คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3: "จูบเก่งเหมือนกันนะเรา"
เมื่อคืนที่ฉันกับพี่เรนคุยกัน พี่เรนชวนฉันไปเดตด้วยแหละ >0< ตื่นเต้นจังเลยยย และเพราะความตื่นเต้นนี่แหละ ที่ทำให้ฉันตื่นก่อนกำหนดถึงหนึ่งชั่วโมงเต็ม ยังไงก็ตาม ในเดตแรกการที่เราเป็นฝ่ายรอเขา ดีกว่าให้เขารอเรา จริงมั๊ยละ ฉันเลยตัดสินใจไปอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่ตอนนี้เลย เดตครั้งนี้จะต้องทำให้พี่เรนประทับใจในตัวฉันมากกว่าเก่า *^* แต่ก็จะทำให้เว่อร์เกินก็ไม่ได้ ฉันเลยตัดสินใจแต่งตัวสบายๆ โดยการใส่เสื้อสีชมพูเปิดไหล่ ทำให้เห็นเสื้อกล้ามสีดำที่ฉันใส่ไว้ข้างใน และกระโปรงยีนตัวเก่ง ฉันหวีผมสีดำสนิดที่ยาวเกือบถึงเกือบถึงเอวของฉัน และปล่อยให้มันสยายลงมาตามลำตัว หลังจากนั้นก็ใส่แหวนสีเงินวงโปรด และ สร้องคอเงินที่มีจี้รูปหัวใจสีแดงห้อยอยู่ ต่อด้วยการแต่งหน้าอ่อนๆ ให้ดูเป็นธรรมชาติ แค่แป้งนิดหน่อย บรัชออนเล็กน้อย และ ลิปกลอสสีพีช แล้วตอนนี้ฉันจะทำอะไรฆ่าเวลาดีเนี่ย ตอนแรกฉันก็เผื่อเวลาไว้แล้วนะ แล้วดันตื่นเร็วขึ้นอีกชั่วโมงอีก ถ้าฉันหาอะไรทำภายในห้านาทีไม่ได้ฉันคงได้หลับคาโต๊ะ และมันไม่น่าจะเป็นสิ่งที่ดีเพราะสภาพฉันคงดูไม่ได้ = =”
และตอนที่หัวฉันกำลังจะแตะโต๊ะ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ขอบคุณมากปาร์ -.,- ฉันไม่หลับแล้ว! ฉันคว้าโทรศัพท์และกดรับทันที และเสียงของเพื่อนจอมเม้าของฉันก็ดังขึ้นมา
(นาวววว แกว่างป่าว ฉันมีเรื่องไรจะมาเล่าให้ฟังนิดนึง)
“ว่างๆ กำลังหาไรทำอยู่พอดี ว่าแต่มีไรหรอ เรื่องคนที่มาจีบเธอรึเปล่า >o< ”
(ใช่แล้วจ้า เมื่อเช้าเขาส่งข้อความหวานสุดๆมาด้วยแหละ....บลา บลา บลา)
และเพื่อนฉันก็บรรยายเรื่องที่หนุ่มคนนั้นส่งข้อความจีบเธออย่างหวานแหววที่สุดให้ฉันฟัง มันก็น่าสนใจอยู่นิดๆนะ (เรื่องของคนอื่นเนี่ยยยย น่าสนใจตลอด >[]<)
(แล้วเธอละจ๊ะ หวานแหววแค่ไหนเนี่ย) ยัยนั่นถามต่อ
“เธอก็รู้หนิ”
(รู้ว่า....?)
“ฉันกับพี่เรนแอบคบกัน จะหวานต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ได้หรอก -*-”
(แต่อยู่กันสองคนได้ใช่ปะ...) รู้อีก -0-
“ก็...นิดหน่อย”
(แล้วมีอย่างอื่นมา update ปะ)
“ก็ไม่มีอะ อย่างที่แกรู้นั่นแหละ เดินไปไหนมาไหนไม่ได้ เพราะคนจะสงสัยว่าทำไมถึงอยู่ด้วยกันเยอะผิดปรกติ นั่งกินข้าวด้วยกันเหมือนคู่อื่นๆก็แล้วใหญ่ คุยกันเยอะๆที่โรงเรียนก็อย่าพูดถึง... T^T”
(เอาหน่าเพื่อน ก็แกแอบคบนี่หว่า จะให้เป็นไงละ - -“)
“ก็จริง... T^T”
(ฉันไปก่อนนะแก ไปอาบน้ำก่อน)
“จ้าๆ แกไปเหอะ” ยัยแตงโมช่วยทำให้เวลาที่น่าเบื่อของฉันมีสีสันขึ้นมาหน่อย
เพิ่งรู้ตัวว่าถึงเวลาแล้ว ฉันรีบคว้ากระเป๋าสะพายสีดำใบน้อยของฉันวิ่งลงไปข้างล่างและเรียกแท็กซี่ไปห้างโพราก้อนที่อยู่ใจกลางเมือง และฉันก็มาถึง ตรงเวลาพอดีเป๊ะ โชคดีที่ฉันเผื่อเวลาเอาไว้ ไม่งั้นคงติดอยู่ที่นั่นไปอีกสามปีแน่ๆ -0- ฉันเดินไปในห้างที่คุ้นตา พร้อมกับกดบีบีและส่งข้อความถามที่รักของฉัน (เปลี่ยนเป็นที่รักตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ >///<) ว่า ‘อยู่ไหนอะ นาวถึงแล้วน้า...นาวหิวแล้ว ไปกินข้าวกันก่อนได้มั๊ยคะ’ ไม่กี่วินาทีต่อมา พี่เรนก็ตอบกลับมาให้ไปเจอกันที่ชั้นหนึ่งและไปเลือกร้านอาหารกันที่นั่น ฉันรีบเดินไปที่นั่นทันทีเพื่อนที่พี่เรนจะได้ไม่ต้องรอนาน จริงๆก็เพราะความหิวจัดด้วย = =” วันนี้คนเยอะมาก ฉันต้องฝ่าผู้คนมามาย ทั้งเด็กเล็กที่กรีดร้องข้างหูฉันจนฉันไม่ได้ยินอะไรพักนึง และ ชายอ้วนที่เหงื่อแตกและส่งกลิ่นตัวมหาโหดมาที่จมูกฉัน โอ๊ย ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องพวกนี้ในวันนี้ด้วยเนี่ย T^T แต่ในที่สุดฉันก็มาถึง “พี่เรน โทษทีค่ะ คนเยอะมากเลยอะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ นาวอยากกินร้านไหนเป็นพิเศษปะ ไม่เลือกพี่เลือกนะ ^^”
“พี่เลือกเลยค่ะ นาวกินไรก็ได้”
แล้วพี่เรนก็เดินนำฉันไปที่ร้าน R&M ว้าว ชื่อร้านเหมือนตัวอักษรตัวแรกของชื่อเราสองคนเลย >0< อยู่ๆพี่เรนก็หยุดหน้าร้านซะงั้น เกิดไรขึ้นเนี่ย
“มีไรหรอคะ”
“พี่ก็ไม่เคยกินร้านนี้เหมือนกัน แต่เลือกเพราะชื่อร้านอะ ถ้าไม่อร่อยอย่าว่ากันนะ -_-+”
“5555 อย่าคิดมากสิคะ นาวได้บอกพี่ให้ไม่คิดมากก็วันนี้แหละ ปรกติพี่เป็นคนพูดตลอดเลย ดีใจแหะ >0<”
“555 บ๊องจริงๆเลย”
“ชิ งอน -3-”
“อย่างอนน้า พี่ล้อเล่น บ๊องก็รัก 55555 กินข้าวเหอะ พี่เริ่มหิวแล้วแหละ อีกอย่าง เรามายืนอยู่หน้าร้านอย่างงี้นานๆไม่น่าจะดี” ทันได้นั้น ร่างของฉันก็โดนลากเข้าไปในร้าน และจับให้นั่งบนเก้าอี้สานสีขาว “พี่ว่า ร้านนี้ก็น่ารักดีเนอะ” พี่เรนพูดขึ้นหลังจากที่เขานั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามฉัน เห็นหน้าอย่างงี้แล้วเขินอ้า >////< “ค่ะ” ร้านมีเก้าอี้สานสีขาวและโต๊ะไม้สีขาวเหมือนกัน คลุมด้วยผ้าปูโต๊ะสีเนื้อประดับด้วยลูกไม้สีเขียวอ่อน สีเดียวกับสีที่ใช่ทากำแพงของร้านนี้ นอกจากนั้น ยังมีดอกกุหลาบสีส้มแซมไปทั่วร้าน “เมนูครับ”พนักงานคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับเมนู เราใช้เวลาสักพักหนึ่งก่อนที่จะสั่งอาหาร เราทั้งคู่สั่งอาหารเรียบร้อยและใช้เวลาเกือบชั่วโมงกินข้าวไป คุยกันไป “นาว อยากไปไหนต่อละ” พี่เรนถามขึ้นหลังจากที่เราจ่ายค่าอาหารเรียบร้อยแล้ว
“ไปดูหนังกันมั๊ยคะ วันก่อนนาวเห็นโฆษนาหนังน่าดูมากเลย”
“ได้สิ ไปกันเลยมั๊ย”
“ถ้าไม่ไปพี่จะยืนอยู่หน้าร้านอย่างงี้หรอคะ -_-+”
“ประชดพี่หรอ” พี่เรนพูดพร้อมกับตีหัวฉันเบาๆ พร้อมกับเปลี่ยนเป็นการลูบผมแล้วเอามือมาโอบเอวฉันแทน
“เจ็บนะ T^T”
“5555 อยากประชดพี่ก่อนเองนะ :p” “มือพี่อะ เอาออกก่อนเถอะค่ะ นาวอาย >///<”
“ไม่อะ” และเพราะอะไรไม่รู้ ฉันปฎิเสธเขาไม่ได้เลย...
พวกเราซื้อตั๋วทันเวลาที่หนังฉายพอดี ไม่ทันได้ซื้อน้ำ ป๊อปคอร์น หรือขนมอะไรเลยอะ T^T ฉันจะไม่หิวตายหรอเนี่ย (เพิ่งกินข้าวมาหยกๆ = =”) เข้าไปในโรงแล้วหนังเริ่มฉายพอดี ฉันแปลกใจอย่างมาก (ถึงมากที่สุด) ทั้งที่คนเดินในห้างเยอะเหมือนฝูงมดวิ่งไปรุมขนมเค้ก แต่ทำไมในโรงหนัง มีแค่พวกเราที่นั่งอยู่แถวหลัง แล้วก็คนอีกสองสามคน นั่งอยู่ด้านหน้าของโรงหนังละ= =”
โรงหนังหนาวมว๊ากกกกกกกกก-0- ฉันนั่งอยู่สิบห้านาทีก็ทนไม่ไหวแล้ว... มันหนาวเกินไป!!! ฉันกำลังจะไปสะกิดพี่เรน และเขาก็หันมาพอดิบพอดี หน้าพากของเราทั้งคู่แตะกัน และจ้องมองตากันและกันอยู่สักระยะหนึ่ง ก่อนที่มือของพี่เรนจะเอื้อมมาจับมือและเอวฉันเบาๆพร้อมกับดึงให้ฉันไปอยู่ใกล้ตัวของเขา ตัวฉันที่หนาวเริ่มอุ่นขึ้นเมื่อได้สัมพัสกับร่างของอีกฝ่าย ตัวเราแนบชิดกัน จนฉันสามารถรู้สึกถึงเสียงหัวใจของพี่เรน และพี่เขาก็คงจะรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นเร็วไม่เป็นจังหวะของฉันเพี่เรนเริ่มเร่งจังหวะของริมฝีปากของเขา ทำให้จูบที่เกิดขึ้นจากริมฝีปากแตะกันเบาๆของเรากลายเป็นจูบที่ดูดดื่มขึ้นมา ทั้งตัวและหัวใจของฉันเหมือนมันกำลังจะละลายอย่างช้าๆ... แต่แล้วริมฝีปากของเราก็ผละออกจากกัน
“นาว...จูบเก่งเหมือนกันนะเรา”
>////< หน้าฉันแดงก่ำเหมือนมีคนเอาสีแดงมาราดใส่หน้า บ้าจริง เรื่องอย่างงี้เขาชมกันด้วยหรอ “พูดอะไรอย่างนั้นคะ...นั่นมันจูบแรกของนาว...อย่างน้อยก็จูบแรกที่นาวเต็มใจจูบด้วยนะ จะไปเก่งได้ไง >///<”
“พี่ว่าเก่งก็เก่งสิ...แล้วจูบแรกที่เต็มใจอะไรนะ พี่เป็นแฟนคนแรกของนาวไม่ใช่หรอ โกหกพี่ป่าวเนี่ย เคยคบกับใครมาแล้วใช่ไหม”
“เปล่านะคะ ช่างมันเถอะ...อย่าสนใจนาวเลย นะ ☺ แต่พี่เรนน่ะ แฟนคนแรกของนาวจริงๆ”
ฉันเขินจนไม่กล้าทำอะไรต่อไปแล้ว ใจเต้นแรง เหงื่อก็แตกจนจะหมดตัวแล้ว นี่พี่เรนอยากให้ฉันเขินตายรึเปล่าเนี่ย ฉันได้แต่นั่งจับมือเขาจนหนังจบ
ไฟข้างโรงหนังเปิด ฉันกับพี่เรนก็เดินออกไป ยังไม่ยอมพูดอะไรซักคำ จนเราเดินออกไปจากตัวโรงหนัง พี่เรนก็ทักขึ้นมาว่า “นาวโกรธพี่หรอ...ทำไมไม่ยอมคุยกับพี่เลย...T3T” หน้าตางอนๆ เสียใจนิดๆของพี่เรนน่ารักที่สุดเลย เพิ่งรู้ว่าผู้ชายทำหน้าอย่างงี้กันด้วย *^*
//แอบรู้สึกโรคจิตแหะ ชอบเห็นแฟนตัวเองงอน .______.
“เปล่าค่ะ..นาว...”
“นาวเป็นอะไรอ้า T^T”
“นาว...เขินอ้า Y_Y”
“5555 ไม่เห็นต้องเขินเลย”
หัวเราะทำไมคะคุณพี่ TT^TT
“เราไปกินไอติมกันดีมั๊ย ร้าน swansen’s ละกัน”
“ได้ค่ะ”
ฉันกับพี่เรนก็ไปกินไอติมกันตามที่ตกลงกันไว้ กินไอติมกับคนที่เรารักทำให้รสชาติของไอติมที่หวานอยู่แล้วหวานขึ้นเท่าตัวเลยอ้า >0< เราก็คบกันมาพักใหญ่แล้ว... แต่ใจฉันก็ยังเต้นแรงตลอดเวลา ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันสองคน ไม่ต่างกับตอนที่ฉันแอบชอบพี่เขา หรือ ตอนที่เราเพิ่งเริ่มคบกันใหม่ๆเลย...
ฉันเพิ่งนึกบางอย่างขึ้นมาได้... สิ่งที่เพื่อนๆของฉันเคยพูดถึงในชั้นเรียน – กล้องในโรงหนัง O.o ซวยแล้วไง พี่ๆที่ดูกล้องก็คงจะเห็นเราใช่มั๊ย แล้วถ้าเขามาถาม เอาไปเผยแพร่ในเน็ตละ เหมือนข่าวที่มีคนมีเพศสัมพันธ์ในโรงหนังนั่นไง แย่แล้วฉัน แล้วถ้าน้าพริตตี้ไปเห็นละ เพื่อนๆที่โรงเรียนอีก... ตายแน่ๆ TT^TT
“นาว เป็นไรคะ ทำไมสีหน้าดูไม่ดีเลย”
“พี่เรน....นาวกลัว กล้องในโรงหนังอะค่ะ เขาคงไม่เอาไปเผยแพร่ใช่มั๊ยคะ...”
“นี่นาว....ไม่รู้หรอว่าคนที่ไปดูหนังเขาจูบกันเยอะแยะ ธรรมดามากๆเลย ถ้าเขาจะแฉหรืออะไร เขาก็คงจะแฉคนอื่นๆตั้งนานแล้วแหละ อีกอย่าง พี่บังเอิญไปเห็นคู่นึงที่อยู่ข้างหน้าเรา...ยิ่งกว่าจูบอีกนะ... ถ้านาวไม่สบายใจก็บอกพี่นะ ไม่อยากทำอะไรก็บอกพี่ พี่ไม่ทำไรขืนใจนาวหรอก... ถ้าสมยอมก็ไม่แน่ ;)”
กรี๊ดดดด สมยอมเลยได้ปะ >////<อิอิ
“พี่เรนคะ!>0<”
“55555 พี่ล้อเล่น ยัยบ๊อง อย่าคิดมากไปละ”
ไม่ล้อเล่นเค้าก็ไม่ว่านะ ยอมมมม Y_Y
“พี่ นาวไปเข้าห้องน้ำน้า”
แล้วฉันก็รีบเดินไปเข้าห้องน้ำ เพื่อนไปล้างหน้า เช็คความเรียบร้อยหน่อย เพราะถ้าหัวยุ่งเหมือนรังนกต่อหน้าพี่เรนคงจะไม่ดีแน่ -0- ทุกอย่างเรียบร้อย และฉันกำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำ
“นาวววว ^^”
นั่นมันแพตตี้นี่นา -0- เธอใส่เดรสสีชุมพูอ่อน และมัดผมขึ้นเป็นหางม้า สีของชุดเข้ากับสีผมของเธอมากเลย
“ตี้ มาทำไรเนี่ย”
“มาซื้อของขวัญให้แฟนเพื่อนน่ะ จะถึงแล้วนี่นา แล้วนี่มาเดตใช่ม๊า ^^”
“ก็..ใช่จ๊ะ >0< ”
จริงด้วยแหะ จะถึงวันเกิดของพี่เรนแล้วนี่นาเกือบลืมซื้อขงขวัญแล้ว -*-
“นี่นาว เรามีไรจะบอก ตอนนั้นพี่เรนมาบอกเราว่าแกล้งหลอกนาวว่าพี่เขาไม่ชอบกินช็อกโกแลตอะ แต่จริงๆแล้วช็อกโกแลตนี่ของโปรดของพี่เรนเลยนะ พอดีฉันไปได้ยินพี่เรนพูดกับเพื่อนๆว่าชอบอะ เราเลยอยากมาบอกนาวอะ”
นี่ฉันโดนพี่เรนหลอกหรอเนี่ย T^T
“อ้าวหรอ ขอบใจมากนะตี้”
“จ้า งั้นเราไปก่อนนะ บ๊ายบาย”
แล้วเธอก็เดินออกจากห้องน้ำไปแพตตี้นี่สวยจริงๆเลย ยิ่งเห็นเธอในวันนี้ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาสวยกว่าฉันมากขนาดไหน เศร้าเลย ทำไมฉันไม่เกิดมาสวยแบบนั้นบ้างอ้า T^T
ฉันเติมลิปกลอสอีกนิดหน่อยก่อนที่จะเดินกลับไปที่ร้าน Swansen’s ฉันคงจะต้องซื้อของขวัญให้พี่เรนวันนี้แล้วแหละ เพราะอีกสองวันก็ถึงวันเกิดพี่เขาแล้วระหว่างทางที่ฉันเดินกลับไป ฉันก็คิดไปคิดมา ว่าจะซื้ออะไรอีกดี อะไรที่พี่เขาจะเก็บไว้ได้ เพราะช็อกโกแลตอย่างเดียว กินเดี๋ยวก็หมด แต่ก็คิดไม่ออกซักที T^T ยังไงก็ตาม วันนี้ฉันจะต้องหาซื้อของให้ได้ เพราะงั้น ก็ต้องทำให้พี่เรนกลับบ้านไปก่อนให้ได้ *^*ฉันเดินมาถึงหน้าร้าน พี่เรนรออยู่หน้าร้าน จ่ายค่าไอติมเรียบร้อยแล้ว
“พี่เรนคะ เดี๋ยวนาวต้องอยู่อีกนานอะ ซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย พี่กลับก่อนเลยก็ได้นะคะ”
“ไม่เป็นไร พี่รอได้ ถ้าไม่อยากให้พี่ไปด้วยเดี๋ยวพี่ไปเดินเล่นก่อนก็ได้”
ไม่สำเร็จ T^T ไม่เป็นไร เราต้องพยายามต่อไป!
“แต่มันกดดันอะพี่”
“...”
“แล้วเดี๋ยวน้าพริตตี้อาจจะมาก็ได้ อยู่นานกว่านี้แล้วจะเสี่ยงโดนจับได้น้า”
“...”
“นาวก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย เวียนหัวนิดๆ เจอเรื่องปวดหัวแล้วนาวแย่แน่ๆเลย”
“…”
“พี่เรน ทำไมไม่ตอบนาวเลยละคะ...”
“พี่ไปแล้วก็ได้...”
“ขอโทษนะคะ แต่นาวไม่อยากเสี่ยง นาวกลัวโดนจับได้อะ T^T นาวอยากอยู่กับพี่อย่างงี้นานๆ มาอย่างงี้บ่อยๆ ดีกว่าอยู่วันนี้นานๆแล้วโดนจับได้ มาไม่ได้อีกเลยนะคะ ถูกปะ”
“จ้าๆ กลับบ้านแล้วโทรหาพี่ด้วยน้า...พี่มีเรื่องอะไรจะบอกหน่อยอะ”
“ได้สิคะ นาวไปก่อนน้า”
“ครับ”
แล้วเราก็แยกกันตรงนั้น ฉันคงต้องเดินนานเลยสินะ... เลือกของให้ผู้ชาย เป็นสิ่งที่แทบจะไม่เคยแล่นเข้ามาในหัวฉันเลย ยิ่งฉันไม่เคยมีแฟนด้วยเนี่ย จะรอดมั๊ยฉัน… T^T
ความคิดเห็น