษนะ ”
“ ค่ะ เกรซจะโกรธได้ยังไงล่ะ ก็เกรซรักพี่นี่นา ” คนสวยพูดอย่างอายๆ ก่อนจะยกยิ้มบางๆให้ ยังไม่ทันที่โตโน่จะได้เอ่ยอะไรต่อเสียงโทรศัพท์ของเกรซก็ดังขึ้นขัดจังหวะ ร่างบางมองชื่อคนที่โทรเข้า ก่อนจะหันมาพูดกับเขา
“ ขอตัวแป็บนึงนะคะ ”
“ ตามสบายครับ ” หญิงสาวลุกขึ้นเดินออกไปห่างพอสมควรก่อนจะรับสาย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจจะฟังบทสนทนาเพราะมันเป็นการเสียมารยาท ร่างสูงทอดสายตามองไปสุดขอบฟ้าที่วันนี้ดูเหมือนเศร้าๆผิดปกติ วันนี้ท้องฟ้าไม่มีดาวสักดวงมาช่วยส่องแสงแข่งกับพระจันทร์ ความเงียบเข้าจู่โจมเขาพร้อมทั้งใบหน้าของคนตัวเล็กที่ถูกเขาทิ้งไว้เริ่มลอยเข้ามาในหัวสมอง ร่างสูงหลับตาลงก่อนจะสะบัดหัวเพื่อไล่ใบหน้าหวานนั้นออกไป
“ มาแล้วค่ะ ”
“ พี่ว่าเรากลับกันเถอะ ดึกแล้วเดี๋ยวแม่เป็นห่วงนะ ” ว่าแล้วลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะยื่นมือไปให้อีกฝ่ายจับ
“ ค่ะ เดินกลับนะ เกรซอยากอยู่กับพี่นานๆ ” พูดเองก็เขินเอง ร่างบางก้มหน้างุดก่อนจะจับมือเขาเบาๆ แล้วทั้งคู่ก็ค่อยๆเดินไปตามทางฟุตบาท ระหว่างทางก็มีเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขไปตลอดทาง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ พ่อแกนี่จริงๆเลยนะ อายุแกก็เพิ่งจะสิบหก จะรีบให้ไปดูตัวเจ้าสาวทำไมก็ไม่รู้ .. คงไม่รู้ล่ะสิว่าลูกตัวเองไม่ชอบผู้หญิง ฮ่าๆ ” ร่างเล็กหัวเราะร่าก่อนที่จะคีบเส้นมาม่าเข้าปาก
“ แหม .. ยังกะพี่ชอบผู้หญิงงั้นแหละ ! ” ไอซ์ตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ สองสายตามองปะทะกันราวกับศิษย์สำนักเส้าหลินกับบู๊ตึ๊งกำลังจะถล่มกัน จนในที่สุดคนเป็นพี่ก็ต้องยอมแพ้ ปากเล็กที่มันแพล่บดูดเส้นมาม่าเข้าปากให้เรียบร้อยก่อนจะถาม
“ แล้วทำไมไม่โทรบอกพี่บ้างฮะ? เป็นห่วงแทบแย่ ” พูดออกมาทั้งๆที่ยังเคี้ยวเส้นบะหมี่อยู่ในปากไม่หยุด
“ ก็ผมรีบมากจนลืมเอามือถือไปนี่ ลืมไว้ในห้องนั่นแหละ ” จบประโยคถ้วยมาม่าและตะเกียบก็ถูกอีกฝ่ายแย่งไปหน้าตาเฉย ไอซ์คีบเส้นบะหมี่ที่เพิ่งแบ่งมาสดๆร้อนๆเข้าปากโดยไท่สะทกสะท้านต่อสายตาอาฆาตของเขา
“ โห น้องใครวะ ไม่มีมารยาท ” ร่างเล็กพูดออกมาอย่างไม่จริงจรังแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบโน๊ตบุ๊คแล้วกลับมานั่ง หมอนที่เคยใช้หนุนหนอกถูกนำมาใช้รองโน๊ตบุ๊คชั่วคราว
“ ขอเล่นเฟสบุ๊คหน่อยสิ ” ไม่ทันไร คนที่เพิ่งแย่งอาหารเขาไปเมื่อกี้ ก็เตรียมจะแย่งโน๊ตบุ๊คเขาไปอีก
“ เดี๋ยวๆ กินไปก่อน พี่ขอใช้แป็บนึง เดี๋ยวให้เล่นน่า ” ริทพูดแกมดุนิดๆก่อนจะหันมาสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าต่อ หน้าจอสว่างจ้าหลังจากเปิดเครื่องเรียบร้อยทำให้เขาต้องกระพริบตาถี่ๆหลายครั้ง นิ้วเรียวเล็กเคาะบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างชำนาญ
ประวัติพี่โตโน่ ... เขารู้ลึกซะยิ่งกว่าลึก ก็เล่นสืบประวัติอีกฝ่ายมาหมดทุกอย่างแล้วนี่นา
รูปพี่โตโน่ ... เขามีเป็นพันๆรูปด้วยซ้ำ ก็เล่นแอบถ่ายมาทุกอิริยาบถแล้วนี่นา
ริทค่อยๆพิมพ์สิ่งที่ลุงต้องการลงไปในเมล์อย่างไม่รีบร้อน นิ้วเรียวกดนู่นนี่ไปเรื่อยๆอย่างตั้งอกตั้งใจ ตากลมอ่านทวนสิ่งที่ตัวเองพิมพ์อีกครั้งก่อนจะกดส่งเมล์ไปให้คนที่อยู่อีกประเทศ
“ กินเสร็จแล้วพี่ริท ขอผมเล่นได้ยัง? ” เขาหันไปหาไอซ์ที่สะกิดไหล่เขาเบาๆสองทีก่อนจะเจอกับหน้าอ้อนๆของคนเป็นน้อง
“ อ่ะๆ ไอ้นี่หนิ ทำเป็นอ้อน ” เอ่ยพลางยกหมอนกับโน๊ตบุ๊คไปให้ร่างโปร่งที่นั่งอยู่ติดกัน ริทลุกขึ้นเก็บชามมาม่าที่อีกฝ่ายกินหมดเกลี้ยงไปล้างในครัวด้วยนิสัยที่ไม่ชอบทิ้งจานชามไว้ล้างทีหลัง พอล้างเสร็จเรียบร้อยก็เดินกลับมาพร้อมกับเอามือเปียกๆเช็ดลงบนเสื้อของไอซ์อย่างหมั่นไส้
“ นี่แหนะ ”
“ พี่ริทอ่า ~ เสื้อตัวนี้มันแพงนะ ” หน้าหวานเงยขึ้นมาจากจอพร้อมกับมองค้อนๆ
“ ได้ข่าวว่าตัวนี้แกอ้อนให้พี่ซื้อ .. ให้ !! ” เว้นจังหวะนิดนึงก่อนจะดีดนิ้วลงบนหน้าผากเกลี้ยงๆของไอซ์
“ งื้อ ! ”
“ คืนนี้มานอนที่ห้องพี่นะ ไม่มีแกคอยป่วนมาหลายอาทิตย์แล้วมันเหงาๆ ”
“ รับทราบฮะคุณพี่ ! ”
TBC ,,*
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
TALK ;}
มีเพื่อนทักไรเตอร์มาว่าเคาะเว้นเยอะไป - -
มันก็เยอะจริงๆนั่นแหละ
แต่ไรเตอร์ชอบเพราะมันดูอ่านง่ายอ่ะ
ไม่ได้ตั้งใจจะให้ดูว่ามันเยอะหรืออะไรนะ
เพราะรู้ตัวดีว่าแต่ละตอนมันแสนสั้น TT
ก็เลยจะมาถามความเห็นของรีดเดอร์
ถ้ามันเว้นเยอะเกินไปแล้วไม่ชอบ ไรเตอร์จะได้เปลี่ยน
โอเคนะ ? 55
ความคิดเห็น