ห้องพักของเหล่า Oc เพื่อคุณนักเขียน

ลำดับตอนที่ #5 : Oc : The Brave 13

Application form

"พระจันทร์ในคืนนี้ก็คงงดงามเหมือนอย่างเคยสินะครับ...น่าเสียดาย ที่ผมเห็นมันได้ไม่ชัดเท่าไหรนัก"

ชื่อ/นามสกุล/ชื่อเล่น: ลีโอนาโด แมทดิเออร์ (ลีโอ/เลโอ)

Leonardo Madrier (Leo)

เพศ : ชาย

รสนิยมทางเพศ : ชายก็ได้ หญิงก็ดี(แต่ถ้าเป็นไปได้ผู้ปกครองอยากได้ผู้ชายและให้เลโอเป็นรับค่ะ 'w'//ยิ้มกรุ่มกริ่ม)

เผ่าพันธ์ุ : All Seeing Eye หรือ เผ่าเนตรรู้แจ้ง(คำอธิบายอยู่ในเพิ่มเติม)

ส่วนสูง-นํ้าหนัก: 171 ซม. 58 กก.

ฐานะ : คนใช้แรงงาน/พ่อค้า+นักดนตรีเร่ร่อน

อายุ : 18 ปี

ลักษณะภายนอก : ผิวขาวซีดดุจหิมะแรกที่ล่วงโรยเมื่อเหมันต์ฤดูมาเยือน เส้นเกศาสีดำที่ยาวจรดสะโพกถูกถักและมัดรวบอย่างดี ริมฝีปากบางมักจะวาดรอยยิ้มหวานไว้เสมอ นัยตาข้างขวาสีฟ้าสว่างทอประกายอ่อนโยน นัยตาซ้ายที่ถูกซ่อนเร้นไว้ภายใต้ผ้าปิดตามีลักษณะเหมือนดั่งท้องฟ้ายามพรบค่ำแต่งแต้มด้วยลวดลายของหมู่ดาวราศี การแต่งกายของเขานั้นแสนเรียบง่าย เสื้อคอเต่าสีดำ กางเกงขายาวสีเดียวกัน เสื้อคลุมสีดำลายขาว สร้อยรูปไม้กางเขนและปิ่นปักผมขนนกสีฟ้า

พลัง : พลังจิต ใช้ในการควบคุมอาวุธของตนเองถ้าถูกรบกวนจะควบคุมได้ไม่ดีนัก

เนตรรู้แจ้ง ควบคุมการมองเห็นของผู้อื่นได้ด้วยการสบตา

พลังเวทย์ : 60/100 (สัมพันธ์กับข้อบน)

พละกำลัง/พลังกาย : 50/100

ความเร็ว : 80/100

ความคล่องตัว : 60/100

ความสามารถในการคิดวิเคราะห์ : 70/100

ความร่วมมือกันเป็นทีม : 90/100(ชอบทำงานร่วมกับคนอื่น)

ความสามารถพิเศษ : เพราะดวงตาของเขาไม่ค่อยดีความสามารถในการได้ยินของเขาจึงสูงมาก

เป็นคนที่เจรจาต่อรองเก่ง ทำอาหารและขนมได้ดีในระดับนึง แกะสลักและเย็บปักถักร้อยเป็น

เล่นดนตรีและร้องเพลงเก่ง สื่อสารกับสัตว์และภูติในธรรมชาติได้

อุปกรณ์/อาวุธ : โดยปกติแล้วเขาจจะใช้มีดสั่นในการต่อสู้หรือป้องกันตัวจนคนอื่นมักจะเข้าใจผิดว่านั้นคืออาวธที่เขาถนัด

แต่อาวุธที่เขาใช้จริงๆนั้นคือ'เส้นเอ็น'ที่เหนี่ยวอย่างมากต้องใช้แรงอย่างมหาสารและอาวุธที่คมกริบถึงจะตัดขาดได้(อาวุธเสริมเวทก็ตัดได้)

อุปนิสัย : มักจะยิ้มแย้มเสมอโดยรวมเขาค่อนข้างเป็นมิตรและเข้าสังคมได้ เป็นคนที่ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ส่วนตัว สิ่งเดียวที่เขาดูจะไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งด้วยคงมีเพียงตาซ้ายข้างนั้นกระมั้ง แม้ในเวลาปกติเขาจะดูใจดีและสุภาพขนาดไหนแต่ในเวลาโกรธนั้นราวกับเป็นคนละคนเลย ทั้งเลือดเย็นและไร้ปราณี คนที่ทำให้เขาเผยด้านนั้นออกมาได้ส่วนใหญ่ไม่พิการก็ไม่รอดสักราย

สิ่งที่ชอบ/สิ่งที่รัก : ดอกฟูจิ(Wisteria) ฮิกังบานะ(Red spider lily) ป่าและสัตว์ทุกชนิด ฤดูหนาว เสียงดนตรีและการร้องเพลง

สิ่งที่ไม่ชอบ/สิ่งที่เกลียด/กลัว : การถูกถามเกี่ยวกับตาซ้าย พื้นที่แออัดด้วยผู้คน(อยู่แล้วจะเป็นลม) คนที่ไม่ให้เกียรติผู้อื่นและชอบใช้กำลัง ไฟ

จุดอ่อน : การมองเห็นของเขาค่อนข้างแย่ ตาขวามองเห็นไม่ชัดและตาซ้ายไม่สามารถมองเห็นแบบปกติได้

ดังนั้นเขาจึงแพ้ทางศัตรูที่โจมตีระยะไกลหรืออาวุธประเภทหอกอย่างมาก

ประวัติ/เป้าหมาย : เขาเคยมีชีวิตที่สงบสุขอยู่กับครอบครัวในหมู่บ้านมายาที่อยู่ทางเหนืออันเป็นแหล่งกบดานของเผ่าเนตรรู้แจ้ง ในแต่ละวันทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดีจนกระทั่งวันหนึ่ง หมู่บ้านของเขาถูกโจมตีโดยกลุ่มผู้ค้าชีวิต คนพวกนั้นทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ของที่น่าสนใจไปใช้ในงานประมูลของตลาดมืด ทุกคนในหมู่บ้านต่างถูกฆ่าและควักลูกตาไป ผู้หญิงบางคนถูกจับเพื่อนำไปขายทั้งเป็น

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือร้ายกันแน่แต่เลโอรอดมาได้หลังจากถูกควักดวงตาไปได้ข้างเดียว เขาวิ่งหนีมาเรื่อยๆทว่าสุดท้ายก็ไปจนมุมอยู่ที่หน้าผาและเขากระโดดลงไปอย่างไม่ลังเลร่างของเขาถูกน้ำซัดไปอย่างแรงจนคนพวกนั้นคิดว่ายังไงเขาก็ไม่รอด แต่ดูเหมือนเทพแห่งความตายจะชอบเขามากไม่น้อย เขารอดมาได้อย่างปฏิหาริย์และถูกช่วยไว้โดยพ่อค้าเร่ร่อนคนหนึ่ง

น่าเศร้านักตัวเขาสูญเสียความทรงจำไป มีเพียงสิ่งเดียวที่จำได้นั้นคือชื่อของตนเองและสร้อยไม้เกงเขนที่เป็นของสำคัญ หลังจากนั้นเขาจึงเริ่มออกเดินทางเป็นพ่อค้าเร่ร่อนส่วนใหญ่จะขายพวกของทั่วไปเช่นเครื่องมือที่จำเป็น วัตถุดิบ สมุนไพรและยา ไปจนถึงพวกขนมหรือเครื่องระดับที่เขาทำเองและในบางครั้งก็จะเล่นดนตรีเพื่อเรียกลูกค้า

เขามาสมัครเป็นผู้กล้าส่วนหนึ่งเพราะค่าตอบแทนที่น่าสนใจและอีกส่วนหนึ่งนั้นคิดว่าเมืองใหญ่น่าจะมีข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเป็นบ้างหรืออย่างน้อยก็ช่วยทำให้เขามองเห็นแบบที่คนปกติมองเห็นกัน

ทำไมถึงอยากมาเป็นผู้กล้า : อยากได้รางวัลและหาวิธีทำอะไรสักอย่างกับตาซ้ายของตนเอง

สนใจเรื่องความรักรึเปล่า : ผมชอบอยู่แบบอิสระมากกว่านะครับ แต่ความรักมันก็ไม่เลวร้ายอะไรหรอกนะ

เพิ่มเติม : เผ่าเนตรรู้แจ้งมีความสามารถในการเห็นและรับรู้ถึงสิ่งที่คนทั่วไปไม่สามารถรับรู้ได้ เช่น สามารถมองผ่านภาพมายาระดับสูง มองเห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตหรือแม้แต่อดีตอันห่างไกลก็ได้เช่นกัน บ้างก็ว่าเผ่านี้สามารถรักษาบาดแผลหรือโรคที่ไม่สามารถรักษาได้โดยการจ้องมองที่บาดแผลหรือสบตากับผู้ป่วย แต่ทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับความชำนาญของแต่ละบุคคล หรือยิ่งแก่และอายุมากพลังของดวงตาก็จะสูงขึ้นเช่นกัน

เลโอนั้นถือว่ายังเด็กมากสำหรับเผ่านี้ดวงตาของเขาจึงทำได้แค่เปลี่ยนการมองเห็นของผู้อื่น มองเห็นได้ไกลและรับรู้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นได้ในชั่วอึดใจเท่านั้น

(เผ่าเนตรรู้แจ้งอายุมากสุดได้เกินห้าร้อยปี หากไม่เผลอเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงอันตรายหรือถูกตามล่าไปซะก่อนล่ะนะ ซึ่งเลโอมีโอกาสอยู่ไม่ถึงจริงๆ =W= )

เวลาที่อยู่ใกล้ไฟดวงตาของเขามักจะดูเลื่อนลอยราวกับหวนนึกถึงบางสิ่งในอดีตเสมอ

เมื่อรู้สึกไม่สบายใจเขาจะกุมไม้กางเขนที่สวมเอาไว้เพื่อสงบสติและอารมณ์

อินดาโค หรือ โคล/Indaco or Co (แปลว่าฟ้าคราม)

เป็นทั้ง สัตว์เลี้ยง เพื่อนและผู้ช่วย

เพศ ชาย

ทำหน้าที่สืบข่าว ส่งของและหาของ

เชื่อมต่อการมองเห็นกับตาซ้ายของเลโอก็ได้

ดวงตาข้างซ้ายของเลโอ

Role (เป็นการใช้ตัวละครโต้ตอบ)

เหตุการณ์:ลูกๆของผปค.เข้ามาสมัครเป็นผู้กล้าบททดสอบแรกคือ "สอบสัมภาษณ์"

สวัสดีค่ะฉัน เลน่าผู้คุมสอบรอบสัมภาษณ์นี้ ก่อนอื่นช่วยแนะนำตัวด้วยนะคะ

"ลีโอนาโด แมทธีเออร์ เรียกว่าเลโอก็ได้ ยินดีที่ได้พบนะครับ มิสเลน่า"

เขากล่าวตอบหญิงสาวอย่างร่าเริงและเป็นธรรมชาติ

คิดยังไงกับองค์ราชาองค์ก่อน"คอนราพ ที่9"คะ (อ้างอิงหน้าแรก)

"โอ้ แหม ผมไม่เคยเจอเขาจริงๆซะด้วยสิ จะให้นินทาคนตายก็กระไรอยู่นะครับ"

ชายหนุ่มทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยก่อนจะยกมือขวาขึ้นทาบแก้มของตนราวกับคนคิดหนัก

"อย่างน้อยสิ่งหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือ ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นวีรบุรุษผู้ปราบราชาปีศาจแต่ในขณะเดียวกัน ก็เป็นชายที่น่าสงสารผู้ถูกความโลภกลืนกิน"

เป้าหมายของคุณคืออะไรคะ?

"ก็เหมือนกับหลายๆคนนั้นล่ะครับ รางวัลกับชีวิตสงบสุขน่ะ...แต่ถ้าได้ข้อมูลอะไรบางอย่างเกี่ยวกับตัวเองเพิ่มก็ไม่เลว"

เขาพึมพัมกับตัวเองเบาๆเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน

สมตติว่าหากคุณมีคนที่รักมากแล้วมีคุณมีหน้าที่ที่จะต้องฆ่าคนที่คุณรักตามคำสั่งคุณจะทำยังไง

"ถ้าคนรักของผมทำอะไรบางอย่างที่ไม่สมควรให้อภัยหรือมีความผิดจริง ผมก็จะฆ่าอย่างไม่ลังเลและหลังจากนั้น...ก็คงเลือกที่จะตายตามคนๆนั้นไป"

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากว้างขึ้นเล็กน้อย

อยากให้คุณตีความหมายของคำนี้ "สิ่งของสองอย่างที่มีค่า หากอยากจะช่วยสิ่งใดสิ่งหนึ่งต้องแลกของหนึ่งสิ่งเพื่อช่วยอีกสิ่ง"

"ได้อย่างเสียอย่างสินะครับ สำหรับผมแล้วคำนี้มันก็ตรงตัวอยู่แล้วแต่ถ้าให้อธิบายออกมาให้เป็นรูปธรรมล่ะก็คงเหมือนการกินอาหารละมั้ง"

"มีสิ่งที่อยากกินสองอย่างแต่ก็เลือกกินได้แค่อย่างเดียว อะไรประมาณนั้นมั้งครับ"

ขอให้โชคดี ขอบคุณค่ะ

"ผมก็หวังแบบนั้นเหมือนกัน"

'หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี....'

ชายหนุ่มภาวนากับตัวเองในใจฝ่ามือขาวซีดสัมผัสกับผ้าปิดตาสีดำของตนในใจนึกถึงดวงตาข้างนี้ที่ตนซ่อนเอาไว้

'....โดยที่ไม่มีใครรับรู้ถึงดวงตาข้างนี้ แม้จนถึงท้ายที่สุดก็ตาม'

เสร็จแล้ววว จะให้น้องตายก็ได้นะคะเลโอถูกออกแบบมาให้เป็นสายสละชีพอยู่แล้ว ส่วนไหนที่ไรท์คิดว่าเกินไปจะตัดออกก็ได้นะคะ >W<