[SF EXO] Impossible Miracle Love [คู่จิ้นตามใจฉัน]

ลำดับตอนที่ #47 : [SF] Tao x D.O. - เกลียดเมียที่สุดในโลก

เฮ๊ลโหล๊ววววววววววววววววววววววววววววววววววว ไม่ได้อัพนานเลยอ่ะะะะะะะะะ

อยู่ๆก็ได้โจทย์น่ารักๆมา เพราะฉะนั้น #เกลียดเมียที่สุดในโลก ก็เลยได้ถือบังเกิด อ๊าาาาาาาาาาา 


ใครจะชอบไหมไม่รู้ แต่เราชอบมว๊ากกกกกกกกกกก (ก.ไก่ อีก8ล้านตัว)

พักเรื่องเครียดๆมาอ่านอะไรที่จะทำให้งงงวยกันเถอะเนอะ~~


ปล. คิดถึงทุกคนนะคะ *สาดจูบ*





_____________________________________

“จื่อเทาทำไมตื่นแล้วไม่เก็บเสื้อผ้าใส่ตะกร้าซักให้มันเรียบร้อยห๊ะ!” เสียงแว้ดๆที่มักจะได้ยินทุกวันดังขึ้นอีกแล้ว จื่อเทาหันไปมองประตูห้องที่คนตัวเล็กเปิดเข้ามาได้ก็บ่นแว้ดๆด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ อะไรเนี่ยตื่นนอนมาก็ได้ยินเสียงบ่นอีกแล้ว!!

 

“อย่าบ่นมากน่าคยองซู” คนตัวเล็กถลึงตาใส่

 

“ก็จะไม่ให้บ่นได้ยังไงกัน ดูสิเสื้อผ้ากลับมาก็ถอดโยนๆแบบนี้น่ะ” คยองซูปากบ่นไปก็หยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นขึ้นมาพาดที่แขน ของที่ลงไปซื้อเมื่อกี้ก็ยังไม่ได้วางตอนนี้คยองซุดูหอบพะรุงพะรังแต่จื่อเทาก็ไม่คิดที่จะลุกขึ้นไปช่วย

 

“กลับมาก็เหนื่อยแล้วนิ อย่าบ่นนักเลยน่า” จื่อเทาปัดมือไปมา คยองซูที่มองอยู่ก็ถอนหายใจ

 

“ก็เป็นซะแบบนี้ไงบ้านมันถึงได้รกแบบนี้น่ะ” คยองซูส่ายหน้าไปมาแล้วก็ก้มลงเก็บกางเกงขายาวของจื่อเทาตัวสุดท้าย ไอ้คนที่โดนว่าก็ควันออกหูเอาทำเสียงฟึดฟัดแล้วก็ลุกขึ้นเดินหนีเข้าห้องนอนไปเลย คยองซูมองตามแล้วก็ถอนหายใจก่อนที่จะระบายยิ้มน้อยๆ

 

ก็รู้อยู่หรอกว่าทำงานหรือสังสรรค์กับเพื่อนมาก็เหนื่อยแต่คยองซูก็แค่อยากให้เวลาตื่นมาจื่อเทาช่วยเก็บบ้านบ้างนินะ.. ถึงจื่อเทาจะไม่เคยช่วยเลยก็ตามเถอะ ตยองซูไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้ว

 

“ต้องไปทำกับข้าวก่อนเดี๋ยวค่อยซักผ้าแล้วกัน” บอกตัวเองเบาๆก่อนที่จะเดินเอาเสื้อผ้าที่แขนไปใส่ตะกร้าแล้วตัวเองก็เดินเข้าห้องครัวไปจัดเตรียมมื้อเที่ยงทันที

 

“อะไรเนี่ยเอาแต่บ่นอยู่ได้ ตื่นมาก็บ่นๆๆๆเลย อะไรกันนักกันหนาวะ!” จื่อเทาปิดประตูห้องนอนไม่เบานักแล้วก็เดินไปทิ้งตัวลงนอนแผ่ที่เตียงก่อนที่จะล้วงหยิบไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดลูกรักออกมากดเข้ากรุ๊ปแชท 

 

จื่อเทาก้มหน้าพิมพ์เล่าให้เพื่อนๆในกรุ๊ปฟังด้วยความเบื่อหน่ายและอัดอั้น ชื่อกรุ๊ปแชทนั้นก็บอกอยู่แล้วว่า ‘เกลียดเมียที่สุดในโลก’ เพราะฉะนั้นในกรุ๊ปที่จะคุยกันก็มีแต่เรื่องด่าเมียทั้งนั้น ตอนนี้จื่อเทากำลังพิมพ์เล่านั้นทุกคนก็เลยรออ่าน ขนาดที่ว่าแบคฮยอนกับลู่หานที่กำลังนินทาอี้ชิงกับมินซอกยังต้องหยุดเลยเถอะ

 

ก็บอกแล้วว่าเกลียดเมีย ไอ้แต่ละเรื่องแต่ละคำที่เล่าให้เพื่อนในก๊วนฟังนี่ก็บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ว่าเกลียดแค่ไหน ถ้าจะว่ากันตามตรงจื่อเทาไม่ได้รักชอบพออะไรกับคยองซูขนาดนั้นหรอกนะ เจอกันครั้งแรกก็เห็นว่าน่ารักดีหรอกก็เลยลองหยอดๆดู คยองซูก็น่ารักจริงๆนั่นแหละแต่พอหลังจากที่ได้เสียกันขึ้นมาคยองซูก็เปลี่ยนไป

 

ทำไมถึงได้ขี้บ่นแล้วก็วุ่นวายได้ขนาดนี้นะ ชอบเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเขาเหลือเกิน นี่ตกลงเขาได้เมียหรือได้แม่เพิ่มกันวะเนี่ย บ่นยิ่งกว่าแม่ วุ่นวายยิ่งกว่าแม่เขาอีก! ในขณะที่กำลังเมามันส์กับการพิมพ์แชทโต้ตอบกับคนในก๊วนอยู่นั้น คยองซูก็มาเคาะประตูเรียกให้ไปกินข้าว จื่อเทาก็เลยต้องยอมลุกออกไปอย่างเสียไม่ได้

 

อาหารบนโต๊ะนั้นก็มีแต่ของชอบของจื่อเทาทั้งนั้น ทั้งไข่ม้วนเอย ซุปไม่เผ็ดเอย คิมบับเอย จื่อเทาลงนั่งที่เก้าอี้พร้อมกินข้าว คยองซูก็เดินไปเอาเหยือกน้ำเย็นมาเทน้ำใส่แก้ววางไว้ข้างๆให้ ถ้วยข้าวของจื่อเทาก็มีข้าวที่ตักไว้จนพูน ข้าวนั้นก็นิ่มอร่อยไม่แข็งเกินไปและเป็นแบบที่จื่อเทาชอบมาก

 

คยองซูที่เห็นว่าจื่อเทากินข้าวแบบแทบไม่พักหายใจก็ยิ้มแล้วเริ่มลงมือกันข้าวบ้าง จื่อเทาเหลือบตามองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม คยองซูมักจะนั่งกินข้าวช้าๆไม่ได้รีบร้อนอะไรก็มีแต่เขานี่ล่ะที่กินไวแล้วแทบจะแย่งคนตัวเล็กกินแทบหมด... แต่ทำไมเขาต้องสนใจด้วยล่ะ?

 

หลังจากกินข้าวเสร็จจื่อเทาก็ลุกขึ้นจากโต๊ะเดินไปนั่งดูทีวี คยองซูที่ยังนั่งกินข้าวอยู่ก็ยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา วันนี้วันหยุดทำงานก็ยอมๆให้เขาไปเถอะ พอกินข้าวเสร็จคยองซูก็จัดการเก็บโต๊ะและล้างจานจากนั้นก็เอาผ้าที่ซักไว้ไปตาก แม้จื่อเทาจะไม่ได้มาช่วยแต่คยองซูก็ไม่ได้ขอความช่วยเหลือ ก็เขาไม่ได้อยากให้จื่อเทามาช่วยนินา

 

จื่อเทาแอบถ่ายรูปคยองซูตอนตากผ้าไปอัพลงไอจีและแน่นอนว่าแอบติดแคปชั่นเกลียดเมียไว้ด้วย นี่ขอบอกเลยว่าฮวางจื่อเทาเป็นประธานกลุ่มคนเกลียดเมียนะจะบอก! เพราะว่าคยองซูไม่เล่นอะไรพวกนี้น่ะสิเขาก็เลยเอาไปด่าให้ชาวโลกรับรู้ได้ว่าเมียเขาน่ะน่าโดนเขี่ยทิ้งที่สุดแล้ว

 

 

hztttao: ดีๆ ทำงานไปเลยอย่าอู้ๆ #เกลียดเมียที่สุดในโลก

lumsklu: เออไม่เหมือนเมียที่บ้านกูแม่งเอาแต่ทำกับข้าวทำขนมมาให้กินอยู่ได้ ตัวอ้วนกลมจนจะเป็นตุ๊กตาล้มลุกอยู่ล่ะมันน่ะ #เกลียดเมียที่สุดในโลก

baekhyunee: เมียก็แม่งชอบทำหน้าไม่เข้าใจใส่นี่ตกลงกูมีเมียหรือมีคนงงอยู่ในบ้านวะ งานการก็ทำพลาดจนกูต้องมาตามทำทีหลังอีก #เกลียดเมียที่สุดในโลก

sehun_cy: ใครจะสู้เมียกูได้ล่ะวันๆก็มาอ้อนอยู่ได้คิดว่าเป็นแมวหรือไงวะ #เกลียดเมียที่สุดในโลก

 

 

จื่อเทานั่งอ่านคอมเมนท์จากเพื่อนๆแล้วก็ขำ ก็แหงล่ะเพื่อนก๊วนเขาน่ะเกลียดเมียกันทุกคนนั่นแหละแล้วก็เป็นเรื่องดีที่บรรดาเมียๆทั้งหลายไม่เล่นพวกนี้ จะมีก็แค่ชานยอลกับมินซอกที่ชอบเล่นเกม หลังจากที่คุยกับเพื่อนในกลุ่มแชทเสร็จจื่อเทาก็เอนตัวลงนอนบนโซฟาแล้วหลับไปทันที

 

คยองซูที่ตากผ้าเสร็จแล้วเดินกลับเข้ามาก็เห็นว่าจื่อเทานอนหลับบนโซฟาเสียแล้ว คนตัวเล็กเดินเข้ามานั่งลงที่พื้นข้างๆโซฟาแล้วก็ยื่นมือไปไล้แก้มของคนรักก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บที่ริมฝีปากบางนั้นเบาๆ พอผละตัวออกได้คยองซูก็เลี่ยงไปทำความสะอาดอย่างอื่นต่อเพื่อไม่ให้กวนจื่อเทาเวลานอน

 

จื่อเทาที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นนึกค่อนขอดในใจว่าทำไมคยองซูจะต้องมายุ่งวุ่นวายอะไรกับเขาตอนเขากำลังจะนอนด้วยเนี่ย มันเสียอารมณ์!! ไม่นานจื่อเทาก็หลับไปพร้อมกับความรู้สึกที่ยังคงติดค้างอยู่ที่ริมฝีปาก

 

คยองซูเดินถืออะไรสักอย่างเข้ามาหาจื่อเทาที่นั่งเล่นเกมไม่ยอมหลับยอมนอนสักที พอลงนั่งข้างๆได้จื่อเทาก็ขยับตัวหนีคยองซูก็ขยับตัวตามไปแล้วก็ยื่นของในมือให้ดูแต่จื่อเทาก็ไม่ได้สนใจ คยองซูก็เลยคล้องแขนของเทาไว้ทีนี้ก็ทำให้เล่นเกมไม่สะดวกน่ะสิ จื่อเทาก็เลยต้องพอสเกมเอาไว้แล้วหันไปทำหน้าเหวี่ยงใส่

 

“จะมาเกาะทำไมกัน เล่นเกมอยู่ไม่เห็นหรือไง!” คยองซูยิ้มกว้างแล้วขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วกอดแขนของเทาให้แน่นขึ้นอีก

 

“จื่อเทา~”

 

“อะไร เรียกทำไม” คยองซูยิ้มแล้วยื่นของในมือให้ดู

 

“พรุ่งนี้เราไปดูหนังเรื่องนี้กันนะ เนี่ยตัวเองบอกว่าอยากดูไม่ใช่เหรอ” คยองซูชี้ไปที่แผ่นแฮนด์บิลในมือของจื่อเทาที่ทำตาโตลุกวาวแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจอะไรเลยสักนิด

 

“ก็ไปสิ น่ารำคาญจริงๆ” คยองซูยิ้ม

 

“งั้นฉันไปนอนก่อนนะ เล่นเกมเสร็จก็เก็บให้เรียบร้อย ปิดไฟแล้วเข้าไปนอนนะ” จื่อเทาถอนหายใจแล้วหันไปมองหางตาใส่

 

“รู้แล้วน่าพูดมากอยู่ได้ ไปนอนเลยไป” คยองซูลุกขึ้นเดินอ้อมโซฟาจะเข้าห้องนอนแต่ก็แอบวิ่งมาแอบหอมแก้มคนที่ยังนั่งเล่นเกมไปสักฟอดก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องนอนไปเลย

 

“เฮ้ย! อะไรวะ” แม้ปากจะบ่นแต่ริมฝีปากก็วาดเป็นรอยยิ้มแล้วจื่อเทาก็นั่งเล่นเกมไปเหมือนเดิม

 

หลังจากที่เล่นเกมเสร็จจื่อเทาก็เดินเข้าห้องนอนเพื่อไปนอนบ้าง บนเตียงหลังใหญ่นั้นคนตัวเล็กนอนหันหลังมาทางฝั่งที่เขานอน  จื่อเทาขึ้นเตียงแล้วล้มตัวลงนอนก่อนที่จะพลิกตัวไปทางด้านของคยองซูแล้วก็ยกแขนกอดคนตัวเล็กไว้ก่อนที่จะหลับตาลง… ดั่งเช่นทุกคืน

 

 

 

 

 

วันนี้คยองซูกับจื่อเทาจะออกไปเดทกันแต่จื่อเทาก็ปฏิเสธเสียงแข็งว่าก็แค่ไปดูหนังด้วยกันเท่านั้นแหละ! แต่คยองซูก็ไม่ได้เถียงอะไรนอกจากส่งยิ้มให้ ฮวางจื่อเทาก็เป็นแบบนี้นั่นแหละ วันนี้จื่อเทาขับรถไปเองแม้จะรู้ว่าวันหยุดคนจะต้องเยอะ กว่าจะหาที่จอดที่ใกล้ทางเข้าห้างได้ก็นานพอดู แม้จื่อเทาจะบ่นแค่ไหนคยองซูก็ได้แต่นั่งฟังเงียบๆ

 

พอเดินเข้ามาด้านในคยองซูที่เห็นคนเยอะก็เลยกอดแขนของเทาไว้กันตัวเองจะพลัดหลงเอาน่ะสิ ก็เขาตัวเล็กพอมีคนเยอะๆหน่อยก็มองไม่เห็นแล้วน่ะสิ จื่อเทาที่เดินอยู่ดีๆก็โดนกอดแขนนั้นก็สะบัดแขนของคยองซูออก

 

“มากอดแขนทำไมเนี่ย!” จื่อเทาหันไปทำเสียงไม่พอใจใส่ สะบัดหลุดได้มือเล็กๆนั่นก็ตามมากอดอีกทุกครั้งไป

 

“ก็คนมันเยอะนิ” คยองซูมองจื่อเทาด้วยสายตากลมๆแต่เวลาจื่อเทามองยังไงก็เห็นว่าดวงตานั้นมักจะถลึงใส่เขาอยู่ตลอดเวลา ไม่ชอบใจเอาซะเลย

 

“เยอะแล้วทำไมต้องมากอดแขน” 

 

“ไม่กอดแล้วก็ได้” แล้วคยองซูก็ปล่อยมือออกจากแขนของจื่อเทาด้วยสีหน้าหงอยๆ ก็เขากลัวหลงนินา จื่อเทาที่มองอยู่ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากกระโดดโลดเต้นอยู่ในใจ เออดีไม่ต้องมาจับเลย

 

พอเดินไปถึงโซนจองตั๋วหนังคนก็ยิ่งเยอะทั้งหน้าเคาน์เตอร์และที่เครื่องอัตโนมัติ คยองซูที่เดินก้าวตามไม่ทันก็โดนเบียดจนตอนนี้มองหาคนรักของตัวเองไม่เห็นเสียแล้วสิ คนตัวเล็กหันซ้ายมองขวาพยายามที่จะมองหาจื่อเทาแต่ก็มองไม่เห็นจนเดินไปชนใครสักคนเข้า

 

“อ๊ะขอโทษครับ” คยองซูหันไปก้มหัวขอโทษเพราะตัวเองมองไม่เห็นคนที่ตัวเองเดินไปชนจริงๆ

 

“มาคนเดียวเหรอน้องไปกับพวกพี่เปล่า” คยองซูกระพริบตาปริบๆมองสามคนตรงหน้าแล้วก็พยายามมองหาคนรักของตัวเองแต่ก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว

 

“ไม่ไปครับ พอดีมากับแฟนขอตัวนะครับ” คยองซูจะเดินหนีแต่ก็โดนจับข้อมือไว้เสียก่อน

 

“ไปเหอะน่าอย่ามาหลอกพวกพี่เลยน้อง”

 

“ปล่อยนะ!” คยองซูพยายามที่จะสะบัดมือหนีแล้วแต่ก็แรงไม่พอที่จะสะบัดให้หลุดได้ ในใจก็เอาแต่ร้องหาจื่อเทาว่าหายไปไหน นี่ถ้าจื่อเทาไม่มาช่วยคาดว่าคยองซุจะต้องแย่แน่ๆ

 

“ยุ่งอะไรกับเมียกู!” น้ำเสียงกดต่ำดังขึ้นพร้อมกับมือที่ยื่นไปบีบข้อมือของฝ่ายตรงข้าม

 

“จื่อเทา!!” คยองซูที่หันไปมองก็ยิ้มใหญ่เลยสิ ไม่ว่ายังไงจื่อเทาก็จะต้องมาช่วยคยองซูทันเวลาอยู่แล้วล่ะ

 

“มีผัวแล้วก็ไม่บอก เฮ้ยไปๆ” อีกฝ่ายปล่อยมือคยองซูก่อนที่จะบิดข้อมือของจากการกำบีบของจื่อเทาแล้วพวกมันก็สลายโต๋หายไปหมด จื่อเทาหันสายตาคมกริบมองคนตัวเล็กข้างกายที่ยังมายืนยิ้มอยู่อีก นี่เขาเดินไปซื้อตั๋วแปบเดียวก็มีเรื่องให้ได้ขัดใจอีกแล้ว

 

“ยิ้มทำไม แล้วทำไมไม่บอกว่าไปว่ามีผัวแล้วห๊ะ” คยองซูยิ้มกว้างใส่คนโมโหแต่ดูท่าคนโมโหจะยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิมเอาน่ะสิ

 

“ฉันบอกแล้วแต่พวกนั้นไม่ฟังนิ” จื่อเทาพ่นลมหายใจหนักๆก่อนที่จะคว้ามือคยองซูมาจับ

 

“อย่ามาโกหกกันซะให้ยาก มานี่เลยมา!” จื่อเทาลากคนตัวเล็กให้เดินไปด้วยกัน ใบหน้าคมของคนที่เดินนำหน้านั้นกำลังโกรธมากเสียด้วยแต่ก็ไม่รู้ทำไมคนตัวเล็กที่เดินตามหลังมาถึงได้ยิ้มกว้างอารมณ์ดีขนาดนั้นนะ

 

คยองซูมองมือของตัวเองที่โดนฝ่ามือใหญ่กุมอยู่แล้วก็ยิ้ม ก็แหมนานๆทีเขาจะโดนจื่อเทาจับมือนินะก็ขออิ่มเอมปลาบปลื้มใจกันหน่อยสิ คยองซูคิดว่าเวลาที่ออกมาข้างนอกกันแล้วเขาจะเดินจับมือหรือกอดแขนจื่อเทาจะต้องอายแน่ๆ ก็เห็นที่แก้วขึ้นสีแดงๆด้วยนินะ คยองซูคิดแบบนั้นแหละ

 

ในโรงหนังวันนี้คยองซูรู้สึกว่ามันเย็นๆผิดปกติ เอ.. หรือตัวเขากำลังจะไม่สบายกันแน่นะ นั่งสงสัยอยู่ได้ไม่นานก็มีแขนอุ่นๆมาโอบกอดแล้วรั้งให้ตัวเขาไปนอนอิงพิงที่ไหล่ แหมแบบนี้ก็เข้าทางคยองซูเลยน่ะสิ นั่งดูหนังไปพิงไหล่คนข้างๆแถมยังมีอ้อมแขนอุ่นๆกอดเขาอีก คยองซูกำลังสงสัยว่าตัวเองจะดูหนังรู้เรื่องหรือเปล่านะวันนี้

 

หลังจากที่ดูหนังจบแล้วจื่อเทาที่พึงพอใจกับหนังเรื่องนี้ไม่น้อยก็จัดการเล่าความฟินให้เพื่อนๆในก๊วนฟังทันที จื่อเทาเดินก้มหน้ากดพิมพ์แชทไปตลอดทาง คยองซูที่มองอยู่ก็ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มขำไปมา จื่อเทาน่ะติดคุยแชทกับเพื่อนเขาก็รู้แล้วเพื่อนๆในก๊วนของจื่อเทาก็เป็นกันแบบนี้ทุกคนนั่นแหละ

 

อาจจะเพราะมีเพื่อนบางคนไปอยู่ไกลถึงต่างแดนล่ะมั้ง คนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ประถมจนมหาวิทยาลัยก็เลยรู้สึกห่างไกล เพราะฉะนั้นก็ต้องคุยกันนี่แหละจะได้ทำให้รู้สึกว่าตัวเองกับเพื่อนๆนั้นอยู่ใกล้กัน จื่อเทาน่ะติดเพื่อนมากคยองซูก็รู้แต่คนตัวเล็กก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรหรอก

 

“จื่อเทาเรากินข้าวที่นี่เลยดีไหม” คยองซูรอให้จื่อเทาลดมือถือลงถึงได้เอ่ยถาม จื่อเทาหันหน้ามามอง

 

“ขี้เกียจทำกับข้าวให้กินล่ะสิ” คยองซูหัวเราะแล้วส่ายหน้า

 

“ไม่ใช่อย่างนั้นก็เผื่อหิวจะได้กินเข้าไปเลยไง” จื่อเทามองค้อนใส่

 

“ตัวเองหิวล่ะสิท่า” คยองซูหัวเราะแล้วก็พยักหน้ารับ

 

“ก็ได้ๆ เราหิวเองแหละ” จื่อเทาหัวเราะเหอๆ

 

“เห็นไหมล่ะทำมาเป็นอ้าง แล้วจะกินอะไรกินร้านประจำนะ” แล้วจื่อเทาก็เดินนำไปเลย คยองซูที่เดินตามก็ก้มหน้าหัวเราะเบาๆ คยองซูน่ะยังไม่หิวหรอกแต่คนหิวน่ะมันคนที่เดินนำลิ่วๆไปที่ร้านประจำของเราต่างหาก

 

 

 

 

หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยและไปเดินซื้อของเข้าห้องกันอีกนิดหน่อยทั้งคู่ก็นั่งรถกลับมาที่บ้านกัน จื่อเทายังนั่งคุยแชทกับเพื่อนคยองซูก็เลยขอไปอาบน้ำก่อน พออาบน้ำเสร็จก็เรียกให้จื่อเทาไปอาบน้ำจะได้มานั่งคุยแชทกับเพื่อนได้สบายๆตัว

 

กลิ่นหอมจากคนตัวเล็กลอยมาแตะจมูกตอนที่คยองซูเดินผ่านตัวเขาจะไปเข้าห้องนอน อ้อมแขนยาวตวัดกอดคนตัวเล็กจากด้านหลังทำเอาคยองซูสะดุ้งโหยง ปลายจมูกและริมฝีปากของจื่อเทากดที่แก้มนิ่มของคนตัวเล็ก

 

“อ๊ะตกใจหมดเลย ไปอาบน้ำสิมากอดฉันทำไมกันเล่า” คยองซูหันไปส่งยิ้มให้คนด้านหลัง

 

“กอดไม่ได้เหรอเดี๋ยวนี้หวงเนื้อหวงตัวเหรอไง” คยองซูหัวเราะแล้วหันไปมองจื่อเทาที่ทำหน้าตาไม่พอใจ สองมือเล็กกอดทับอ้อมแขนของคนด้านหลังที่กอดเอวเขาไว้แล้วก็ส่ายหน้า

 

“ไม่ได้หวงไปอาบน้ำก่อนสิไม่เหนียวตัวหรือไงล่ะ ฉันอาบน้ำแล้วนะ” จื่อเทามองค้อนใส่

 

“อาบน้ำแล้วแล้วไงงั้นก็ไปอาบใหม่ด้วยกันเลยไป” จื่อเทาก้มลงช้อนตัวคยองซูแล้วพาไปที่ห้องน้ำอีกรอบ

 

“เฮ้ยไม่เอานะฉันอาบแล้ว!” แล้วคิดว่าคยองซูจะกล้าปฏิเสธเสียงแข็งไปได้อีกสักกี่ประโยคกัน

 

จื่อเทาเคยได้ยินวิธีการฆ่าเมียให้ตายช้าๆจากเซฮุน มันบอกว่าถ้าเมียอาบน้ำแล้วก็ให้มันอาบอีกรอบจะได้ตัวเปื่อยๆแล้วก็จะไม่สบาย ทีนี้พอตกกลางดึกก็จัดการซั่มเลยจากนั้นตอนเช้ามันก็จะนอนซมป่วย ทำไปเรื่อยๆ ทุกๆวันเดี๋ยวมันก็ตายเองนั่นแหละ ตอนแรกจื่อเทาไม่เชื่อหรอกแต่พอลองทำแล้วเช้ามาก็เห็นคยองซูนอนซมนิ่งๆตลอดเลย แปลว่ามันอาจจะได้ผล 

 

แต่ลู่หานบอกว่ามันอาจจะรู้ตัวก็ได้เพราะฉะนั้นต้องอย่าทำบ่อยแต่ไอ้เรื่องซั่มนี่จัดไปเลยทุกคืน ถ้ามันเหนื่อยมากๆ มีความสุขมากๆเดี๋ยวก็จุกอกตายเอง อันนี้จื่อเทาเห็นด้วยเพราะฉะนั้นก็เลยจัดตามลู่หานไปทุกคืนเลยแต่แบคฮยอนบอกว่าถ้าเมียป่วยเราก็ต้องทำงานเองน่ะสิ จื่อเทาก็เลยว่าปล่อยให้มันรกๆเดี๋ยวคนป่วยทนไม่ไหวก็ลุกขึ้นมาทำ บางทีอาจจะหน้ามืดตายก็ได้

 

ก็บอกแล้วว่าฮวางจื่อเทาน่ะเกลียดเมียที่สุดในโลก!!

 

หลังจากที่คนตัวเล็กหลับไปแล้วจื่อเทาก็ลงจากเตียงแล้วคว้าไอโฟนลูกรักมากดอัดวีดีโอเพื่อที่จะได้อัพลงไอจีและจะแฉด้วยว่าเมียเขาน่ะไม่ได้เรื่องเลยสักอย่าง จื่อเทาจัดส่งผมแล้วก็ยืนให้หามุมให้เหมาะๆก่อนที่จะเริ่มกดอัดวีดีโอ

 

“ดูดิกลับมาก็นอนจะเหนื่อยอะไรนักหนาก็แค่ไปดูหนังกันแถมยังเป็นภาระเดินหายให้ต้องไปตามอีกนะแล้วยังไม่บอกคนอื่นอีกนะว่ามีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วน่ะ กับข้าวก็ไม่ยอมทำเลยต้องพาไปกินที่ร้านประจำกันมา คิดว่าตัวเองเป็นใครกันน่ะ เห๊อะ..” 

 

หลังจากที่บ่นจนจบจื่อเทาก็กดบันทึกแล้วก็มายืนดูสักหน่อยว่ามันโอเคไหม ภาพดีไหม แสงดีหรือเปล่า บนจอฉายภาพของจื่อเทาที่ยื่นหน้าอยู่มุมหนึ่งของกล้องและถ่ายให้เห็นด้านหลังที่มีคยองซูกำลังนอนคว่ำหันหน้ามาทางนี้อยู่บนเตียง ผ้าห่มผืนอุ่นก็ปิดถึงแค่กลางหลังเท่านั้นเอง เมื่อทุกอย่างโอเคก็จัดการกดอัพซะเลย

 

hztttao: เบื่อ #เกลียดเมียที่สุดในโลก

 

หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จสรรพจื่อเทาก็วางมือถือไว้ที่เดิมแล้วก็ปีนขึ้นเตียงไปนอนข้างๆคยองซู เทาจับคยองซูที่นอนควำหน้าซบเตียงให้ขยับเกยมาซบที่อกของตัวเองแทน อ้อมแขนยาวกอดคนตัวเล็กไว้ก่อนที่จะกดจูบที่กลุ่มผมสีดำสนิทเบาๆ จากนั้นไม่นานจื่อเทาก็ตกลงสู่ห้วงนิทราไปเสียแล้ว

 

คยองซูที่ยังไม่หลับสนิทดีก็วาดรอยยิ้มออกมาแล้วกดแนบใบหน้าอิงที่อกของจื่อเทา อ้อมแขนเล็กกอดคนรักตัวโตที่นอนหลับนี้เต็มอ้อมแขน ก็เพราะจื่อเทาเป็นแบบนี้ไงคยองซูถึงได้เลิกรักจื่อเทาไม่ได้ นับวันก็ยิ่งรักมากขึ้นๆ ถึงจะชอบทำตัวและนิสัยเหมือนเด็กๆแต่คยองซูก็ไม่ว่าหรอก ก็รักนินา~

 

 

 

ก็ถ้าฮวางจื่อเทาเป็นคนที่... เกลียดเมียที่สุดในโลก

 

โดคยองซูก็... รักผัวที่สุดในโลกเหมือนกันนั่นแหละ