คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : KIMMIN ♦ คนใบ้ ♦
ไลน์
ไลน์ ไลน์ ไลน์
เสียงไลน์ดังสนั่นขึ้นมารัวๆมือหนากวาดมือไปทั่วเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความ
"พี่คิม
มาป่ะเนี่ย
รอนานและนะ
พี่ไวท์บอกมาช้าจ่ายเองนะเว้ย"
"เออ อยู่บนรถ กำลังไป" คิมตอบกลับไปทั้งๆที่จะนอนแอ๊อยู่บนเตียง
ร่างสูงค่อยๆยันกายขึ้นจากเตียงอันเป็นที่รักของเขาก่อนจะเดินตรงเข้าห้องน้ำ
เมื่ออาบน้ำเสร็จคิมออกมาแต่งตัวด้วยชุดสบายๆสไตล์คิมม่อน
ข้อมือยกขึ้นมาเพื่อดูนาฬิกา โหยย จะเที่ยงแล้วหรอวะเนี่ย
คิมรีบไปที่รถก่อนขับรถตรงไปที่ห้างตามนัดทันที
แต่กว่าจะถึงห้างก็เที่ยงครึ่งล่ะครับ
ร่างสูงรีบวิ่งเข้าห้างและตรงไปร้านชาบูที่เขานัดกับพวกฟีฟ่าไว้
เมื่อไปถึงทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาราวกับคนที่หิวจนกินช้างได้ทั้งตัว
"โทษทีๆ รถแม่งติดอ่ะ"ร่างสูงพูดขึ้นด้วยอาการหอบจัด
"เออๆ ไม่เป็นไรเข้าไปกันเถอะ
ไอ้กัปแม่งหิวจนจะแทะเก้าอี้แล้วนะ"ไวท์พูดขึ้นก่อนจะเดินนำเข้าไปในร้าน
ทั้งสี่คนเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะระหว่างรอหม้อต้มมาตั้ง
ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปตักซูชิมากินรองท้องกันก่อน
ไม่นานหม้อต้มก็มาตั้งพร้อมให้พวกเขาเริ่มลงมือกิน
"ไม่ได้มากินนานเลยเนอะ"กัปตันพูดขึ้นระหว่างการกินอาหาร
"ก็ไม่ค่อยว่างเองนี่หว่าพี่ชวนก็ไม่ค่อยจะมานี่ถ้าไม่บอกว่าจะเลี้ยงวันเกิดนี่คงไม่ได้เจอแล้วมั้ง"ไวท์ตอบด้วยเสียงเหวี่ยงนิดๆ
"ก็งานมันเยอะนี่หว่า โอ๋ๆๆ ขอโทษนะไว้ว่างๆเดี๋ยวไปเที่ยวกัน
แบบค้างคืนเลย"
"อ่ะแฮมม ลืมหรือเปล่าครับ ไม่ได้อยู่แค่สองคนนะครับ"ฟีฟ่าเอ่ยแซว
"อะไรๆ แดกไปเลยมึงอ่ะ"ไวท์พูดขึ้นพร้อมเอาเกี้ยวในจานยัดใส่ปากฟีฟ่า
"อื้ออ โหยยพี่ไวท์แม่งขี้แกล้งวะ"ฟีฟ่ารีบดึงเกี้ยวออกจากปาก
บรรยากาศการสังสรรค์ของพวกเขาดูเป็นไปได้ด้วยดี มีทั้งเสียงหัวเราะ
รอยยิ้ม และความสุขที่ก่อตัวขึ้นมาแบบรวดเร็ว
ก็อย่างว่าพวกเขาไม่ค่อยได้รวมตัวบ่อยๆที่จริงนี่ก็ยังไม่ถือว่าครบแก๊งค์นะ
ยังขาดสองคู่หูสุดเกรียน นะนู้บและมีน อีกด้วยสองคนนั้นหาโอกาสออกมาสังสรรค์ด้วยยากเพราะมัวแต่วุ่นๆเรื่องการทำวงดนตรี
แต่เอาเถอะเพื่อนกันยังไงก็ต้องได้เจอกันอยู่แล้ว
"ไอ้ฟ่าๆ มึงดูไอ้เชี่ยนั่นดิ่
แม่งกล้ามโคตรใหญ่อ่ะ"ไวท์เอ่ยชักชวนให้ฟีฟ่าหันไปมองคนที่เดินเข้ามาในร้าน
"ใหญ่จริงด้วยพี่" -..-
"ไอ้ห่าให้มองกล้ามผู้ชายไม่ใช่มองนมผู้หญิง"
"เอ้าเหรออ"
คิมเห็นฟีฟ่ากับไวท์ชักชวนกันดูอะไรบางอย่างจึงหันไปดูบ้างด้วยความสงสัยทันทีที่ดวงตาคมหันไปมองภาพที่เขาเห็นมันทำให้ตัวของเขามันร้อนวาบไปทั้งตัว
ชายร่างหนาที่ฟีฟ่ากับไวท์กำลังพูดถึงอยู่นั้นมันคนเดียวกันกับที่มินบอกว่าเป็นแฟนมินนิ่
แล้วทำไมถึงมากินข้าวกับสาวแบบนี้ล่ะแถมท่าทางจะดูรักกันมากด้วย
คิมจ้องมองร่างหนานั้นแบบไม่ยอมละสายตาไม่ว่าเขาจะเดินไปทางไหนก็ตาม
"มีไรป่ะวะพี่คิมเห็นมองนานและ"ฟีฟ่าเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ไอ้เชี่ยนั่นแม่งเป็นแฟนรุ่นน้องกู"
"เอ้าแล้วที่มาด้วยนั่นก็รุ่นน้องพี่อ่อ"
"ไม่ใช่อ่ะดิ่ กูถึงได้มอง"คิมพูด
ตอนนี้แวดตาของเขามันแฝงความโกรธออกมาจนเพื่อนๆสังเกตุได้
"มึงจะเอาไงคิม เล่นแม่งเลยป่ะ"ไวท์พูดพร้อมลุกขึ้นด้วยความอารมณ์ร้อน
"ไม่ต้องๆ
ดูแม่งไปก่อน"คิมรีบห้ามไวท์เพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่
ร่างสูงยังคงมองชายชั่วคนนั้นเสพสมความรักแบบหวานชื่นกับหญิงสาวที่เขาพามาด้วย
นี่มันไร้ยางอายชัดๆเมื่อวานอยู่กับอีกคนวันนี้อยู่กับอีกคน
มือหนาบีบตะเกียบที่ถืออยู่จนตะเกียบหักโดยที่เขาแทบจะไม่รู้ตัวตอนนี้เขารู้สึกแย่ชะมัด
หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จทั้งสี่คนลุกไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์คิมยังคงมองชายคนนั้นอยู่ระยะๆ
"เดี๋ยวพวกกูจะไปดูหนังกันต่อมึงจะไปด้วยกันป่ะ"ไวท์เอ่ยชวนฟีฟ่าและคิม
"เอาไงอ่ะ พี่คิมไปป่ะ"ฟีฟ่าเอ่ยถาม
"กู..ไม่ไปอ่ะ เดี๋ยวมีธุระต่อ ไว้เดี๋ยวค่อยนัดเจอกันใหม่"
"มึงเอาไงฟ่า"ไวท์เอ่ยถามฟีฟ่า
"งั้นผมไปดูหนังกับพี่ก็ได้ แต่พี่เลี้ยงนะ"
"เออๆ งั้นเดี๋ยวแยกกันตรงนี้แล้วกัน ขับรถกลับดีๆมึง
ไว้เจอกัน"ไวท์พูดก่อนจะพาทั้งฟีฟ่าและกัปตันไปดูหนัง
ร่างสูงนั่งลงที่เก้าอี้หน้าร้านเขาจ้องมองชายร่างหนาคนนั้นตาไม่กระพริบ
เขารอจนทั้งสองคนนั้นเดินออกมาจากร้าน ทันทีที่ทั้งสองคนนั้นเดินออกมาคิมรีบเดินตามสองคนนั้นไปแบบเงียบๆ
เหมือนโชคจะเข้าข้างเมื่อสาวสวยคนนั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
ร่างหนาจึงยืนรออยู่บริเวณหน้าห้องน้ำ
"มากับแฟนหรอ"คิมเดินเข้าไปใกล้ร่างหนานั้นและเอ่ยออกมาแบบไม่เกรงกลัว
"เออ"คำตอบของร่างหนานั่นดูไม่รู้สึกผิดสักนิด
"แล้วไอ้มินอ่ะ"
"มึงจะเอาอะไร"ร่างหนาเริ่มมองคิมด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป
"กูแค่อยากรู้ ว่าถ้าผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นแฟนมึงแล้วมินมันเป็นอะไร"
"มึงอย่ามาเสือกเรื่องกู"ร่างหนาดันร่างของคิมเข้าไปติดกำแพง
สายตาที่ดูโกรธนั้นมันดูอันตรายมากๆ
"ถ้ากูจะเสือกล่ะ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้ามินมันรู้มันจะรักมึงอยู่มั้ย
น่าเสียดายที่มันไม่ได้มาเห็นกับตา" น้ำเสียงและท่าทีของคิมมันยั่วโมโหร่างยักษ์นั่นอย่างแรง
ทันทีที่คิมพูดจบปากของเขาก็ไปรับแรงปะทะจากกำปั้นหนาที่ฟาดเข้ามาที่ปากของเขาอย่างแรง
"ถ้าคิดว่ามันจะฟังมึงก็เชิญไปบอกมันเลย แต่กูเตือนไว้ก่อนนะระวังจะหน้าแหก"ร่างหนากระชากคิมขึ้นมาพูดด้วย
ด้วยน้ำเสียงที่เหยียดหยามกันแบบสุดๆ
"เอ้า พี่บอสมีปัญหาอะไรกันคะ"เสียงแหลมๆของสาวสวยที่มากับบอสเอ่ยขึ้น
มือหนาปล่อยออกจากคอเสื้อของคิมและพาสาวสวยคนนั้นเดินห่างออกไป
คิมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นตอนนี้หน้าเขามันชาไปหมดไม่รู้ว่าควรจะเจ็บกายหรือเจ็บใจมากกว่ากัน
เขาตัดสินใจกลับไปนอนพักที่ห้องของตัวเอง
บางทีการได้นอนในห้องที่ตัวเองคุ้นเคยมันก็ช่วยให้คิมรู้สึกผ่อนคลายได้มากเหมือนกัน
ร่างสูงเหม่อมองดูหลอดไฟบนเพดานในห้องอย่างใจลอย
~ทิ้งมาที่ฉัน ความช้ำในใจมากมายที่เธอได้เจอ~
ร่างสูงแอบสะดุ้งเบาๆทันทีที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเอง
เขาเอี้ยวตัวไปหยิบก่อนจะมองว่าเป็นเบอร์ของใคร "มิน
เด็กที่ตาเขียวๆปากแดงๆ" เบอร์ที่เขาเมมไว้โทรเข้ามา โอ้ยยย
จะรับดีมั้ยล่ะเนี่ย แต่ก็รู้ๆกันอยู่คิมเป็นคนที่สมองสั่งการช้ากว่าร่างกายมือของเขากดรับสายโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว
"ฮัลโหลพี่"เสียงหวานๆจากปลายสายพูดขึ้น
"อื้อ ว่าไงมิน"
"พี่ว่างคุยมั้ยอ่ะ ผมเหงาว่ะพี่ พี่บอสไม่อยู่"
"อ้าวแล้วเขาไปไหนอ่ะ"คิมแสร่งถามทั้งๆที่เขาเองรู้ดี
"เห็นว่าออกไปคุยงานอ่ะเดี๋ยวคงกลับมามั้ง"
"อ่ออ.. มิน พี่มีอะไรจะบอก"คิมเผลอหลุดปากออกไป
แต่ดีที่เขาห้ามปากตัวเองไว้ได้ทัน
ตอนนี้ในหัวของคิมมันปั่นป่วนไปหมด
เขาควรจะบอกมินดีมั้ยว่าวันนี้เขาเห็นบอสไปกับคนอื่น แล้วถ้าบอกไปมินจะรับได้มั้ย
มันจะกลายเป็นการทำร้ายความรู้สึกของมินหรือเปล่า แต่ถ้าไม่บอกมินก็ต้องโง่อยู่แบบนั้นหรอ
"อะไรอ่อพี่"
"แหวนอ่ะมันเล็กไปหน่อยนะพี่ใส่จนนิ้วซีดแล้วเนี่ย"เฮ้อออ....สุดท้ายก็ไม่กล้าบอก
"ฮ่าๆ พี่ก็เปลี่ยนใส่นิ้วอื่นดิ่
นิ้วก้อยก็ได้"ยิ่งเสียงของมินดูมีความสุขมากเท่าไหร่คิมยิ่งรู้สึกเจ็บขึ้นมากเท่านั้น
"อื้มมม ไว้เดี๋ยวพี่เปลี่ยนไปใส่นิ้วก้อย"
"เฮ้ยย พี่คิม แค่นี้ก่อนนะ
พี่บอสกลับมาแล้วอ่ะ"มินพูดก่อนสายจะถูกตัดไป
ร่างสูงทิ้งโทรศัพท์ลงข้างกายก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
เขาไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลยความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับเขาเป็นคนใบ้ที่รับรู้และเห็นเรื่องราวทุกอย่างแต่ดันพูดมันออกมาไม่ได้..
อ่านจบโปรดกดฟัง
ความคิดเห็น