เจ้าสาว(ตัวร้าย)ม.ปลายที่รัก

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 ใจของแม่

บทที่4 ใจของแม่

พิมพ์ลภัสมองดูลูกสาวสุดที่รักที่ตอนนี้กำลังยืนหัวเราะอยู่ข้างๆพายัพเมฆเมื่อมีนักเรียนออกมาเล่นเกม เวลาที่เด็กสาวกับหนุ่มใหญ่หัวเราะพร้อมกันมันช่างดูเคมีเข้ากัน จะผิดมั้ยที่เธอจะทรยศความคิดเก่าๆของตัวเองที่ไม่อยากให้พายัพเมฆเข้ามาใกล้กับลูกสาวตัวเอง

"ผู้การพายกับพิมพ์ชนกนี่อยู่ใกล้ๆกันแล้วน่ารักไม่เบานะคะ ถ้าแต่งงานกันไปคงเป็นคู่สร้างคู่สมเลยนะคะ " เสียงชื่นชมของหนึ่งในคณะครูทำให้พิมพ์ลภัสเห็นด้วยไม่ใช่น้อย

"ไม่จริงหรอกค่ะ สองคนนี้อายุก็ห่างกันคงจะไม่ใช่คู่สร้างคู่สมหรอก ผู้การเขาไม่ได้ดูสนใจอะไรพริกไทยด้วยซ้ำ อีกอย่างกว่าพริกไทยจะเรียนจบพายัพเมฆเขาคงแต่งงานแต่งการไปแล้วล่ะคะเขาคงไม่อยู่รอคนที่เขาไม่รักหรอก" พิมพ์ลภัสเอ่ยเสียงเรียบ เธอเป็นผู้ใหญ่แล้วจะให้แสดงออกในด้านอคติเหมือนเมื่อก่อนก็ไม่ได้ ความจริงแล้วพายัพเมฆก็ไม่ได้แย่ ยิ่งโตเขาก็ยิ่งนิ่งสุขุมไม่ได้ขี้แกล้งมากเหมือนเมื่อก่อน

แต่พายัฆเมฆไม่ได้สนใจอะไรลูกสาวเธออีกทั้งตัวเธอและธนกฤตก็อยากให้พิมพ์ชนกเลือกคู่ครองด้วยตัวเองและไม่เห็นด้วยกับการหมั้นหมายครั้งนี้ตั้งแต่แรก จนตอนนี้ธนกฤตก็ยังคงหวงลูกสาวและคัดค้านอยู่ในใจ

"ผู้การไม่สนใจหรือว่าครูพิมพ์กับสามีไม่เปิดโอกาสกันแน่คะ ครูดาวมองดูก็รู้นะคะว่าลึกๆแล้วสองคนนั้นมีอะไรบางอย่างในใจ ครูดาวว่าครูพิมพ์ปล่อยให้พระพรหมท่านบรรดาดีกว่าค่ะ ปล่อยไปตามชะตาของเขาสองคนดีกว่า ครูพิมพ์กับสามีน่ะดูอยู่ห่างๆดีกว่าค่ะ" หนึ่งในคณะครูอีกท่านหนึ่งเอ่ยบอก แม้พิมพ์ลภัสจะมีชื่อเล่นว่าพริกหวานแต่คณะครูต่างพากันเรียกว่าพิมพ์ที่เป็นคำแรกของชื่อจริงมากกว่า

"ดิฉันน่ะวางแล้วล่ะคะครูดาว พลายเขาก็เป็นคนดีรู้จักสนิทสนมกันมานาน เชื่อได้ว่าดูแลปกป้องพริกไทยได้แต่ พี่ธามน่ะค่ะเขาไม่ยอมปล่อย เพราะพริกไทยยิ่งโตเขาก็ยิ่งหวงลูกสาว พี่ธามรักลูกมากค่ะ ทั้งที่พลายก็เป็นคนดีแต่พี่ธามก็ยังคงไม่ปล่อยวางดิฉันว่าพลายต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้พี่ธามเขาไม่ไว้วางใจฝากลูกสาวไว้ก็ได้ ครูดาวอย่าเพิ่งหาว่าพี่ธามเขาอคตินะคะ เขารักลูกมากจริงๆ" พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกช้าๆก่อนที่คณะครูจะพยักหน้าเข้าใจก่อนที่พิมพ์ลภัสจะหันไปมองพิมพ์ชนกกับพายัพเมฆต่อก่อนที่ครูคนหนึ่งจะเอ่ยบอก

"บางทีที่สามีครูพิมพ์ยังไม่ปล่อยวางเพราะยังไม่ถึงเวลาล่ะมั้งค่ะ ดิฉันเคยได้ยินสามีคุณให้ฟังบ่อยๆเรื่องของผู้การพลาย ดิฉันว่าสามีครูพิมพ์น่ะเอื้อเอ็นดูผู้การพลายมากๆนะคะเขาอาจจะรอเวลาที่จะยอมปล่อยเสียมากกว่า" 

พิมพ์ลภัสฟังแล้วเงียบไม่พูดอะไรแต่ก็เห็นด้วยเรื่องที่ธนกฤตเอ็นดูพายัพเมฆ มันเป็นเรื่องที่เธอรู้อยู่แล้วว่าธนกฤตรักพายัพเมฆเหมือนลูกแต่ต้องสวมบทรักนะแต่ไม่แสดงออกใส่เพราะสมัยก่อนพายัพเมฆนั่นกวนประสาทจนใครก็เอือม

ช่วงค่ำของวันนั้น บ้านพิมพ์ชนก

"วันนี้อาธามให้ผมมาเฝ้าที่นี่ อาธามมีประชุมไม่ได้กลับบ้าน ถ้ามีอะไรก็เรียกผมได้เลยผมจะเฝ้าห้องรับแขกนี่ล่ะ" พายัพเมฆเอ่ยบอกก่อนที่จนั่งลงบนโซฟา นายสั่งอะไรเขาก็ทำตามแม้ว่าไม่อยากจะยุ่งวุ่นวายที่นี่เท่าไหรก็ตาม

พิมพ์ลภัสไม่พูดอะไรกับหนุ่มใหญ่แค่หันกลับมาหาลูกสาวแทน "ไปอาบน้ำเข้านอนกันดีกว่าค่ะลูก"

"ค่ะ" พิมพ์ชนกตอบก่อนที่จะหันมองพายัพเมฆเล็กน้อยก่อนที่สองแม่ลูกจะเดินขึ้นไปบนชั้นบน

ในค่ำคืนดึกสงัดในบ้านเงียบสนิทแต่พายัพเมฆยังคงนั่งอ่านนิยายเล่มหนึ่งอยู่บนโซฟา นิยายที่พิมพ์ลภัสขนลงมาให้อ่านแก่ง่วงก่อนจะกลับขึ้นไปนอน นิยายพวกนี้ต่างเป็นนิยายที่ครูวัยกลางคนแต่งขึ้นทั้งนั้น บางเล่มเขาเคยได้อ่านบางเล่นก็ไม่เคยอ่านแต่ก็แก่ง่วงได้ดีทีเดียว 

ทุกอย่างเงียบแต่พายัพเมฆกลับได้ยินเสียงเหมือนคนเดินตามประสาคนหูดี  ด้วยสัญชาติญาณหนุ่มใหญ่ชักปืนพกออกมาในท่าเตรียมพร้อมทันทีก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินย่องไปยืนที่ริมประตูห้อง

เมื่อมั่นใจว่าเสียงดังใกล้เข้ามาเขาก็ยกปืนขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวออกจากริมประตู

"อย่างยิงๆ เค้าเอง" เด็กสาวเอ่ยบอกเมื่อปืนจ่ออยู่ตรงหน้า "พริกไทยแค่ลงมากินน้ำ"

"โธ่เอ๊ยพริกไทย เกือบจะเหนี่ยวไกแล้วนะรู้มั้ย" เขาบ่นก่อนที่จะเก็บปืน หัวเสียไม่น้อยที่เด็กสาวลงมาแบบนี้ แล้วนี้ดูแต่งตัวเข้า ไม่รู้จะน่ารัก เอ๊ย ปัญญาอ่อนไปไหน โตแล้วยังใส่ชุดนออย่างกับเด็กอีก ลายฮะโหลคิตตี้ซะแบ้วเลย

"ก็ยังไม่เหนี่ยวนิ เค้าไปกินน้ำก่อนนะ แฮะๆ" สาวน้อยบอกแล้วก็เดินผ่านหน้าห้องรับแขกไปที่ห้องครัวก่อนที่จะกลับมาหน้าห้องรับแขกอีกครั้งในเวลาต่อมาซึ่งบัดนี้พายัพเมฆยืนกอดอกพิงขอบประตูอยู่ เด็กสาวแอบมองอย่างชื่นชมในความเท่ของอีกฝ่ายในใจ 'คนอะไรก็ไม่รู้เท่จัง ทั้งที่37-38แล้วแท้ๆ'

"เสร็จธุระแล้วก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว มายืนทำอะไรอยู่" พายัพเมฆเอ่ยบอกก่อนที่เด็กสาวจะทำปากยื่นแล้วเดินผ่านไป พายัพเมฆมองตามแล้วเอ่ยบอกเบาๆแต่ก็ได้ยิน "ฝันดียัยตัวร้าย"

เด็กสาวเดินลิ้วๆขึ้นบันไดราวไม่ได้ยินทั้งที่ตอนนี้ใจมันลิงโลดไปแล้วอย่างไม่เข้าใจตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้  ใบหน้านั้นเผยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อมาถึงห้องร่างบางก็ทรุดนอนลงยังคงยิ้มนึกถึงคำบอกฝันดีทื่อๆนิ่งๆธรรมดานั้นอยู่ก่อนที่จะหลับไป 

พิมพ์ชนกไม่รู้เลยว่าปฏิกิริยาของตัวเธอนั่นตกอยู่ในสายตาของคนเป็นแม่เสมอ ทำไมคนเป็นแม่จะมองไม่ออก พิมพ์ชนกอาบน้ำร้อนมาก่อนทำไมจะไม่รู้ รู้ดียิ่งกว่าตัวพิมพ์ชนกเองอีกด้วย 'ลูกแม่ยังไม่รู้ตัวเองอีกว่าหลงรักน้าพลายเขาหมดใจแล้ว อนาคตหนูจะเป็นยังไงแม่ไม่รู้แต่ใจแม่เป็นกำลังในให้ลูกสมหวังในความรักนะลูก อุปสรรคยังรออยู่อีกเยอะ'

ใจของคนเป็นแม่ย่อมรักลูกและปรารถนาดีกับลูก เธอจะทำยังไงนะเมื่อลูกสาวรักพายัพเมฆในขณะที่คนคนนั้นพยายามหลีกหนี ไหนจะพ่อของลูกอีก แม่อยางเธอคงทำได้แต่ภาวนาให้ลูกสาวไม่ผิดหวังจากความรัก ทำได้เพียงแค่นั้น 

แม่พริกรักลูกมากค่ะ ตบมือ แต่พ่อธามนี่ล่ะคะแม่พริกอุปสรรคใหญ่ ก้างชิ้นโตเลย(อุยแอบปอย)  มาดูกันต่อไปนะคะทุกคน อาทิตย์ที่แล้วไรต์ปวดไมเกรนค่ะเลยไม่ได้อัปแต่วันนี้กลับมาแร้วคร่าา ฝนก็ตกนะคะฟ้าก็เพิ่งหยุดร้อง(ไม่เห็นเกี่ยวแต่อยากแบ่งปัน)