คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ❥ JOKE {2}
❥ JOKE
เสี่ยวแต่เฉี่ยว
-2-
“สับรางเก่งจังนะคริสสสสส” ร่างบางเดินถือจานข้าวมานั่งตรงข้ามอีกคนพร้อมกับเอ่ยปากแซวเพื่อนซี้อีกคน
“สับรางอะไรครับคนงาม” คริสที่นั่งดูดชาเขียวอยู่ตอบกลับเพื่อนคนงามของตน
“นั่นไง อย่าคิดจะหยอดเพื่อนตัวเองเด็ดขาดนะมึง”
“อย่างมึงกูคงจะเอา โสดสิบแปดชาติจนตีนกาขึ้นละครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“มึงก็ไม่ต่างจากกู ของมึงแพ็คเกจนี่ตีนกาแถมเงิงนะฮร้ะ” ลู่หานว่าพลางตักข้าวเข้าปาก
“เออ วันนี้ว่างมะ ว่าจะแวะ Boots”
“แหม โดนด่าว่ามีตีนกาเลยรับไม่ได้รึไง กูว่าอย่างมึงไปฉีดน่าจะง่ายกว่านะ” ลู่หานเบะปากใส่อีกคน ตั้งแต่เป็นเพื่อนกับคริสมาตั้งแต่เกรด10 หมอนี่ต้องเข้าออกร้านขายของเสริมความงามแทบทุกอาทิตย์..เพราะต้องไปซื้อแผ่นมาส์กหน้า บางครั้งก็อ้างโฟมล้างหน้าหมด บางทีก็บอกว่าสิวขึ้นต้องซื้อแผ่นแปะสิว ชีวิตผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพริ้นส์ของเซนต์ซูมานมันไม่ง่ายแบบที่ใครๆคิดหรอกนะ -_-
“จะไปซื้อที่มาส์กหน้าครับแม่คุณ หรือคุณมึงจะไปซื้ออายครีมลดใต้ตาดำหน่อยก็ได้นะ ช่วงนี้ดูโทรมๆนะครับ :P”
“หอยยยยย ลองไม่หล่อสักวันดิ๊ ยังจะมีคนกรี๊ดมึงอยู่มั้ย โฮรวววววววววว กินข้าวละ งอน”
“ง้อนะแหม~”
“ไม่ต้องมาง้อกู ไม่หายงอนโว้ย เล็คเชอร์ประวัติศาสตร์คาบที่แล้วไม่ต้องเอา! อยากไปหาหวานใจเองช่วยไม่ได้”
“ไม่ได้นะเว่ยยยยยยยย มึงอยากเห็นคนหล่อตกไปอยู่ห้องควีนเหรอ T^T”
“ไปได้ก็ดีดิ ได้ข่าวมึงจบปีนี้อีดอก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เออจำไว้นะมึง ไปซื้อน้ำแปป เอาอะไรมั้ย”
“นี่มึงจะกินน้ำให้ฉี่แตกไปเลยมั้ยวะ ข้าวไม่กินกินแต่ชาเขียวเนี่ย เดี๋ยวก็ได้อ้วนพอดี...”
“จะเอาอะไรมั้ยครับแม่คุณ” คนตัวสูงเริ่มรู้สึกเบื่อกับการยืนแล้วตกเป็นเป้าสายตานานๆ แค่ในโรงอาหารนี้คนมันก็มากพอแล้ว รอบตัวมีแต่เสียงอื้ออึงไปหมด จะมองหาพวกบอยแบนด์ก็ยากเต็มที
“ขอนมเย็น หวานใจ เอ้ย ชื่นจายยยยยย~” ลู่หานว่าพลางยิ้มหน้าบานใส่อีกคน
“มุขเหรอ......-___-”
18.00 น. ห้องซ้อม ตึกวิทย์ ชั้น 2
“ไอ้ยอล มึงเป็นอะไรของมึงตั้งแต่กลางวันละ ใจลอยตลอดดดดดด อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ” ดีโอที่กำลังง่วนกับการทำรามยอนให้เพื่อนๆเอ่ยขึ้นเมื่อสังเกตได้ว่าเพื่อนของตนกลายเป็นร่างไร้วิญญาณตั้งแต่โดนความหล่อของกรรมการนักเรียนแสนหลงตัวเองเข้าไปเมื่อคาบคณิตศาสตร์
“ไอ้เรื่องคาบคณิตศาสตร์ใช่มั้ยที่ทำให้มึงคิดไม่ตกขนาดนี้ ไอ้ยอลลลลลลล มึงสาวแตกกกกกกกก” แบคฮยอนวิ่งมากระโดดขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้างๆกับชานยอล
“อะไรกันวะ ทำไมกูไม่รู้เรื่องเลย” เฉินละสายตาหนังสือธรรมะของตนเองแล้วเดินมานั่งเก้าอี้ถัดจากโซฟามาหน่อย
“ก็ดูมึงดิ วันๆสนใจอะไรบ้างเนี่ยนอกจากหนังสือเล่มนั้นที่มึงอ่านเป็นรอบที่ล้านนนนน” แบคฮยอนเบะปากใส่เพื่อนซี้ก่อนจะเสยผมของตัวเองขึ้น
“พวกมึงจะเสียงดังกันทำไมวะ” ชานยอลเอ็ดเพื่อนๆพร้อมกับลุกไปยืนริมหน้าต่าง
“ไอ้ยอล มึงอกหักเหรอวะ ปกติมึงจะพูดมากกว่านี้นะ”
“ปล่อยมันไป กูไปตั้งไมค์ก่อน เดี๋ยวซ้อมกันเหอะ” ดีโอตั้งชามรามยอนไว้ที่โต๊ะแล้วปลีกตัวออกไปหยิบไมค์ทันที
“เออๆ”
“ชิ ขืนฉันเป็นแฟนนายก็โดนหาว่าไปแย่งผัวคนอื่นเขาอ่ะดิ”
“ไอ้ยอล มึงพูดว่าอะไรนะ O[]O!!!” ทั้งสามคนที่กำลังง่วนกับการต่อสายต่างๆนานาหันมามองนางเอกมิวสิคริมหน้าต่างเป็นตาเดียว พร้อมกับพูดประโยคเมื่อสักครู่ออกมาพร้อมกัน
“ห๊ะ อะไร กูพูดอะไร เปล่าเว่ย ซ้อมเหอะ” ยอลลี่นางเอกมิวสิค(?) ตอบกลับเพื่อนๆไปและเดินไปหยิบกีต้าร์ของตนเองมาประจำที่
“แบบนี้มีพิรุธ ในมือถืออะไรอยู่เอามาให้กูดู!!” แบคฮยอนชี้หน้าเพื่อนของตอนก่อนจะวิ่งไปกระโดดถีบ
“โอ้ยยยย อีแบค ทำไมมึงรุนแรงกับกูจังวะ เจ็บเว้ยยยยย” ร่างโปร่งล้มลงไปบนโซฟาตรงกับจังหวะที่เศษกระดาษในมือกระเด็นออกมาพอดี เกมจบทันที แบคฮยอนเป็นผู้ชนะ >_<
“มึงอย่าคิดจะปิดบังพวกกูนะ!!!” แบคฮยอนหยิบกระดาษขึ้นมาเปิดอ่านพร้อมด้วยตัวเสือกทั้งสองคนที่วิ่งมาประจบข้างๆด้วยความเร็วระดับชะนีวิ่งตามลิง
“ไอ้แบคคคคคค มึงอย่า...”
“ไอ้ยอล ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม” ยังไม่ทันที่ชานยอลจะเอ่ยห้ามเพื่อนสุดแสบ แบคฮยอนก็กรีดร้องออกมาพร้อมกับลงไปนั่งกองกับพื้น
“อะไรวะแบค เอามาอ่านบ้าง” ดีโอรีบแย่งกระดาษจากมือแบคฮยอนแล้วมาสุมหัวกับเฉิน
“พวกมึง...” ชานยอลตอนนี้ที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ยากเย็น พยายามจะพูดให้เพื่อนฟังแต่ก็...
“ไอ้ยอล!!!!!!!!” ทั้งสามคนพูดเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งทำให้ชานยอลปั้นหน้าลำบากมากขึ้น
“....”
“มึงบังอาจขายออกก่อนกู แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” แบคฮยอนว่าพลางลงไปนอนดิ้นกับพื้น
“ไอ้แบค กูนึกว่ามึงจะหวงเพื่อน”
“หวงสิวะ แต่อันนี้กูไฟเขียวววว มึงคิดดู นี่มันกรรมการนักเรียนแรงค์กิ้งอันดับหนึ่งของโรงเรียนเลยนะโว้ยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด” คนที่กำลังนอนดิ้นอยู่กับพื้นร้องออกมาปานคอหอยจะแตก
“พวกมึงฟังกูก่อนนนนนนนนน” ชานยอลลงไปนั่งกับพื้นข้างๆเพื่อนๆ
“ทำไม มีอะไรจะแก้ตัว หลักฐานทั้งหมดมันอยู่ในกระดาษใบนี้แล้ว เมื่อไหร่จะใจอ่อนยอมมาเป็นแฟนพี่ กรี๊ดดดดด จะเป็นลมมมม เฉิน! กูขอยาดมหน่อยยยย”
“มึงเป็นแม่ยอลเหรอวะไอ้แบค มีไฟขงไฟเขียว” เฉินเอ่ยขึ้นพร้อมกับยัดยาดมเข้าจมูกแบคฮยอน
“ตามจีบมึงมาตั้งนานละเหรอ แล้วทำไมไม่ใจอ่อนสักทีวะ” ดีโอเข้าประเด็นทันที
“มึงคิดดู เขามันดาวรุ่ง พริ้นส์ของโรงเรียน” ชานยอลหันไปหยิบชามรามยอนก่อนจะตอบกลับเพื่อนของตน
“อ่าว แล้วมึงอ่ะ? บอยแบนด์โรงเรียน ชะนีก็ติดตรึม”
“คริสเกรด12 ห้องคิง”
“แล้วไงมึงเกรด11 กิ๊ฟเลข” ดีโอยักคิ้วให้เพื่อนของตนพร้อมกับตบไหล่
“...”
“มึงคิดมากขนาดนี้ยอมรับเหอะว่าแอบชอบเขาแล้ว”
“ไม่เอาเว่ยยยยยยย กูไม่เอาผู้ชายหน้าม่อ ไม่รู้ผ่านมีกี่คนละ”
“ไม่เชื่อ มึงชอบเขาแล้ว มึงกำลังกังวลว่ามึงจะเหมาะกับเขารึเปล่า” ดีโอก็ยังพูดต่อไปโดนไม่สนใจอาการของชานยอล
“มึงอย่าย้ำได้มั้ย หยึยยยย ขนลุกกกกก”
“ซิงชัวร์”
“ห๊ะ!!!”
“เออ เชื่อกูดิ”
“มึงจะบ้าเหรออออออ ซิงหรือไม่ซิงกูไม่ขอเข้าไปเหยียบบ้านไอ้หน้าม่อนั่นเด็ดขาด”
“เหรอจ๊ะ แต่ทำไมหน้าตามึงมันดู...” แบคฮยอนที่เพิ่งสงบสติอารมณ์ได้ลุกขึ้นมานั่งต่อปากต่อคำอีกรอบ
“อย่าคิดว่าจะรอด” เฉินเสริม
“กรี๊ดดดดดดด คู่รักใหม่แห่งปีคร้าบบบบบ คริสยอลคร้าบบบบบบบบ” แบคฮยอนทำหน้าทำตาพร้อมกับหยิบไก่มาเป็นไมโคโฟนเลียนแบบวีอาร์ชิคเต็มที่
“ไอ้แบคมึงอยากกินรามยอนมั้ย บริการเสิร์ฟถึงหัวเลยครับ”
“โอ้ยยยยย เลิกซ้อมเหอะ กลับบ้าน โชคดีนะยอล กูไฟเขียว คริ :D” ดีโอบอกเพื่อนๆพร้อมกับเดินไปถอดสายไฟที่ต่อเอาไว้(แล้วไม่ได้ใช้)
...
ร่างโปร่งในชุดนักเรียนเดินทอดน่องมาเรื่อยๆก่อนจะก้าวเข้าไปในร้านสะดวกซื้อข้างบ้าน
ชานยอลเดินตรงไปที่ตู้ขายนมก่อนจะหยิบนมมาหนึ่งขวดแล้วเดินไปจ่ายตังค์ที่แคชเชียร์
“น้องคะ เพื่อนน้องคนนั้นเขาจ่ายให้น้องแล้วนะ” พี่พนักงานเอ่ยบอกกับร่างโปร่งพร้อมกับหยิบหลอดให้
“อ่ะ...เอ่อ ครับผม”
ร่างโปร่งเดินออกมาจากร้านงงๆในมือแกะหลอดแล้วจิ้มกล่องนม
“ใครจะจ่ายให้ ผีรึไง พี่แคชเชียร์เขาละเมออยู่รึไง”ชานยอลเดินพึมพำคนเดียว โดยไม่ทันสังเกตว่าจะไปเดินชนร่างสูงอีกคน
“โอ๊ะ ขอโท..”
“ขอนมกล่องแลกเบอร์โทร ” ร่างสูงที่ยืนกอดอกพิงเสาไฟพร้อมกับส่งยิ้มมาให้อีกคน
“O___O!!”
“หรือจะเอาใจมาแลกก็ได้นะ”
“ไอ้บ้าาาาาาาาา มาได้ยังไงเนี่ย!”
“มาตามหาหัวใจ” อีกฝ่ายยักคิ้วให้คนที่กำลังอึ้งอยู่หนึ่งที
“ไอ้เหงือกเสี่ยว....” ชานยอลยืนกอดอกมองอีกคนกลับ
“แต่ก็เฉี่ยวใช่มั้ยล่ะ เอ๊ะ หรือเข้าเต็มๆ?” ร่างสูงก้าวเข้ามาใกล้อีกคนมากขึ้น
“...” คนตัวเล็กกว่าถอยหลังไปครึ่งเก้าแต่หลังดันติดกำแพงซะก่อน
“ตกลงว่าไงครับ?” คริสเอามือข้างหนึ่งยันกำแพงไว้ ตาคมจ้องเข้าไปในดวงตากลมของอีกคน
“อะไร?”
“...” ร่างสูงไม่ตอบอะไร ยังคงสบตาอยู่อย่างนั้น
“........ อ้อ เอาหูมาใกล้ๆสิ” ชานยอลเงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนจะอมยิ้มแล้วบอกอีกคนให้ก้มหน้าลงมา
ร่างสูงก้มหัวลงมาเล็กน้อยพอให้ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ
“ชาตินี้ก็ไม่ยอม แบร่!” จบประโยคคนตัวเล็กเหยียบเท้าและต่อยท้องอีกคนก่อนจะวิ่งหนีไปปล่อยให้อีกคนแห้วไปแบบไม่ทันตั้งตัว
“โอ๊ะ ไอ้...” คริสกุมท้องตัวเองก่อนจะพลิกตัวไปพิงกับกำแพง
“เป็นคนแรกที่กล้าปฎิเสธคริสสุดหล่อกรรมการนักเรียนห้องคิงประจำเซนต์ซูมาน” ลู่หานเดินออกมาจากที่ซ่อนตัว(?) (ดีแค่ไหนที่ไม่โดนจับไปข่มขืน- -)
“เจ็บเฟี้ย” คริสยังคงกุมท้องตัวและหันมามองเพื่อนคนสวยที่เดินออกมาจากโพรงไม้(?)
“ไม่เป็นไรนะมึง ปลูกต้นรักแต่ได้แห้ว” ลู่หานเดินมาเอามือตบบ่าร่างสูง
“แห้วที่ไหน ดูความสำเร็จของกูซะก่อน เขินม้วนไปละ” คริสเปลี่ยนสีหน้าจากอมขี้มาเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์
“จีบมาขนาดนี้จะให้กูตอบว่าไง เอาเงินมาคืนกูด้วย!”
TBC.
ความคิดเห็น