FANTASIA

ลำดับตอนที่ #49 : CHILD OF GODS

ใบรับสมัครตัวละคร

"น่าเบื่อแฮะ"

 

ชื่อ-นามสกุล: คุรัน เทเปส [Kuran Tepes]

อายุ : 15

เพศ: หญิง

บ้านในฮอกวอตส์ (เรียนอยู่ปีไหน): ปีหก กริฟฟินดอร์


สายเลือด: เลือดผสมระหว่างเทพและมนุษย์ สายเลือดของเทพอพอลโล่


นิสัย: ขี้เบื่อเกินจะบรรยาย ชอบทำอะไรที่แปลกใหม่ตลอดเวลา รักเพื่อนฝูงและเพื่อนพ้องมากถึงมากที่สุด ทำอะไรเฉพาะที่ตัวเองสนใจและชอบเท่านั้น เกลียดการถูกบังคับ ชอบกวนประสาทจนคนอื่นอยากเอาเท้าไปประเคนให้ถึงที่ ไม่มีคำว่ากาลเทศะในหัวของเธอ กวนได้ทุกที่ ทุกเวลา เช้าสายบ่ายเย็น กับทุกคนไม่เกรงกลัวใครทั้งสิ้น ช่วงเวลาที่เธอชอบที่จะกวนประสาทมากที่สุดก็คือช่วงที่ทุกคนกำลังซีเรียสหรือสถาณการณ์ใดๆก็ตามแต่ที่ไม่เหมาะจะกวนประสาท นั่นแหละโกลเด้นไทม์ของนางเลย ชอบตบมุกคนอื่น ร่าเริงและยิ้มหน้าระรื่นอยู่ตลอดเวลา เป็นคนไม่อะไรกับชีวิต แค่ใช้ชีวิตแบบสนุกๆไปวันๆ ไม่มีเป้าหมายอะไรแน่นอน เป็นบุคคลประเภทน่าหมั่นไส้จนถึงที่สุด ถ้าได้ทำอะไรที่ชอบหรือสนใจหน้าตาก็จะดูเป็นผู้เป็นคนมากยิ่งขึ้น(ค่อนข้างมีชีวิตชีวา) ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ชอบหรือสนใจก็ตัวสลอตดีๆนี่เอง(ขี้เกียจไปหมด) เวลาเบื่อๆจะหน้านิ่งยังกับปลาตายไม่ก็คิ้วชนกันตลอดเวลา ดูเผินๆเหมือนจะฉลาด แต่บางเรื่องก็โง่สุดโต่งเช่น ตัวเลขกับการคิดคำนวณ และเรื่องไม่น่าโง่ทั้งหลาย แต่ก็ไม่เคยโกรธใครและนางไม่คิดที่จะโกรธด้วยเพราะความขี้เกียจ ไม่ทำอะไรแบบไม่คิด แต่ถ้าโกรธแล้วสมองจะหยุดทำงานไปชั่วขณะนึง(?)(ไม่คิดอะไรเลยนั่นเอง)  ร่างกายมีความคล่องตัวมาก เลยเคลื่อนไหวและโจมตีได้แม่นยำรวดเร็ว เตี้ยในระดับนึง ถ้าเข้าตาจนแล้วเธอก็จะใช้ลูกเตะฟาดเข้าให้ที่คอของผู้เคราะห์ร้าย(?)คนนั้น ร้ายแรงอาจคอหักตายได้ ชอบทำอะไรซับซ้อน เหมือนจะเป็นห่วงใครก็จะไม่แสดงออกตรงๆ เป็นบุคคลประเภทกลั้นน้ำตาไม่ได้ เจออะไรซึ้งๆเข้าหน่อยเป็นต้องน้ำตาไหลพราก แล้วก็จะยิ้มกลบเกลื่อนไป ชอบเถลไถล ไม่ค่อยฟังคนอื่นซักเท่าไหร่ ทำงานเป็นทีมไม่ค่อยได้ จริงๆเป็นคนอ่อนไหวแต่จะเก็บไว้ข้างในเพราะไม่อยากให้คนอื่นมาคอยยุ่งเรื่องตัวเอง กินเยอะมาก

ประวัติ: เป็นเด็กเร่ร่อน เพราะตั้งแต่จำความได้ก็ไม่มีที่อยู่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพราะเธอไม่รู้จัก(ตอนเด็กๆนี่เนอะ) แต่มารู้ตัวตอนหลังๆว่าตัวเองมีเลือดเทพอยู่ ถึงจะเป็นบุตรของอพอลโล่แต่กลับไม่มีอะไรเหมือนกันเลย เธอชอบเทพโพไซดอนมาก เนื่องด้วยนางคิดว่าเท่ พอโตขึ้นก็รู้จักหางานทำโดยรับงานเป็นคนรับใช้ในบ้านหลังหนึ่ง ครอบครัวของเศรษฐี คุณชายเป็นตาแก่อ้วนพุงพลุ้ยนิสัยเสีย มีลูกชายหน้าตาออกไปทางอัปลักษณ์หนึ่งคน ทั้งคุณชายและลูกชายของเขาคิดจะลวนลามเธอบ่อยๆ แต่เธอก็ไม่สะทกสะท้านและหลีกหนีออกมาอย่างปัญญาชนได้ทุกครั้ง จนคืนหนึ่งเขาขอให้เธอนอนด้วยแลกกับเงิน เธอเกิดเลือดขึ้นหน้าเลยทำร้ายคุณชายไปด้วยกริชที่แอบไปซื้อมาจากตลาดมืด หลังจากนั้นเธอก็รีบไปที่เซฟ หอบเงินและสมบัติทั้งหมดเท่าที่ทำได้ แล้วหนีออกมาใช้ชีวิตเร่ร่อนแบบเดิม แล้วเธอก็ได้จดหมายจากฮอกวอตส์ มันหล่นลงมาจากฟ้าในตอนที่เธอกำลังหนีลุงร้านขายของชำอยู่(ไปขโมยของเค้ามา)


ชอบ-เกลียดอะไร: การได้กวนส้นทรีนผู้อื่น ที่สูงๆ ที่ๆมีลมพัดสบายๆ ของทุกอย่างที่มีกลิ่นและรสมิ้นต์ การกิน อากาศเย็นเงิน นก ดูดาว / คนรวย ตัวเลข คนอวดรู้ แมลงปอ อากาศร้อน

ความสามารถพิเศษ: ควิดดิช,เล่นดนตรี,การใช้อาวุธประเภทมีดสั้น,วิ่ง(หนี)ได้อย่างรวดเร็ว,มือเบาฉกของได้โดยที่คนอื่นไม่รู้มาแล้วนักต่อนัก



อยากให้ตัวละครของคุณเปิดตัวในฉากไหน: ฉากไหนก็ได้น่อ



อาชีพในอุดมคติของคุณหลังเรียนจบจากฮอกวอตส์ : มือปราบมาร, นักเล่นควิชดิชมืออาชีพ, และรับจ็อบเสริมโดยการเปิดร้านขายไม้กวาดเวทมนตร์ 



คุณคิดว่าตัวละครไหนที่คุณอยากเป็นมิตรมากที่สุด: ตระกูลวีสลีย์ทุกคนค่ะ =w=



อื่น : นางอิจฉาบุตรของโพไซดอนมาก

ห่วยวิชาสมุนไพรศาสตร์เพราะนางมักจะบอกว่าจำชื่อพืชไม่ได้ (เคยดึงแมนโดร่าออกมาทั้งๆที่ยังไม่ได้ปิดหูเลยสลบไป แต่แค่วันเดียวก็ฟื้น(หญิงเหล็ก----) )

_____________________________________________________________________________________________

ใบรับสมัครตัวละคร

“หน้าฉันมันมีอะไรติดอยู่รึไง”



 

ชื่อ-นามสกุล: ลูคัส บาร์โธลิค [ Lucas Bartholic ]

อายุ : 15

เพศ: ชาย

บ้านในฮอกวอตส์ (เรียนอยู่ปีไหน): ปีหก กริฟฟินดอร์


สายเลือด:เลือดผสมระหว่างเทพและมนุษย์ สายเลือดของเทพโพไซดอน


นิสัย: บ้าดีเดือด เลือดร้อน ใจร้อน ไม่มีสมอง ทำอะไรไม่คิด ตามสัญชาติญาณลูกเดียว พูดมากน้ำไหลไฟดับแต่ห้วนจับใจ(?) ขี้รำคาญอย่างหนักขนาดที่ว่าบางครั้งเห็นคนเดินผ่านก็เข้าไปหาเรื่องเพราะรำคาญมาแล้ว ขี้หงุดหงิด ทำหน้าขวางโลกตลอดเวลา ใบหน้ายิ้มแย้มมักจะหาได้ยาก(แต่ก็แอบมีอยู่บ้าง) ไม่มีอารมณ์ขัน ตบมุกรับมุกไม่เป็น แถมยังทำหน้างงใส่คนเล่นมุกซะอีกเลยมักจะกลายเป็นตัวตลกบ่อยๆ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ พูดจากรรโชกโฮกฮาก จี้ใจดำ เป็นศูนย์รวมความเถื่อนเลยก็ว่าได้ แต่ถึงอย่างงั้นดันเป็นคนที่ไม่หื่นและโง่เรื่องรักๆใคร่ๆมาก ชีวิตนี้ดูเหมือนว่าจะมีดีแค่หล่อ แก้ปัญหาด้วยกำลัง ไม่ชอบเรื่องที่ต้องใช้สมอง เป็นสายบู๊อย่างเต็มตัว คบคนด้วยการมองผ่านๆครั้งเดียว ถ้าถูกชะตาคือโอเค ถ้าดูไม่ถูกชะตา มันก็จะเกลียดตั้งแต่ตอนนั้นยันฟ้าดินสลาย มองรอยยิ้มจอมปลอมออก(มองออกอยู่แค่อย่างเดียว 5555) ทำและพูดแบบตรงไปตรงมาไม่มีอ้อมค้อม ชอบก็บอกชอบ เกลียดก็บอกเกลียด แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ค่อยโดนใครหลอกใช้ซักเท่าไหร่เพราะเขาเป็นประเภทไม่ชอบรับคำสั่งจากใครหน้าไหนทั้งสิ้นหรือก็คือเป็นนายตัวเองนั่นเอง หาเรื่องชาวบ้านไปทั่วแต่ก็รอดหวุดหวิดกลับมาได้ทุกครั้ง แถเก่งแบบปลาไหลตัวพ่อ ลื่นไม่มีสะดุด ถ้าเลือกจะรับใช้หรือร่วมมือกับใครก็จะจงรักภักดีมากถึงมากที่สุด หัวรั้นมาก ความคิดตัวเองถือเป็นใหญ่ แอบมีความขี้อายในจิตสำนึกอยู่บ้าง เช่น เวลาโดนหัวเราะจากคนเยอะๆก็จะหน้าแดงแล้วก็เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปทางอื่น แสดงออกไม่ค่อยเป็น มักจะใช้การกระทำมากกว่าคำพูด 


ประวัติ: เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครรับเลี้ยง สถานเด็กกำพร้าก็ไม่รับ เนื่องจากให้เหตุผลว่าอาจเป็นตัวอันตรายต่อเด็ก(ผู้น่ารัก)คนอื่นๆ(ตอนนั้นรู้แล้วว่าเขามีสายเลือดเทพ) เร่ร่อนในซอกตรอกซอยต่างๆ จนกระทั่งถึงวันหนึ่งที่เค้าคิดว่าคงจะตายจริงๆเพราะหิวมาก ไม่มีอะไรตกถึงท้องมาเป็นสัปดาห์แล้ว (ปกติกินแถวๆถังขยะ) ในตอนนั้นก็มีพวกนักเลงเดินผ่านมา(ไม่ใช่คุณลุงผู้ใจดีมารับเลี้ยงหรอกค่ะ 5555)พอพวกมันเห็นลูคัสนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นถนนก็หัวเราะกันใหญ่ หนึ่งในพวกมันเลยลองเอากระดูกจากในถังขยะแล้วหยิบมาโยกไปโยกมาแถวๆหน้าของลูคัส พอลูคัสได้กลิ่นก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆพบกับกระดูกลอยอยู่ พอพยายามจะคว้ามาพวกนักเลงก็หยิบคืนไป จนมันพูดขึ้นมาว่า ถ้ายอมลุกขึ้นมาเลียเท้าจะยอมยกกระดูกนี้ให้ ลูคัสได้ยินดังนั้นเลยเกิดเลือดขึ้นหน้า แรงช้างที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนซัดกลุ่มนักเลงพวกนั้นจนสลบเหมือดนอนเรียงแถวเลยทีเดียว เขาเดินโซเซออกมาเล็กน้อย ก่อนจะไปเจอกับขอทานคนหนึ่ง ลูคัสเลยไม่รอช้ารีบวิ่งไปฉกเงินจากขอทานมาทันที แต่ขอทานคนนั้นกลับลุกขึ้นและล็อกตัวลูคัสอย่างรวดเร็ว ขอทานแก่คนนั้นบอกว่าเขาสนใจในตัวลูคัส เลยต่อยท้องน้อยแล้วรีบพาเข้าตรอกทันที(เฮ้ยๆ) ลูคัสตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงโกโรโกโสในห้องแคบๆห้องหนึ่ง เขาเห็นขอทานแก่กำลังวิดพื้นด้วยมือข้างเดียวอยู่ ไม่ผิดค่ะแก่และใช้มือข้างเดียววิดพื้น หลังจากนั้นมาลูคัสก็ได้เรียนวิชาการต่อสู้เล็กน้อยบวกกับการฝึกร่างกายกับขอทานคนนั้น เมื่อขอทานคนนั้นตายลงลูคัสก็เศร้าอยู่พอสมควรแต่หลังจากนั้นก็เริ่มเดินทางต่อ ด้วยความที่เป็นคนที่ค่อนข้างโง่ พอมารู้ตัวอีกทีก็ได้รับจดหมายจากฮอกวอตส์มาได้ยังไงก็ไม่ทราบเหมือนกัน (เจ้าตัวบอกว่าเจอตอนล้วงกระเป๋ากางเกง)


ชอบ-เกลียดอะไร: ขนมหวาน อากาศเย็น สัตว์ตัวเล็กๆ / คนเอื่อยเฉื่อย หนอน อากาศร้อน ที่ๆมีคนเยอะๆ เรื่องที่ต้องใช้สมองในการคิดวิเคราะห์ เรื่องที่เข้าใจยาก วิชาปรุงยา

ความสามารถพิเศษ: ร่างกายทนทานต่อความเย็นมาก การหาเรื่องคนอื่นแล้วแถอย่างมีสไตล์ การต่อสู้ประชิดตัว



อยากให้ตัวละครของคุณเปิดตัวในฉากไหน:ฉากไหนก็ได้น่อ



อาชีพในอุดมคติของคุณหลังเรียนจบจากฮอกวอตส์: ศาสตราจารย์สอนวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดในฮอกวอตส์,ช่างทำไม้กายสิทธิ์(?)



คุณคิดว่าตัวละครไหนที่คุณอยากเป็นมิตรมากที่สุด: แฮร์รี่กับรอน



อื่น : ห่วยวิชาปรุงยามากเพราะลูคัสมักจะบอกว่ามันยุ่งยากที่จะต้องทำตามขั้นตอนละเอียดๆ (เคยลองเอาทุกอย่างไปผสมรวมกันทีเดียวจนหม้อระเบิดกลายเป็นเมือกเขียวๆทั้งห้อง)