คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ใบสมัครตัวละครเรื่อง Royale High
Application
"เชคเมท"(พูดเวลาที่เจ้าตัวมั่นใจว่าชนะ)
“เกะกะ”
“เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์จริงๆ”
ชื่อ: อคาเซีย เอส ไลบรา (Acacia S. Libra )
ชื่อเล่น: ท่านไลบรา
บท: นักเรียนคนอื่นๆ
ฉายา: เจ้าชายหมาบ้า
อายุ: 15 ปี
เผ่า: ครึ่งมนุษย์ครึ่งเทพ (มีสายเลือดของมารเอ็กซุมมุนแฝงอยู่ในร่างเนื่องจากแม่ที่เป็นเผ่าเทพถูกสิงขณะตั้งครรภ์)
ธาตุ: แสง,ลม,มืด
นิสัย : อยู่เงียบๆไม่สุงสิงกับใคร ชอบแพร่รังศีที่ชวนให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ พวกคลั่งไคล้ความแข็งแกร่ง ทำทุกอย่างที่จะทำให้ตนพัฒนาได้ไม่ว่าจะด้านร่างกายหรือปัญญา แสวงหามาซี่งความรู้และอำนาจ ไม่มีความเชื่อใจใครๆก็ตาม ระวังตัวแจ พร้อมหักหลังทุกเมื่อหากจำเป็น ประโยชน์ส่วนตนมาก่อนประโยชน์ส่วนรวม เวลาจะทำอะไรมักมีแผนมากกว่า4แผน มีความภาคภูมิใจในสายเลือดสูงจึงทำให้มีบุคลิกที่เย่อหยิ่งและอวดดี เป็นคนเก็บกด เวลามีอะไรไม่ถูกใจหรือรู้สึกพ่ายแพ้จะเก็บความรู้สึกไว้และไประบายในการฝึก จิตใจค่อนข้างเปาะบางหากจี้ถูกจุดอาจทำให้สติหลุดจนคลั่งได้(ซึ่งเป็นที่มาของฉายาเจ้าชายหมาบ้า)
ลักษณะการพูด: แทนตัวเองว่า “เรา” โดยปกติจะพูดแบบขวานผ่าซาก ในน้ำเสียงจะมีความหยิ่งผยองอยู่เต็มเปี่ยม แต่ถ้าเป็นเรื่องการเจรจาต่อรองต่างๆ จะเปลี่ยนวิธีการพูดเป็นอีกแบบ ที่อาจทำให้คู่สนทนาสิ้นเนื้อประดาตัวได้หากไม่ระวัง ด้วยการพูดอย่างมีศิลปและชั้นเชิงบวกกับน้ำเสียงที่ชวนเคลิ้ม ที่แฝงมากับความเย่อหยิ่งและความปิติแห่งชัยชนะ
ลักษณะทางกายภาพ : มีผมและตาสีทอง จะว่าสวยก็สวยจะว่าหล่อก็หล่อ สูง177cm. หนัก72kg. มีกล้ามเนื้อเล็กน้อยผิวขาวปนแทนเล็กน้อยเนื่องจากฝึกกลางแจ้ง มีรอยแผลใต้ตาซ้ายลากยาวจนเกือบถึงใบหูและบาดแผลตามตัวมากมายจากการฝึก ดวงตาจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวหากอยู่ในร่างมาร
ประวัติ : อคาเซียเกิดในตระกูลดยุกในอณาจักรแห่งหนึ่ง โดยเป็นลูกคนที่สองของบ้าน จึงไม่ได้รับการเลี้ยงดูและเอาใจใส่เท่าลูกคนแรก ถึงกระนั้นชีวิตของอคาเซียก็ไม่ได้แย่ ด้วยที่เป็นถึงลูกของดยุก ชีวิตจึงถือได้ว่าสุขสบาย เพียงแต่บางครั้งก็โหยหาความรักจากบิดาที่ไม่เคยเหลียวแล มารดาที่ตายจากทิ้งให้ตนอยู่เพียงลำพัง หรือแม้แต่พี่ชายต่างแม่ที่เห็นตนเป็นเพียงตัวเกะกะ กระทั้งคนใช้ที่มองตนในฐานะ ‘ขยะที่ไร้พรสวรรค์’ จนกระทั้งวันนั้นมาถึงวันที่อคาเซียอายุได้สี่ขวบ พี่ชายที่กำลังออกเดินทางได้ถูกกลุ่มโจรสังหาร ตระกูลดยุกที่ขาดผู้สืบทอดต่างระส่ำระส่าย ก่อนจะนึกถึงผู้สืบทอดอีกคนของผู้นำตระกูล อคาเซียขยะที่ไร้พรสวรรค์ ผู้อาวุโสต่างไม่เห็นด้วยที่จะให้อคาเซียเป็นผู้สืบทอด แต่ในท้ายที่สุดคำพูดของผู้นำตระกูลยอมเป็นสิ่งที่เด็ดขาด ชีวิตของอคาเซียเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากเด็กที่ไม่ได้รับความรัก กับกลายเป็นคนสำคัญที่คนทั้งตระกูลต่างเข้าหาและทำดีด้วย เด็กน้อยที่โดดเดี่ยวได้หลงมัวเมาไปกับภาพมายาเหล่านั้น อคาเซียต้องการตอบรับความหวังของคนในตระกูล จึงพยายามและพยายามมากขึ้นไปอีก ด้วยความที่ว่ายังสลัดคำที่ว่าตนเป็นขยะที่ไร้พรสววค์ออกจากหัวไม่ได้ “ไม่! ยังไม่พอ! แค่พยายามมากกว่าปกติสามเท่ามันจะช่วยอะไร? ข้าต้องพยามยามมากกว่านี้เพื่อทุกคนในตระกูล” นั่นคือสิ่งที่อคาเซียคิดกับตนเอง รู้ตัวอีกที่อคาเซียก็สามารถอดนอนเป็นเวลาสี่วันเพื่อฝึกร่างกายและใช้หาความรู้ได้ซะแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง ในวัยสิบสองปีของอคาเซีย ลูกชายคนที่สองของหัวหน้าตระกูลก็ได้ลืมตาดูโลกเด็กคนนั้นถูกประเมินว่าเป็นเด็กอัจฉริยะที่มากไปด้วยพรสวรรค์ และตามกฏของอณาจักรที่บุตรชายมีสิทธิ์สืบทอดตระกูลก่อนบุตรีแม้จะอายุน้อยกว่าก็ตาม ทำให้ตำแหน่งผู้สืบทอดของอคาเซียตกไปอยู่ที่ลูกคนที่สามของบ้าน ชีวิตในวันวานย้อนคืนมาอีกครั้ง ชีวิตในฐานะขยะที่ไร้พรสวรรค์ “อาาา เด็กน้อยที่น่าสงสาร ความพยายามแปดปีของเจ้ามันชั่งสูญเปล่า” เสียงปริศนาดังขึ้นภายในหัวของอคาเซีย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อคาเซียได้ยินเสียงนี้ เด็กน้อยได้ยินมันตั้งแต่วันนั้น วันที่ลูกคนที่สามของตระกูลดยุกลืมตาดูโลก “ทำไมเราไม่มาทำให้ทุกอย่างมันถูกต้องกันล่ะ? ทุกอย่างที่มันควรเป็นของเรา” เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้ง และดูเหมือนครั้งนี้มันจะล่อลวงเด็กน้อยได้สำเร็จ “อืม นั้นสินะ… ต้องทำให้มันถูกต้อง” อคาเซียหยิบมีดประจำตัวและเดินออกจากห้อง มุ่งหน้าไปสู่ห้องของน้องชายท่ามกลางความมืดมิด ที่มีเพียงแสงจากดวงจันทร์ส่องผ่านให้พอเห็นทาง อคาเซียหยุดยืนอยู่หน้าห้องน้องชายสักพักก่อนจะค่อยๆเปิดมันอย่างเบามือ เท้าของเด็กน้อยเดินอย่างเชื่องช้าจนไปหยุดอยู่ข้างเตียงเลี้ยงเด็กซึ่งมีน้องชายของตนนอนหลับอยู่ “เอาเลย เป้าหมายของเจ้าอยู่ข้างหน้าแล้วหนิ แค่ลงมือเราก็จะได้ทุกอย่างคืนมา” เสียงปริศนายังคงคอยกระซิบอยู่ข้างหูของอคาเซียอยู่ตลอดเวลา ในเวลาต่อมาเด็กน้อยได้ง้างมีดในมือขึ้น มองใบหน้าของเด็กอีกคนที่อายุน้อยกว่าอย่างเชยชาก่อนจะทำการแทงลงมาอย่างสุดแรง ฉึก! “ท ทำไม?" เสียงปริศนาเอ๋ยขึ้นอย่างสงสัยในการกระทำของเด็กตรงหน้า ทำไมเด็กนั่นถึงแทงไปที่หมอนแทนที่จะเป็นตัวเด็ก “หึหึหึ… ทำไมงั้นเหรอ? ฆ่าเจ้าสิ่งมีชีวิตอ่อนแอนี่ไปแล้วจะได้อะไร? เราจะแย้งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลจากมัน และตอกหน้าเจ้าพวกสวะพวกนั้นทุกคน! แค่ความตายของมันไม่ทำให้เราพอใจได้หรอก!” “เกิดอะไรขึ้น” เสียงของผู้นำตระกูลคนปัจจุบันหรือพ่อของอคาเซียดังขึ้นก่อนจะโผล่เข้ามาในห้องพร้อมผู้ติดตามอีกหลายคน ภาพที่ทุกคนเห็นคือภาพของอคาเซียที่กำลังที่มืดยืนอย่าข้างเตียงของว่าที่ผู้นำตระกูลคนต่อไป “เจ้าขยะคิดว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่!” เสียงของหนึ่งในผู้ติดตามสบถออกมาทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะต้องรีบหุบปากของตนเนื่องจากผู้เป็นพ่อของคนที่เขาพึ่งจะด่าไปส่งแรงกดดันมหาสารมาทางเขา ผู้ติดตามคนอื่นที่กำลังจะด่าทออคาเซียต่างพากันเงียบเสียงทันทีจากเหตุการณ์เมื่อครู่ “เจ้าคิดจะทำอะไรอคาเซีย” เสียงของอาร์คผู้เป็นบิดาได้เอ่ยถามลูกคนที่สองของตน อคาเซียที่ได้ยินคำถามก็เงียบไปสักพักก่อนจะกล่าวถามไปว่า “ท่านอยากได้บุตรชายสินะท่านพ่อ?” อาร์คที่ได้ยินคำถามก็เต็มไปด้วยความงุนงง อคาเซียที่เห็นผู้เป็นพ่อไร้วี่แววที่จะตอบคำถามของตนก็ได้พูดขึ้นอึกครั้งว่า “ถ้าเช่นนั้นเราจะเป็นบุตรชายให้ท่านเอง!” ไม่ว่าเปล่าอคาเซียใช้มีดสั้นในมือตัดผมที่ยาวถึงกลางหลังของตนทิ้งอย่างไม่ใยดี “เจ้าเสียสติไปแล้วเหรอ!”อาร์คที่เห็นการกระทำของอคาเซียก็ได้ตวาดออกมา ทางด้านเสียงปริศนาที่ค่อยเฝ้ามองเหตุการณ์ตรงหน้าก็ได้ยิ้มแล้วหัวเราะออกมาอย่างบ้าครั้ง “ฮาฮ่าฮ่า สุดยอด! ยอดเยี่ยมมากข้าไม่เคยเห็นความริษยาแบบนี้มาก่อน ช่างเป็นรสชาติที่แสนวิเศษ! แสดงให้ข้าดูหน่อยสิเด็กน้อย หนทางของเจ้านะแสดงให้ข้าเห็นที!” จากเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านมา1ปีแล้ว อคาเซียได้แอบทำโครงการณ์ลับที่จะทำให้ตนกลายเป็นบุรุษเพศ แต่ผลของมันกับไม่เป็นอย่างที่หวัง มันปรับโครงสร้างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ตามสรีระวิทยาแล้วอคาเซียก็ยังคงเป็นสตรีเพศเช่นเดิม เพียงแต่ร่างกายมีการผลิตฮอร์โมนเพศชายมากขึ้น ทำให้ไม่แสดงลักษณะของเพศหญิง กล่าวคือ อคาเซียจะไม่มีหน้าอก ไม่มีประจำเดือน และด้วยเหตุนี้ทำให้ไม่สามารถผลิตเซลล์สืบพันธ์ุหรือก็คือไม่สามารถมีทายาทได้ และผสานข้อดีอย่างความแข็งแรงของเพศชายและความยืดหยุ่นของเพศหญิงเป็นต้น แต่ว่าเมื่อข่าวของโครงการนี้รู้ไปถึงหูของท่านดยุก ก็มีการบุกเข้าจับกุมทันที เนื่องจากมีการทดลองกับมนุษย์ ทำให้อคาเซียถูกจำคุกหนึ่งเดือน ก่อนจะถูกปล่อยตัวออกมาด้วยอำนาจของทางตระกูลดยุก และถูกส่งมาเข้าเรียนที่ Royale High เมื่ออายุได้สิบห้าปี ในฐานะบุตรชายของตระกูลดยุก
ห้องนอนในหอพัก :
Apartment :
ความสามารถพิเศษ : สามารถอดนอนสี่วันติดได้ สามารถบอกนิสัยคร่าวๆได้จากกลิ่น
ความสามารถเฉพาะเผ่า : ศักยภาพทุกด้านสูงกว่าค่าเฉลี่ย(ความสามารถดังกล่าวแสดงแค่1ใน4เนื่องจากเป็นลูกครึ่งและมีเลือดมารข่มพลังเลือดเทพไว้)
ความฝันในอนาคต : ขึ้นเป็นผู้นำตระกูล
ชอบ : ตำแหน่งผู้นำตระกูล, พลังอำนาจ, ความรู้
ไม่ชอบ : การติดหนี้ใครก็ตาม, คำพูดที่ว่า “ท่านช่างมีพรสวรรค์”, การถูกปฏิบัติในฐานะผู้หญิง
เกลียด : พวกมีพรสวรรค์, คำพูดในเชิงที่บอกว่าเจ้าตัวไม่เหมาะสมกับตำแหน่งผู้นำตระกูลหรือมีคนที่เหมาะกว่า
กลัว : การพลาดตำแหน่งผู้นำตระกูล
สเปคคนที่ชอบ : ใครก็ตามที่ทำลายกำแพงในจิตใจที่เจ้าตัวสร้างขึ้นมาได้
ถนัดวิชา : พลังธาตุ เวทย์มนต์ ฝึกศิลปะการป้องกันตัว
ชุดเมื่องานเเสดง :
เครื่องดื่ม,อาหารที่ชอบ : นมอุ่นๆ, กะหล่ำปลีห่อ, สตูว์
ความซวยส่วนตัว : ชอบไปโผล่ในสถานการณ์น่ารำคาญ
เพิ่มเติม : เสียงปริศนาที่คุยกับอคาเซียตอนเด็กคือ ปีศาจแห่งความริษยา ลิเวียทาน ซึ่งเป็นคนละตัวกับที่สิงแม่อคาเซียตอนตั้งครรภ์
อคาเซียถนัดการใช้ดาบเคลย์มอร์
อคาเซียเป็นชื่อที่ฝ่ายแม่เป็นคนตั้งให้ เป็นการสื่อว่า ความรักของแม่ที่มีต่ออคาเซียเป็นความรักที่บริสุทธิ์แต่มันกลับต้องเป็นความลับตลอดไป ไม่อาจแสดงให้เห็นได้ เพราะเธอต้องจากโลกนี้ไปตั้งแต่วันที่อคาเซียเกิด ส่วนชื่อตระกูลไลบรา ผมตั้งขึ้นมาเพื่อประชดถึงความไม่เท่าเทียมทางเพศในอณาจักรของอคาเซีย ทั้งๆที่ชื่อตระกูลคือไลบรา ซึ่งควรเป็นตาชั่งที่เท่าเทียม และตัวS.ที่อยู่กลางชื่อ ก็ย่อมาจากSevenที่หมายถึงเจ็ด สอดค้องกับไลบราตรงที่เลขเจ็ดคือ ไลบราเป็นราศีลำดับที่เจ็ดตามตำราโหราศาสตร์ตะวันตก
อคาเซียไม่ได้อยู่กลุ่มคู่กัดพระเอกนะครับ เพราะนางมองทุกคนในโรงเรียนเป็นศัตรู อารมณ์แบบหมาป่าเดียวดาย
เผื่อยังไม่มั่นใจ อคาเซียเป็นผู้หญิง
ความคิดเห็น