คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Prologue 5 : Apaeccino Blend
เบื้องหน้าของเขาคือส่วนหนึ่งของเมืองหลวงที่อยู่ใต้ดิน บ้านเรือนและอาคารมากมายดูแออัดและเก่าผิดจากโลกบนพื้นดิน ที่นี่เป็นที่อาศัยของประชากรชั้นล่างสุดของเมโทรโปลิส ผู้ที่ไม่มีที่ยืนในสังคมอันศิวิไลซ์ของเมืองหลวง เต็มไปด้วยความวุ่นวาย อาชญากรรม ยาเสพติด อันถูกขนานนามว่า รังหมาป่า
แม้ว่าที่นี่จะอยู่ใต้ดินก็ตาม แต่อากาศไม่ได้อึดอัดอย่างที่คิด ระบบระบายอากาศที่นี่ทำได้ดีมาก หากเปรียบแล้วที่นี่ก็เหมือนอาคารปรับอากาศที่อยู่ใต้ดินนั่นแหละ เพียงแต่ว่าสูงชั้นละประมาณ 5-6 เมตรได้ ที่นี่มีทั้งหมดราวๆ 50 ชั้น ส่วนใหญ่จะเป็นบ้านเรือน อาคารสำนักงานร้านอาหารก็พอมีบ้าง แต่ก็ดูโลว์คลาสกว่าเบื้องบนมาก
เพดานแต่ละชั้นเป็นจอฉายให้เห็นท้องฟ้าสีครามสดใสช่วยทำให้ไม่อึดอัด ดวงอาทิตย์ทำมุมราวสี่สิบห้าองศาอยู่บนท้องฟ้าบอกถึงเวลาสาย เมื่อตกเย็นฟ้าก็จะมืดลงเหมือนโลกภายนอกจริงๆ เพราะถ้าไม่ทำเช่นนี้นาฬิกาชีวภาพในสมองของแต่ละคนจะเพี้ยนได้
เขาย่างก้าวไปยังทิศเหนือถ้าเทียบจากเวลาและดวงอาทิตย์ที่เขาเห็น สังเกตตึกรามบ้านช่องโดยรอบดูไม่พิศมัยหรือน่าอยู่สักเท่าไหร่นัก ผู้คนที่เขาเห็นมีตั้งแต่คนที่มีท่าทีเหมือนเขา ไปจนถึงวัยรุ่นชายที่ไว้ผมทรงโมฮอกว์สีชมพูสวมตุ้มหูสีฟ้านั่งก๊งเหล้ากันอยู่หน้าบ้านของตัวเอง
เขาเดินไปไม่ไกลนัก ประมาณสองช่วงถนนก็ถึงที่หมายของเขา
"Apae Bucks"
ที่นี่เป็นเพิงซอมซ่อ ข้างในนั้นมีชายชราอายุน่าจะไม่มากนัก ประมาณหกสิบเห็นจะได้ ศีรษะล้านโล่นสะท้อนแสงจากดวงอาทิตย์จำลองบนเพดานที่ส่องเข้ามา หนวดเครางอกออกมาจากคางเหมือนหลุดมาจากหนังจีน เขาดูง่วนกับเครื่องทำกาแฟที่ดูไฮเทคผิดกับความซอมซ่อของเพิง กลิ่นกาแฟหอมฉุยลอยเข้ามาแตะจมูกเขาอีกครั้ง
"อากากดีจังเลยน้อ วังลี้" ชายชราเอ่ยขึ้น ฟังจากทิศทางของเสียงแล้วก็คงพูดกับเขานั่นแหละ
"ดีบ้านลุงสิ ข้างนอกพายุเข้า น้ำจะท่วมโลกแล้วเนี่ย" เขาตอบกลับปนขำ"อาแปะ กินกาแฟป่ะ"
"อืม กินดิ" ชายชราตอบกลับด้วยสีหน้าที่ขึงขังและน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำกว่าประโยคก่อนหน้านี้ที่เขาพูด
"ภารกิจเรียบร้อยดีครับลุง"
"เอากาแฟอะไรไหม"
"อาแปะชิโน่ เบลนด์ เหมือนเดิม" เขาตอบกลับ
ชายชราจึงหันไปง่วนอยู่กับเครื่องชงกาแฟอีกครั้ง เขาหยิบขวดแก้วที่บรรจุเมล็ดสีดำขึ้นมา ตักลงเครื่องบดกาแฟด้วยตัวเอง เขาหมุนมือไปมาอย่างประณีตจนเมล็ดกาแฟกลายเป็นผงละเอียด จากนั้นจึงนำผงกาแฟที่บดได้ค่อยๆ เทลงเหนือกระดาษกรองที่วางอยู่เหนือภาชนะรองรับ สุดท้ายเขาก็ตักน้ำร้อนผ่านกระดาษกรองลงไป ของเหลวสีดำผ่านลงมาจากกระดาษกรองในที่สุด ใช้เวลาสักครู่หนึ่งชายชราก็นำภาชนะนั้นมาเทของเหลวใส่แก้วกาแฟและยื่นส่งให้ลูกค้าของเขา
"หอมจัง" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือขวาไปรับกาแฟแก้วที่สามของ(เช้า)วันนี้มาจากชายชรา
"เอ็งรู้แล้วใช่มั้ย ว่ามีภารกิจสำคัญนอกองค์กรที่เอ็งต้องไป"
"ก็คร่าวๆ น่ะลุง ผมไม่ทำได้ปะ ขี้เกียจ ส่งคนอื่นไปทำแทนผมไม่ได้หรอ" เขาพูดออกไปเพื่อปัดภาระออกจากตัว
ชายชราที่อยู่ตรงหน้าที่ดูเหมือนจะเป็นอาแปะขายกาแฟธรรมดาๆ แต่แท้จริงแล้วเขามีเบื้องหลังที่น่ากลัวผิดกับท่าทีเป็นอย่างมาก เขาเคยเป็นสายลับและนักฆ่ามาก่อน
'อาสเป ยีน คาฟก้า' คือชื่อที่แท้จริงของเขา เขาเป็นหัวหน้าหน่วยจารกรรมของ T.E.E.M.O มาตั้งแต่ก่อตั้งองค์กรขึ้น และเขาก็เคยได้รับผิดชอบให้เป็นผู้ฝึกสอนของหน่วยอเลฟซีโร่อีกด้วย
ถึงแม้ว่าแก่ตัวลงไปมากแล้วจึงให้คนรุ่นใหม่มารับช่วงต่อไปแทน แต่ตำนานของเขาเป็นที่เล่าขานกันทั้งในและนอกองค์กรเป็นอย่างมาก เขาเป็นผู้ที่ปกป้องความมั่นคงทางข้อมูลข่าวสารในประเทศนี้มากว่าสามสิบปี ปัจจุบันนี้เขาทำหน้าที่เป็นผู้ส่งสารให้กับเหล่าสายลับรุ่นใหม่อยู่ที่มุมหนึ่งในชั้นใต้ดินของเมโทรโปลิส
"เทสล่าต้องการให้ส่งสายลับที่เก่งที่สุดไป ก็มีแต่เอ็งน่ะแหละที่อัตราการทำภารกิจสำเร็จ 100%" ชายชราตอบกลับ "ถ้าภารกิจที่เอ็งเพิ่งกลับมามันพลาด ข้าก็ว่าจะส่งเฟลีนไปอยู่หรอกนะ"
"โห่ลุง รู้งี้ผมปล่อยไอ้หมอนั่นกลับบ้านไปดีกว่า เกือบไปเหมือนกันนะลุง ศพปลอมของลุงมันไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่"
"เอ็งรู้เรื่องสนธิสัญญาสงบศึกแล้วใช่ไหม" ชายชราทำหน้าจริงจังพูดตัดบท
"เห็นคร่าวๆ แล้วครับ"
"ก็นั่นแหละ กองทัพต้องการสายลับเข้าไปสังกัดหน่วยพิเศษ แล้วก็ทำเรื่องโยกย้ายมาที่องค์กรเรา" อาแปะอธิบาย "แล้วเทสล่าก็เลือกสายลับที่มีอัตราการทำภารกิจสำเร็จสูงสุดให้ไป"
"แล้วนั่นก็คือผม ?" เขาทำน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ "ลุง ขอภารกิจใหม่ด่วนเลย ผมจะไปทำพลาด จะได้ลดลงจาก 100% บ้าบอนี่สักที" เขาพยามยามดิ้นรนอย่างสุดชีวิตอันเนื่องมาจากความขี้เกียจอันลักลั่นของเขา
"คำนวณแล้ว ถึงเอ็งรับภารกิจเพิ่มไปอีกสิบภารกิจแล้วล้มเหลวหมด มันก็ยังเป็น 94.1% ยังสูงสุดในหน่วยอยู่ดีว่ะ" ชายชราแสยะยิ้ม
"ฮืออออออ" เขาคร่ำครวญ
"แล้วก็ กาแฟที่เอ็งกินไป เมล็ดกาแฟชุดนั้นปลูกด้วยปุ๋ยที่สกัดจากแร่ทอง แก้วละล้านห้าแสนหน่วย ถ้าจะบ่ายเบี่ยงภารกิจก็จ่ายมา"
เขาแทบสำลักกาแฟที่เพิ่งยกขึ้นดื่มเมื่อครู่นี่ออกมา
"ลุงงงงงงงงงงงงง !!!" เขาใช้สองมือทำท่าหงายเงิบ กรีดร้องให้กับชะตากรรมของตัวเอง
"ข้าก็ไม่อยากจะทำหรอกนะ แต่เอ็งก็ต้องเข้าใจว่าพวกเราปฏิเสธคำสั่งของเทสล่าไม่ได้"
"โอเคๆ แล้วผมต้องไปที่ไหนอะไรยังไงล่ะ" เขาพูดพร้อมกับเอามือขวากุมขมับตัวเอง
"ตอนนี้เอ็งกลับไปพักผ่อนเถอะ อีกสามวันให้หลัง พวกข้าจะส่งทีมงานเข้าไปรับเอง เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ" อาแปะพูดพร้อมกับทำท่าโบกมือไล่ใส่
ชายหนุ่มเดินคอตกจากไปอย่างเงียบๆ โดยไม่รู้ว่าเขาจะต้องเจออะไรในอีกสามวันข้างหน้า
ในหัวของเขาที่โลดแล่นไปด้วยฤทธิ์ของคาเฟอีนได้แต่จินตนาการไปกับวันพักผ่อนที่เขามีถึงสามวันเต็ม
เป็นแพะมาเป็นอาทิตย์ ขอใช้ชีวิตเป็นมนุษย์สักสามวันก็ยังดี
ความคิดเห็น