คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : LOVE really HURT : KyuHyuk : สิ้นสุดหรือเริ่มต้น
love really hurt
“ อึนฮยอก ขอบใจนะ ที่ผ่านมาฉันสนุกมาก แต่เกมของฉันมันจบลงแล้ว ”
“ นายพูดอะไรของนายคยูฮยอน ฉันไม่เข้าใจ ”
“ ยังแกล้งโง่อีกต่อไปทำไม นายก็รู้ว่าที่ฉันทำกับนายทั้งหมด มันเป็นแค่การแข่งขันระหว่างฉันกับอีทงเฮ หมอนั่นคนที่ทิ้งน้องฉันไปเพื่อมาสมสู่กับคนอย่างนาย และในตอนนี้ผู้ชนะหนึ่งเดียวก็คือฉัน เมื่อหมดคู่ต่อสู้ ฉันจะเล่นเกมน่าเบื่อๆแบบนี้อีกต่อไปทำไมกัน...”
“ หมายความว่าที่ผ่านมา นายแค่ต้องการจะแก้แค้นทงเฮเท่านั้นเหรอ ” มือเรียวยื่นไปจับแขนแกร่งของคนตรงข้าม หากแต่อีกฝ่ายยังคงนิ่งเฉย
“ .... ”
“ แล้วเรื่องระหว่างเราล่ะคยูฮยอน มันไม่มีความหมายเลยหรือไง ”
“ ขอโทษนะที่ฉันจะบอกว่า มันเป็นเรื่องของนาย กับเรื่องของฉัน ... เรื่องระหว่างเรา มันไม่เคยเกิดขึ้นเลย อึนฮยอก ”
“ บอกมาสิว่าไม่จริง บอกฉันมาว่านายโกหก นายกำลังแกล้งให้ฉันตกใจเล่นใช่มั้ย คยูฮยอนบอกมาสิ ฮืออออ บอกฉันมาว่ามันไม่จริง ” น้ำใสๆไหลเอ่อดวงตาสีน้ำตาล สองมือเขย่าแขนของคนรักอย่างรุนแรง ก่อนจะซบหน้าลงกับอกกว้างของชายหนุ่ม หากแต่โจวคยูฮยอนผลักศีรษะเล็กนั่นออกมา
“ หยุดร้องไห้คร่ำครวญได้แล้ว นิสัยข้อนี้ของนายฉันรับไม่ได้เลยจริงๆ ”
“ ฮึก ฮึก บะ บอกฉันมา นายไม่ชอบอะไรอีก ฉันจะเปลี่ยน ฉันสัญญา ฉันจะทำเพื่อนายทุกอย่าง แต่อย่าบอกว่านายจะไปจากฉัน ได้โปรด ” ร่างเล็กเช็ดน้ำตาออกทันที เพื่อไม่ให้ชายคนรักเห็นน้ำตา
“ นายไม่ต้องทำอะไร เพราะแค่มีนายบนโลกใบนี้ มันก็ทำให้ฉันหายใจลำบากแล้วล่ะ ” พูดจบก็หันหลังเดินจากไป แต่เอวหนาก็ถูกโอบกอดไว้แน่นด้วยแขนเรียวของอึนฮยอก
“ อย่าไป คยูฮยอน อย่าทิ้งฉันไป ”
“ ปล่อยฉันได้แล้ว!!!! แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ปล่อย!!!! ” มือหนาจับแขนเรียวออกก่อนจะสะบัดมันทิ้ง ทำให้คนตัวเล็กล้มลงไปกับพื้นหยาบ
“ ฮืออออ คยูฮยอน อย่าไป โอ๊ยยยย!!!!! ” เด็กหนุ่มพยุงตัวขึ้นหากแต่คิดจะลุกก็ยากลำบากเมื่อตอนที่ล้มลงไปทำให้ข้อขาพลิก แต่ร่างบางก็พยายามที่จะวิ่งตามชายหนุ่มที่เพิ่งขึ้นรถออกไป
“ ฮืออออออ คยูฮยอน กลับมา .... ” เมื่อรู้ตัวว่าตามไม่ทันรถหรูที่แล่นหายลับไปพ้นสายตา ร่างบางทิ้งตัวลงกับพื้น ร้องไห้สะอื้นหนัก โดยไม่สนใจสายตาผู้คนที่ผ่านไปมา ร้องไห้อยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน ราวกับว่าที่แห่งนั้นไม่มีใครอีกเลย
ฉันหายใจไม่ออก
ฉันหลงทาง
ความทรงจำของฉันกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
แต่เธอก็ยังใจเย็นอยู่ได้ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเธอ
เธอคงอยากจะไปแล้วสินะ?
“ พี่อึนฮยอก ทานข้าวหน่อยนะ ” น้องชายที่เพิ่งเดินยกจานข้าวมาให้คนที่นอนซมอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้น
“ .... ”
“ ทรมานตัวเองอย่างนี้ มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกนะ กับผู้ชายอย่างนั้น พี่จะไปสนมันทำไม เป็นเรื่องดีซะอีกที่เลิกกับมันได้น่ะ ”
“ ฮึก ฮึก ถ้าพี่ทำตัวดีกว่านี้ คยูฮยอนคงไม่ทิ้งพี่ไป ” น้ำใสเริ่มคลอที่ดวงตาเศร้าคู่นั้นอีกรอบ
“ พี่หยุดร้องไห้เพื่อผู้ชายเลวๆคนนั้นสักทีได้มั้ย ถ้ามันดีจริงมันจะทำแบบนี้กับพี่ได้ลงคอรึไงกัน ” น้องชายตะคอกใส่พี่ชายที่เริ่มร้องไห้คร่ำครวญอีกครั้ง
“ ฮืออออ คยูฮยอน ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ กลับมาหาฉันสิ นายอยู่ไหน ฮือออออ ”
“ พี่อึนฮยอก เรื่องมันผ่านมาหลายเดือนแล้วนะ เมื่อไรพี่จะลืมมันสักที ลืมหมอนั่นไปซะแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ คนที่พร้อมจะปกป้องพี่น่ะ พี่เคยมองเห็นบ้างมั้ย พี่ซีวอนที่เขาเป็นห่วงพี่ กินไม่ได้นอนไม่หลับกับเรื่องของพี่ ทำไมพี่ไม่เห็นใจเขาบ้าง ”
“ ฮืออออ ฉันรักใครไม่ได้อีกแล้ว คยูฮยอน แค่คยูฮยอนคนเดียวก็พอ ” ร่างบางสะอื้นไห้
“ แล้วผมล่ะ พี่สนใจผมบ้างมั้ย ผมที่ต้องกลับมาจากอเมริกาเพื่อมาดูแลพี่ แต่พี่ไม่เคยห่วงใยผมเลย ทุกวันที่ผมต้องทนเห็นพี่ร้องไห้เพราะหมอนั่น แต่ผมยังไม่เห็นแม้เงามันที่จะมาดูแลพี่เลยสักครั้ง เมื่อไรพี่จะตาสว่างสักที ต่อให้พี่ตายไป ไม่รู้ว่าหมอนั่นจะมางานศพพี่มั้ย หยุดร้องไห้ทำท่าจะเป็นจะตายได้แล้ว ” ผู้เป็นน้องระบายความอัดอั้นออกมา ก่อนที่จะสาวเท้าออกนอกห้องในทันที ทิ้งให้ผู้เป็นพี่นอนคิดบางสิ่งบางอย่าง บางสิ่งที่จะทำให้ตนได้พบกับชายผู้เป็นที่รักอีกครั้ง........
“ คยูฮยอนฉันขอโทษที่ร้องไห้ นายไม่ชอบที่เห็นฉันเป็นแบบนี้ ต่อไปฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ถ้าฉันหยุดร้อง นายจะกลับมาหาฉันใช่มั้ย ได้โปรดกลับมา ฉันไม่อยากสูญเสียนายไป ได้โปรด ” มือเล็กเลื่อนไปของบางอย่างใต้ลิ้นชัก ก่อนที่เปลือกตาจะหลับลงอย่างช้าๆ
“ สีแดง สวยจัง... เหมือนทิวลิปที่นายเคยให้ฉันเลยนะคยูฮยอน ”
ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ
แม้ว่าตอนที่ฉันจะพูดคำนี้ ฉันก็รู้สึกเหมือนแก้ตัว
อีกไม่นาน เราคงจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป
ความรักมันเจ็บจริงๆ มันเจ็บปวดเกินไป
ฉันยังคงยิ้ม แล้วก็ร้องไห้ไม่หยุด
ความรักช่างน่าตลก แล้วก็น่าหวาดกลัวนัก
“ อึนฮยอก ... นี่สำหรับนาย ” ดอกทิวลิปสีแดงถูกยื่นให้กับคนตัวเล็ก
“ สวยจังเลยคยูฮยอน ให้ฉันเหรอ ขอบใจนะ ”
“ อึนฮยอก นายรู้มั้ยว่าดอกทิวลิปสีแดง หมายถึงอะไร ”
“ ไม่รู้สิ มันหมายความว่ายังไงเหรอ ” ร่างบางเอียงคอถาม
“ มันแปลว่า อยากให้โลกรู้ว่าฉันรักนายไง ” คยูฮยอนกระซิบตอบใกล้ใบหู ทำเอาอึนฮยอกหน้าแดงเป็นเป็นผลมะเขือเทศสุก
“ >///< บ้าน่า ไม่อายคนอื่นรึไงกัน ” คนตัวเล็กก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
“ จะอายทำไมคนเยอะแยะ ”
“ ก็คนแยะนั่นแหละ ถึงได้อาย ตาบ้า ”
“ อึนฮยอก ”
“ หืม... ”
“ กลับห้องกันเถอะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว... ”
“ >///< ”
.
.
.
“ อื้อออออออ คยูฮยอน อ๊าาาาาาา ” ร่างบางครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน มือเล็กหยิกลงไปบนปลายผมของร่างสูง ที่ตอนนี้กำลังก้มดูดซับความหวานของแกนกายของตน คนตัวเล็กบิดตัวไปมาอย่างต้องการลดความทรมานนั่น แต่คยูฮยอนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการกระทำนั้น
“ อื้อออออออออออ ขะ เข้ามาสักทีสิ ฉะ ฉันทรมาน อื้อออออ ”
“ ... ”
“ ได้โปรด อื้ออออออออ ”
“ อ๊ะ............. ” เสียงร้องหยุดชะงักไปชั่วครู่ เพราะนิ้วแกร่งกดเข้าไปยังช่องทางสีหวานควานหาจุดกระสันของคนที่อยู่ใต้ร่างของตน ก่อนที่จะส่งเสียงหวานอย่างต่อเนื่องมาอีกครั้ง
“ อื้ออออออออออ สะ เสียว อ๊าาาาาา คยูฮยอน มะ มากกว่านี้ อึก ”
“ อ้อนวอนฉันสิอึนฮยอก ร้องขอฉันด้วยเสียงหวานๆของนาย ”
“ ฉะ ฉัน ต้องการ ขะ ของของนาย ได้โปรด ”
“ นาย ยังต้องการแบบไหนอีกคนดี... ”
“ ขะ เข้ามา เข้ามาในตัวฉัน ”
“ .... ”
“ อื้ออออออออ อ๊าาาาาาาาา อื้มมมมมมมมมมม ”
“ อึนฮยอก อ๊า... ”
“ คยูฮยอน...ฉะ ฉันรักนาย ”
“ คยูฮยอน นายกลับมาหาฉันแล้ว ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย นายอยู่ตรงนี้ คนที่กำลังกอดฉันอยู่นี่ คือนายใช่มั้ย คยูฮยอน ”
ได้โปรด หยุดเถอะ ถ้าฉันสามารถตื่นขึ้นมาจากความฝันได้
อย่าลืมนะ ได้โปรดอย่าลืม
แม้จะเป็นเรื่องโกหกก็ตาม
“ คยูฮยอนฉันขอโทษที่ร้องไห้ นายไม่ชอบที่เห็นฉันเป็นแบบนี้ ต่อไปฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ถ้าฉันหยุดร้อง นายจะกลับมาหาฉันใช่มั้ย ได้โปรดกลับมา ฉันไม่อยากสูญเสียนายไป ได้โปรด ... หรือถ้านายมาหาฉันไม่ได้ ฉันจะเป็นฝ่ายไปหานายเอง แล้วอย่าทิ้งฉันไปอีกนะ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป คยูฮยอน ” มือเล็กเลื่อนไปหยิบคัตเตอร์ใต้ลิ้นชักบนหัวนอน ค่อยๆกรีดลึกลงไปบนข้อมือสวย ก่อนที่สายน้ำสีแดงจะทะลักออกมาอย่างไม่ขาดสาย ร่างบางค่อยๆมองดูหยาดน้ำสีแดงนั่นก่อนจะหลับตาลงอย่างช้าๆ เฝ้าภาวนาให้ได้เจอกับคนที่รักอีกครั้ง...ในโลกหน้า
“ อึนฮยอก !!!!!!!!!!!!! ” ร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องถึงกับตะโกนออมาเสียงดัง เมื่อเห็นร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงที่ชุ่มไปด้วยเลือดจากข้อมือบาง สองขารีบเข้าไปโอบกอดร่างไร้สตินั้นไว้แนบแน่น
“ พี่ซีวอน เกิดอะไรขึ้น ” น้องชายวิ่งเข้ามาตามเสียงนั่น ก่อนจะเข้ามาเห็นร่างของพี่ชายตนนอนในอ้อมกอดของซีวอน พี่ชายที่หน้าซีดเผือดจมกองเลือดอยู่บนที่นอนสีขาวที่บัดนี้ได้ถูกย้อมด้วยสีแดงและกลิ่นคาวคลุ้ง
“ ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!! พี่อึนฮยอก...... ” น้องชายวิ่งเข้าไปกอดร่างบางนั่น ก่อนที่จะช่วยซีวอนพาร่างนั้นไปสู่มือหมอในทันที
.
.
.
“ พี่อึนฮยอก ฮือออ พี่ฟื้นสิ ฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ” น้องชายเขย่าไปที่ลำตัวของร่างบางที่แน่นิ่งอยู่นั้น หากแต่ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนที่นอนไร้สติแม้เพียงน้อยนิด สายน้ำเกลือระโยงระยางนั่นทำให้หัวใจของตนแทบจะหยุดเต้น แต่ใบหน้าที่ยิ้มนิดๆของคนไร้สติทำให้เขาเองแทบจะอดสงสัยไม่ได้
“ พี่ฝันอยู่หรือไง อึนฮยอก นายจะฝันดีอะไรนักหนา ห๊ะ ตื่นขึ้นมายอมรับความจริงสักทีจะได้มั้ย ”
“ คยูฮยอน นายกลับมาหาฉันแล้ว ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย นายอยู่ตรงนี้ คนที่กำลังกอดฉันอยู่นี่ คือนายใช่มั้ย คยูฮยอน นายกลับมาหาฉันแล้ว ”
“ ยิ้มบ้าอะไร นายยิ้มทำบ้าอะไรของนายอึนฮยอก ฉันบอกให้นายฟื้นขึ้นมาไง ไอ้พี่งี่เง่า ฮือออออ ”
“ คยูฮยอน ” แม้จะแผ่วเบา แต่น้องชายก็จำได้ดีว่าเป็นชื่อของใคร
“ อ่า คยูฮยอนเมื่อกี๊ฉันฝันร้าย ฉันฝันว่านายทิ้งฉันไป โชคดีจริงๆที่นั่นเป็นเพียงแค่ความฝัน ต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ สัญญาสิว่าจะไม่ทิ้งฉันไปไหน ”
ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ อึนฮยอก ไม่นะ อึนฮยอก ฟื้นสิ ฟื้น ”
“ หมอครับ ช่วยพี่ของผมด้วย ฮืออออ ช่วยเขาด้วย ”
“ หมอเสียใจด้วยครับ คนไข้เสียเลือดมากเกินไป ”
“ ม่ายยยยยยยยยยยยยย อึนฮยอกกกกกกกกกกกกกก ”
อีกไม่นาน เราคงสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป
ความรักมันช่างเจ็บปวดจริงๆ มันเจ็บปวดเกินไป
ฉันยังคงยิ้ม แล้วก็ร้องไห้ไม่หยุด
ความรักช่างน่าตลก แล้วก็น่าหวาดกลัวจริงๆ
ได้โปรดหยุดเถอะ ถ้าฉันสามารถตื่นขึ้นมาจากความฝันได้ล่ะก็
ตอนที่ฉันกำลังรอและเรียกชื่อของเธอ
ด้วยความรักอันห่วงใยและขัดเขินต่อเธอ
“ ถึงฮยอกแจน้องรัก ”
พี่ขอโทษที่ทำให้น้องลำบาก พี่เสียใจที่ตนเองไม่มีความเข้มแข็งเอาเสียเลย
เพราะพี่ น้องถึงได้ทิ้งการเรียนกลับมา
เพราะพี่อ่อนแอเกินกว่าจะลุกเดินได้ด้วยตัวของตัวเอง
พี่ขอโทษที่แม้เวลาล่วงเลยไป พี่ก็ยังลืมคยูฮยอนไม่ได้
แม้พี่จะพยายามตัดใจแค่ไหน คืนวันที่ผ่านไปของพี่มีแต่เรื่องราวของเขาเต็มไปหมด
ห้องที่เราอยู่ด้วยกัน กับข้าวที่เราช่วยกันทำ ละครเรื่องที่เขาชอบดู หนังสือที่เขาชอบอ่าน
เกมที่เขาชอบเล่น กาแฟที่เขาชอบดื่ม น้ำหอมที่เขาชอบใช้ มันวนเวียนอยู่ในหัวพี่เสมอ
ฮยอกแจน้องรักหากว่าวันพรุ่งนี้ไม่ผ่านมาสำหรับพี่
น้องจงนำร่างของพี่ไปฝังไว้ที่ภูเขานัมซาน ณ จุดนั้นพี่คงสามารถมองเห็นคนที่พี่รักได้
ทิวลิปสีแดง ถ้าเป็นไปได้ พี่อยากให้น้องปลูกมันรอบๆหลุมฝั่งศพของพี่
แม้ว่าวันเวลาจะย้อนกลับไปดังเดิมไม่ได้ พี่แค่อยากหวังอีกครั้งว่าในทุกค่ำคืนยังมีเขาคนนั้นของพี่เสมอ
ขอบใจนะฮยอกแจ ขอบใจที่อยู่เคียงข้างพี่ ขอบใจที่เป็นน้องที่ดีของพี่เสมอมา
หากชาติหน้ามีจริง ... พี่หวังว่าเราคงได้เกิดมาเป็นพี่น้องกันอีก
และถ้าหากว่ามันมีจริง พี่ขอเป็นคนเข้มแข็งได้สักครึ่งนึงของน้องก็ยังดี
ชาตินี้พี่คงไม่มีโอกาสได้อยู่กับน้องแล้ว
ฮยอกแจน้องรัก ขอให้น้องพบเจอกับคนที่ดี ขอให้น้องสมหวังในความรักที่น้องต้องการ
เวลาของพี่หมดลงแล้ว .... รักน้องเสมอ
.
.
.
“ ฉันไม่รู้ว่าพี่กำลังฝันว่าอะไร แม้ฉันจะเห็นพี่ร้องไห้มามากกว่าครึ่งค่อนปีเพราะผู้ชายคนนั้น แต่คำสุดท้ายที่พี่พูดออกมาก็ยังเป็นชื่อของหมอนั่น ”
“ ... ”
“ หลับให้สบายนะพี่อึนฮยอก ชาติหน้าฉันหวังว่าเราจะได้เกิดมาเป็นพี่น้องกันอีก และถ้ามันมีจริง ฉันภาวนาขอให้พี่ได้เจอกับรักแท้ที่พี่ปรารถนาเช่นกัน อย่าทรมานแบบนี้ คนที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มอย่างพี่กลับต้องมานอนจมน้ำตาเพราะหมอนั่น คนที่ทำกับพี่แบบนี้ ฉันสัญญาว่ามันจะไม่ได้อยู่อย่างสงบแน่นอน อีฮยอกแจคนนี้ขอสาบาน ”
อยากจะเชื่อ
หยุดหายใจ
กลั้นน้ำตา
ฉันยังคงยิ้ม แม้น้ำตาจะไหลไม่หยุด
ความรักช่างน่าตลก แล้วก็น่าหวาดกลัวเสียจริง
ได้โปรดหยุดเถอะ ถ้าฉันสามารถตื่นจากความฝันนี้ได้ละก็
ขอบคุณเนื้อเพลงและคำแปลจาก
Credits; BLG
Credit: ilovejr@superduperlove.wordpress.com
Thai Translation: http://sujuknight.invisionplus.net , http://paecute.exteen.com
แม่ยกฮยอกชวนคุย
เรื่องนี้หนูตองแห่งห้องสน 89-98 ณ SZ ขอมา ป้าก็มีหน้าที่จัดไป
ตอนแรกว่าจะเขียนแค่ตอนเดียว ไปๆมาๆ สงสัยจะ 2-3 ตอนนั่นแหละ
ต้องรอดูฟีดแบ็คก่อนว่าโอรึเปล่า หึ น้อยใจ เขียนแล้วไม่มีคนอ่าน ชิชะสะบัดตูดหนี
ความคิดเห็น