คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 'Chapter III : ^U^'
[TFBOYS] MY Luvly Butler ‘KaiYuan’
- Chapter
III : ^U^ -
อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงออดบอกเวลาพักเที่ยงดังขึ้น
บอกให้รู้ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องไปกินข้าวเที่ยงกันได้แล้ว
ผมลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองเตรียมเดินออกไปหากลุ่มเพื่อนของผมที่อยู่อีกห้องนึง
แต่จุนไคก็ลุกขึ้นแล้วเดินตามผมมาเหมือนกัน
“นี่นายจะตามฉันมาทำไมเนี่ย” ผมหยุดเดินแล้วหันหลังกลับไปถามเขา
“ก็พี่พึ่งมาโรงเรียนวันแรกหนิ
ยังไม่รู้ว่าที่ไหนเป็นที่ไหนเลย ก็เลยว่าจะตามหยวนๆไปไงครับ”
ผมชะงักนิดหน่อยกับสรรพนามที่เค้าใช้เรียกผม
“อยู่ที่โรงเรียนนายไม่ต้องแทนตัวเองว่าพี่ก็ได้
แล้วก็ไม่ต้องแทนฉันว่าหยวนๆด้วย เข้าใจมั้ย?” ผมแอบทำเสียงดุ
“จุนไค จะไปกินข้าวรึยัง ให้พวกเราพาไปมั้ย?”
นักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาขัดบทสนทนาของพวกผม
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมให้หยวนๆพาไปเอง
ขอบคุณนะครับ”
ผมแอบมองไปทางเค้าอย่างไม่สบอารมณ์ครั้งนึง
ก็ผมพึ่งบอกว่าอย่าเรียกผมแบบนั้น
“จุนไครู้จักหยวนด้วยหรอคะ ทำไมดูสนิทกันจังเลย”
“ไม่” <--- ผม
“รู้จัก” <--- เขา
“หยวนเป็นน้องชายผมเองครับ”
“ไม่ใช่สักหน่อย
เอาเป็นว่าแค่รู้จักกันเฉยๆแค่นั้นแหล่ะครับ” ผมรีบเดินหนีเค้าไปเลย อีกเหตุผลนึงคือ
ผมหิวข้าวไส้จะขาดอยู่แล้วครับ
“หยวนๆ รอด้วยสิ”
แหน่ะยังจะเรียกผมแบบนั้นอยู่ได้
“ไม่รอโว้ย แล้วก็เลิกเรียกแบบนั้นซักที”
ผมไม่สนใจแล้วว่าเค้าจะตามมาหรือไม่ตามมา
ตอนนี้ผมหิว!!!
แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงเรียกไล่หลังของเค้าแล้วนะ
ผมแอบเหลือบไปมองทางด้านหลังก็ไม่พบเห็นเค้าแล้ว
เอ...หายไปไหนของเค้านะ หรือว่าจะหลงทาง
โรงเรียนผมก็ใช่ว่าจะเล็กซะที่ไหน ออกจะใหญ่เกินหน้าเกินตาโรงเรียนรอบข้างซะด้วย
หรืออาจจะขี้เกียจตามผมแล้วก็เลยไปเดินเล่นที่อื่น
ชั่งเค้าเถอะครับ ผมไปกินข้าวดีกว่า
พวกเชียนซีสงสัยป่านนี้รอผมจะแย่แล้วแน่เลย โดนด่าคอเอาแน่ๆเลย
ผมหันกลับมาพร้อมออกเดินต่อไป
แต่ไม่ทันได้เดินก็ชนเข้ากับใครบางคนซะก่อน
ผมนี่เป็นอะไรมากกับการชนคนอื่นป่าวเนี่ย รู้สึกช่วงนี้ไปชนคนอื่นเค้าบ่อยๆ
แต่ครั้งนี้แค่ชนนิดเดียว
ทำเอาหนังสือหลายเล่มที่เค้าถือมาด้วยหล่นไปกองอยู่ที่พื้น
“ขอโทษครับ”
ผมก้มลงไปเก็บหนังสือช่วยเค้าพร้อมกับกล่าวขอโทษไปพราง
“ไม่เป็นไรๆ แค่นี้เอง”
เค้าคนนั้นตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจอะไร
“พี่หยางหยาง...” พอผมช่วยพี่เค้าเก็บหนังสือเสร็จแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก็รู้ว่าอีกคนนั้นเป็นใคร
“ว่าไงหยวน...พักนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลย
สบายดีป่ะ?” พี่หยางหยาง ทักทายผมอย่างเป็นมิตร
เท้าความก่อนนะครับ พี่หยางหยาง ก็คือ รุ่นพี่
ม.ปลายปี 3 ห้อง 3 เป็นรุ่นพี่ที่ฮ็อตที่สุดในโรงเรียน ณ ตอนนี้
เป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็คมากคนนึง ทั้ง หล่อ รวย เรียนเก่ง กีฬาเด่น บลาๆๆๆๆๆ
รวมๆทั้งหมดก็คือ ความดี ครับ
พี่เค้าเป็นที่ต้องการของผู้หญิงทุกคนในโรงเรียนก็ว่าได้
และอีกอย่างนึงคือ พี่เค้าเป็นพี่รหัสผมครับ
ตอนจับพี่รหัสน้องรหัสนะ ผมโดนมองแรงหลายวันเลยล่ะ
เพราะผมเป็นผู้ชายคนเดียวในห้องใช่มั้ยครับ แต่ก็ยังจับพี่รหัสได้ผู้ชายอีก
แถมยังเป็นผู้ชายที่เพื่อนร่วมห้องคนอื่นหมายปองซะด้วย
“ก็ดีครับ..แต่ช่วงนี้ยุ่งๆนิดหน่อย” ผมตอบ
แต่ก็ทำตัวไม่ถูก เกาหัวแก้เก้อ
ผมก็เป็นอีกคนนึงนะที่ปลื้มพี่แก
ก็คนอะไรจะดูดีไร้ที่ติขนาดนี้
“ไอ้หยาง ไปได้ละ อาจารย์อู๋รอนานแล้ว”
เสียงเพื่อนของพี่เค้าเรียก
“งั้นพี่ไปก่อนนะ..เดี๋ยววันหลังพี่พาไปเลี้ยงขนม”
พี่หยางหยาง โบกมือลาผมเล็กน้อย ผมก็โบกมือตอบพี่เค้าไป
ก่อนจะเดินไปยังโรงอาหารต่อ
{-[-(--------------------------/-❤-\-_MY-:-Luvly-:-Butler_-/-❤-\---------------------------)-]-}
^U^
“โทษทีว่ะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อยเลยมาช้า”
ผมเดินไปยังโต๊ะประจำของกลุ่มเรา
“ไม่มาวันพรุ่งนี้เลยล่ะ
พวกกูจะกินเสร็จกันหมดแล้วเนี่ย” เฉิงเฉิงพูดแซะผม
“ขอโทษได้ป้ะล่ะ พวกมึงรอกูก่อน”
“พวกกูต้องรีบขึ้นไปแก้งาน มึงกินคนเดียวไป
ช่วยไม่ได้อยากมาช้าเอง” พอพูดเสร็จปุ๊บ
เพื่อนทุกคนที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกันและเดินจากผมไป
ไอ้พวกเพื่อนเลว ปล่อยผมทิ้งไว้คนเดียวได้ไงเนี่ย
ผมลุกไปซื้อบะหมี่แล้วก็กลับมานั่งกินที่โต๊ะเดิมคนเดียว
ผมค่อยๆตักบะหมี่ขึ้นมากินทีละคำ
“นั่งด้วยคนนะ” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
พร้อมกับร่างของคนที่ผมเห็นวันนี้ทั้งวันจนเบื่อแล้ว นั่งลงตรงข้ามกับผม
“ไม่ได้มีป้ายติดไว้ว่าห้ามนั่งหนิ”
ผมกวนตีนเค้าไปดอกนึง
“แล้วเพื่อนหายไปไหนหมดอ่ะ”
“พากันกินเสร็จแล้วก็ขึ้นห้องกันไปหมดแล้ว”
ผมโซ้ยบะหมี่ของตัวเองต่อไป
“เหนื่อยมั้ยอ่ะ??” อยู่เค้าก็ถามผมแบบเสียงอ่อน
“เหนื่อย..อะไร?”
“ก็ที่นายต้องทำตัวเป็นคนหลายบุคลิกอย่างนี้อ่ะ
ที่บ้านก็เป็นอีกคน ที่ห้องเรียนก็เป็นอีกคน ตอนอยู่กับเพื่อนก็เป็นอีกคน”
“ชินแล้ว...” ผมตอบตามความจริง
เพราะผมชินแล้วกับการที่ต้องเปลี่ยนบุคลิกตัวเองตามสถานที่ไปเรื่อยๆ
“แล้วหยวนจริงๆเป็นคนยังไงอ่ะ”
“ก็...” ผมสะดุดกับคำถามนี้ เพราะพอลองมาคิดดู
จริงๆแล้ว คนเองเป็นคนยังไงกันนะ แม้แต่ผมยังไม่รู้เลย
“นายเป็นตัวของตัวเองได้มั้ยเวลาอยู่กับพี่อ่ะ”
“อะ...อืม” ตัวของตัวเองหรอ..................
ความคิดเห็น