คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [HanHyuk]ไม่เคยห่างกัน #1
Couple : Hanhyuk
Talk :ฟิคเรื่องนี้แลกมาด้วยน้ำตาของไรเตอร์ ฟังเพลงนี้แล้วมันใช่เลยจริงๆ
ยิ่งคิดถึงพี่ฮันฟังเพลงนี้ไปแต่งฟิคไป ร้องไห้ไม่หยุดเลย ><
http://bigbang.bloggoo.com/songs/6308 <<<<สำหรับคนที่อยากฟัง
------------------------------ -- ---- ------------ --
"โอ๊ย หนาวจริงๆเลย ทำไมปีนี้มันหนาวอย่างนี้นะ ว่าไหมฮยอกแจ"คนตาสวย ผู้มีศักดิ์เป็นหน้าวงพูดขึ้นทั้งๆที่ยังมองสินค้าหลากหลาย
" ครับหนาว" "ทั้งหนาวทั้งเหงา"
"เฮ้อ ถ้าคังอินอยู่ด้วยก็ดีสินะ รีบกลับบ้านกันเถอะฮยอกแจ"ลีทึกพูดอย่างร่าเริง
"ใช่ ถ้าพี่ฮันคยองอยู่ด้วย คงไม่หนาวเท่าตอนนี้" ร่างบางได้แต่คิด คิดถึง เหลือเกิน เมื่อพี่ชายตาสวยเห็นหน้าเศร้าๆของคนที่ถือเป็นน้องชายของเขาคนนึงจึงเข้าใจ
"คิดถึงเขาใช้ไหม ฮยอกแจ"พี่ชายเลือกที่จะเลี่ยงชื่อของคนๆนั้น ไม่อยากให้ฮยอกแจรู้สึกแย่ไปกว่านี้
" ครับ ผมคิดถึงเขา "ร่างบางได้แต่ก้มหน้ากลั้นน้ำตา
เพียงแค่หลับตา หน้าของพี่ก็ลอยขึ้นมา ผมไม่สามารถมีชีวิตได้โดยไร้พี่ ทำไมพี่ถึงทิ้งผมไป
ทำไมพี่ถึงทำให้ผมเป็นอย่างนี้นะ พี่ฮันคยอง
" พี่เชื่อว่าฮันคยองมีเหตุผลพอ ที่จะทำอย่างนั้น เพียงแค่นายรอ "
" พี่เชื่อว่า เขาจะกลับมาหานาย"
2เดือนก่อน
"พี่ฮันนนนน กลับมาแล้วหรอฮะ เหนื่อยไหม "ฮยอกแจพูดพร้อมยิ้มหวาน ใช่สิเข้าทำอย่างนี้ทุกวัน เพราะรู้ว่าพี่ฮันมีปัญหากับทางค่าย
ไม่อยากให้พี่ฮันเหนื่อย ไม่อยากให้คิดมาก
" แค่เห็นหน้าฮยอกแจพี่ก็หายแล้วละครับ"ฮันคยอง กอดเอวร่างบางไว้หลวมๆ
" หรอฮะ><"
" พี่ฮันทานข้าวมารึยัง ผมหิวจังเลย ทำอะไรให้กินหน่อยสิฮะ"ฮยอกพูดพร้อมท่าทางอ้อน
" ได้สิครับ กินอะไรกันดีน้า~"อ้อนขนาดนี้ใครไม่ยอมก็บ้าแล้วละ
" หมั่นไส้จริงๆเลย สวีทกันได้ทุกวัน"ดงแฮเพื่อนรักของฮยอกแจพูดล้อเลียน
"คิบอมไม่อยู่ละสิ ถึงได้มาอิจฉาคนอื่นอย่างนี้"
" ไม่ต้องเลยนะพี่ฮัน พูดก็ไม่ชัด เชอะะ"ทงเฮพูดแล้วเดินหนีไปซะดื้อๆ
" ทงเฮนี่อารมณ์แปรปรวนจริงๆเลยนะ อย่าไปสนใจมันเลยพี่ฮัน ไปทำอาหารกันดีกว่า"ร่างบางพูดจบก็ดึงมือคนรักของตัวเองเข้าครัวทันที
แสงแดดตอนเช้าช่างสดใสสำหรับใครบางคน แต่ผิดกับฮยอกแจ การอยู่คนเดียว ไม่ว่าเวลาไหน มันก็ไม่ต่างกัน
เหงาไม่ต่างกันนักหรอก
" เห้ยไอฮัน คืนนี้ไปดื่มกันดีกว่า ไม่ได้มาอเมริกาบ่อยๆนะเว่ย " เพื่อนสนิทคนจีนคนเดียวของเขาชักชวน
"อื้ม ไปสิ "
" ทำไมทำหน้างี้วะ นานๆจะได้เจอกัน เดี๋ยวแกก็กลับเกาหลี ฉันก็กลับจีน "
" ฉันคงไม่กลับเกาหลีแล้วละ คงจะไปอยู่จีนซักพัก"
" แกถึงได้มานั้งทำหน้าแย่อย่างนี้ใช่ไหมละ คิดถึงเขาทำไมไม่โทรไปละ"
" เขาคงไม่อยากคุยกับฉันหรอก เขาคงจะเกลียดฉันแล้วละ"
" เอาน่าลองดูก่อน ยังไม่ลองจะรู้ได้ไงกัน ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้เจอกัน"พูดพร้อมเดินออกจากห้องไป
ร่างสูงนั้งมองโทรศัพท์อย่างสับสน เอาไงดีนะ
ตู๊ด
" ยอบอเซโย"ปลายสายรับ
" ......." แค่ได้ยินเสียงของนาย ทำไมพี่ถึงคิดถึงมากกว่าเดิมนะ
" เอ๋... ใครครับ" เสียงง่วงๆ เหมือนถูกปลุก ใช่สิ เราอยู่กันคนละซีกโลก แต่ความคิดถึงมันไม่เคยน้อยลงเลย
" ดูแลตัวเองด้วยนะ "
ตู๊ด ตู๊ด
" พี่ฮัน เดี๋ยว" ไม่ทันซะแล้ว คนต้นสายวางไปแล้ว
เสียงของพี่ มันทำให้ผมน้ำตาไหลอย่างไร้สาเหตุ ทำไมกันนะ โทรมาทำไม
" ฮึก . โทรมาให้ผมคิดถึงพี่ทำไม"
แค่ได้ยินเสียงของพี่ ภาพวันเก่ามันก็ฉายชัดขึ้นมา
เชงงิลชุคฮาฮัมนีดา เชงงิลชุคฮาฮัมนีดา ซารังฮานึล ฮยอกแจ เชงงิลชุคฮาฮัมนีดา ~
" สุขสันต์วันเกิดครับ ที่รักของพี่" ฮันคยองยืนถือเค้ก พร้อมกล่องของขวัญเล็กๆ รายล้อมไปด้วยสมาชิกในวง
" พี่ฮัน ... .ทุกคน ขอบคุณมากนะ" น้ำตาแห่งความสุขไหลไม่หยุด
" ไอขี้แง เป่าเทียนเร็ว พี่ฮันถือนานแล้วนะ อธิษฐานด้วย" ทงเฮพูดแล้วเช็ดน้ำตาให้ฮยอกแจ เห็นพี่ฮันมือไม่ว่างหรอกนะ ถึงเช็ดให้
ฟู่ ววววว
" นี่ของขวัญครับ "ฮันคยองยื่นกล่องสีส้มเล็กๆให้ร่างบาง
" แหวนหรอ สวยจังเลยฮะ"
" มา พี่ใส่ให้นะ แหวนคู่นะ ใส่กันคนละวงไง"ร่างสูงพูดแล้วค่อยๆ สวมที่นิ้วสวย
" ขอบคุณนะครับ รักพี่ฮันนะ"
แหวนวงนี้ แหวนที่ผมไม่เคยคิดจะถอดออก แหวนของผมกับพี่ พี่ยังสวมมันอยู่รึป่าวนะ
ก๊อก ก๊อก
"ฮยอกแจ ตื่นได้แล้ว วันนี้มีงานเช้านะ "
" ครับพี่"
ไม่ใช่เขาตื่นพึ่งตื่น
ไม่ใช่เขาตื่นเช้า
แต่
เขายังไม่ได้นอนเลยต่างหาก
บนรถ
ฮยอกแจเอาแต่เงียบ และนั้งมองข้างทางอย่างเดียว คนร่าเริงอย่างลีฮยอกแจ หรือ อึนฮยอก ที่ทุกคนเรียกกัน
มันหายไปแล้ว หายไปตั้งแต่ เขา คนนั้นจากไป เหตุผลที่ผมควรรู้ พี่กลับไม่บอกผม ให้ผมรู้จากคนอื่น และจากผมไปโดนไม่มีคำลาซักคำ
ต้องการอะไรกันแน่ ห๊ะ ???
"นี่ไง ร้านที่ฉันกับฮยอกแจมาเมื่อวาน"พี่ใหญ่ของวงทำลายความเงียบ
ร้านนี้นะหรอ
ทำไมในความทรงจำผม ร้านนี้ไม่ใช่ที่เคยมากับพี่อีทึกหรอก
แต่เคยมากับพี่ฮันต่างหาก
"พี่ฮัน ผมอยากกินไอติมจังเลย นะฮะๆ ๆๆ"แค่เดินผ่านร้านไอศครีม คนตัวเล็กก็อ้อนทันที
"เอาสิครับ ไม่ต้องอ้อนหรอกน่า วันนี้พี่ตามใจเราทั้งวันเลย"
"เอารสสตอเบอรี่กับช๊อกโกแลตฮะ"
ฮยอกแจกินไอศครีมอย่างเอร็ดอร่อย ฮันคยองก็มองอย่างเพลิดเพลิน
"อ๊ะ ะ" ร่างบางตกใจเมื่อคนรักยื่นหน้ามาเลียเบาๆที่มุมปาก
"กินเลอะเหมือนเด็กๆเลยนะ" เพราะฮยอกแจน่ารักเกินไป เขาจึงให้รางวัลด้วยการหอมแก้มไปอีกหนึ่งที
"พี่ฮันบ้า ถ้าคนอื่นเห็นจะทำยังไงเล่า"
"ไม่เห็นเป็นไร ก็พี่รักของพี่นี่ครับ"
ไม่ว่าหลับหรือตื่น ภาพของเราก็ทำให้ผมเจ็บอยู่ตลอดเวลา ที่ๆเราไปเที่ยวกัน ที่ๆเราทะเลาะกัน
ทุกที่ ที่มีความทรงจำที่สวยงามของเรา
มันกำลังทำลายผมช้าๆ
เหมือนกับที่พี่ทิ้งผมไป
พี่ฮันคยองที่รักของผม
พี่ฮันคยองของผม
ความคิดเห็น