ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ถึงเมือง
เช้าวันใหม่เริ่มต้นอย่างสวยงามและอบอุ่น ท้องฟ้าสีฟ้าสวย ที่มีก้อนเมฆไม่มาก แสงอาทิตย์อ่อนๆที่เริ่มสาดส่องมาถึงบริเวณของเกวียน เริ่มทำให้ทุกคนฟื้นจากนิทรา อ้อ! อาจจะยกเว้นอยู่คนนึง
\"เฟริน!!!! ตื่นดิ ตื่นสิโว้ย นี่มันเช้าแล้วนะ\" เสียงลั่นที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้เกือบทุกคนต้องหันมามองอย่างระอา \"เฟริน แกจะตื่นได้รึยังเนี่ย\"
\"คิล คาโล ถามจริง เฟรินมันเป็นอย่างงี้เรื่อยเลยเหรอ\" เสียงถามจากมาทิลด้าที่ดูท่าจะเซงเต็มทนกับวิธีปลุก เมื่อเห็นคนพูดน้อยพยักหน้าก็ต้องถอนใจแล้วหวังให้การปลุกเฟรินสำเร็จโดยเร็ว
\"เฟริน ถ้าแก...\" คิลยังไม่ทันพูดจบประโยค โรก็เดินเข้ามา พร้อมขยับรอยยิ้มแล้วพูดว่า \"เดี๋ยวชั้นลองเอง\"
\"เฟริน เฟรินตื่นเถอะ\" โรปลุกเจ้าตัวดีเสียงนุ่ม
\"โร พอเหอะ การปลุกดีๆแบบนั้นน่ะ มันไม่ได้ผลหรอก มันต้อง...\" แองจี้ที่กำลังจะเดินเข้ามาปลุกเฟรินด้วยคทาคู่ใจก็ต้องชะงัก เมื่อโรยกมือขึ้นห้าม แล้วลองปลุกเฟรินด้วยวิธีต่อไป
\"ถ้านายยังไม่ตื่น บางที ชั้นอาจจะเรียกคาโลมาปลุกนายเองนะ เฟริน\" ไร้ผลตอบรับจากบุคคลตรงหน้าที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
โรส่ายหัวยิ้มๆแล้วยอมถอยฉากให้คาโลเข้ามาปลุก แต่ก่อนที่เขาจะถอยฉากออกมา ก็ได้เอ่ยประโยคลอยๆขึ้นมาประโยคนึง
\"ถ้านายไปถึง หรือกลับมาไม่ทัน มันเป็นความผิดของนายเองนะ เฟริน\"
เท่านั้นแหละ เฟรินลุกขึ้นมาแทบจะในทันที แล้วเอ่ยประโยคที่ทำให้คนส่วนใหญ่อยากจะกระโดดเตะมันเหลือเกิน ถ้าไม่ติดที่ว่ามันเป็นผู้หญิงแล้วมีเจ้าชายน้ำแข็งเป็นแฟน
\"เตรียมตัวออกเดินทาง\"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขบวนเดินทางยังคงเดินทางมุ่งหน้าผ่านป่าต่อไป โดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะพ้นเขตป่าซะที แน่ล่ะ สำหรับป้อมอัศวินผู้รักสนุกก็คงจะไม่มีใครบ่นอะไรเท่าไหร่ เพราะยังไง ป่า ก็คงจะมีอะไรแปลกๆให้ดูกันบ้าง และถึงจะไม่มีอะไรให้ดู มันก็ยังมีเรื่องให้เฮฮากันได้อยู่ดี ส่วนเจ้าตัวดีที่ทำให้การเดินทางล่าช้าลงไปนั้น ตอนนี้กำลังนั่งบังคับบังเหียนผิวปากอย่างอารมณ์ดี และโร ผู้ที่สามารถปลุกเจ้าตัวดีให้ตื่นขึ้นได้โดยไม่ต้องพึ่งเจ้าชายน้ำแข็ง ตอนนี้กำลังถูกบางคนเรียกมาสอบสวนถึงเรื่องที่พูดขึ้นมาเมื่อเช้า แล้วก็คงไม่ต้องบอกว่า มันก็ยังคงไม่พูดอะไร ยิ้มอย่างอมภูมิ แล้วเอ่ยประโยคติดปากมัน \"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ\" เรียกอารมณ์ขุ่นๆจากใครบางคนได้เป็นอย่างดี
ตะวันเริ่มคล้อย จากแสงอาทิตย์ที่เคยอ่อน ตอนนี้ก็เริ่มแรงขึ้น ทำให้อากาศที่เคยอุ่น ก็เริ่มร้อนขึ้น แต่ก็ยังมีลมเย็นๆพัดโชยมาบ้าง ให้สมก็เป็นช่วงเริ่มเข้าสู่หน้าหนาว แดดที่แรงขึ้นเป็นสัญญาณที่บอกถึงเวลาใกล้เที่ยงได้เป็นอย่างดี
\"นี่ ใครก็ได้ ช่วยเอาแอปเปิ้ลมาให้ที ชั้นเริ่มหิวแล้วล่ะ\" เสียงร้องขออาหารจากเจ้าตัวดี ทันทีที่เสียงร้องอาหารขาดลง ก็มีแอปเปิ้ลลูกนึงถูกโยนออกมาจากข้างใน
\"ขอบใจ\" เฟรินกล่าวกับคนที่ออกมานั่งด้วย แล้วกัดกร้วมลงไปที่แอปเปิ้ลลูกนั้น ผู้ที่ออกมานั่งด้วยนั่งมองอย่างเนือยๆ แล้วเอ่ยคำถาม
\"ที่ไอ้โรพูดเมื่อเช้า หมายความว่าอะไรฮึ เฟริน\" ไร้คำตอบจากเฟริน ซึ่งเป็นไปได้ยาก คนถามยังคงไม่ยอมยอมแพ้ เอ่ยคำถามที่เข้าประเด็น
\"นายจะไปไหนอีกรึไง\"
คนถูกถามยังเงียบ แล้วจัดการเขวี้ยงแกนแอปเปิ้ลทิ้งลงข้างทาง
\"เฟริน ชั้นถามนายอยู่นะ ตอบหน่อยได้มั้ย\" คนถามเริ่มขึ้นเสียงอย่างหมดความอดทน
\"แล้วนายจะรู้ไปทำไม คิล\" เฟรินเอ่ยถามกลับเรียบๆ
\"เพื่อนกัน มีอะไรก็ต้องบอกกันบ้างดิโว้ย หรือแกมีอะไรที่ไม่อยากบอกชั้น เฟริน\" คิลแจงเหตุผลของเขา แล้วเอ่ยคำถามอีกครั้ง \"ว่าไง แกมีอะไรปิดบังพวกชั้นอยู่รึปล่าว\"
เฟรินถอนใจอย่างยอมแพ้ แล้วเอ่ยคำตอบที่คนถามอยากได้รับ \"ชั้นจะไปชายแดนหน่อย\"
ผู้ถามเมุ่นคิ้วลงนิดหน่อย \"นายจะไปชายแดนทำไม\"
\"จะไปหาท่านพ่อ\"
\"แล้วจะไปหาทำไม\"
เฟรินตวัดหน้ากลับมามองคิลทันที \"นายจะถามทำไมนักหนานะ ชั้นจะไปหาท่านพ่อหน่อยไม่ได้รึไง แล้วไม่ต้องห่วงน่า ชั้นจะพยายามกลับมาเอดินเบิร์กให้ทันวันพิธีเปิด\" เธอว่าอย่างรำคาญก่อนรีบเสริมเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน
คิลถอนใจ \'เอาน่ะ ถามไป มันก็คงจะไม่บอกง่ายๆ\' แล้วเริ่มเปลี่ยนเรื่องสนทนา จากการสนทนาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นการหัวเราะ
แล้วขบวนเดินทางก็หยุดลง เหตุเพราะในที่สุด ก็ออกมาพ้นเขตป่าแล้ว แต่ว่า....
\"เฮ้ย เฟริน แกหยุดเกวียนทำไมฟะ\" ครี้ด ธันเดอร์ ตะโกนถามขณะกำลังลงจากเกวียนเพื่อมาดูต้นสายปลายเหตุเหมือนกับคนอื่นๆ
เฟรินไม่ตอบ ยืนเงียบเหมือนกำลังใช้ความคิด ปล่อยให้คนถามและคนอื่นๆออกมาดูเอง แล้วสิ่งที่เห็น ก็ทำให้รู้เหตุผล
ทางแยก2ทาง ทางแยกที่ทำให้ขบวนเดินทางนี้หยุดลงด้วยฝีมือผู้นำขบวน เนื่องด้วยเธอกำลังเรียกความทรงจำเกี่ยวกับการเดินทางของเธอขึ้นมา \'มันทางไหนวะ ถึงจะเร็วกว่ากัน ตอนนั้นพ่อพามาจากไหนนะ ถึงตอนนี้จะโล่งใจไปได้เปราะนึงแล้วว่าไม่หลงแน่นอนแล้วก็เถอะ แต่มันทางไหนกันแน่วะ\'
เฟรินยังคงนิ่ง คิ้วขมวดลง ทำเสียงจึกจักในลำคอ พร้อมกับเดินกลับไปกลับมา ภาพที่ทำให้ใครบางคนถึงกลับเป็นกังวลแทน
\"เฟริน พักซะหน่อยมั้ย เดี๋ยวไว้ค่อยคิดก็ได้ ยังมีเวลา นายขับเกวียนมาทั้งวันแล้ว\" คาโลเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
\"อืม มันก็ควรอยู่ แต่เวลามันอาจจะไม่พอ ถ้าเดินทางต่อจากที่นี่ อาจโชคดีถึงเมืองได้ในดึกวันนี้\" เธอกล่าว พร้อมให้เหตุผล
\"แล้วนายจะคิดมากทำไมเฟริน เลือกๆไปซักทาง นายรีบอยู่ไม่ใช่รึไง\" โรบอก พร้อมรอยยิ้มประจำตัว
\"ชิ เอาก็เอาวะ\" เฟรินเอ่ยอย่างตัดใจ \"เอ้า ขึ้นเกวียน เราจะออกเดินทางกันต่อ\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตะวันลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ขบวนป้อมอัศวินที่เดินทางมาเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะพักเพราะเจ้าตัวยุ่งผู้นำขบวนยืนยันว่า ถ้ายังไม่ถึงเมือง จะไม่พักเด็ดขาด \'เฮ้อ ไม่รู้มันจะรีบไปทำไม\' คาโลถอนใจ แล้วมองไปยังผู้ที่นั่งคุมบังเหียนอยู่ข้างนอก กับ เพื่อนนักฆ่าผู้รักสนุก ที่กำลังมองทางอย่างไม่มีเบื่อ
แล้วในที่สุด ขบวนเดินทาง ก็มองเห็นเมืองจนได้ \"เอาเว้ย เห็นเมืองแล้ว\" ครี้ดที่มองจากนอกหน้าต่าง ร้องขึ้นมาอย่างดีใจ
เฟรินมองประตูเมือง ที่บัดนี้มืดจนแทบมองไม่รู้เรื่อง แล้วทำหน้าแหยงๆ ก่อนขับเกวียนเข้าไป
---------------------------------------------------------------------
เอามาลงให้แล้วนะฮะ สำหรับทุกคนที่มาทวง
บทนี้ ภาษาอาจดูประหลาดนิดหน่อยนะฮะ
แต่เพราะมือมันพาไป ก็เลยเป็นอย่างนี้
แล้วยังไงก็ ท่าชอบไม่ชอบ ก็อย่าลืม เม้นนะฮะ
ขอบคุณทุกความเห็นและทุกคะแนนฮะ
\"เฟริน!!!! ตื่นดิ ตื่นสิโว้ย นี่มันเช้าแล้วนะ\" เสียงลั่นที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้เกือบทุกคนต้องหันมามองอย่างระอา \"เฟริน แกจะตื่นได้รึยังเนี่ย\"
\"คิล คาโล ถามจริง เฟรินมันเป็นอย่างงี้เรื่อยเลยเหรอ\" เสียงถามจากมาทิลด้าที่ดูท่าจะเซงเต็มทนกับวิธีปลุก เมื่อเห็นคนพูดน้อยพยักหน้าก็ต้องถอนใจแล้วหวังให้การปลุกเฟรินสำเร็จโดยเร็ว
\"เฟริน ถ้าแก...\" คิลยังไม่ทันพูดจบประโยค โรก็เดินเข้ามา พร้อมขยับรอยยิ้มแล้วพูดว่า \"เดี๋ยวชั้นลองเอง\"
\"เฟริน เฟรินตื่นเถอะ\" โรปลุกเจ้าตัวดีเสียงนุ่ม
\"โร พอเหอะ การปลุกดีๆแบบนั้นน่ะ มันไม่ได้ผลหรอก มันต้อง...\" แองจี้ที่กำลังจะเดินเข้ามาปลุกเฟรินด้วยคทาคู่ใจก็ต้องชะงัก เมื่อโรยกมือขึ้นห้าม แล้วลองปลุกเฟรินด้วยวิธีต่อไป
\"ถ้านายยังไม่ตื่น บางที ชั้นอาจจะเรียกคาโลมาปลุกนายเองนะ เฟริน\" ไร้ผลตอบรับจากบุคคลตรงหน้าที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
โรส่ายหัวยิ้มๆแล้วยอมถอยฉากให้คาโลเข้ามาปลุก แต่ก่อนที่เขาจะถอยฉากออกมา ก็ได้เอ่ยประโยคลอยๆขึ้นมาประโยคนึง
\"ถ้านายไปถึง หรือกลับมาไม่ทัน มันเป็นความผิดของนายเองนะ เฟริน\"
เท่านั้นแหละ เฟรินลุกขึ้นมาแทบจะในทันที แล้วเอ่ยประโยคที่ทำให้คนส่วนใหญ่อยากจะกระโดดเตะมันเหลือเกิน ถ้าไม่ติดที่ว่ามันเป็นผู้หญิงแล้วมีเจ้าชายน้ำแข็งเป็นแฟน
\"เตรียมตัวออกเดินทาง\"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขบวนเดินทางยังคงเดินทางมุ่งหน้าผ่านป่าต่อไป โดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะพ้นเขตป่าซะที แน่ล่ะ สำหรับป้อมอัศวินผู้รักสนุกก็คงจะไม่มีใครบ่นอะไรเท่าไหร่ เพราะยังไง ป่า ก็คงจะมีอะไรแปลกๆให้ดูกันบ้าง และถึงจะไม่มีอะไรให้ดู มันก็ยังมีเรื่องให้เฮฮากันได้อยู่ดี ส่วนเจ้าตัวดีที่ทำให้การเดินทางล่าช้าลงไปนั้น ตอนนี้กำลังนั่งบังคับบังเหียนผิวปากอย่างอารมณ์ดี และโร ผู้ที่สามารถปลุกเจ้าตัวดีให้ตื่นขึ้นได้โดยไม่ต้องพึ่งเจ้าชายน้ำแข็ง ตอนนี้กำลังถูกบางคนเรียกมาสอบสวนถึงเรื่องที่พูดขึ้นมาเมื่อเช้า แล้วก็คงไม่ต้องบอกว่า มันก็ยังคงไม่พูดอะไร ยิ้มอย่างอมภูมิ แล้วเอ่ยประโยคติดปากมัน \"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ\" เรียกอารมณ์ขุ่นๆจากใครบางคนได้เป็นอย่างดี
ตะวันเริ่มคล้อย จากแสงอาทิตย์ที่เคยอ่อน ตอนนี้ก็เริ่มแรงขึ้น ทำให้อากาศที่เคยอุ่น ก็เริ่มร้อนขึ้น แต่ก็ยังมีลมเย็นๆพัดโชยมาบ้าง ให้สมก็เป็นช่วงเริ่มเข้าสู่หน้าหนาว แดดที่แรงขึ้นเป็นสัญญาณที่บอกถึงเวลาใกล้เที่ยงได้เป็นอย่างดี
\"นี่ ใครก็ได้ ช่วยเอาแอปเปิ้ลมาให้ที ชั้นเริ่มหิวแล้วล่ะ\" เสียงร้องขออาหารจากเจ้าตัวดี ทันทีที่เสียงร้องอาหารขาดลง ก็มีแอปเปิ้ลลูกนึงถูกโยนออกมาจากข้างใน
\"ขอบใจ\" เฟรินกล่าวกับคนที่ออกมานั่งด้วย แล้วกัดกร้วมลงไปที่แอปเปิ้ลลูกนั้น ผู้ที่ออกมานั่งด้วยนั่งมองอย่างเนือยๆ แล้วเอ่ยคำถาม
\"ที่ไอ้โรพูดเมื่อเช้า หมายความว่าอะไรฮึ เฟริน\" ไร้คำตอบจากเฟริน ซึ่งเป็นไปได้ยาก คนถามยังคงไม่ยอมยอมแพ้ เอ่ยคำถามที่เข้าประเด็น
\"นายจะไปไหนอีกรึไง\"
คนถูกถามยังเงียบ แล้วจัดการเขวี้ยงแกนแอปเปิ้ลทิ้งลงข้างทาง
\"เฟริน ชั้นถามนายอยู่นะ ตอบหน่อยได้มั้ย\" คนถามเริ่มขึ้นเสียงอย่างหมดความอดทน
\"แล้วนายจะรู้ไปทำไม คิล\" เฟรินเอ่ยถามกลับเรียบๆ
\"เพื่อนกัน มีอะไรก็ต้องบอกกันบ้างดิโว้ย หรือแกมีอะไรที่ไม่อยากบอกชั้น เฟริน\" คิลแจงเหตุผลของเขา แล้วเอ่ยคำถามอีกครั้ง \"ว่าไง แกมีอะไรปิดบังพวกชั้นอยู่รึปล่าว\"
เฟรินถอนใจอย่างยอมแพ้ แล้วเอ่ยคำตอบที่คนถามอยากได้รับ \"ชั้นจะไปชายแดนหน่อย\"
ผู้ถามเมุ่นคิ้วลงนิดหน่อย \"นายจะไปชายแดนทำไม\"
\"จะไปหาท่านพ่อ\"
\"แล้วจะไปหาทำไม\"
เฟรินตวัดหน้ากลับมามองคิลทันที \"นายจะถามทำไมนักหนานะ ชั้นจะไปหาท่านพ่อหน่อยไม่ได้รึไง แล้วไม่ต้องห่วงน่า ชั้นจะพยายามกลับมาเอดินเบิร์กให้ทันวันพิธีเปิด\" เธอว่าอย่างรำคาญก่อนรีบเสริมเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน
คิลถอนใจ \'เอาน่ะ ถามไป มันก็คงจะไม่บอกง่ายๆ\' แล้วเริ่มเปลี่ยนเรื่องสนทนา จากการสนทนาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นการหัวเราะ
แล้วขบวนเดินทางก็หยุดลง เหตุเพราะในที่สุด ก็ออกมาพ้นเขตป่าแล้ว แต่ว่า....
\"เฮ้ย เฟริน แกหยุดเกวียนทำไมฟะ\" ครี้ด ธันเดอร์ ตะโกนถามขณะกำลังลงจากเกวียนเพื่อมาดูต้นสายปลายเหตุเหมือนกับคนอื่นๆ
เฟรินไม่ตอบ ยืนเงียบเหมือนกำลังใช้ความคิด ปล่อยให้คนถามและคนอื่นๆออกมาดูเอง แล้วสิ่งที่เห็น ก็ทำให้รู้เหตุผล
ทางแยก2ทาง ทางแยกที่ทำให้ขบวนเดินทางนี้หยุดลงด้วยฝีมือผู้นำขบวน เนื่องด้วยเธอกำลังเรียกความทรงจำเกี่ยวกับการเดินทางของเธอขึ้นมา \'มันทางไหนวะ ถึงจะเร็วกว่ากัน ตอนนั้นพ่อพามาจากไหนนะ ถึงตอนนี้จะโล่งใจไปได้เปราะนึงแล้วว่าไม่หลงแน่นอนแล้วก็เถอะ แต่มันทางไหนกันแน่วะ\'
เฟรินยังคงนิ่ง คิ้วขมวดลง ทำเสียงจึกจักในลำคอ พร้อมกับเดินกลับไปกลับมา ภาพที่ทำให้ใครบางคนถึงกลับเป็นกังวลแทน
\"เฟริน พักซะหน่อยมั้ย เดี๋ยวไว้ค่อยคิดก็ได้ ยังมีเวลา นายขับเกวียนมาทั้งวันแล้ว\" คาโลเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
\"อืม มันก็ควรอยู่ แต่เวลามันอาจจะไม่พอ ถ้าเดินทางต่อจากที่นี่ อาจโชคดีถึงเมืองได้ในดึกวันนี้\" เธอกล่าว พร้อมให้เหตุผล
\"แล้วนายจะคิดมากทำไมเฟริน เลือกๆไปซักทาง นายรีบอยู่ไม่ใช่รึไง\" โรบอก พร้อมรอยยิ้มประจำตัว
\"ชิ เอาก็เอาวะ\" เฟรินเอ่ยอย่างตัดใจ \"เอ้า ขึ้นเกวียน เราจะออกเดินทางกันต่อ\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตะวันลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ขบวนป้อมอัศวินที่เดินทางมาเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะพักเพราะเจ้าตัวยุ่งผู้นำขบวนยืนยันว่า ถ้ายังไม่ถึงเมือง จะไม่พักเด็ดขาด \'เฮ้อ ไม่รู้มันจะรีบไปทำไม\' คาโลถอนใจ แล้วมองไปยังผู้ที่นั่งคุมบังเหียนอยู่ข้างนอก กับ เพื่อนนักฆ่าผู้รักสนุก ที่กำลังมองทางอย่างไม่มีเบื่อ
แล้วในที่สุด ขบวนเดินทาง ก็มองเห็นเมืองจนได้ \"เอาเว้ย เห็นเมืองแล้ว\" ครี้ดที่มองจากนอกหน้าต่าง ร้องขึ้นมาอย่างดีใจ
เฟรินมองประตูเมือง ที่บัดนี้มืดจนแทบมองไม่รู้เรื่อง แล้วทำหน้าแหยงๆ ก่อนขับเกวียนเข้าไป
---------------------------------------------------------------------
เอามาลงให้แล้วนะฮะ สำหรับทุกคนที่มาทวง
บทนี้ ภาษาอาจดูประหลาดนิดหน่อยนะฮะ
แต่เพราะมือมันพาไป ก็เลยเป็นอย่างนี้
แล้วยังไงก็ ท่าชอบไม่ชอบ ก็อย่าลืม เม้นนะฮะ
ขอบคุณทุกความเห็นและทุกคะแนนฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น