คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หมั่นดูแลและใส่ใจ
ตอนที่ 5 : หมั่นดูแลและใส่ใจ
ห้องคอนโดไอ้เชน แต่งสวยดี มีรูปที่มันถ่ายอัดขยายใส่กรอบแขวนตามผนังหลายรูป เออ แต่แปลกแฮะ มีแต่รูปขาวดำ ห้องก็สะอาด เฟอร์นิเจอร์ในห้องไม่เป็นสี เทา ก็ดำ ไม่ก็น้ำตาล เออ ชีวิตมึงนี่โคตรไม่มีสีสันเลย ผิดกับห้องผม ที่อยากจะมีโซฟาสีแดงมาวางอยู่ใกล้ๆกับพรมสีเขียวก็ทำได้
ไอ้เชนเดินกลับออกมาจากห้องแล้วก็ยื่นผ้าห่มให้ผม ล่ำลากันครู่นึงมันก็เดินกลับเข้าห้องไป ผมปิดไฟแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟา กำลังจะหลับ แต่จู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ว่า นี่ผมยังไม่สำเร็จเป้าหมายการเอาชนะใจไอ้เชนเลย ไม่ได้ๆ จะมาเห็นว่ามันทำดีกับผมแล้วผมจะยกโทษให้ความผิดของมันได้ยังไง แค้นนี้ต้องชำระ ตอนนี้ผมกำลังจะได้เปรียบเพราะว่ามันเริ่มใจอ่อนลงละ งั้นต้องเริ่มแผนขั้นต่อไปเลย
แผนที่ 3 : หมั่นดูแลและใส่ใจ
ปกติเวลาจีบหญิง ขั้นตอนนี้จะง่ายมาก ก็แค่โทรไปคุย หมั่นไปรับไปส่ง วันสำคัญก็หาของขวัญมาให้ ไม่ก็ทำเซอร์ไพรซ์ให้ประทับใจ ดูแลเทคแคร์ดีๆ ที่ว่ามาข้างต้น ไม่มีอะไรที่ผมจะทำให้ไอ้เชนได้เลย เบอร์โทรมันผมก็ไม่มี จะไปรับไปส่งก็ไม่ได้ แม่งมีทั้งจักยานทั้งรถยนต์ ให้ของขวัญวันสำคัญ ก็ให้ไม่ได้ แค่เบอร์โทรยังไม่มีจะไปรู้วันสำคัญของมันได้ยังไง ทำเซอร์ไพรซ์ก็ไม่รู้ว่ามันชอบอะไร หรือจะดูแลเทคแคร์ ผมว่าผมน่าทะนุถนอมมากกว่ามันอีก โอ๊ย เครียด แล้วจะเริ่มจากตรงไหนก่อนเนี่ย
เริ่มจากเบอร์โทรแหละง่ายสุด ขอเบอร์ไว้ดูจะเป็นอะไรที่เป็นไปได้ที่สุด เรื่องอื่นเดี๋ยวก็ตามมา แต่ตอนนี้ปวดฉี่อะ ห้องน้ำอยู่ไหนวะ
ผมเปิดไฟแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำ กะจะฉี่ให้สบายใจ แต่แล้วผมก็ต้องกลั้นฉี่ไว้ก่อน
“เชี่ย....มด!!!” ไอ้มดพวกนี้มันจะมาเกาะอยู่ตรงชักโครกทำไมวะ ถ้าผมฉี่ลงไปโดนมด มันก็จะตกลงไปในน้ำ แล้วพอกดชักโครกมันก็ต้องจมน้ำตายแน่ๆ คืออย่าหาว่าผมโลกสวยเลยนะ ผมไม่อยากฆ่ามันอะ ทำไงดี เอาวะ ช่วยมดขึ้นจากชักโครกดีกว่า ถึงผมจะไม่ฉี่ เดี๋ยวไอ้เชนก็ต้องมาฉี่แล้วกดชักโครกอยู่ดี แล้วไอ้มดพวกนี้ก็ต้องตาย โอเค โอเค กูจะช่วยชีวิตพวกมึงละกันนะมด
ผมเดินไปหยิบทิชชู่มาแล้วก็ค่อยๆ เขี่ยมดขึ้นมาอยู่บนทิชชู่
“มึงอย่าเดินไปทางอื่นดิวะ” ไอ้มดตัวนึงมันเดินหนี ไม่ให้ผมเขี่ยลงทิชชู่ กูไม่ได้จะเอาไปฆ่า กูช่วยมึงอยู่ ให้ความร่วมมือหน่อยดิวะ เออ นั่นแหละขึ้นมา
ตัวที่หนึ่ง ขึ้นไปละ ตัวที่สอง ที่สาม ที่สี่ ไอ้ตัวที่ห้าแม่งตกลงไปในน้ำละ แหวะ ทำไงดีเนี่ย เอาวะ ช่วยมาขนาดนี้ละ ก็ช่วยให้รอดทุกตัวเลยละกัน มานี่ๆ เออนั่นแหละอย่าว่ายไปทางอื่น โอเค ตัวที่ หกขึ้นมาแล้ว
“ทำไรอะ” ผมสะดุ้งตกใจจนเกือบเผลอทำทิชชู่เรือมดตก
“อ๋อช่วยมดอะ เดี๋ยวกดชักโครกไปมันจะตาย” ผมหันไปมองเห็นไอ้เชนยืนพิงประตูห้องน้ำมองผมอยู่ มึงอย่าทำหน้างงดิวะ
“ช่วยมด?” มึงไม่คิดล่ะสิ ว่ากูจะเป็นพ่อพระขนาดนี้ กูเองก็ยังไม่เชื่อตัวเองเหมือนกัน
“เออ หยุดอย่าเพิ่งด่า” ผมเห็นมันอ้าปากจะพูดอะไรสักอย่าง
“ขอกูเอามดพวกนี้ไปปล่อยก่อน แล้วค่อยมาด่ากู” โอเคตัวสุดท้ายขึ้นเรือทิชชู่มาแล้ว ผมถือทิชชู่เดินไปนอกระเบียงแล้วเอาไปวางกับพื้นปล่อยให้มดมันไต่ลงมาเอง
ผมกลับเข้ามา ไอ้เชนก็เข้าห้องน้ำไปแล้ว ไม่นานก็ได้ยินเสียงชักโครก ไอ้เจ้ามด พวกมึงโชคดีนะที่เจอกูก่อน ไม่งั้นพวกมึงโดนฆาตกรรมหมู่แน่ๆ
ไอ้เชนเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมพร้อมรับคำด่ามันละ เอาเลยมาเลยอยากจะด่าอะไรก็ได้ กูได้ทำบุญละ มีพลังมาต้านคำไม่ดีจากมึง
“ทำแบบนี้ทุกครั้งเลยเหรอ” มันไม่ยักกะด่าแฮะ
“อ้อ...เออ...ก็ถ้าเห็นและช่วยได้ก็ช่วย สงสารมัน” มันทำหน้านิ่งใส่ผมอีกละ นี่มึงคงไม่คิดว่ากูเป็นคนดีขนาดนี้ใช่ไหมล่ะ
“ผมไปนอนละ รีบนอนล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปหากุญแจ” มึงพูดเหมือนเตี่ยกูเลยว่ะ ทำตัวโคตรแก่
ไอ้เชนเดินเข้าห้องไปแล้ว ผมก็มานั่งนึกว่าจะดีใจดีหรือเปล่า ที่ไอ้เชนมันไม่ด่าผม
“รีบนอน” ไอ้เชนเปิดประตูห้องยื่นหน้ามาบอก
“รู้แล้ว เดี๋ยวปิดไฟก่อน” ผมเลยเดินไปปิดไฟ แล้วล้มตัวลงนอนบนโซฟา พลางคิดว่าพรุ่งนี้จะขอเบอร์มันยังไงดี
ตอนเช้าผมตื่นเพราะว่าเสียงกุกกัก ตึงๆ ตังๆ ตรงโซนห้องครัว พอผมลุกขึ้นมาดู ก็เห็นไอ้เชนมันทำอาหารอยู่ อย่าบอกนะว่ามึงทำกับข้าวกินเอง ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ
“เอ้าตื่นแล้วเหรอ ไปล้างหน้าแปรงฟันดิ เดี๋ยวมากินข้าว” มีการชวนด้วยเว้ย มาไม้ไหนเนี่ย หรือว่ามึงจะวางยากู
“หรือถ้าไม่กินผมจะได้ไม่ทำเผื่อ”
“กินดิ” ไม่รู้ล่ะ เป็นไงเป็นกัน ก็กลิ่นมันหอมขนาดนี้ ยอมตายวะ
“อ้อ...” ไอ้เชนละจากหน้าเตา แล้วเดินไปเปิดลิ้นชักแถวๆนั้น สักพักมันก็ยื่นแปรงสีฟันมาให้
“ใช้ของราคาถูกได้มั้ย” กูไม่ได้คุณหนูติดแบรนด์ขนาดนั้น แค่แปรงฟันกูที่ใช้อยู่เป็นแปรงไฟฟ้านำเข้า นี่ถ้ามีแบบไหนที่ทำจากทองคำ ผมว่าจะขอเตี่ยซื้อแบบนั้นมาใช้สักอัน
“ขอบใจ” เอาวะ ก็ยังดีกว่าไม่มีใช้
ผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จออกมาจากห้องน้ำไอ้เชนก็ตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ไอ้เชนมันทำข้าวต้มหมูครับ น่ากินโคตร หรือว่าผมหิว เลยหน้ามืดรีบตักใส่ปากทันที
“เชี่ย...ร้อน” ลวกปากครับ รีบกินไปหน่อย ให้เชนทำหน้าเอือม แล้วก็เดินไปเอาน้ำมาให้
“เป่าก่อนดิ” ก็จริงของมัน
ฝีมือมันใช้ได้เลยนะเนี่ย อร่อยดี ผมเลยซดซะหมดชาม มันก็ตักมาเติมให้อีก นี่มึงจะขุนให้กูอ้วนแล้วรอเชือดทีเดียวใช่ไหมวะ
“กินเสร็จแล้วก็เอาไปล้างด้วย” มันพูดพลางหยิบชามของมันไปล้าง แต่ว่าทำไมเซเลบ อย่างไอ้เจ๋งต้องมาล้างจานด้วยวะ ไม่ใช่หน้าที่อะ ก็จ้างแม่บ้านมาทำดิ เหมือนที่ผมจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดคอนโดผมไง ดังนั้นพอผมกินเสร็จเลยหยิบชามไปวางไว้ที่อ่างล้างจานเฉยๆ กะว่าไอ้เชนคงลืม แล้วปล่อยมันไป
“กลับมาล้างจานเดี๋ยวนี้” ไอ้เชนคว้าแขนผมที่กำลังจะชิ่ง ให้กลับมาที่อ่างล้างจาน แถมยังทำหน้านิ่งเจือความดุไปด้วย
“ไม่อยากล้างอะ” ไม่มีใครมาบังคับไอ้เจ๋งได้ กูไม่ล้างซะอย่างมึงจะทำไม
“จะ ล้าง ไม่ ล้าง” ไอ้เชนเน้นหนักทุกคำเหมือนตอกย้ำให้ผมเข้าใจ แต่กูเข้าใจแล้วไง ก็ไม่อยากทำอะ ผมเลยนิ่ง ทำเป็นไม่สนที่มันบอก
“โอเค...งั้นกุญแจห้อง ก็ไม่ต้องเอานะ” มันปล่อยแขนผม แล้วเดินหนีเลยครับ
“เห้ย!!! เดี๋ยว.... โอเคๆๆๆ ล้างก็ได้วะ” ไม่ยอมก็ต้องยอมวะ เล่นใช้วิธีนี้ มึงขี้โกงนี่หว่า ผมเลยจำใจหยิบชามมาล้าง แล้วนี่ต้องทำอะไรก่อนวะ โอเค ตอนเรียนลูกเสือเขาทำไงน้า เอาฟองน้ำล้างจานมา หยดน้ำยาล้างจานลงไป แล้วก็ถูคราบออก ไอ้เชนมึงก็ไม่ต้องมายืนกดดันดูกูล้างจานก็ได้ กูไม่ทำชามมึงแตกหรอก
“เพล้ง!!” เอาแล้วมั้ยละ คิดยังไม่ทันจบเลย ชามหล่นตกพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ ไอ้เจ๋งเอ้ยมันอุตส่าห์ทำดีกับกูแล้ว ยังหาเรื่องให้มันเกลียดเข้าไปอีก
“ทำไมไม่ระวัง โตแล้วนะ” โดนไอ้เชนดุที ผมหน้าหงอยเลย โห ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า มันหลุดมือเอง ไอ้เชนถอนหายใจแล้วผลักผมให้หลบ มันขยับเข้ามาก้มลงเก็บเศษชามที่แตก
“โอ๊ย!!!” ไม่ใช่เสียงผมอุทานนะ เสียงไอ้เชนต่างหาก มันโดนอะไรอะ ไอ้เชนก้มลงไปกุมเท้า มันนั่งกับพื้นแล้วพลิกเท้าขึ้นมาดู โห เศษชามมันบาดเท้าไอ้เชน ลึกพอสมควรเลย เห้ย ทำไงดีอะ ไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย โอเค เก็บเศษชามก่อนละกัน
“ไม่ต้องเลย ซุ่มซ่ามอย่างนี้ เดี๋ยวก็โดนบาดหรอก” ทำซ่านะมึง ตัวเองเจ็บยังมาทำเป็นสั่งอีก แต่ผมก็ไม่ได้ขัดใจมันหรอกครับ ปล่อยให้มันหยิบเศษชามมากองกันไว้ เห้ยนั่นเลือดออกมาเยอะแล้วนะนั่น ทำไงดี
ผมเลยรีบเดินไปหยิบทิชชู่มาให้มันเอาไปเช็ด จากนั้นไอ้เชนก็บอกให้ผมเอาถังขยะมาใส่เศษชาม พอผมเอาถังขยะมาให้ ไอ้เชนก็หยิบเศษชามใส่ลงไปในถังขยะโดยไม่ยอมให้ผมช่วยเลยแม้แต่น้อย ผมล่ะกลัวว่าเลือดมันจะไหลจนหมดตัวมันจริงๆ เพราะเห็นซับทิชชู่ไปหลายทีแล้วแต่ก็ไม่เห็นเลือดจะหยุดไหล
“ไปโรงบาลเหอะ” อย่าทำเก่งเลยนะมึง กูกลัวมึงตายแล้วจะกลายเป็นผีปากเสียมาหลอกกู แค่ตอนนี้มึงยังไม่ตาย เสียงด่าของมึงยังหลอกหลอนกูชิบหายแล้ว
“ผมไม่เป็นไร” ไอ้เชนมันพยายามจะลุกขึ้นยืน เออ มึง ทำเก่ง เอ้าๆ ไหวมั้ยนั่น ไอ้เชนทำท่าจะล้ม ผมเลยต้องเข้าไปพยุงมัน พามานั่งที่โซฟา
“ถ้าไม่ไปเอง เดี๋ยวเรียกรถพยาบาลมาก็ได้”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวก็หาย” หายป้ามึงสิ กูเห็นมึงซับเลือดตั้งนานแล้ว เลือดแม่งยังไม่หยุดไหล
“กูว่าไม่หายเองหรอก เรียกรถพยาบาลเลยละกัน” ไอ้เชนรีบคว้าข้อมือผมไว้
“โอเค ผมไปโรงบาลก็ได้” ก็แค่เนี้ย
วันนั้นไอ้เชนเป็นคนพยุงผมไปโรงพยาบาล วันนี้ตาผมบ้างที่ต้องพยุงมันไปโรงพยาบาล อืม หายกันนะมึง
กว่าผมจะพามันไปส่งโรงพยาบาล ทำแผล แบกกลับมาที่คอนโดอีก ก็เลยเที่ยงไปแล้ว สายขนาดนี้ผมไม่ได้ไปเรียนอีกละ ไอ้เชนนอนหลับอยู่ในห้อง สงสัยจะเพลียเพราะเลือดออกเยอะพอสมควร ดีที่ไม่ต้องให้เลือดนอนที่โรงพยาบาล ไม่งั้นผมคงไม่มีที่นอนแน่ๆ แล้ววันนี้จะเอาไงเนี่ย ว่าจะไปถามที่ร้านล้างรถว่าเจอกุญแจห้องผมไหม ก็ไม่ได้ไป มือถือผมก็อยู่ในห้องแล้วนี่จะติดต่อตารางงานนัดคิว ได้ยังไงเนี่ย หรือว่าจะขอยืมมือถือไอ้เชนโทรหาใครสักคน ไม่เจ๊ส้ม ก็เพื่อนในวง แต่สมองปลาทองอย่างไอ้เจ๋ง คิดว่าจะจำเบอร์โทรตั้ง 10 ตัวได้เหรอ แค่รหัสปลดล็อคมือถือ 4 ตัว บางครั้งยังลืมเลย
‘เฟซบุค’ ในหัวผมแว้บขึ้นมาได้ โอเคใช้วิธีนี้ดีกว่า ผมเลยมองหาว่าห้องไอ้เชนมันมีคอมไหม หาอยู่นาน นี่มึงเป็นมนุษย์ยุคหินหรือไงวะ ทำไมถึงไม่มีคอมใช้ แล้วกูจะออนเฟซได้ไง
นึกออกละ ออนในมือถือไอ้เชน มือถือมันอยู่ไหนนะ โอเคเจอละ อยู่ตรงหัวเตียง จะแอบเอามาใช้ดี หรือว่า จะขอมันใช้ดี เอาไงดี ถ้าขอมันแล้วมันไม่ให้ล่ะ ก็ซวยอะดิ แต่ถ้าแอบเอาไปใช้ โดยไม่บอก ถ้ามันจับได้ก็โดนด่าอีกแน่ๆ งั้นขอเลือกอย่างหลังละกัน ถึงจะโดนด่า แต่ก็ได้ออนเฟซ
ผมหยิบมือถือไอ้เชนขึ้นมาปลดล็อกหน้าจอแล้วเข้าเฟซบุค แต่เดี๋ยวก่อน ไม่เข้าผ่านแอพเฟซบุคดีกว่าเพราะถ้าเข้าแอพเฟซบุค ถ้าจะ Sign In เข้าเฟซผมก็ต้อง Sign Out ของไอ้เชนก่อน ไม่ได้ๆ ถ้าทำแบบนั้น เดี๋ยวมันจะรู้ว่าผมแอบใช้มือถือมัน เอาเป็นว่าเข้าเฟซผ่าน อินเตอร์เน็ตเบราเซอร์ดีกว่า
โอเค เข้าไปหน้าเว็บเฟซบุค ใส่เมลลงไป แล้วก็ใส่ พาสเวิร์ด เอ่อ พาสเวิร์ ชิบหายแล้วววว ความซวยของไอ้เจ๋ง แม่งจำพาสเวิร์ดเข้าเฟซของตัวเองไม่ได้ เชี่ย ทำไมมึงโง่อย่างนี้วะไอ้เจ๋ง หรือจะใช้พาสเวิร์ดเหมือนเมล เอ้าลองดู 1 หกตัว โอใหญ่ โอเล็ก รอ รอ รอ รอ อ้าว เฮ้ย ไม่ได้ว่ะ งั้นลอง 2 หกตัว โอใหญ่ โอเล็ก ไม่ได้อีก ทำไงดีวะเนี่ย
ผมนั่งเครียดอยู่สักพัก ก็มีเสียงในหัวบอกว่า
‘ใช้เฟซไอ้เชนดิ’ ไม่อะ ไม่เอา
‘แล้วมึงจะทำยังไงล่ะ ไอ้เจ๋ง’ นั่นดิ จะทำไงดีล่ะ
‘ถ้าติดต่อใครไม่ได้วันนี้ จะเป็นเรื่องใหญ่นะ’ เอาแล้วไงล่ะ ผมเริ่มโอนเอียงซะแล้ว ทำไงดี
ผมตัดสินใจเปิดแอพเฟซบุค ใจก็เต้นตึกตัก เพราะรู้ว่าตัวเองกำลังทำผิด แต่ให้ทำไงได้ ไม่มีทางเลือกนี่หว่า
เข้ามาแล้ว เอาไงต่อวะ โอเค ทักแชตดีสุด แล้วจะแชตกับใคร เชี่ยละ ไอ้เชนแม่งไม่ได้เป็นเพื่อนกับคนที่ผมจะติดต่อเลย ไม่ว่าจะเป็นเจ๊ส้ม หรือเพื่อนในวง ไอ้ธิว ไอ้หวง ไอ้นนท์ เอาไงดีวะ จะเสิร์ชหาก็ไม่ได้เพราะว่าไอ้พวกในวงแม่งตั้งค่าทำให้ค้นหาจากชื่อไม่เจอ เพราะแต่ละคนขยาดที่มีแฟนคลับมหาศาลแอดมา เออ แล้วเฟซอีเจ๊ส้มล่ะ ชื่ออะไรวะ โอ๊ยนึกไม่ออกเว้ย อีเจ๊ส้มแม่งตั้งชื่อเฟซจำยาก อ่านยาก ไปว่ะ ไม่มีหลงเหลือในความทรงจำแม้แต่น้อย
ผมเลยเลื่อนๆดูหน้าฟีดเฟซของไอ้เชนดูเผื่อจะมีคนรู้จัก ไอ้เชนท่าจะชอบรูปขาวดำนะ รูปโปรไฟล์ ก็ขาวดำ รูปที่ถ่ายแล้วอัพโหลดก็ผ่านฟิลเตอร์มาเป็นขาวดำ ทุกรูป อืม กูว่ามึงโรคจิตว่ะเชน
แล้วนี่ใครวะ โคตรน่ารัก โพสต์หน้าวอลล์บ่อยด้วย
‘ฝันดีนะเชน’
‘คิดถึงเมื่อก่อนเนอะ’
‘หวังว่าวันหนึ่ง เชนจะเข้าใจเรานะ’
แต่ไอ้เชนแม่งไม่ตอบคอมเมนต์เลยสักครั้ง ใจแข็งนะมึง เขาก็สวย น่ารักขนาดนั้น ก็ใจร้ายไม่คุยกับเขาได้ลงคอนะ
“กรุ่งกรุ๊ง” เสียงทักแชตเฟซของไอ้เชนดัง ใครทักมาวะ
ผมดีใจเหมือนถูกหวย ตอนที่เห็นว่าใครทักมา ไอ้เบลทักมา จำได้ไหมครับ ไอ้เบลคนที่จะมาเล่นเป็นแฟนผมในหนังไง เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของผมไงครับ
Bella Rungrada
สวัสดีตอนบ่ายค่ะ
ผมเลื่อนไปดูแชตด้านบน แล้วอยากจะด่าไอ้เบลมันจริงๆ มึงจะจีบเขา จะชวนเขาคุย แต่มึงทักเขาซะบ้าคลั่ง ใครที่ไหนเขาจะทักทายขนาดนี้ เหมือนมึงทักไอ้เชนอยู่ทุกเวลาที่นึกออก
สวัสดีตอนเช้าค่ะ
สวัสดีตอน 10 โมงค่ะ
ตอนนี้ 11 โมงแล้วพี่เชนตื่นยัง
11โมง 24 นาที เดี๋ยวเบลไปหาอะไรกินก่อนนะคะ
ผมว่ามันบ้าว่ะ ถ้าจะทักมาขนาดนี้ เป็นผมผมก็ขี้เกียจอ่าน
เบล นี่กู ไอ้เจ๋งเพื่อนมึง
พี่เชน พิมพ์ผิดป่าวคะ งุงิ
งุงิ ป้ามึงสิ กูไอ้เจ๋งไง กูยืมเฟซไอ้พี่เชนคุย
ไอ้สัด เจ๋ง มึงไปยุ่งอะไรกับเฟซพี่เชน
เรื่องมันยาวว่ะ แต่มึงช่วยไรกูหน่อยดิ
ให้ช่วยเหี้ยไร
ติดต่อเจ๊ส้มให้หน่อย บอกว่า ช่วงนี้กูไม่สบายขอลาหยุด
สัก 2 วัน
ทำไมมึงไม่บอกเองวะ
มือถือกูหายว่ะ (ผมขี้เกียจเล่าเลยคิดว่าโกหกไปดีกว่า)
เอออออออออออออออออ
ขอบใจนะมึง
คุณคะ (ผมแปลกใจที่เบลมันเปลี่ยนมาใช้คำสุภาพ)
อะไรวะ
ดิฉันจะลบแชตข้างบนยังไงอะ ดูที่เราคุยกันสิ
คำหยาบยกมาทั้งค่ายเลย แล้วพี่เชนจะมองดิฉัน
ยังไง
55555555555 กูไม่รู้ว่ะ บาย
ผมรีบลาไอ้เบลแล้วปิดเฟซทันที เงยหน้าขึ้นมาเห็นไอ้เชนนอนหลับอยู่ ก็โล่งอก กลัวมันจะตื่นมาเห็นตอนที่ผมเล่นสุดๆ แต่เอ๊ะ ไอ้แชตเมื่อกี้ ถ้าไอ้เชนมาอ่านก็ต้องรู้ดิ ซวยแล้ว ผมรีบเปิดแอพเฟซขึ้นมาอีกครั้ง แล้วนี่มันลบแชตยังไงวะ ทำไม่เป็น หรือว่ามันทำไม่ได้วะ เห้ย ไอ้เชนขยับตัวแล้วเหมือนจะตื่น ทำไงดีวะ
ไอ้เชนลุกขึ้นนั่ง ผมเลยรีบวางมือถือไว้ที่เดิม ใจก็ภาวนาอย่าให้มันเปิดไปเห็นเลย
ความคิดเห็น