คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : Eternal Snow : บทที่ 43 Shelter... [Rewrite]
Eternal Snow : บทที่ 43 Shelter... [Rewrite]
“ยัไม่นอนอีเหรอแุ” ยูอนเินเ้ามาในห้อพร้อมับบไหล่ผมเบา ๆ ่อนะทิ้ัวลบนโฟา ผมเหลือบูนาฬิา มันเลยีสอมาไ้เือบสิบห้านาทีแล้ว
“ยัแ่เพลไม่เสร็น่ะ” ผมอบยูอนพร้อมับึสายาให้ลับไปทำานอีรั้ ั้แ่ลับมาาาร้อมเ้นเมื่ออนเย็น ผม็อยู่แ่ในห้อนี้ไม่ยอมไปไหน ระาษแผ่นแล้วแผ่นเล่าถูเวี้ยไปทั่วห้อเพราะอารม์เพลที่เียนนั้นไม่ไ้ั่ใ ผมไม่เ้าใเลยริ ๆ ทั้ ๆ ที่ผมเียนให้มันเป็นเพลรั แ่ไม่รู้ทำไมผมถึไ้รู้สึเศร้ามามายนานี้
ผมยำระาษที่อยู่ในมือทิ้ไปอีแผ่น รู้สึว่าัวเอโ่เ่าเหลือเินที่ไม่สามารถัารวามสับสนที่อยู่ในในนี้ไ้
ผมสสัยริ ๆ ว่าทำไม...
ทำไม...ผมถึเอาวามิเรื่อุออาหัวไม่ไ้สัที...
“โฮยอนน่ะ นายวระไปหาเธอบ้านะ” ู่ ๆ ยูอน็เอ่ยึ้นราวับอ่านวามิผมออ ผมรู้สึแปลใทุรั้ที่ไ้ยินื่อเธอ เพราะหัวใอผมมัะเ็บปวอยู่เสมอ
“ไม่ไ้หรอยูอน”
ผมเอ่ยึ้นเบา ๆ หลัาที่เียบันอยู่นาน
“เพราะว่าันเป็นนทำให้โฮยอน้อเป็นแบบนี้ เพราะั้น...ันไปหาเธอไม่ไ้หรอ”
ใ่แล้วล่ะ วามเ็บปวที่เิึ้น มันเป็นเพราะผมไม่สามารถให้อภัยัวเอไ้
ผมยอมรับว่าผมรัเธอมา และผม็ยอมรับว่าผมไ้ทำร้ายหัวใเธอมาเ่นัน
ถ้าเป็นอย่านั้นแล้ว ผมสมวรที่ะเีย้าเธอไ้อยู่อย่าั้นเหรอ
ผมอยาพบุโฮยอน ผมอยาับมือุ อยาสัมผัส อยาไ้ยินเสียอุ
แ่ว่า...ผมะยัทำแบบนั้นไ้อีเหรอ
ผมะยัมอหน้าุไ้อีรึเปล่านะ ผมะยัอุไ้รึเปล่า
และผมยัสามารถรัุไ้อยู่ไหม...
“โฮยอนอยาเอนายมาเลยนะ แววาเธอูเศร้ามาอนที่ันบอว่านายมาไม่ไ้ แ่เธอ็ยับอว่าเธอเ้าใ โฮยอนน่ะ...รออยแ่นายนเียว นายรู้ไหม...”
ำพูอยูอนยิ่ทำให้ผมเลียัวเอ เพราะอะไรั้นเหรอ...
...็เพราะว่าผมรู้เรื่อนี้ีมาว่าใรยัไล่ะ...
ี่รั้แล้วที่ผมทำร้ายหัวใเธอ ี่รั้แล้วที่ผมทำเมินเยับวามรู้สึอเธอ และี่รั้แล้วที่ผมทำให้เธอ้อเ็บปว และเป็นี่รั้่อี่รั้ที่ไม่ว่าผมะทำให้เธอเสียใมาแ่ไหน ็ไม่มีเลยสัรั้ที่เธอะโรธหรือเลียผม
ยูอนถอนหายใเบา ๆ ่อนะลุึ้นาโฟาแล้วยื่นอเอสารสีน้ำาลให้ผม
“ผลรวอเธอ” เาพูสั้น ๆ ผมยื่นมือรับแล้วรีบแะเอสาร้าในออมาู้า ๆ วาสายาอ่านัวอัษรอย่ารวเร็ว ในรายานบอว่าเธอไม่มีวามผิปิอะไร ผมึสามารถลับมาอมยิ้มไ้อีรั้ พลาถอนหายใออมาเบา ๆ ้วยวามโล่อไ้
“เพราะั้น หมอเลยอนุาให้เธอลับบ้านไ้ และที่ันมาหานาย ็เพราะะวานให้นาย่วยไปรับเธอพรุ่นี้”
“ยูอน...ันไม่ิว่า...” ผมพยายามั แ่ยูอน็พูแทรึ้นมา่อนที่ผมะทันพูบ
“นายไม่รู้ัวเลยสินะ...”
แววาอยูอนที่้อมอผมนั้นสั่นระริ ราวับอยาบออะไรบาอย่า
“อนนี้น่ะ อาเป็น่วเวลาที่โฮยอน้อารนายมาที่สุ็ไ้”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->>
ความคิดเห็น