คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 04:: The exchange
บทที่4
The exchange
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะกระจกดังที่หน้าต่าง แต่กระนั้นกริชก็ไม่ได้ใส่ใจและนอนต่อไป
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
มันดังขึ้นอีกหลายที
แกร๊ก! ครืด!
เสียงปลดล๊อกกลอนดังขึ้น ตามด้วยเสียงเปิดหน้าต่าง
"ยัยนี่! ฉันเคาะหน้าต่างตั้งหลายรอบทำไมไม่ลุกขึ้นมาเปิดห๊า!?"
ควีนตะโกนด้วยเสียงดังลั่น แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้กริชตื่น ควีนจึงเข้าไปดีดหน้าผากของเธอทีนึง
เผียะ!
"โอ๊ย! เจ็บ!"
กริชสะดุ้งตื่นขึ้นมาพลางเอามือกุมหน้าผากของเธอไว้ด้วย พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่ผู้ที่สร้างความแคลงใจให้เธออย่างมากยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ที่เธอนอนอยู่ กริชผงะถอยหลังไปเล็กน้อยก็จะร้องเสียงดังว่า
"นายมาที่นี่ได้ยั...อุ๊บ!"
ควีนรีบเอามือมาปิดปากของกริชเอาไว้ ก่อนที่จะเตือนเธอว่า
"เบาๆหน่อยสิ เกิดพี่สาวเธอที่นอนอยู่ตรงนั้นตื่นขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ" ควีนว่าพร้อมกับใช้มืออีกข้างชี้ไปที่กรินซึ่งนอนหลับอยู่ที่โซฟา
"แอ้วอีเอื่ออี้อ่ะอายอ็อะโอนเอี้ยงอังอั่นเอยไอ่ไอ้เอ้อ เอาอือออกไออ่อนไอ้อายไอ!!!(แล้วที่เมื่อกี้ล่ะ นายก็ตะโกนเสียงดังลั่นเลยไม่ใช่เหรอ?! เอามือออกไปก่อนได้มั้ยเนี่ย!!)"
กริชส่งเสียงอู้อี้เนื่องจากโดนปิดปากอยู่ จนในที่สุดควีนก็ยอมเอามือออก เมื่อเห็นว่าเธอน่าจะสงบสติอารมณ์ได้แล้ว
"นายมาที่นี้ได้ยังไงเนี่ย?! เอ่อ..เรื่องนั้นช่างมันเถอะ คือฉัน...มีเรื่องอยากจะถามนาย..เพียบ!"
"รู้แล้วน่า!ฉันก็มีเรื่องที่ต้องบอกแล้วก็อยากถามเธอเหมือนกันน่ะแหละ!"
"นาย...มีเรื่องอะไรจะบอกฉันงั้นเหรอ?"
"หืม? กริชคุยกับใครอยู่น่ะ?"
กริน พี่สาวของกริชตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินกริชส่งเสียงพูดคุยอยู่คนเดียว
"อ้อ!...เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก เอ่อนี้กรินเราหิวข้าวแล้วอ่ะ ไปซื้อมาให้หน่อยสิ"
กริชพยายามหาทางให้พี่สาวของเธอออกไปจากห้องเพื่อจะได้คุยได้สะดวกขึ้น
"ก็ได้อยู่หรอกนะ...แต่เดี๋ยวพยาบาลเขาก็เอาอาหารของโรง'บาลมาให้ไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างนี่มันพึ่งจะตี4เองนะ"
"เอ่อ..ก็ไปเซเว่นสิ! อีกอย่างเราไม่ค่อยชอบอาหารของโรง'บาลเท่าไหร่อ่ะ"
กริชยังคงแถไปเรื่อย จนในที่สุดกรินก็ยอมหยิบกระเป๋าผ้าของเธอขึ้นมาสะพายแล้วเดินออกจากห้องไปทั้งๆที่ยังหาววอดๆอยู่
ปัง!
เสียงประตูห้องปิดลงแล้ว กริชหันควับมาทางควีนพร้อมกับต่อประโยคที่ค้างไว้เมื่อสักครู่
"เรื่องของนายเอาไว้ก่อนได้มั้ย?....ขอฉันถามก่อน ตอนนี้ฉันงงจนแบบว่า.โอ๊ย!ประสาทกลับ!"
"เอ่อๆก็ได้...เอ้า!ถามมา"
"ตกลง'เทลส์'มันคืออะไรกันแน่ ใช่อย่างที่ฉันเห็น อย่างที่ฉันเข้าใจรึเปล่า?"
"นี่เธอมองเห็นเทลส์จริงๆด้วยสินะ เธอมองเห็นตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วเห็นตัวอะไรบ้าง?"
"ทำไมนายถามเหมือนกับคนประหลาดที่ร้านน้ำชาเลยนะ?! แต่ว่า...นายตอบคำถามของฉันมาก่อนสิ!"
"ก็ตอบของฉันมาก่อนเซ่!!"
"ให้ตายสิ! ทั้งๆฉันเป็นคนถามก่อนแท้ๆเลย! ก็ได้ๆฉันเห็นพวกคนที่แต่งตัวประหลาดๆมาเดินร่อนไปร่อนมาในกรุงเทพฯราวๆ4เดือนก่อน แล้วก็เห็นพ่อมด แม่มด เห็นเจ้าหญิง เจ้าชาย แล้วก็อืนๆอีกมากมายที่มันประหลาด! แล้งก็เห็นเจ้าตัวที่มันพยายามจะฆ่าฉัน แล้วสุดท้ายก็ยมทูต ยมทูตอย่างนาย!"
"ก็นั้นแหละที่เธอเห็นทั้งหมดน่ะแหละ เขาเรียกว่า'เทลส์'!! แต่ยมทูตอย่างแนไม่ใช่เทลส์หรอกนะ"
"เอ๋?" กริชเอียงคอด้วยความสงสัย เธอเข้าใจมาตลอดว่าทุกอย่างที่เธอสามารถเห็นได้เป็นพวกเดียวกันไปเสียหมด แต่ยมทูตไม่ใช่เทลส์งั้นเหรอ?แล้วนั้นจะหมายความว่าพวกเขาเป็นศัตรูกันหรือเปล่า?
"คืองี้...เธอจำตัวที่จะฆ่าเธอได้มั้ย?" ควีนถาม แน่นอนว่ากริชต้องตอบว่า
"ยังไงก็ต้องจำได้อยู่แล้ว"
"นั้นมีชื่อเรียกว่า'ตุ๊กตาของพิน๊อคคิโอ'เป็น'เทลส์แห่งความมืด'ซึ่งยมทูตอย่างพวกเรามีหน้าที่ที่ต้องกำจัดพวกมัน"
"หา?เทลส์แห่งความมืด? ไม่เข้าใจอ่ะอย่าเล่นศัพท์เฉพาะดิ"
"ก็คือ...แบบว่า โว้ย!จะอธิบายยังไงให้คนงี้เง่าอย่างเธอเข้าใจดี่เนี่ย?" ควีนเกาหัว
"เล่ามาเหอะน่า" กริชบอกแม้จะไม่ค่อยพอใจที่เขามาบอกว่าเธองี่เง่าก็เถอะ
"ก็คือว่า เทลส์น่ะจะแบ่งออกเป็น2ประเภท อย่างแรกคือเทลส์ธรรมดาที่ไม่มีพิษภัยอะไรแต่ปัจจุบันหลงเหลืออยู่น้อยเนื่องจากถูกเทลส์อย่างที่สองคือเทลส์แห่งความมืดชักจูงไปสู่ความชั่วไงล่ะ บางทีใช้เป็นเครื่องมือแล้วทำร้ายที่หลังก็มี พวกเทลส์แห่งความมืดก็อย่างเช่น พิน๊อคคิโอ สโนว์ไวท ซินเดอเรล่า เจ้าหญิงเงือก อะไรพวกนี้ เข้าใจหรือยัง?"
"เอ่อ...ก็เข้าใจอยู่หรอก แต่เดี๋ยวก่อน! พวกที่นายยกตัวอย่างมาเขาเป็นคนดีทั้งนั้นเลยไม่ใช่เหรอ?"
"เฮอะ!"ควีนทำเสียงหงุดหงิด"นั้นมันก็แค่ในนิทานที่พวกมนุษย์แต่งขึ้นให้เด็กเล็กๆอ่านเท่านั้นแหละ! จงรู้ไว้เสียด้วยว่าเทลส์น่ะไม่ได้เป็นเหมือนในนิทานที่เธอเคยอ่านมาสักนิด พวกเขากระหายเลือดและมันไม่ได้มีแค่ที่ฉันยกตัวอย่างมาเท่านั้นนะ มันยังมีเยอะกว่านั้น และนี่ก็คือความหมายของ'เทลส์'ยังไงล่ะ 'เทลส์'ก็คือคนในนิทานหรือเทพนิยาย ทีนี้แจ่มยัง?"
กริชได้แต่ก้มหน้ามองผ้าห่มสีชาวที่ห่มตัวเธออยู่ เธอก็แค่ไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อว่าความฝันและความเชื่อวัยเด็กของเธอจะถูกพังทลายลงไปอย่างง่ายดายเพียงนี้ แต่นีมันคือความจริง! เห็นได้จากตุ๊กตาของพิน๊อคคิโอที่พยายามจะทำร้ายเธอ
"นี่! เป็นอะไรหรือเปล่า?" ควีนถามเมื่อเห็นกริชทำหน้าซึมๆเหมือนจะร้องไห้
"อ้อ!...เปล่าหรอก! ก็แค่...ไม่มีอะไร"
"งั้นก็ดีไป"
"เอ่อนี่ควีน" กริชเรียกชื่อของควีน เป็นครั้งแรกที่เธอเอ่ยชื่อของเขาออกมา
"อะไร?"
"ขอถามอะไรอีกสักหน่อยได้มั้ย? เอ่อ..ถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ"
"ว่ามาสิ"
"ทำไมอยู่ดีๆฉันถึงเห็นเทลส์ได้ล่ะ เมื่อก่อนไม่เห็นจะเคยเจอเลย"
กริชถาม ส่วนควีนก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆเพราะต้องมาทนเล่าเรื่องยืดยาวให้กริชฟังอีกที
"เธอบอกว่าเธอเริ่มมองเห็นเทลส์ราวๆ4เดือนก่อนใช่มั้ย? งั้นก็ตรงเผง! ฟังเรื่องที่จะเล่าให้ดีๆล่ะเพราะมันอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอด้วย"
"เออ" กริชพยักหน้า
"อันที่จริงแล้ว เทลส์น่ะถูกกวาดล้างให้หมดไปตั้งแต่เมื่อ20ปีก่อนแล้ว พวกยมทูตเป็นผู้จับพวกเขาเข้าไปในคุกที่นรกเองแหละ แต่ทว่าเมื่อราวๆ4เดือนก่อนพวกมันพร้อมใจกันแหกคุก จึงทำให้ยมทูตอย่างพวกแนมีงานเพิ่มขึ้นมาอีกนั้นก็คือการตามเก็บพวกมัน แต่การจะตามเก็บพวกมันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเรานัก เพราะพวกมันจะใช้ 'กลิ่นอายสีขาว' ที่ได้มาจากการกัดกินเทลส์ธรรมดาซ่อน 'กลิ่นอายสีดำ' ซึ่งเป็นกลิ่นจริงๆของพวกมันเอาไว้ ซึ่งยมทูตไมสามารถมองเห็นหรือสัมผัสได้ถ้ามันไม่ได้อยู่ในรัศมี2กิโลเมตร แต่นั้นก็แค่พวกข้าทาสอย่างตุ๊กตาของพิน๊อคคิโอ ถ้าเป็นพวกที่มีระดับสูงกว่าอย่างที่ฉันยกตัวอย่างไป พวกนั้นจะอำพรางได้สมบูรณ์กว่า จนถึงตอนนี้ยังไม่มียมทูตคนไหนจัดการพวกที่ว่าได้เลยแต่..."
ควีนหยุดประโยคที่ยาวเป็นกิโลเมตรของเขาเอาไว้แล้วชี้มาทางกริชซึ่งนั่งฟังอยู่บนเตียงและเอ่ยขึ้นต่อว่า
"ถ้าเป็นเธอล่ะก็อาจจะทำได้"
"หะหา?ฉัน...ทำอะไร?" กริชชี้มาที่ตัวเอง
"จะบอกอะไรให้ พวกมนุษย์น่ะเมื่อก่อนจะมีพวกที่เห็นได้ทุกอย่างแบบเธออยู่ค่อนข้างเยอะ เอาไว้ช่วยจับพวกเทลส์ยังไงล่ะ ม่านตาของเธอสามารถมองทะลุผ่านกลิ่นอายสีขาวได้!!"
"นายจะบอกว่าพลังพิเศษของฉันจำเป็นสำหรับการทำงานของพวกนายงั้นเรหอ?"
"อ่าฮะ"
"เอ่อ..พอเหอะ เรื่องนี้ไม่ต้องเล่าแล้ว แล้วนายมีเรื่องอะไรจะบอกฉันล่ะ?"
กริชรื้อเรื่องที่ควีนบอกเอาไว้เมื่อตอนต้นขึ้นมาพูด เพราะเธอไม่ค่อยอยากจะฟังเรื่องพวกนี้แล้ว ยิ่งฟังมันก็ยิ่งประสาทกลับขึ้นเรื่อยๆ
"มีข่าวดีกับข่าวร้ายเอาข่าวไหนก่อน?" ควีนเปิดประเด็นด้วยคำถามยอดฮิต
"เอาข่าวดีก่อน" กริชว่าพลางทำหน้าบูดไปด้วย อย่างน้อยก็ขอให้ได้ยินเรื่องดีๆบ้างเสียหน่อยเถอะ
"เธอเป็นเทลส์แค่ครึ่งเดียว" ควีนเอ่ยเสียงเรียบ
"อ้อ! ก็ดีแล้วนี่ เป็นเทลส์...แค่ครึ่งเดียว....เดี๋ยว!นั้นมันดีตรงไหนเนี่ย!! ตกลงคือฉันกลายเป็นเทลส์แล้วใช่มั้ยเนี่ย?!"
"ใจเย็นๆหน่อยสิมันก็ดีกว่าเป็นโดยสมบูรณ์แล้วกัน"
ควีนยกมือขึ้นห้ามเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะลุกขึ้นมาต่อยเขา
"ดีกว่ายังไง?!" กริชถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
"ถ้าเธอเป็นเทลส์แค่ครึ่งเดียว...นั้นหมายความว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะกลับไปเป็นมนุษย์อีกครั้งยังไงล่ะ"
"จริงเหรอ!!" ตาของกริชเบิกกว้างด้วยความดีใจ
"ส่วนข่าวร้าย..." ควีนต่อด้วยประโยคที่เธอไม่อยากได้ยินทันที ข่าว้รายมันจะร้ายสักแค่ไหนนะ
"แต่เดี๋ยวก่อน!" กริชขัดควีนเอาไว้ก่อนที่จะพูดถึงเรื่องข่าวร้าย
"ทำไมฉันถึงเป็นเทลส์แค่ครึ่งเดียวได้ล่ะ? แล้วตอนแรกนายตั้งใจจะทำให้ฉันกลายเป็นเทลส์ทั้งตัวใช่มั้ย? งั้นถ้าเป็นแบบนั้นแล้วฉันจะลับไปเป็นมนุษย์ไม่ได้เลยเหร..."
"เฮ้ย! พอเลยๆจะถามมากไปแล้วนะ! แล้วไหงเธอถึงใช้ภาษาได้อุบาทว์สิ้นดีแบบเนี้ย! เป็นเทลส์ทั้งตัวบ้านป้าเธอสิ! เขาเรียกว่าเป็นเทลส์โดยสมบูรณ์ต่างหากเล่า!"
"ฉันจะพูดยังไงมันก็เรื่องของฉัน! ไม่ใช่นักเขียนนิยายหรือนักแต่งกลอนซักหน่อยจะได้ใช้ภาษาได้สละสลวยแบบนั้น แล้วจะตอบคำถามของฉันได้หรือยัง?!"
"ยัยหน้าโง่เอ๊ย.." ควีนบ่นอุบอิบเบาๆ
"เมื่อกี้ว่าไงนะ!?"
"อ้อ! เปล่า...ก็แค่จะบอกว่าที่เธอเป็นเทลส์แค่ครึ่งเดียวก็เพราะของที่เธอพกอยู่ยังไงล่ะ กล่องไพ่กล่องนั้น่ะ"
ควีนว่าพลางชี้ไปที่ข้างตัวของกริช มันมีกล่องไพ่ที่เธอได้มาจากที่ร้านน้ำชานั่นอยู่
"ฉันนึกว่ามันหายไปแล้วซะอีก" กริชหยิบกล่องไพ่ขึ้นมาดู มันยังคงอยู่ในสภาพเดิมทุกอย่าง แต่...ก็แค่ภายนอก
"เธอน่าจะขอบใจมันนะ มันต้านพลังของฉันเอาไว้ไม่ให้เธอกลายเป็นเทลส์โดยสมบูรณ์"
"งั้นตอนแรก นายก็กะจะให้ฉันเป็นเทลส์โดยสมบูรณ์เลยน่ะสิ"
"เอ่อมันก็ใช่...แต่ก็ใช่ว่าเป็นเทลส์โดยสมบูรณ์แล้วเธอจะกลับไปเป็นมนุษย์ไม่ได้เสียหน่อย เพียงแต่เปอร์เซนที่จะกลับไปเป็นมนุษย์จะน้อยกวาเป็นแค่ครึ่งเดียว ขณะเดียวกันเปอร์เซนการรอดชีวิตก็จะมากกว่าเป็นแค่ครึ่งเดียวด้วย"
"ฮึ! สุดท้ายนายก็ไม่กล้าเสี่ยง" กริชทำเสียงเย้ยยัน
"ว่าไงนะ!"
"ก็มันจริงมั้ยล่ะ สุดท้ายนายก็ไม่กล้าปล่อยให้ฉันตายเพราะกลัวโดนเนรเทศออกมาจากองค์กรยมทูตะไรนั้นล่ะสิ ตอนนั้นฉันไม่น่าไปหลงเออออห่อหมกกับนายเล้ย"
"ระวังปากหน่อยยัยหนู หากเธอดูหมิ่นยมทูตเกินกว่าควรจะเป็นยมทูตก็มีสิทธิ์ในการสังหารได้ ระวังจะคอขาดไม่รู้ตัว!"
"มาเรียกว่ายัยหนูได้ยังไงกันห๊า!"
"ก็แล้วมันแปลกตรงไหนล่ะ เธอแค่15เองไม่ใช่เรอะ! ฉันอุตส่าห์เรียกเธอว่า 'เธอ' เพื่อจะได้คุยกันรู้เรื่องมากขึ้นแล้วนะ!"
"ปัทโธ่เว้ย!" กริชสบถเบาๆส่วนควีนก็ยืนเอาไหล่พิงกับกำแพงอย่างเหนื่อยหน่าย
"พร้อมจะฟังข่าวร้ายหรือยัง?" ควีนถาม
"เดี๋ยว!ขอถามอีกอย่างหนึ่งก่อน แล้วฉันจะกลับไปเป็นมนุษย์ได้ยังไง?"
กริชถามในขณะที่ควีนถอยหายใจอย่างหมดอารมณ์
"ก็นี้แหละข่าวร้ายที่จะบอก"
"......."
"เปิดกล่องไพ่ดูสิ"
กริชทำตามทันที เธอเทไพ่ออกมาทั้งหมดไว้บนตักไม่นานเธอก็ได้พบว่า
"ไพ่ หะ..หายไป ไม่มี J(jack) Q(queen) K(king) เลย" กริชพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
"ทีนี้รู้รึยังล่ะว่าจะกลับไปเป็นมนุษย์ได้ยังไง"
"รึว่า...ฉันต้องตามหาไพ่ที่หายไปทั้งหมดงั้นเหรอ?"
ควีนพยักหน้าพร้อมกับพูดต่อ
"ดอกจิก ข้าวหลามตัด หัวใจ ใบโพธิ์ ไม่มีสักอย่างเลยสินะก็เป็น...หายไป12ใบ เธอต้องตามหาไพ่ทั้งหมด12ใบ"
"แล้วตอนนี้มันอยู่ที่ไหนบ้างล่ะ? หลุมนั้นไปโผล่ที่ไหน นรกงั้นเหรอ?"
"เปล่า" ควีนส่ายศีรษะ "มันคงจะกระจายไป 'ทั่วโลก' แล้วล่ะ"
"หา!!" กริชร้อง
"หลุมนั้นเป็นหลุมที่ถ้าปล่อยไว้นานแล้ว มันจะสุ่มสถานที่ไปเรื่อย เพราะฉะนั้นไพ่ที่ปลิวหายไปก็คงจะกระจัดกระจายไปอยู่ทั่วโลกแล้วล่ะ ทั้ง12ใบเลยแต่อาจจะอยู่ในประเทศไทยเยอะหน่อย"
"อะไรกันเนี่ย! ฉันไม่มีเงินขนาดไปเที่ยวรอบโลกได้หรอกนะ!"
"ก็นั้นแหละ! ฉันรู้ว่าเธอคงไม่มีเงินมากขนาดนั้นแน่ๆ เพราะ-ฉะ-นั้น" ควีนยิ้มอย่างมี
เลศนัย
"อะไร?"
"เรามาทำ 'ข้อแลกเปลี่ยน' กัน"
"ข้อแลกเปลี่ยนอะไร?"
"ฉันจะช่วยเธอตามหาไพ่ที่หายไปทั้งหมด แลกกับการให้เธอมาเป็นพาร์ตเนอร์ของฉัน!"
"หา?พาร์ตเนอร์ พาร์ตเนอร์อะไรอีกอ่ะ?" กริชเอียงคอด้วยความสงสัยอีกครั้ง มีเรื่องมาให้หัวหมุนอีกแล้ว!
"ก็ประมาณว่าเป็นผู้ติดตามของฉัน ฉันจำเป็นต้องใช้ความสามารถของเธอในการกำจัดเทลส์แห่งความมืด ว่าไงสนใจมั้ย?"
"หึ! ไม่เอาหรอก ฉันไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงหรอก กะอีแค่ไพ่12ใบหายไป ยังไงมันก็ยังอยู่บนโลกใบนี้ ต่อให้ฉันต้องใช้เวลาเป็น100ปีฉันก็ไม่มีวันยอมก้มหัวเป็นลูกน้องนายหรอก!"
กริชยืนยันด้วน้ำเสียงอันหนักแน่น
"เธอแน่ใจเร้อ~ ว่าจะมีเวลาถึง100ปี 10ปียังไม่ไหวเลยม้าง~" ควีนลากเสียง
"...หมายความว่ายังไง?" กริชเริ่มหน้าซีด "เรื่องนี้มีเวลาจำกัดด้วยยังนั้นเหรอ?"
"ก็ต้องมีน่ะสิ! พลังของเทลส์น่ะมีอนุภาคมากกว่าวิญญาณของมนุษย์ เพราะฉะนั้นยิ่งปล่อยไว้นานเธอก็จะโดนพลังนั้นกัดกินเรื่อยๆ จนสุดท้ายเธอก็จะกลายเป็นเทลส์โดยสมบูรณ์และมีโอกาศที่จะเป็นเทลส์แห่งความมืดสูงด้วย และเมื่อเป็นเทลส์แห่งความมืดแล้ว..ก็จะหมดสิทธิ์การกลับไปเป็นมนุษย์อย่างเลี่ยงมิได้ อย่างตอนนี้ก็เริ่มจะออกอาการแล้วมั้ง"
"หะ..หา! ฉันมีอะไรเปลี่ยนไปงั้นรึ?" กริชคล้ำหน้าของตัวเองอย่างหวั่นๆ ไอ้ที่กลัวที่สุดก็คงจะกลัวว่าจะมีเขางอกออกมาหรือเปล่าเนี่ยแหละมั้ง?
"ก็ไปส่องกระจกเซ่! แล้วก็ฉันให้เวลาเธอตัดสินใจแค่15นาทีเท่านั้นนะ"
"นายนี่มัน....บ้าเอ๊ย!"
กริชรีบลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำก่อนจะใช้หางตามองยมทูตผู้สร้างความแคลงใจให้เธอด้วยความโมโหสุดขีด อย่าบอกนะ...ว่าเธอต้องยอมเขาอีกครั้งน่ะ!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้เป็นตอนตอบคำถามล้วนๆซึ่งคาดว่าท่านผู้อ่านคงจะงงไปตามๆกันเลยทีเดียว
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะค่ะ
คอมเมนท์ติชมด้วยนะค่ะ^^
ความคิดเห็น