จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #5 : ประกายแห่งความหวัง

ค่ำคืนอันเงียบสงบ ดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้า ราวกับจะปลอบโยนหัวใจอันสับสนของหลินเฟย

หลังจากถูกหลินหย่งตำหนิอย่างรุนแรง หลินเฟยก็เก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง ไม่อยากพบเจอหน้าใคร

“ทำไม... ทำไมข้าถึงอ่อนแอแบบนี้” หลินเฟยพึมพำกับตัวเอง ความรู้สึกท้อแท้ สิ้นหวัง เกาะกุมหัวใจ

เขาหยิบตำรา “เคล็ดวิชาเสริมรากฐานกายา” ขึ้นมาเปิดอ่านอีกครั้ง แต่ตัวอักษรกลับพร่ามัว ราวกับจะเยาะเย้ยความอ่อนแอของเขา

ผัวะ!

หลินเฟยปัดตำราเล่มนั้นกระเด็นไปด้วยความโมโห มันไม่มีประโยชน์ ต่อให้ฝึกฝนหนักแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางแข็งแกร่งขึ้นมาได้

สายตาของเด็กหนุ่มพลันเหลือบไปเห็นหีบไม้เก่าๆ ใบหนึ่ง วางอยู่ใต้เตียง “นั่นมัน…”

เขาจำได้ว่า หีบใบนี้เป็นของพ่อที่ทิ้งไว้ให้ก่อนตาย ภายในบรรจุเพียงเสื้อผ้าเก่าๆ และของใช้เล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่มีค่าอะไร

หลินเฟยค่อยๆ เปิดหีบใบนั้นออก กลิ่นอายเก่าๆ ของอดีต โชยออกมา ปลุกความทรงจำอันเลือนราง

เขาหยิบเสื้อคลุมสีเขียวเข้มตัวหนึ่งขึ้นมา บนปกเสื้อปักลายกระบี่ไขว้ ดูเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยพลังลึกลับ

“เสื้อตัวนี้…” หลินเฟยพึมพำ เขาจำได้ว่า พ่อมักจะสวมเสื้อตัวนี้เสมอ ยามที่ทำงานหลอมอาวุธ

มือบางล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ และพบกับสมุดเล่มเล็กๆ เล่มหนึ่ง ปกสมุดทำจากหนัง ดูเก่าคร่ำครึ

“นี่มัน…”

หลินเฟยเปิดสมุดเล่มนั้นออก พบว่าภายในบันทึกเป็นตัวอักษร พร้อมภาพประกอบ อย่างละเอียด

“เคล็ดวิชาหลอมสวรรค์!”

ดวงตาของหลินเฟยเบิกกว้าง ด้วยความตกตะลึง วิชาหลอมสวรรค์เป็นเคล็ดวิชาหลอมสร้างอาวุธชั้นสูง ที่ตกทอดมาในตระกูลหลิน แต่กลับไม่มีบันทึกไว้ในห้องสมุด

ทำไมพ่อถึงมีวิชานี้?

หลินเฟยพยายามรวบรวมสติ แล้วตั้งใจศึกษาเคล็ดวิชาในสมุดอย่างละเอียด

วิชาหลอมสวรรค์ ไม่เพียงแต่สอนวิธีการหลอมสร้างอาวุธเท่านั้น แต่ยังสอนวิธีควบคุมพลังปราณ และหลอมรวมเข้ากับวัตถุ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ

แม้จะเป็นวิชาพื้นฐาน ที่ทุกคนในตระกูลหลิน สามารถฝึกฝนได้ แต่กลับเปิดโลกทัศน์ใหม่ให้กับหลินเฟย

เขาไม่จำเป็นต้องมีพลังปราณมากมาย เหมือนคนอื่นๆ ขอเพียงแค่ควบคุมพลังปราณที่มีอยู่ ให้เชี่ยวชาญก็เพียงพอ

ประกายแห่งความหวัง เริ่มส่องสว่าง ในหัวใจที่มืดมนอีกครั้ง
 

สงสัยพ่อยืมอ่านแล้วไม่คืนแน่เลย!