ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Harry Potter fic แปลRescued (เดร/เฮอร์)

    ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 มาเต้นรำกันเถอะ

    • อัปเดตล่าสุด 12 ก.พ. 53



    Chapter Five

    แสงยามเช้าสาดส่องเข้ามายังหน้าต่างบานใหญ่ เป็นการเตือนให้ล่วงรู้ว่าเป็นเช้าวันใหม่แล้ว เฮอร์ไมโอนี่เหยียดแขนขาบนเตียงของเธอแล้วหาวอีกเล็กน้อย ความเจ็บปวดแทรกเข้าไปยังกระดูกของเธอทีละนิดทีละนิดมันสร้างความเจ็บปวดและระบมให้กับเธอ  เธอยิ้มรับความเจ็บปวดนั้นมันรู้สึกดีที่ความเจ็บปวดเป็นเพื่อนเธอ คอยทักทายเธอยามตื่นนอนในตอนเช้า

    เฮอร์ไมโอนี่ดึงตัวเองให้ออกจากเตียง เธอค้นหาเสื้อผ้าของเธอโดยเฉพาะเสื้อผ้าที่สามารถปกปิดส่วนต่างๆที่บอบช้ำของเธอได้ ในที่สุดก็พบเสื้อยืดแขนยาวกางเกงยีนส์เข้าชุดกัน เธอดึงเสื้อยืดลงมาปิดแขนเธอเพื่อปิดบังร่องรอย เธอยังคงมีแผลฟกช้ำจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและเธอไม่ต้องการให้ใครเห็น

    เฮอร์ไมโอนี่ยื่นศรีษะของเธอออกจากห้องเพื่อค้นหาใครบางคนตามระเบียงทางเดินเพื่อนำเธอไปดูรอบๆบ้าน ในขณะที่เบลสเดินทอดน่องไปยังมุมของระเบียงทางเดิน และตรงเข้ามาหาเธอ

    สวัสดีตอนเช้าเขากล่าวอย่างสดชื่นเธอเป็นยังไงบ้างในเช้าที่เต็มไปด้วยความสวยงามเขาทำไม้ทำมือและรอยยิ้มที่สดใส เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกประหลาดใจกับตัวเขาที่มักอารมณ์ดีอยู่เสมอ เธอยกคิ้วขึ้นสูงก่อนที่จะตอบแบบไม่แน่ใจในคำทักทายนั้น

    ก็ดีค่ะ

    เบลส หยุดกวนใจเธอเสียที เธอเพิ่งตื่นนอนนะ มาเรียตำหนิบุตรชายในขณะที่เธอปรากฎตัวอยู่เบื้องหลังของเขา ว่าไงเฮอร์ไมโอนี่ เธอหิวแล้วหรือยัง

    ในความเป็นจริงเธอไม่หิวเลยสักนิด เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเมื่อคิดถึงอาหาร เธออยากจะขย้อนมันออกมาเสียมากกว่า ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่การชิมก็ตาม

    เธอพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มที่เสียไม่ได้เพราะไมตรีจิตของมารียและเดินตามทั้งสองคนลงไปในครัวพวกเขาพูดกับเธอไปเรื่อยเปื่อยซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง

    เมื่อพวกเขามาถึงครัวมาเรียดึงผ้ากันเปื้อนมาใส่แล้วเริ่มนำเครื่องปรุงอาหารออกจากตู้ เฮอร์ไมโอนี่ถามเบลสเมื่อเห็น

    มาเรียมักทำอาหารเองเสมอเหรอ

    เธอชอบทำอาหารและเธอก็ทำได้ดีเช่นกัน เบลสบอกกับเฮอร์ไมโอนี่ที่ทำหน้าฉงน

    คอยดูตอนที่เธอเริ่มร้องเพลงน่ะ นั่นมันน่าหัวเราะมากเลยเขากระซิบกับเธอเสนอแนะให้เธอดูพฤติกรรมที่น่ารื่นรมณ์ของแม่เขา

    เขาหัวเราะคิกคักทั้งๆที่มันยังไม่เห็นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย เฮอร์ไมโอนี่อมยิ้มและนั่งที่โต๊ะครัวในขณะที่มาเรียเริ่มผสมอาหารและสิ่งที่เบลสพูดก็เป็นความจริง มาเรียเริ่มเปล่งเสียงโอเปร่าออกจากปอดของเธอเฮอร์ไมโอนี่ยิ้มกว้างมันค่อนข้างน่าขันในขณะที่นางมาเรียเต้นไปรอบๆครัวกับการปรุงอาหารทำแพนเค้กแบบพวกมักเกิ้ลและร้องเพลงโอเปร่าของอิตาลี่

     

    มาเรียยังคงร้องเพลงอยู่ เธอเอาจานที่ใส่แพนเค้กมาวางบนโต๊ะ  เธอนั่งลงตรงข้ามกับเบลสและทั้งสองก็เริ่มทานอาหารกัน

    ผ่านไปชั่วครู่เมื่อมาเรียชำเลืองมองไปที่จานของเด็กสาว เมื่อเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้แตะต้องอาหารเลยแม้แต่นิดเดียว นางมาเรียขมวดคิ้วมองไปที่เธออย่างกังวลใจ

     

    เธอไม่ทานอะไรสักหน่อยเหรอ ที่รักมาเรียเอ่ยปากถามดูเหมือนเป็นมารดาที่เป็นห่วงเป็นใยบุตรธิดามากกว่า จนทำให้เฮอร์ไมโอนี่เกือบยิ้มออกมา

     

    ฉ ฉันไม่หิวเธอหน้าแหยๆ แล้วตอบด้วยน้ำเสียงโหยๆฉันขอโทษจริงๆ แต่มันดูน่ากินมากเลยนะค่ะ ทั้งกลิ่นแล้วก็สีสัน แต่ฉันไม่หิวจริงๆเบลสมองเธออย่างประหลาดใจก่อนทำหน้ามุ่ย

    เธอควรจะกินอะไรบ้างเกรนเจอร์ มันไม่ดีสำหรับตัวเธอเองถ้าเธออดมัน มันจะทำให้เธออ่อนเพลียได้

    เขากล่าวและพยายามชักจูงเธอกับอาหารที่ยังคงคาอยู่บนจานของเธอ

    ฉันรุ้สึกไม่ค่อยดีเลยเธอบอกพวกเขาทั้งสองคนและเมินไปทางอื่น

     

    เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม เฮอร์ไมโอนี่มาเรียถามอย่างกังวลเธอต้องการพบแพทย์หรือเปล่า

     

    ไม่ ไม่ ฉันเพียงแค่รู้สึกว่าไม่ค่อยดี แล้วมันจะผ่านไป ฉันรู้สึกกับมันได้เธอโกหก

     

    งั้นก็ได้ ถ้าเธอแน่ใจ มาเรียกล่าว และแสดงท่าทางให้เบลสเข้าใจว่าเธอรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเด็กสาวแน่ๆ

    ในเวลาต่อมาประตูได้เปิดออกและเดรโก มัลฟอยเดินเต้นลีลาศเข้ามา เฮอร์ไมโอนี่มองดูเหมือนเขาเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ เฮอร์ไมโอนี่เกือบอมยิ้มเมื่อคิดถึงเริ่องนี้

    เขานั่งลงถัดจากมาเรียและทักทายเธอด้วยการจูบบนมือเธอเบาๆและบังอาจขยิบตาใส่เธอ

    วันนี้คุณเป็นอย่างไรบ้างที่รักเขาถาม

    มาเรียพ่นลมหายใจออกทางจมูกเบาๆก็เหมือนเดิม เดรโก แล้วคุณล่ะเป็นอย่างไรบ้าง

    เขาทำสีหน้าซื่อๆได้โปรดเถอะน่า คุณเหมือนแม่ของวิสลี่ส์ข้าไปทุกทีแล้วนะ ผมยังอารมณ์เสียอยู่คงค้างจากเหตุการณ์นั้น....เดรโกพูดค้างแค่นั้น เมื่อเบลสชี้มาที่เขาเพื่อต้องการให้หยุดพูดส่วนมาเรียเลิกคิ้วเธอสูงขึ้นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมแต่เลือกที่จะคุยกับเฮอร์ไมโอนี่

    เฮอร์ไมโอนี่ทำไมคุณถึงใส่เสื้อไหมพรมล่ะมันไม่ร้อนแย่เหรอเธอถาม

    ฉัน เออ  ฉันรู้สึกอยากปกปิดเธอกล่าวและเผลอจับแขนของเธอที่เป็นสาเหตุของชุดที่เธอใส่มีบางสิ่งที่ฉันไม่อยากให้ใครเห็นเธอมองอย่างกังวลตรงไปที่สองหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกับเธอเบลสทำสีหน้าเข้าใจ แต่เดรโกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

     

    โอ้วแต่เธอก็ดูน่ารักในชุดสีเหลืองและสีเขียวเหมือนกันนะ มาเรียชมแต่...ฉันอนุญาตให้เธอใส่ได้วันนี้วันเดียวเท่านั้นนะ ฉันจะไม่ยอมให้เธอดูเหมือนเป็นคนไข้ที่เพิ่งกลับจากเซนต์มังโกแน่ๆ เธอจะต้องใส่ชุดที่มันสดใสและสวยงาม จิตใจเธอจะได้เบิกบานไงจ๊ะ

     

    เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มเล็กน้อยก็ได้ค่ะคุณนายซาบินี่

     

    เรียกฉันว่ามาเรียที่รักเธอกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มกว้างอย่างผู้ชนะเธอมองไปที่นาฬิกาและยืนขึ้นในทันที

     

    โอ้ว ฉันสายแล้ว เสียใจด้วยที่รัก ฉันจะต้องไปพบกับนักดีไซเนอร์คนใหม่เสียด้วยสิเธอกล่าวและจูบแก้มพวกเขาทั้งสามคน

     

    ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดี อ้อ เบลส แล้วอย่าลืม พวกคุณมีเรียนเต้นรำวันนี้ตอนสามโมง เธอวิ่งออกไปที่ประตูอย่างรีบร้อนปล่อยเด็กหนุ่มทั้งสองและอีกหนึ่งสาวไว้เพียงลำพังในห้องอาหาร

     

    พวกผู้ชายมองดูกันและกันและรอคอยเวลาที่ถูกพิพากษาการเรียนเต้นรำที่น่าเบื่อเบลสบ่น

     

    บอกฉันอีกทีสิเบลส ทำไมฉันต้องมาเรียนเต้นรำกับนายด้วยเดรโกถามอย่างรำคาญ

     

    เพราะว่านายเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน น่ะสิ แล้วอีกอย่างเชื่อได้ว่านายจะทำในทุกๆสิ่งที่แม่ฉันพูดเพราะนายตกหลุมรักเธอ เขาแสร้งพูดด้วยหน้าตาไร้ความรู้สึก แต่มันก็ทำให้เดรโกแทบลุกขึ้นมาจัดการเขา ถ้าไม่ได้ยินเสียงหัวเราะหลุดออกมาจากปากของเด็กสาวที่นั่งเงียบอยู่นานแล้ว

     

    ด้วยเหตุนี้เฮอร์ไมโอนี่จึงหัวเราะออกมาสายตาของพวกเขาทั้งสองหันมาที่เธอเธอพยายามปิดปากเพื่อเก็บเสียงของเธอและพยายามระงับการยิ้มหรือระเบิดเสียงหัวเราะแต่ก็ไม่เป็นผล

     

    เธอคิดว่าเรื่องนี้มันสนุกหรือไง เกรนเจอร์เดรโกตวาดเสียงถาม ในขณะที่เบลสยิ้มฟันขาวและหันมาพูดกับเธอ

    พวกเราเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกเช่นกัน เมื่อเธอจะต้องมาเรียนรู้เรื่องเต้นรำร่วมกับพวกเราเขาพูดอย่างเยาะเย้ย

    รอยยิ้มของเธอจางลงโอ้ว ไม่นะ ฉันไม่เต้นรำแน่เธอกล่าวอย่างรวดเร็ว

    ก็ทำเหมือนพวกเราเดรโกกล่าว เขายิ้มด้วยรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษ์ รอยยิ้มเจ้าเล่ร์

    อย่างไรพวกเราก็ต้องทำเพื่อความพอใจของมาเรีย เดรโกพูดยิ้มๆ

     

    เธอยิ้มเล็กน้อยว่าแต่ เดรโก มัลฟอยตกอยู่ในความรักจริงๆนะเหรอ

    เบลสพ่นลมหายใจ ดีมากเลยที่ไม่ใช่กับแม่ของฉันเขาบอกแล้วชี้ไปที่เดรโกฉันต้องการพ่อก็จริงแต่ก็ไม่ใช่เพื่อนที่ดีที่สุดเลื่อนขั้นมาเป็นพ่อเลี้ยง

    เดรโกส่ายหัวเธอไม่สนใจฉันหรอก ฉันยังอ่อนเกินไปสำหรับสาวที่มีรสนิยมเช่นเธอ

    เบลสทำจมูกย่นโอ้ เบอลิน อย่าเอาฉันไปเปรียบกับรสนิยมของเธอก็แล้วกัน ความจริงเธอมีนัดกับผู้ชายหลายคนทีเดีนว และพวกเขาก็ดูเหมือนงี่เง่า  ในจำนวนนี้มีชายที่ชื่อว่าคริสเขาพยายามที่จะทำตัวเหมือนพ่อเขาหน้าบึ้งและเฮอร์ไมโอนี่หัวเราะ

     ฉันรู้ดีที่มาเรียไม่เลือกฉัน เพราะฉันค่อนข้างหล่อแบบร้ายกาจเธอถึงลังเลใจที่จะเลือกฉันเดรโกแกล้งโต้ตอบ

    อย่าไปพูดถึงมันเลย เพื่อน เธอไม่สนใจนายหรอกเบลสตบหัวเขานายยังเด็กเกินไป

    พระเจ้า เฮอร์ไมโอนี่พึมพำกับตัวเธอพร้อมกับหัวเราะคุณทั้งคู่มันบ้าพวกเขาทั้งคูเหมือนเล่นตลกให้เธอดู

    พวกเขายิ้มให้กันและกัน และรู้สึกถึงความสำเร็จที่ทำให้เฮอร์ไมโอนี่หยิบแพนเค้กเข้าปากจนได้ในที่สุด

    เดรโกยิ้มเยาะเอาล่ะ เบลส ฉันคิดว่าเราควรจะเริ่มต้นการใช้เวลาอันมีค่าร่วมกันได้แล้ว เขาพูดติดตลก

     

    ดังนั้น เรื่องต่อไป คือเรียนเต้นรำเบลสเริ่ม

    พวกเขาทั้งสามยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องเต้นรำ เฮอร์ไมโอนี่ยืนห่างจากพวกเขาทั้งสองด้วยความอึดอัด เบลสมองไปยังพวกเขาทั้งสองอย่างตื่นกลัวและเปิดประตูสองบานนำพวกเขาเข้าไปยังห้องพิพากษา

    พวกเขาเข้ามารับคำตัดสินโดยแม่มดเจ้าเสน่ห์ที่ชื่อว่าเฮเลน่าเธอต้อนรับพวกเขาโดยการอ้าแขนและจูบแก้มพวกเขาแต่ละคน ก่อนที่จะหันมาชำเลืองมองเฮอร์มโอนี่แล้วถาม

    เธอเป็นใครเธอถามอย่างวางท่าด้วยสำเนียงภาษาฝรั่งเศษของเธอ

    นี่คือเฮอร์ไมโอนี่เบลสกล่าว แสดงถึงความวิตกไปที่เดรโกเธอจะมาอยู่กับพวกเราชั่วคราว

    คงจะเป็นญาติเฮเลนน่าถามกลับด้วยความไม่พอใจ

    ไม่ใช่หรอก เป็นเพื่อน  พวกเราคิดว่าเธออาจจะเป็นคู่เต้นให้พวกเราคนใดคนหนึ่งในขณะที่คุณเต้นกับคนอื่นหรือถ้าจะให้ดีก็ผลัดกันเดรโกตัดบทห้วนๆ

     

    ก็ได้ แต่เธอคงไม่เต้นในขณะที่ใส่กางเกงยีนหรอกนะ ฉันคงไม่อนุญาตแน่เธอพูดแล้วส่งสายตาไปที่กางเกงยีนส์อย่างไม่พอใจไปเปลี่ยนมันตอนนี้เลยเธอออกคำสั่ง

    เฮอร์ไมโอนี่มองผ่านไปที่เบลสที่พยักหน้าให้เธอทำตาม เธอวิ่งออกไปเพื่อเปลี่ยนชุดในเวลาไม่กี่นาทีเธอก็กลับเข้ามาโดยใส่ชุดสีเขียวมีเชือกเส้นเล็กผูกคอ เผยต้นแขนนวลเนียน มีรอยช้ำเล็กน้อย แต่มันก็ไม่ได้ปิดบังความงดงามของเฮอร์ไมโอนี่ได้เลย ชุดของเธอยาวเลยพ้นเข่าไปเล็กน้อย กระโปรงของเธอดูพลิ้วไสวยามที่เธอก้าวเท้าเดิน ด้วยชุดนี้ของเฮอร์ไมโอนี่ทำให้เดรโกและเบลสถึงกับอ้าปากค้างด้วยความพึงพอใจ แต่สร้างความไม่พอใจให้กับเฮเลน่าเป็นอย่างมาก

    มายืนอยู่ตรงตำแหน่งนี้เดรโกที่รักเธอพูดเสียงแผ่วเบาคุณมาเต้นกับฉันเดรโกเดินไปอยู่ที่ตำแหน่งอย่างไม่ค่อยพอใจนัก  ส่วนเบลสมองไปที่เฮอร์ไมโอนี่ที่เก้ๆกังๆและรู้สึกเขิน

    พวกเราจะเต้นด้วยกันไหมเขาถามพร้อมหัวเราะด้วยความเขินอาย เธอพยักหน้า แก้มของเธอขึ้นสี เขาดึงเธอแล้วแตะที่เอวเธออย่างระวังไม่ให้สัมผัสเธอมากไปเพราะกลัวว่าเธออาจจะตกใจเขา มือของเธอเลื่อนมาอยู่บนไหล่ของเขาและเขาบอกให้เธอผ่อนคลาย

    เพลงเปิดขึ้นและเฮอร์ไมโอนี่มองดูเดรโกและเฮเลน่าเริ่มเต้นเธอพยายามเลียนแบบการเต้นของเฮเลน่าแต่เธอก็ยังคงก้าวผิดและจับทิศทางไม่ถูกจนในที่สุดเฮเลน่าหยุดเต้นอย่างกระทันหัน

    หยุดๆเธอร้องและเดินออกจากเดรโกเธอนี่ช่างน่าเกลียดจริงๆเธออุทานเสียงดังและเดินเข้ามาใกล้เฮอร์ไมโอนี่เธอเข้ามาใกล้มากจนเฮอร์ไมโอนี่ต้องปล่อยมือเบลสและถอยหลังอย่างหวาดกลัว

    ฉันขอโทษเฮอร์ไมโอนี่กล่าวฉ ฉันเพียงแต่ต้องการช่วย ฉันรู้ว่าเต้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่เฮเลน่าเดินเข้ามาใกล้เธออีกครั้งเธอไม่เคยเต้นรำ ใช่ไหม

    เฮอร์ไมโอนี่เนื้อตัวสั่นเทาแล้วในตอนนี้ เฮเลนน่ายกมือของเธอแกว่งไปมาในอากาศอย่างโกรธเกรี้ยว เธอมองดูเฮอร์ไมโอนี่ด้วยความสมเพช ในตอนนั้นเฮอร์ไมโอนี่พยายามปกป้องตัวเธอเอง จากการพูดจารุนแรงของครูผู้สอนเต้นรำ โดยการก้าวถอยหลังและกอดตัวเองไว้แน่น

    ในที่สุดเดรโกก็ระงับอารมณ์ไม่อยู่เขาเคลื่อนตัวเข้าใกล้เฮเลน่าที่กำลังจะทำให้เฮอร์ไมโอนี่ร้องไห้ในตอนนี้เขาคว้าแขนของเฮเลน่าให้หันมาเผชิญหน้ากับเขามองดูตัวเองสิเขาตวาดใส่เธออะไรที่คุณทำกับเธอเธอใกล้จะร้องไห้เพราะว่าเธอไม่รู้ว่าจะต้องเต้นอย่างไรมันไม่ใช่ความผิดของเธอเลย ออกไปจากที่นี่ และอย่ากลับมาอีกเขาพูดอย่างเกรี้ยวกราด

    เฮเลน่าพูดอย่างขุ่นเคืองก็ได้ บอกฉันด้วยก็แล้วกันถ้ายายผู้หญิงโสโครกคนนี้ไปแล้ว พวกเราก็จะได้เต้นรำกันเธอจ้องมองไปที่เฮอร์ไมโอนี่ด้วยความเกลียดชัง

    เธอไม่ได้โสโครก เบลสปกป้อง ถ้าใครบางคนที่โสโครก มันคือคุณนั่นแหละเขากล่าวในขณะที่เธอออกไปจากห้องเบลสปิดประตูตามหลังเธออย่างแรงและดังลั่น

    เฮอร์ไมโอนี่พิงหลังกับกำแพงและค่อยๆรูดตัวเธองนั่งช้าๆในที่สุดน้ำตาก็ไหลเอ่อลงมาเธอมองจ้องที่ปลายเท้าของเธอที่แผ่ตรงหน้าเธอ

    เกร..เกรนเจอน์ ไม่เป็นไรนะเดรโกถามเหมือนไม่รู้จะทำอะไรไปได้ดีมากไปกว่านี้แล้ว

     

    เธอสั่นหัวของเธอไม่ยอมเงยหน้าเบลสเดินเข้ามาหาเธอและนั่งถัดจากเธอไป

    ยายนั้นงี่เง่า หล่อนแค่อิจฉาเธอที่ได้เต้นรำกับหนุ่มอิตาลีที่ร้อนแรงเช่นฉันเขาออกความเห็น

    เธอสูดจมูก วิคเตอร์พูดถูก เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงต่ำฉันมันไร้ค่า

    สลิธลีนทั้งสองมองหน้ากันก่อนหันไปดูเธอไม่ใช่ไร้ค่า เกรนเจอร์ มันอาจจะมีบางอย่างที่เธอ ยากที่จะทำมันได้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ามันเป็นจุดจบของโลกเดรโกกล่าว

    เธอเป็นคนที่มีค่าสำหรับพวกเรานะเกรนเจอร์เบลสเสริม

    เธอมองไปที่พวกเขาทั้งคู่ยิ้มเล็กน้อยบนริมฝีปากขอบคุณเธอกระซิบและพิงหัวของเธอบนไหล่ของเบลสฉันเสียใจที่พวกเธอสูญเสียครูสอนเต้นรำไปเธอกล่าว

    เบลสหายใจหนักๆแม่จะหาคนใหม่มาแทนเองนี่คือติวเตอร์ที่พวกเราหวาดกลัว ช่างโชคร้ายจริงๆ

     

    เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะเล็กน้อยมีใครจะช่วยฉันลุกขึ้นได้บ้าง ฉันต้องการจะออกไปจากห้องนี้เธอกล่าวและยื่นมือของเธอออกมาเบลสลุกขึ้นและดึงเธอให้ขึ้นตามเขา

    แต่ชุดนี้ของเธอมันดูดีมากเลยนะเกรนเจอร์สีเขียวเหมาะกับเธอเดรโกยิ้มให้และค่อนข้างอายเล็กน้อย

    แน่ใจเหรอเธอถามฉันคงไม่ใช่ผู้หญิงในจินตนาการของนายหรอกนะเธอกล่าวแล้วแกล้งสูดอากาศล้อเลียน

     ไม่มีทางเกรนเจอร์เธอมันพวกกริฟฟรินดอร์เกินไปเขาบอกเธอ

    สายตาเธอเจิดจ้ามองไปที่เขาอย่างขี้เล่นโชคดีสำหรับนาย มัลฟอย นายควรจะมีการแข่งขันเพื่อมงกุฎสลิธลีนนะ

    มันเป็นตำแน่งแรกที่เขาจะได้รับเบลสพูดขัดจังหวะและยิงฟันขาว

    มันแน่นอนอยู่แล้ว มันไม่ใช่ของนายเบลสเดรโกกล่าวและยิ้มอีกครั้งฉันคิดว่าพวกเราก็รู้นะว่ามันเป็นของ..

    เดรโกพูดในขณะที่เขาเบ่งหน้าอกของเขาโซว์ให้เห็นว่าความหมายของเขาหมายถึงใคร และในทันใดที่เบลสทุบอกเดรโก เขาร้องอย่างขุ่นเคือง

    เฮ้และเบลสก็เร่งเต็มฝีเท้าพร้อมดึงเฮอร์ไมโอนี่เพื่อออกไปจากห้องโถงโดยมีเดรโกวิ่งไล่ตามเขากับเธอไปติดๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×