ห้องเก็บใบสมัคร^^

ลำดับตอนที่ #48 : ใบสมัครนางเอกพี่นิวค่ะ

ใบสมัครนางเอก
ผู้จัดการสาวสุดซ่าของคิบอม
คำถามสีน้ำเงิน คำตอบเป็น "สีดำ" นะคะ ตัวบาง

คำถามเกี่ยวกับผู้สมัคร

ชื่อผู้สมัคร :: เจี๊ยบจ้า

อายุ :: 15 ปีค่ะ ^0^

อีเมลล์ :: Vanaly_jeap@hotmail.com แอดมาได้ 24 ชั่วโมง 555

----------------------------------------

สัมภาษณ์สักเล็กน้อย

ถ้าคุณออติด รายงานตัวภายใน 7 วัน โอเคนะคะ? :: โอเคค่า

รู้สึกยังไงกับพล็อต Mystery Love ::  ก็พอเจี๊ยบอ่านพล็อตปุ๊บก็รู้สึกสนใจขึ้นมาปั๊บ คือมันเป็นพล็อตที่แหวกแนวผสมแฟนตาซีนิดๆอ่ะค่ะ เจี๊ยบก็เลยคิดว่าถ้าได้เป็นนางเอกก็คงจะดี ^-^

ทำไมถึงอยากเป็นนางเอกฟิคนิวล่ะ ::  ก็เพราะว่าพล็อตน่าสนใจค่ะ ถ้าแต่งก็คงสนุกเนาะ

บทพระเอกถูกใจบ้างไหม? ::   ถูกใจคิบอมมากๆเลยอ่ะค่ะ เป็นนักข่าวด้วย ว้าวๆ

อาจมีการปรับแต่งคาแร็กเตอร์เล็กน้อยให้เข้ากับเรื่อง ไม่ว่าอะไรนะคะ :: ตามสบายจ้า

สัญญานะว่าถ้าติด คุณจะไม่ทิ้งฟิคนิวอะ - -"" :: ด้วยเกียรติของลูกเสือ(น้อยๆ)เลยค่ะ 

อยากได้บทสำรองไหม ::  ก็ดีนะคะ เผื่อไว้

คิดว่านิวเป็นคนยังไง? (อันนี้ไม่มีผลต่อการออดิชั่น) ::  คิดว่าเป็นสาวน้อยคนหนึ่งที่มีจินตนาการอันล้ำเลิศ ทำให้คนหลายๆคนสนใจได้อย่างน่าอัศจรรย์

สุดท้ายก็ขอบคุณที่แวะมาออดิชั่น โชคดีนะคะ :: ขอบคุณที่ตั้งใจอ่านใบสมัครเจี๊ยบเช่นเดียวกันค่ะ ^^

----------------------------------------

คำถามทั่วไป(สำหรับบทนางเอก)

ชื่อ-นามสกุล(ชื่อเกาหลีแบบมีความหมายค่ะ) :: ปาร์ค ซารัง(ซารังแปลว่า ความรักค่ะ ^-^)

Name (ภาษาอังกฤษ) :: เลิฟยู(Love you)

วันเกิด/อายุ :: เกิดวันที่ 14 กุมภา เธอจึงได้ชื่อเกี่ยวกับความรัก อายุ 20 ปี

น้ำหนัก/ส่วนสูง ::  น้ำหนัก 44 ส่วนสูง 164

บุคลิก(เห็นแล้วรู้เลยว่าเป็นคุณ) ::  น่ารักน่าหยิกน่าจิกน่าตบ คงเกี่ยวกับตัวเธอได้แค่นี้จริงๆ เพราะเธอมีหน้าตาอันสวยงาม(แต่แฝงไปด้วยยาพิษ) เป็นคนที่หน้าตาน่ารักจนหน้าหมั่นไส้

ลักษณะนิสัย(5 บรรทัดขึ้น) :: เธอเป็นคนที่อารมณ์ดี มองโลกในแง่ดีเสมอ เป็นคนที่เฮฮา ร่าเริง เข้ากับคนได้ง่าย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนทำอะไรเธอก็ชอบยิ้ม มีปัญหาเธอก็จะยิ้ม คงบอกได้ว่าถ้าวันไหนเธอไม่ยิ้มก็คงจะแปลกแล้วล่ะ เธอสามารถแผ่รังสีแห่งความสุขให้กับคนที่อยู่รอบๆตัวได้อย่างน่าประหลาดใจเลยทีเดียว ไม่ว่าใครถ้าอยู่กับเธอก็ต้องหลงใหลในความน่ารักสไตล์ของเธอไปเต็มๆ แต่คงยาก เพราะเธอมีพี่ชายพี่แสนจะหวงน้องสาวอย่างกับอะไรดี หนุ่มๆที่มาจีบเธอก็ได้กินแห้วกันไปทุกราย แม้ว่าเธอจะไม่เคยมีความรัก แต่เธอก็เชื่อเสมอว่ามันเป็นสิ่งที่สวยงามและน่าค้นหา ด้วยบุคลิกน่ารักเหมือนเด็กๆของเธอทำให้คนรอบข้างเอ็นดูเธอเป็นอย่างมาก เห็นน่ารักๆอย่างนี้แต่ก็แสบได้ใจเลยทีเดียว อย่าได้ให้เป็นศัตรูกับใครเลย หน้าตาน่ารัก(แต่แฝงได้ด้วยยาพิษ)ของเธอก่อวีรกรรมไว้มากมายแล้ว เธอเป็นคนที่ทำอะไรแล้วก็จะทำให้ถึงที่สุด ไม่มีวันยกเลิก ไม่มีถอดใจ คงเป็นเพราะว่าเธอชอบความท้าทายล่ะมั้ง เธอคิดว่ายิ่งยากก็ยิ่งน่าทำ มีพี่ชายชื่อปาร์ค จองซูเป็นคนที่ทั้งรักและหวงน้องในเวลาเดียวกัน เพราะอย่างนี้ไงล่ะ ทำให้เธอติดพี่ชายของเธอเป็นอย่างมากเลย  และด้วยความที่เธอเกิดในวันวาเลนไทน์ ชื่อทั้งภาษาเกหลีและภาษาอังกฤษของเธอก็เลยเกี่ยวกับความรัก และยังทำให้เธอเป็นคนที่โรแมนติกอีกด้วย ^-^

ประวัติและครอบครัว(5 บรรทัดขึ้น) :: มีพี่ชายชื่อ ปาร์ค จองซู พ่อและแม่ของเธอไปทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมที่ต่างประเทศ นานๆทีถึงจะกลับมาหา ทำให้เธอเป็นคนที่ติดพี่ชายมากๆ แบบว่าทั้งรักทั้งเคารพ และพี่ชายเธอก็ทั้งรักทั้งหวงเธอ จนไม่มีหนุ่มๆกล้ามาจีบเลยทีเดียว พอเรียนจบพี่ชายเธอกลัวมีคนมาจีบเธอ(จะหวงน้องไปไหน)ก็เลยให้เธอไปเป็นผู้จัดการให้กับพวกนักร้องในบริษัทของพี่เธอ แต่พี่ชายของเธอก็คงไม่รู้น่ะสิ ว่ามันทำให้เธอปวดหัวไปหมด ที่จะต้องปิดข่าวเรื่องนักร้องพวกนี้ มันนำความยุ่งเหยิงมาให้ชีวิตของเธอเป็นอย่างมาเลยแหละ

ชอบ :: ยิ้ม ดอกกุหลาบ ธรรมชาติ แมว เด็ก ของน่ารักๆ

ไม่ชอบ/เกลียด :: คนเจ้าชู้ การหลอกลวง น้ำตา การจากลา ความเศร้า

กลัว :: แมลงสาบ(ขอย้ำว่าเธอกลัวมากๆ)

งานอดิเรก :: เล่นเปียโน แต่ทว่าตั้งแต่พี่ชายของเธอให้เธอมาเป็นผู้จัดการวง Mystery Boys ก็ทำให้เธอไม่มีเวลาว่างจนจะมานั่นทำงานอดิเรกได้

ความสามารถพิเศษ :: เล่นเปียโน ไวโอลิน

อื่นๆ (อยากให้รายละเอียดอะไรเกี่ยวกับนางเอกคุณอีกก็ใส่มาเลย) :: เธอเพิ่มเรียนจบมหาวิทยาลัย แล้วก็มาทำงานเป็นผู้จัดการวง Mystery Boys ให้แก่บริษัท

ชื่ออิมเมจนางเอก :: ปาร์ค โบรัม
อิมเมจนางเอก (ขอ 5 รูปขึ้นนะ โหดไปไหม?)

อิมเมจพระเอกของคุณ (ขอ 3 รูปพอ แบบหล่อสุดๆ)

----------------------------------------

คำถามชิงบท

0. (เพิ่มเติมพิเศษมากๆ) คุณเป็นผู้จัดการของ Mystery Boys คุณดูแลหนุ่มๆ มาตลอดเวลา 4 เดือนหลังการเดบิว คุณลองบรรยายความรู้สึกที่คุณมีต่อสมาชิกในวงแต่ละคนมาซิ ^o^
    ยุนโฮน่ะ เป็นคนที่ขี้เล่น เป็นกันเองมากเลย วันแรกที่ฉันไปเป็นผู้จัดการให้พวกเขา ยุนโฮเข้ามาทักฉันคนแรกเลยล่ะ แต่เวลาทำงาน ยุนโฮที่ขี้เล่นและแสนน่ารักของฉันหายไปไหนก็ไม่รู้ เหลือแต่อีตาบ้างาน ทำอยู่ได้งานน่ะ  อีกเรื่องหนึ่งนะ ยุนโฮน่ะฉลาดมากๆเลย(ฉลาดกว่าฉันซะอีก T^T) เพราะอย่างนี้ล่ะมั้งทำให้เขาเป็นคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ เป็นที่ปรึกษาให้กับคนอื่นๆในวงได้ด้วย เขาเหมาะจะเป็นหัวหน้าวงจริงๆนะ
   จุนซู เขาเป็นคนที่มีพลังเสียงที่โดดเด่นกว่าใครๆ อีตามีความร่าเริงมากๆ ชอบทำตัวร้ายเดียงสา เฮ้ออ เหนื่อยใจจริงๆ แต่ฉันก็รู้สึกดีนะที่ได้อยู่ใกล้เขา มันเหมือนมีออร่าแห่งความสุขแผ่กระจายออกมาเลย แต่ก็นะ นายคนนี้มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันไม่อยากเข้าใกล้เขา ก็เขาน่ะเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นน่ะ ฉันชอบเห็นเขาคุยคนเดียวอยู่บ่อยๆ แง๊ๆน่ากลัว
   ฮีชอล ฉันน่ะบอกได้คำเดียวเลยว่า She แรง!!! ยิ่งกว่าผู้หญิงอีกล่ะมั้งเนี้ย นายคนนี้ เขาชอบผู้ตรงไปตรงมา ตรงซะจนน่ากลัว มีโลกส่วนตัวสูงทีเดียวนะ เขาเป็นคนที่รักเพื่อนมากๆเลย ฉันดูออกนะ
   ฮันกยอง เขาเป็นเหมือนตัวตลกของวงเลย เขาชอบแกล้งทำเป็นพูดไม่ชัด มันทำให้ฉันหัวเราะได้ทั้งวันเลยทีเดียว เป็นคนที่มีสองบุคลิกในคนเดียวนะ บางครั้งก็เฮฮา บ้าบอ แต่บางครั้งก็เงียบจนน่าขนลุกซู่ มีความมานะพยายามเป็นเลิศจริงๆเลย ฮันกยอง
   ซีวอน โอ้~ ชายในฝันของฉัน ไม่ใช่ๆ ฉันล้อเล่นค่ะ ^-^ ซีวอนน่ะคงบรรยายได้คำเดียวก็คือเพอร์เฟ็กต์ ไม่ว่าจะดูด้านไหน มุมไหนก็หนีไม่พ้นคำนี้หรอกค่ะ เขาเป็นคนคาดหวังไว้สูงนะคะ บางครั้งก็ทำให้เขาผิดหวัง แต่เพราะอย่างนี้แหละมันก็เลยเป็นแรงพลักดันให้เขาพัฒนาตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ น่านับถือจริงๆ เขาอยากเจอรักแท้ เขาอยากเจอผู้หญิงที่ไม่ใช่หวังเงินของเขา ฉันภาวนาให้นายเจอเร็วๆนะซีวอน
   คยูฮยอน เป็นน้องเล็กที่แสนจะดื้อด้าน ฉันเหนื่อยใจกับนายจริงๆนะเนี้ย แสบชะมัดเลย อีตานี้ ไม่เคยจริงจังกับใคร เปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนกางเกงใน น่าสงสารผู้หญิงเหล่านั้นจริงๆ ฉันขอเถอะนะ ให้ใครก็ได้มาถอนเขี้ยวถอนเล็บของเขาออกไปเสียที
  เทมป์ ชายผู้มีใบหน้าหล่อเข้ม น่าเจี๊ยะ ไม่ใช่ๆ ฮ่าๆ เขาเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บตัว ฉันก็เลยไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไหร่ แต่ถ้าเขาได้มาสังสรรค์กับเพื่อนๆเมื่อไหร่เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะ
  เอาล่ะ ทั้งหมดนี้ก็คือความรู้สึกของฉันที่มีต่อพวกเขา ถึงนิสัยแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน แต่เวลาได้อยู่กับพวกเขา มันก็ทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขและก็อบอุ่นมากๆจริง ขอบคุณวง Mystery Boys ที่ทำให้ฉันมีความสุข ^-^
  1.  คุณพยายามอย่างมากเพื่อปิดความจริงอันแสนแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกับ Mystery Boys แต่แล้วก็มีนักข่าวหนุ่มคิมคิบอมตามเบาะแสมาทำข่าวหนุ่มๆ ถึงโรงพยาบาลในต่างจังหวัด ระหว่างที่ Mystery Boys กำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล คุณต้องทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางผู้ชายคนนี้ แต่แล้วคุณเกิดทำพลาด เขาก็แอบถ่ายภาพคิมฮีซอลที่นอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ในห้องพิเศษของโรงพยาบาลได้ ขณะที่เขากำลังจะหนีออกไปจากห้องพิเศษ คุณจะตัดสินใจทำยังไงกับผู้ชายคนนี้คะ จะวิ่งตามไปกระทืบ ต่อรอง อ้อนวอน ฯลฯ ก็แล้วแต่คุณ ทำยังไงก็ได้ให้นายคนนี้ยอมมอบฟิล์มนั่นให้คุณ (บรรยายพร้อมบทพูด 10 บรรทัดขึ้น) - สุดท้ายเขาก็ทำตามที่คุณต้องการเพราะเขาเกิดสนใจในความกล้าบ้าบิ่นของคุณ 
  :: เฮ้อออ น่าสงสารฮีชอลจริงๆเลย ไม่สิต้องบอกว่าน่าสงสารทุกคนชะมัดเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับวง Mystery Boys กันแน่นะ ผีห่าซาตานที่ไหนมาเล่นตลกแถวนี้ ไม่ขำเลยนะ ฉันปวดหัวจะแย่แล้ว Y^Y วันนี้ฉันมาเยี่ยมฮีชอลที่โรงพยาบาลเพราะเขานอนเป็นเจ้าชายนิทราน่ะสิ 
   แชะ แชะ แชะ
   เฮ้ย เสียงอะไรกัน แล้วฉันก็มองไปยังต้นเสียง เห็นนักข่าวผู้ชาย(หล๊อหล่อ)คนหนึ่ง กำลังถ่ายรูปฮีชอล นี่นายมาทำแบบนี้ไม่ได้นะย่ะ ฉันต้องขัดขวางให้ถึงที่สุดดดดด เฮ้ย อีตานั่นวิ่งหนีไปแล้ว แย่แล้วๆ ฉันจะทำยังไงดี T^T
วิ่งตามไปดีกว่า
   "นี่นาย หยุดนะ ฉันบอกให้หยุดไง" ฉันตะโกนบอกไอ้นักข่าวเฮงซวยนั่น หยุดสิ หมอนั่นวิ่งหนีไปทางหน้าต่างแล้ว นี่เขาจะโดดจริงๆหรอ แล้วฉันจะตามไปได้ยังไง ในเมื่อวันนี้ฉันใส่กระโปรง แถมเป็นตัวโปรดด้วยนะ พ่วงด้วยรองเท้าที่ส้นสู๊งสูง แล้วฉันจะทำยางงายยยยย
  "แน่จริงก็ตามมาให้ได้สิ คุณคนเก่ง" หนอย อย่ามาดูถูกฉันนะ นายจะได้รู้ฤทธิ์ของฉันแน่ นายนักข่าว ทำไงดีเขาลงลิฟต์ไปแล้ว เขาไม่ได้โดดหน้าต่างสักหน่อย แต่ว่าลิฟต์ลงไปแล้ว ฉันตามไปไม่ทันแน่ๆ ไม่ได้นะ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด  อ๋อ ฉันรู้แล้ว แล้วฉันก็วิ่งไปที่หน้าต่าง ฉันจะโดดละนะ แต่นี้มันฉันห้านะ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่กลัวความสูง แต่ฉันก็กลัวตายนะ โดดไม่โดดดี ฉันเหลียวมองดูข้างล่างก็เห็นนักข่าวนั่นกำลังเดินไปที่รถ ฮึ่ย ไม่มีเวลาแล้ว
  ตุ้บ!!! ฉันโดดแล้วค่ะ พ่อแม่พี่น้อง ฉันตายรึยังนะ นี่ฉันกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้เลยหรอ ช่างน่ากลัวจริงๆ(กลัวตัวเอง)
  "หยุดนะ นายนักข่าว" ฉันตะโกนแล้ววิ่งไปหาหมอนั่น 
  "เฮ้ย เธอมาได้ไง อย่าบอกนะว่าเธอโดดลงมาน่ะ" ก็ใช่น่ะสิ นายนี่พึ่งรู้หรอ หึๆ นายรู้จักฉันน้อยไปแล้ว
  "ฉันบินลงมามั้ง เอาล่ะ ฉันเสียเวลากับนายมามากพอแล้ว ส่งกล้องมาให้ฉัน แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องนาย"
  "เธอมีสิทธิ์อะไรมาเอากล้องของฉัน" เชอะ มาทำเป็นหัวหมอ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน
  "แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาถ่ายรูปฮีชอล"
  "ก็ฉันจะถ่ายรูปของฉัน ผิดกฎหมายข้อไหนไม่ทราบ" ข้อที่นายอาจจะทำให้ฉันเป็นฆาตกรได้ในตอนนี้ ฉันอยากฆ่านายจริงๆ
  "ทำไมนายทำอย่างนี้ ฮือๆ นาย ฮึก ขโมย กล้องฉันไปทำไม ฮือๆ ไอ้คนใจร้าย แง๊ๆ" ฉันตะโกนสุดเสียงหวังว่าจะให้ทุกๆคนได้รับรู้ไปเลย ว่านายนี่มันเลว!!
 "เฮ้ย เธอพูดอะไรของเธอ ฉันไม่รู้เรื่อง" ก็จะไปรู้เรื่องได้ยังไง ในเมื่อฉันแต่งเอง ^-^ ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฉัน ตอนนี้คนเริ่มมุงดูกันเต็มแล้วค่ะ เพราะว่าฉันร้องไห้จนน้ำตาจะเป็นสายเลือดอยู่แล้วนะเนี้ย
 "คนอะไรก็หล่ออยู่หรอกนะ แต่ขี้ขโมยหรอเนี้ย"
 "เฮ้ย ทุเรศอ่ะ แย่งของผู้หญิง"
 "ทำไมไม่ไปแจ้งตำรวจเลยล่ะ"
 "หน้าด้านจริง"
 "ใช้ไม่ได้เลย ขี้ขโมย" 555 สะใจชะมัดเลย นายนั่นโดนรุมด่าเต็มเลยอ่ะค่ะพี่น้อง แถมยังโดนบังคับให้คืนกล้อง(ของเขา) ให้ฉันอีกต่างหาก 
  "งั้นฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย นายนักข่าว" แล้วฉันก็เดินไป(พร้อมกล้อง)อย่างสบายใจ
  "ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยผู้จัดการสุดแสบ"

2.  จากวันนั้นมา นักข่าวหนุ่มคิมคิบอมก็ตามตื้อคุณไม่เลิก เขาพยายามสืบความจริงเรื่อง Mystery Boys จากคุณให้ได้ คุณก็ได้แต่บอกว่าไม่รู้ไม่เห็น เพราะตอนนี้หนุ่มๆ แต่ละคนต่างแยกกันไปเก็บตัวในบ้านของตัวเองหมดแล้ว โดนพักงานค่ะ วันหนึ่งจุนซูก็มาหาคุณที่บริษัทเพื่อปรึกษาเกี่ยวกับการจดทะเบียนสมรส(เขาอยากแต่งงานค่ะ - -") แต่ขากลับนั่นเอง เขาก็ถูกคิมคิบอมเห็นเข้า จุนซูพยายามวิ่งหนี คิบอมไม่รอช้าวิ่งตามจุนซูข้ามถนนไปทันที คุณเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งตามไปโดยไม่ทันระวัง รถยนต์คันหนึ่งก็พุ่งชนร่างคุณอย่างแรง คุณหมดสติล้มลงไป ฟื้นขึ้นมาอีกทีที่โรงพยาบาล คุณพบว่าร่างสูงของคิมคิบอมฟุบหลับอยู่ข้างเตียงคุณพร้อมกุมมือคุณไว้แน่น คุณจะทำอย่างไรต่อกับสถานการณ์นี้คะ? (บรรยายพร้อมบทพูด 10 บรรทัดขึ้น) - บทรักหวานซึ้ง

::  "บ๊ายบาย จุนซู กลับดีๆล่ะ" ขอโทษนะ แต่ฉันเรียกนายว่าพี่ไม่ออกจริงๆก็ดูสินายกลายเป็นเด็กไปแล้ว โธ่ น่าสงสาร แล้วพี่จุนซูก็เดินข้ามถนนไป เฮ้ย! นั่นมันนายคิบอมนักข่าวนิ แย่แล้ว ทำไงดี  เขาวิ่งตามพี่จุนซูไปแล้ว ไม่ได้นะ นายจะตามไปไม่ได้นะ ฉันไม่ยอมมมม
   "หยุดนะ นายคิบอม" คิบอมเหลียวมาดูฉันทันที แต่เขาก็ไมสนใจ แล้ววิ่งตามพี่จุนซูต่อไป ฉันก็เลยรีบวิ่งตามไป
  "เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!" 
   "ซารัง!!!!!!" แล้วทุกอย่างก็ดับวูบ
โอ๊ย! นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย ที่ฉันจำได้ล่าสุดก็คือ ฉันโดนรถชน แล้วฉันอยู่ไหนเนี้ย อ๋อ โรงพยาบาลนั่นเอง เอ๊ะ! 
แล้วใครจับมือฉันอยู่เนี้ย อ๋อ นายคิบอมนั่นเอง
  "นี่นาย ปล่อยมือฉันนะย่ะ" ฉันตะโกนบอกคิบอม ที่ยกมือปิดหูแทบไม่ทัน ดีให้มันหูหนวกไปเลย จะได้ไม่ต้องมาตามรังควานฉันอีก ชิ้วๆ
  "ฟื้นแล้วหรอ ฉันเป็นห่วงเธอนะ ซารัง" อา รู้สึกว่าหน้าร้อนๆแฮะ เฮ้ย ไม่ได้ๆ ฉันจะหวั่นไหวไปกับนายนี่ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด แต่ว่าปล่อยมือได้มั้ย ฉันก็อายเป็นนะเฟ้ย
  "แล้วใครกันล่ะ เป็นสาเหตุให้ฉันต้องมานอนอยู่เนี้ย"
  "ฉันถึงมาขอโทษเธอไง" มาหลอกแต๊ะอั๋งฉันล่ะสิ อีตาบ้า
  "เชอะ แล้วนี่นายมานั่งเฝ้าฉันทำไม"
  "ก็ฉันเป็นห่วงเธอ" ปะ..เป็นห่วงฉันหรอ นี่ฉันหูฝาดไปรึเปล่า ขออีกรอบได้มั้ย
  ">//<"
  "ซารัง ฉันระ..รัก" ห๊ะ อะไรนะ
  "ซารังงงงงงงงง"  โอ๊ย ไอ้พี่บ้ามาขัดจังหวะทำไมฟ่ะ
  "นี่แกเป็นใคร ปล่อยมือน้องฉันนะเฟ้ย" เอาอีกละ อาการหวงน้องกำเริบอีกละ
  "โธ่ พี่ เขาเป็นเพื่อนฉันเอง"
  "ไม่ได้ เพื่อนก็ห้ามจับมือ เดี๋ยวนี้เธอมีเพื่อนเป็นผู้ชายแล้วหรอ ไม่นะ ซารังจะไม่รักพี่แล้วใช่มั้ย T^T" พี่ฉันบ้าไปแล้ว พี่บ้าไปแล้ว Y^Y 
  "นี่แก กลับไปได้แล้ว ฉันจะดูแลน้องฉันเอง ไป ชิ้วๆๆ" เฮ้ออ พี่ฉันเนี้ยนะ 
  "งั้นฉันกลับก่อนนะซารัง ฉันเป็นห่วงเธอ ดูแลตัวเองด้วยนะ ฉันไปละ"
  "ไม่ต้องมาเป็นห่วง ฉันดูแลน้องฉันได้เฟ้ย ไปๆๆ" แล้วคิบอมก็เดินออกไป
  "ซารังน้องรัก เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า ใครเป็นคนทำให้น้องเป็นอย่างนี้ พี่จะไปฆ่ามัน โธ่ ซารังน่าสงสารจริงๆ T^T พี่เจ็บแทนน้องได้มั้ย แงๆ น้องคนเจ็บมากสินะ บลาๆๆๆๆๆๆ"และอีกมากมาย พี่พล่ามอยู่คนเดียวโดยไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้พูดเลย
3.  ตอนจบเอายังไงดีคะ ถ้าคุณมีความคิดดีๆ ก็เขียนไว้ ไม่มีเดี๋ยวนิวคิดให้ แต่ต้องยอมรับสิ่งที่นิวคิดนะคะ ^^"

:: ขอบรรยายเอาก็แล้วกันนะคะ  ซารังและคิบอมสนิทสนมกันมากขึ้น จนเริ่มชอบกันและคบกันในที่สุด และวันหนึ่งก็มีข่าวทางทีวีออกมาเกี่ยวกับเรื่องของวง Mystery Boys เกี่ยวกับการลาพักร้อนของสมาชิกในวง และเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่ไม่มีนักข่าวคนไหนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย และสถานีที่ออกอากาศคือสถานีที่คิบอมยู่ ทำให้ซารังเข้าใจว่าคิบอมเป็นคนนำข่าวออกอากาศ ซารังโกรธคิบอมมาก ไม่ยอมคุยด้วย หลบหน้า ไม่รับโทรศัพท์ ทั้งคู่เลิกกันในที่สุด จนวันหนึ่ง คิบอมถูกย้ายไปทำงานที่ต่างประเทศ คิบอมจึงมาบอกลาซารัง แต่ซารังโกรธมากไม่ยอมออมาคุยกับคิบอม คิบอมจึงฝากจดหมายไว้ในซารัง ซารังอ่านจดหมาย และรู้ว่าคิบอมจะไปทำงานที่ต่างประเทศและอาจจะไม่กลับมาอีกเลย ซารังเสียใจมาก ซารังลืมความโกรธที่มีต่อคิบอมทั้งหมดและวิ่งตามคิบอมไปที่สนามบิน ซารังวิ่งหาคิบอมทั่วทั้งสนามบิน เครื่องบินออกไปแล้ว ซารังตกใจและเสียใจมาก เธอนั่งร้องไห้อยู่ที่สนามบิน มีผู้ชายคนหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ เธอเงยหน้ามองเขาและพบว่าเขาคือคิม คิบอม คนที่เธอรัก ซารังดีใจมาก และซารังก็ได้รู้ความจริงว่าที่จริงแล้วคิบอมไม่ใช่คนที่นำเอาข่าวไปเผยแพร่ แต่เป็นนักข่าวคนหนึ่ง ซึ่งบังเอิญเก็บกล้องวีดีโอของคิบอมที่หายไปได้ และนำไปออกอากาศ ทั้งคู่ก็เลยคืนดีกัน และก็จบ อย่างแฮปปี้ แอนดิ้ง ^-^

คำถามนิวลดจำนวนข้อลงมาแล้ว หวังว่าจะไม่ยากอย่างที่คิดนะคะ เหอ เหอ

นิวเป็นกำลังใจให้ทุกคน ^^" รับเจี๊ยบไว้พิจารณาด้วยนะคะพี่นิว ^-^