รักไม่อาจห้ามใจ (e-book มาแล้วนะจ๊ะ)

ลำดับตอนที่ #5 : รักไม่อาจห้ามใจ 1.3

และถึงเขาจะยังไม่ได้แต่งงานแต่มีใครไม่รู้บ้าง ว่ามีผู้หญิงมากมายตั้งเท่าไหร่ที่หมายปองเขา ซึ่งหนึ่งในนั้นก็รวมเธออยู่ด้วย ที่สำคัญเท่าที่เธอรู้คือผู้หญิงของเขาไม่เคยขาดสต๊อก

แต่ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าคือ หลังจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป ที่สำคัญคือเธอจะสู้หน้านภิสาได้อย่างไรที่ไปนอนกับคุณอาหนุ่มสุดหล่อของเจ้าหล่อนเข้านี่สิ

“อาเจตน์คะ คือว่าเรื่องเมื่อคืนอาเจตน์ช่วยลืมๆ มันไปได้ไหมคะ” แสนรักสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเรียกความกล้าให้ตัวเองแล้วพูดออกไปรวดเดียว ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมากลับเป็นสายตาคมดุของอีกฝ่าย  

“หมายความว่าแสนจะไม่เรียกร้องให้อารับผิดชอบ?”

“ไม่ค่ะ อาเจตน์ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เพราะมันเป็นคราวซวยของแสนเอง”

“อ้อ” ใบหน้าเรียบเฉยเย็นชาของเจตน์พยักขึ้นลงช้าๆ “การที่เรานอนกับอามันเป็นคราวซวยอย่างนั้นเรอะ”

“ไม่ใช่นะคะ! แสนไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย”

“ก็เราเพิ่งพูดว่าเป็นคราวซวย”

“แสนหมายถึงเรื่องที่ถูกวางยาต่างหากล่ะคะ” เธอรีบบอกเขา “แต่เรื่องนั้นมันเป็นเหตุสุดวิสัย แล้วแสนก็พลาดเอง ดังนั้นอาเจตน์ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น”

“แต่เมื่อคืนอาไม่ได้ป้องกัน”

“เรื่องนั้น...” แสนรักหน้าแดงก่ำ ก่อนจะก้มลงเอาช้อนเขี่ยจานเปล่าเล่น เพราะสปาเก็ตตีน่ะหมดไปนานแล้ว “ถ้าอาเจตน์ไม่ได้เป็นโรคติดต่อร้ายแรง...”

“อาไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงอะไร แล้วเอาไว้จะเอาผลเลือดมาให้ดู” เขาบอกเสียงเข้ม “แต่อาหมายถึงเรื่องที่เราอาจจะท้อง”

พอได้ยินเขาพูดเรื่องท้อง แสนรักก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตา เธอเคยได้ยินนภิสาเล่าให้ฟังว่า ที่คุณอาหนุ่มของเจ้าหล่อนยังครองตัวเป็นโสดทั้งที่มีพร้อมทุกอย่าง และอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว เป็นเพราะหลังจากเลิกรากับ ‘แฟนสาว’ ที่คบกันตอนสมัยอยู่เมืองนอก ก็ไม่เคยคบหาใครจริงจังอีก ซ้ำยังไม่คิดที่จะแต่งงานสร้างครอบครัว ที่สำคัญยัยเนยยังบอกด้วยว่าเขา ‘ไม่ชอบเด็ก’ และไม่คิดจะมีลูก 

“ไม่ท้องหรอกค่ะ เดี๋ยวแสนกลับไปจะรีบซื้อยากิน”

“เรากำลังทำให้อารู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบ”

แสนรักเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยอาการที่คาดไม่ถึง ว่าจะได้ยินเขาพูดแบบนั้น

“อาเจตน์พูดเหมือนต้องรับผิดชอบผู้หญิงทุกคนที่นอนด้วยอย่างนั้นแหละ”

“ผู้ชายมีวิธีรับผิดชอบผู้หญิงที่เต็มใจนอนด้วยกันโดยไม่มีการผูกมัด”

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าวิธีที่เขาใช้คือวิธีไหน เพราะใครๆ เขาก็ใช้วิธีนี้กันทั้งนั้น

“ถ้าอาเจตน์หมายถึงรับผิดชอบด้วยเงิน ก็ไม่ต้องหรอกค่ะ บอกแล้วไงคะ ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นความผิดพลาด หรือไม่ก็คิดเสียว่ามันเป็นแค่วันไนต์สแตนด์ก็ได้ แล้วเรื่องนี้ก็จะมีแค่แสนกับอาเจตน์เท่านั้นที่รู้ แสนจะไม่พูดเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น แม้แต่ยัยเนย”

“อ้อ เพิ่งรู้ว่าเรามีความคิดง่ายๆ แบบนี้”

แสนรักนึกอยากจะเถียง ว่าเธอไม่ได้คิดอะไรง่ายๆ แต่ในเมื่อมันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว และเธอก็ไม่คิดว่าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่างอย่างเขาจะมารับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนด้วยการแต่งงานกับผู้หญิงธรรมดาๆ อย่างเธอหรอก เพราะไม่ว่าจะมองจากมุมไหนเธอก็ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาได้เลย

ทว่าฟังจากน้ำเสียงและการประชดเล็กๆ ในคำพูดของเขา ทั้งสายตาคมดุคู่นั้นที่จ้องมองมา เธอก็รับรู้ได้ถึงอารมณ์อันไม่พึงประสงค์ของอีกฝ่าย ทำให้คิดว่าน่าจะสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อนดีกว่า

แล้วก็พอดีกับที่โทรศัพท์ของเจตน์มีสายเรียกเข้าดังขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน ครั้นพอเขาหยิบมันขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นสายสำคัญที่ต้องรับ ดังนั้นเขาจึงบอกให้แสนรักรอก่อน จากนั้นก็เดินเข้าไปคุยโทรศัพท์ในห้องทำงาน

พอเจตน์ลุกไปแล้ว อยู่ทางนี้แสนรักก็เก็บจานเปล่าที่กินหมดแล้วทั้งของเขาและของตัวเองไปล้างเก็บ แล้วออกจากห้องครัวมาหากระเป๋าของตัวเองเพื่อจะเอาโทรศัพท์กับกล้องขนาดจิ๋วที่สามารถบันทึกได้ทั้งภาพและเสียงซึ่งเธอแอบพกไว้ ทว่าเธอกลับเจอแค่โทรศัพท์ แต่กล้องกลับหายไป

แสนรักพยายามคิด ว่าเธอทำมันหายไปตอนไหน ก่อนจะนึกออกว่าตอนที่เธอเริ่มรู้สึกว่าร่างกายผิดปกติ เธอรีบคว้ากระเป๋าแล้วบอกว่าจะขอไปเข้าห้องน้ำ แต่ที่จริงเธอต้องการออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุด แล้วก็คงเป็นตอนที่กระเป๋าไปเกี่ยวกับประตูเลยทำให้กล้องหลุดออกไป

แล้วตอนที่เธอรีบร้อนออกมานั่นเองก็เจอกับเจตน์เข้าพอดี ก่อนที่เธอจะขอให้เขาพาออกมา แต่ต่อจากนั้นเธอก็เหมือนจะจำรายละเอียดปลีกย่อยไม่ค่อยได้ นอกเสียจากบทรักเร่าร้อนระหว่างตัวเองกับคุณอาสุดหล่อของเพื่อนรัก

เดิมทีแสนรักคิดว่ากระเป๋าของเธออาจจะตกอยู่ในรถของเจตน์ แต่พอลองหาดูอีกทีก็พบว่ามันตกอยู่ในห้องนั่งเล่นนั่นเอง ทว่าพอเธอเอาโทรศัพท์ออกมาดูก็พบว่าหน้าจอดับสนิทไปแล้วเพราะแบตฯ หมด 

แสนรักถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ตอนนี้พอมานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น จะบอกว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงโกหก เพราะถึงอย่างไรนี่ก็เป็นการเสียตัวครั้งแรกของเธอ ถึงแม้ว่าสิ่งที่เสียไปจะเสียให้กับผู้ชายที่เธอแอบรักก็ตาม แต่ถ้าคิดในแง่ดี อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้พลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายเลวๆ ที่ไหนก็ไม่รู้

แสนรักนั่งรอเจตน์อยู่ในห้องนั่งเล่นนานเกือบครึ่งชั่วโมง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะออกมาเสียที แล้วเธอก็คิดว่าสิ่งสำคัญที่ต้องทำอย่างเร่งด่วนในตอนนี้ก็คือการกลับบ้านและแวะร้านขายยาเพื่อซื้อยาคุมฉุกเฉิน เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอเลยตัดสินใจกลับไปโดยไม่รอเขา

@@@@@@@@@@@@@

พาคูมอามาส่งแล้วค่าาาาาาาาา 

ชอบไม่ชอบกระซิบบอกกันบ้างน้าาาาาาา