คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : I'm Bad !! ; Headstrong [onezerozeroper']
3
เช้าวันใหม่กับการมาโรงเรียนซ้ำๆเดิม และน่าเบื่อ ที่จริงนะวันนี้ฉันจะหยุดไปแล้ว แต่ต้องติดกับการต้อนรับลูกของหุ้นส่วนโรงเรียนถึงสองคน - -*
“ไวท์ แกไม่กินอะไรหน่อยหรอ”เวนิสถามฉัน ฉันหันไปมองถุงขนมบนโต๊ะ ตอนนี้เราทั้งสามคนนั่งอยู่ในห้องประธานนักเรียน ซึ่งมันก็ไร้วี่แววของสามหนุ่มจอมกวนประสาทเลย
“ไม่อยากกิน”ฉันตอบกลับไป
“เมื่อวานแกโดนอะไรมั้งรึเปล่า?”เวนิสหันหน้าไปถาม เฟรน์ เมื่อวานฉันว่านะคงจะโดนหนักไม่น้อยเลยละ
“โดนไปเยอะเลย”เฟรน์ตอบกลับ
เมื่อวานพอหลังจากที่หมอนั่นตอกกลับฉัน เราทั้งสองคนก็พาออกมา เขาอาสาแบบเสแสร้งจะพาฉันไปส่งบ้าน
‘มา ฉันจะพาเธอไปส่งบ้าน’เขาพูดแล้วเดินมาหาฉันจะพาไปที่รถ
‘ขอบคุณสำหรับความหวังดีจอมปลอมนะ ^^ แต่ฉันไม่ต้องการ’ฉันที่กำลังจะหมุนตัวไปเรียนรถแท็กซี่ แต่เขารั้งฉันไว้ก่อน
‘ฉันจะไปส่งเธอ!’เขาพูดแล้วจับมือฉัน แล้วลากฉันไปที่รถของเขา
‘เอ๊ะ! ฉันบอกนายไงว่าฉันไม่ไปกับนาย!’ฉันสะบัดมือเขาออก เขามองฉันก่อนดันไหล่ของฉันติดกับรถ ฉันหันไปมองเขา
‘จะไปหรือไม่ไป?’เขาถามฉัน
‘โอ้ย! ปล่อยฉันนะ! ฉันเจ็บ!’ฉันพยายามดันตัวออก แต่เขาก็ยิ่งดันเข้ามา ‘ไปก็ได้!!’ ฉันพูดออกไป
“ดีมากก ^^”เขาถอยออกไป แล้วยิ้ม
หลังจากจบบทสนทนานั้น เขาก็มาส่งฉันที่บ้าน และเราก็ไม่ได้คุยอะไรอีกเลย ฉันเกลียดผู้ชายแบบเซย์ที่สุด!!
แกรก
เสียงประตูเปิดออกมาทำให้สายตาของเราทั้งสามมองไปยังประตู และแล้วก็เป็นธันย์ ฟราน์ และเซย์ ฉันหันไปมองเขา ฉันหันไปจ้องเขา สายตาที่ดูว่างเปล่า
“ทำอะไรกันอยู่ สาวๆ”ธันย์พูดขึ้นและเดินมายังโต๊ะที่พวกฉันนั่งอยู่ ส่วนเซย์และฟราน์ก็ไปนั่งที่โซฟา
“มีตาก็ดูเองสิว่าทำอะไรอยู่”เวนิสพูดขึ้น
“ฉันมีตาไว้มองเธอคนเดียวแหละ”ธันย์พูด แหวะ มันเป็นมุขรุ่นไหนกันนะ ฉันเบือนหน้าหันไปทางอื่น สายตาของฉันดันหันไปมองเซย์ที่นั่งมองฉันพอดี ทำไม่วันนี้เขาเงียบแปลกๆนะ
แกรก
เสียงประตูอีกรอบ ผอ.ที่เดินเข้ามายืนอยู่หน้าฉัน
“นักเรียนใหม่มาแล้ว”ผอ.พูดก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตู
ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามา ผมยาวถึงกลางหลัง ผมสีทองออกน้ำตาลทำให้เธอดูเซ็กซี่มากและดวงตากลมโต ที่ไม่ใช่บิ๊กอายแต่มันคือธรรมชาติ เธอกรีดตานิดๆ กับบรัชออนสีอ่อน รอยยิ้มที่ดูได้เลยว่าเสแสร้ง และคนข้างหลังเป็นผู้ชายสูงหล่อๆ ผมยาวถึงคอ ยอมรับเลยว่าหล่อจริงๆ
“สวัสดีค่ะ แวนด้าค่ะ”เธอหันมาพร้อมฉันแล้วยิ้มให้ ให้ตายสิเล่นละครรึไง
“สวัสดี ไซน์ครับ”ผู้ชายที่ชื่อไซน์อะไรนั่นหันมามองฉัน หล่อจริงโว้ย
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ”ฉันพูดขึ้นแล้วยิ้มให้
“ฝากด้วยนะ”ผอ.พูดแล้วเดินจากไป ฉันหันไปมองแวนด้าอะไรนั่นแล้วยิ้มให้บางๆ
“ฉัน ไวท์นะ”ฉันพูดแล้วยื่นมือไปให้เธอ
“สกปรก!”เธอพูดออกมา ฉันมองเธอแบบอึ้งนิดๆ สกปรกหรอ
“!!”
“ให้ตายสิ ฉันไม่ต้องการเพื่อนอย่างเธอหรอก”แวนด้าพูด ฉันว่ามันจะมากไปแล้วนะ!!
“แล้วฉันเคยบอกเหรอว่าฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับเธอ”ฉันพูดแล้วแสยะยิ้ม
“กรี๊ด!!”เสียงกรี๊ดแปดหลอดของยัยนั่นทำให้ฉันปวดหัวได้ง่ายๆ
“หุบปากซะทีสิ เธอเป็นชะนีรึไง?”ฉันพูดอย่างหัวเสีย
“เธอว่าฉันเหรอ!”แวนด้าเดินเข้ามาจะตบฉันแต่ฉันจับมือเธอไว้ได้ก่อน
“จำไว้นะ ใครก็แล้วแต่ที่ตบฉันนะ มันควรได้รับกรรมอย่างสาสม”ฉันพูดแล้วกลับไปนั่งที่เดิม มีแต่แวนด้าทำนั่นที่ยังยืนอยู่ที่เดิม
“หนวกหูชะมัด”เซย์พูดขึ้นมา แวนด้าหันไปมองเซย์และกระโดดหาเขาทันที
“เซย์!”แวนด้าพูดชื่อเซย์ขึ้นมา
“เคยรู้จักกันด้วยเหรอ”เซย์พูด หน้ายังนั่นแหลกไปนิดๆ ก่อนปั้นหน้าเสแสร้งเหมือนเดิม
“ฉันเพื่อนร่วมห้องนายตอนอยู่ม.3 ไง”เซย์ขมวดคิ้วก่อนมองหน้าแวนด้า
“เหรอ”เซย์พูดขึ้น
“ใช่! ฉันน่ะสนิทกับน..อุ๊บ!”เซย์เอามือปิดปากแวนด้าก่อนจะพูดจบ เซย์หันมามองฉันก่อนลากแวนด้าออกไปนอกห้อง
ปัง!
เสียงปิดประตู ตอนนี้ยัยแวนด้าและเซย์ก็ออกไปแล้ว เหลือพวกเราแค่ 5 คน กับอีกหนึ่งนักเรียนใหม่
“นายชื่อไซน์ใช่ไหม”ฉันพูดขึ้นถามผู้ชายที่คาดว่าเป็นพี่ของแวนด้านั่น ตอนนี้ฉันขี้เกียจที่จะเสแสร้งแล้วอย่างน้อยหมอนี่ก็เห็นแล้วว่าฉันเป็นยังไง
“อืม”เขาตอบเสียงเรียบ
“ฉันไวท์นะ”ฉันบอกเขา เขายิ้มให้ฉัน
“พาผมไปดูทั่วโรงเรียนได้ไหมครับ”เขาพูดขึ้น ฉันยิ้มให้เขา
“ค่ะ”ฉันพาเขาเดินออกไปนอกห้องประธาน ให้ตายสิฉันต้องมาทำอะไรบ้าๆอย่างนี้ด้วยหรอ ฉันพาเขาเดินมาเรื่อยตามทางเดิน
“ต้องขอโทษแทนน้องผมด้วยนะครับ”เขาพูดขึ้นมา
“ค่ะฉันไม่คิดอะไรมากหรอกค่ะ ว่าแต่น้องคุณรู้จักเซย์ด้วยเหรอค่ะ”ฉันถามเขา อยากรู้จังว่าหน้าตาอย่างหมอนั่น ยัยแวนด้าถึงต้องกระโดดเข้าหาด้วยเรอะ = 0 =
“อืม เขาเคยเรียนตอนม.3 น่ะ แต่ว่าทำไมเดี๋ยวนี้แต่งตัวแบบนี้ไม่รู้”ไซน์พูด
“นายก็รู้จักเขาเหรอ”ฉันถามด้วยความสงสัย
“รู้ดีเลยละ ^^”เขาหันมายิ้มให้ฉัน
“นายเป็นอะไรกับเขาละ”
“ศัตรูมั้ง”เขาพูดก่อนยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
“เขาไปทำอะไรให้นาย”ฉันถามไซน์หันมาหาฉันก่อนดันฉันเขาชิดฝาผนัง ฉันมองดวงตาของเขา
“อย่ารู้มากเลยดีกว่านะ”เขาพูดขึ้นมา เขาถอยห่างจากฉันและเดินจากไป ผู้ชายคนนี้มันอะไรกันนะ ทำไมถึงมีความลึกลับขนาดนี้
คาบพละ
อากาศช่างร้อนแรงเช่นนี้ ชุดที่ว่าด้วยล่อแหลมสายตาผู้สายหื่นกามได้จริงๆ มันเป็นเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้น - -* ซึ่งตอนนี้ครูที่สอนก็พากันหายหน้าไปอีก เหลือแค่สามสาวแสนสวยอย่างฉันนั่งอยู่ที่อัศจรรย์ฉันว่ามีแต่ฉันที่สวยคนเดียวคนเดียวนะ - -*
“เวนิส เธอดูนั่นสิ”เฟรน์ชี้ไปที่ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่รุมผู้ชายคนเดียวซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ธันย์
“ชี้ให้ฉันดูทำไมย่ะ”เวนิสพูด แล้วหันไปคุยกับเด็กของเธอก่อน แม่นั่นล่อเด็กม.ต้นเลยรึ
“โทษครับ นั่งด้วยได้ไหมครับ”เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ไม่รู้จักฉันรึไง ฉันประธานนักเรียนนะ มาขอนั่งด้วยเจียมหัวตัวเองไม่เนี้ย ฉันเงยหน้าขึ้นไป พบกับชายหนุ่มดวงตาตราตรึงใจ เวอร์ไป ไซน์...
“เชิญค่ะ”ฉันบอกเขา เขานั่งลงข้างๆ ฉันลืมไป ไซน์เขาเรียนอยู่ห้องเดียวกับฉันซึ่งทำให้ทุกอย่างตอนนี้ตกเป็นของฉัน ทั้งเรื่องการเรียน และการดูแลเขาอย่างใกล้ชิด
“ไวท์ ผมถามอะไรหน่อยได้ไหม”ไซน์พูดขึ้นมา ฉันหันหน้าไปมองเขา
“ค่ะ?”
“คุณเป็นแฟนกับผมได้มั้ย?”เขาพูดขึ้นมา แล้วยิ้มอ่อนๆ
“อะไรนะ?”เมื่อกี้ฉันคงได้ยินอะไรผิดไปใช่ไหม
“ผมชอบคุณ เป็นแฟนกับผมได้มั้ย”คราวนี้ชัดเลยละ เขาขอฉันเป็นแฟน
“ไม่เร็วไปหน่อยหรอค่ะ”ฉันถามเขา
“สำหรับผมมันไม่เร็วหรอก”เขายิ้มที่มุมปาก
“โทษนะ ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีแฟน”ฉันบอกเขาและลุกมาจากตรงนั้น มันเป็นการสารภาพรักที่ทุเรศที่สุด...
“เดี๋ยวก่อน! เธอไม่อยากรู้เรื่องของเซย์เหรอ”ฉันหันหลังไปมองไซน์
“นายว่าอะไรนะ?”
“ถ้าเธอคบกับฉัน เธอก็จะรู้เรื่องทุกอย่างของเซย์”เขายิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ถ้าเกิดว่าฉันรู้เรื่องทุกอย่างของเซย์มันก็ดีนะสิ
“เพียงแค่ตอบตกลง”เขาพูดทวนซ้ำหลายรอบ สิ่งที่ฉันต้องการมันไม่ใช่การรู้เรื่องของอีตาบ้านั่นหรอกแต่สิ่งที่ฉันต้องการคือชัยชนะ
“พอดีฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยยุ่งกับเรื่องของชาวบ้านสักเท่าไร ไปละ”ฉันเอ่ยคำสุดท้ายก่อนจากไป มันเป็นวิธีสกปรก แต่ฉันอยากจะชนะด้วยตัวของฉันเอง
ณ โรงอาหาร
และแล้วมันเป็นเที่ยงเช่นเดิมกับผู้ชายจอมกวนพระบาทาทั้ง 3 และมียัยชะนีแวนด้ามาอีกคนแถมพี่ชายที่มีข้อเสนอดีๆ อีกคน
“เซย์ค่ะ เดี๋ยวแวนด้าป้อนให้ อ้าม”แวนด้าถือช้อนข้าวกำลังป้อนให้เซย์ มันรักกันตั้งแต่เมื่อไหร่นะ แล้วฉันจะไปยุ่งอะไรกับเขาละ
“ไวท์ พรุ่งนี้วันอะไร”เวนิสถามฉัน
“นี่ แกโง่รึป่าวถึงต้องมาถามฉันเนี้ย”ฉันหันไปมองเวนิส
“แกลองดูในโทรศัพท์แกสิ พรุ่งนี้วันอะไร”ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมา พรุ่งนี้มันเป็นวันอะไรกันนะ ยุ่งจริงๆ เลย ยัยเวนิสเนี้ย วันนี้วันที่ ห้า เดือนสาม พรุ่งนี้ก็...
“พี่ดาร์ก!!”ฉันตะโกนออกมา ใช่แล้วฉันลืมพี่ชายตัวเองไปได้ไง วันนี้ไม่สิ คืนนี้พี่ดาร์กก็จะกลับมาจากโรมแล้ว ทรงผม ไม่นะ ฉันจะต้องไปเข้าร้านเสริมสวย โอ๊ย ทำไมฉันถึงลืมพี่นะ พี่จะต้องด่าฉันแน่เลย แต่งตัวไม่เรียบร้อย ทรงผมยังไม่เรียบร้อยเลย
“ฉันว่าอยู่แล้วว่าแกต้องลืม”เวนิสบ่น
“ฉันจะต้องลาเรียนครึ่งวัน!”ฉันลากเวนิสกับเฟรน์ออกมาจากโรงอาหาร พี่ดาร์กคือพี่ชายของฉัน เขาเป็นคนที่ระเบียบจัด ทุกระเบียบนิ้ว ทรงผมหรือการแต่งตัวของฉันห้ามให้ผิดระเบียบเด็ดขาด แม้แต่กางเกงขาสั้นเขายังไม่ให้ฉันแตะเลย ส่วนฉันที่ต้องลากสองคนนี้มาด้วยเพราะถ้าไปถึงสนามบินเมื่อไร พี่ดาร์กไม่เห็นสองคนนี้อยู่กับฉันละก็...ถูกเชือดแน่ เพราะฉันเคยได้ยินมาว่าพี่ดาร์กชอบสองคนนี้มากกว่าฉันซะอีก เวลาพี่เขามาสองคนนี้จะกลายเป็นรับใช้ส่วนตัวทันที
“เธอจะรีบไหน! พี่เขามาตอนเที่ยงคืนนะ”เวนิสพูด ฉันหันหลังกลับไปมอง
“เที่ยงคืนรึ ทำไมเธอรู้ละ”ฉันถามเวนิส
“ฉันไปสืบมาแล้ว ตอนนี้กลับเข้าห้องเรียนเถอะ เธอเป็นประธานนักเรียนนะ”เฟรน์พูด ฉันพยักหน้าตามเฟรน์ไป ฉันกลัว พี่ชายฉันจะมาไม้ไหนกันนะ
เลิกเรียน
แทนที่ฉันจะได้รีบกลับบ้านไปจัดของตัวเอง เพราะไอ้ผอ. นั่นแหละทำให้ฉันต้องมานั่งรอส่งยัยแวนด้า และไซน์อีก ปวดหัวโว้ย!!
“ทำไมช้าอย่างนี้นะ”เวนิสบ่น
“เออ ยัยนี่มันชักช้าจริงๆ”ฉันพูดขึ้นมา
แกรก
เสียงประตูเปิดขึ้นมา ฉันปรายสายตามองที่ประตู
“ช้าไปหน่อย ฉันขอโทษด้วยพอดีเสื้อมันเปียกน่ะ”แวนด้าที่ตะโกนมาแต่ไกล ทำให้ฉันต้องเดินออกจากห้องไป
“กว่าจะมา!! ฉันขอกลับก่อนนะ”ฉันพูด
“เดี๋ยวก่อนสิ เสื้อฉันมันเปียกนะ ฝากซักด้วยนะ”เธอกันฉันไว้ก่อนฉันหยุดแล้วมองเธอ
“ฉันไม่ได้เป็นคนรับใช้เธอนะ”ฉันพูด แวนด้ายิ้ม
“แต่ผอ. สั่งมาให้เธอดูแลฉันเยี่ยงทาส”แวนด้าพูด แล้วโยนเสื้อคลุมของเธอมาให้ ก่อนจะพูด...
“ฝากซักด้วยละ มันสกปรก”เสื้อคลุมที่ตกตรงหน้าฉันพอดี ฉันมองก่อนเงยหน้าขึ้นมา
“ก่อนที่เธอจะใส่ มันก็สกปรกแล้วละ”ฉันกะตุกยิ้ม “แค่มันถูกมือเธอเท่านั่นมันคงสกปรกจนไปถึงชั่วโครตแล้วละ” ฉันพูดแล้วเดินออกมาจากนอกห้อง เวนิสและเฟรน์ก็ตามออกมา ฉันได้ยินเสียงกรี๊ดของยัยแวนนด้าแต่ฉันไม่สนใจ เธอมันสุดๆแล้วละ
ณ ร้านเสริมสวย
ตอนนี้ฉันมาทำสีผมกลับให้มันดำเหมือนเดิม ถ้าฉันไม่ทำกลับมีหวังโดนพี่ชายไล่ออกจากบ้านแน่ T^T พี่ชายฉันโหดยิ่งกว่าอะไรดี
“ไวท์ เธอคิดยังไงกับยัยแวนด้า?”เฟรน์ถามฉัน ฉันหันไปมองหน้าเฟรน์
“เสแสร้ง น่ารังเกียจ!”ฉันพูด
“ฉันน่ะไปชอบเลยนะ รอยยิ้มยัยนั่น!”เวนิสพูดขึ้นมา
“สงสัยต้องจัดงานเลี้ยงแวนด้าหน่อยละ ^^”
ฉันเกลียดแวนด้า ฉันเกลียดเซย์ หึหึ ร้จักฉันน้อยเกินไปแล้วมั้ง?
ณ สนามบิน
22:53 น.
เครื่องมือครบสูท เสื้อผ้าเรียบร้อย ทรงผมเรียบถึงเรียบที่สุด และตอนนี้ฉันก็ยืนเฝ้ารอพี่ชายที่แสนน่าสะพรึงกลัว
“ไวท์ แกใจเย็นๆ”เวนิสตบหลังเบาๆ
“พี่แกคงไม่อาละวาดเหมือนครั้งก่อนหรอกนะ”เฟรน์พูด ฉันหันไปมองเฟรน์ ครั้งก่อนมันร้ายแรงมาก ฉันแค่พาหมาเข้าบ้านเท่านั้น พี่ดาร์กถึงกับสั่งให้ฉันออกไปนอกบ้านเลย แค่หมานะเขากลับสั่งให้ฉันออกจากนอกบ้าน ถ้าเห็นว่าเวลาที่ฉันอยู่ที่โรงเรียนเป็นแบบนี่ฉันไม่ถูกสั่งให้ฆ่าเลยเรอะ = 0 =
“ขนาดนี้เครื่องบิน สายการบิน Rommer บินจากกรุงโรม มาถึงสนามบินสุวรรณภูมิแล้วค่ะ”
ความคิดเห็น