คลังเก็บของ[ส่วนตัว]

ลำดับตอนที่ #45 : FROM ,, ครีมมี่คุง ~

ใบสมัครนางเอก ลี ยูซอง(มินโฮ!)

ตอบด้วยคำตอบสีเขียวนะคะ

ส่วนที่หนึ่ง : นางเอก
ชื่อ-นามสกุล : ลี มีโซ

ชื่อ-นามสกุล(ภาษาอังกฤษ) : Lee Mi-So

ชื่อเล่น : มีโซ

อายุ :18

น้ำหนักและส่วนสูง : 48/169

ประวัติครอบครัว : คุณหนูสุดไฮโซ เติบโตในครอบครัวที่มีอันจะกิน หากแต่เธอไม่ใช่ลูกที่เกิดจากคุณผูหญิงและคุณผู้ชายใหญ่แห่งบ้าน แต่กลับเป็นคนที่เกิดมาจากข้อผิดพลาด ในความสัมพันธ์ของคุณชายใหญ่และคนรับใช้คนหนึ่งซึ่งก็คือแม่ที่แท้จริงของเธอ ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น คุณผู้หญิงก็ยังใจดีรับเลี้ยงเธอไว้และรักไม่ต่างกับลูกในท้องของเธอ แต่บรรดาเหล่าคนใช้ทั้งหลายบางคนกลับมองเธออย่างดูถูกและนินทาลับหลัง มันทำให้เธอต้องแสดงว่าตัวเอง ก็สามารถทำอะไรได้หลาย ๆอย่างด้วยความสามารถของตนและไม่เอ่ยปากเรียกให้คนมาทำอะไรให้เธอเลย  จนเมื่อเธอโตขึ้นจึงขอแยกตัวออกมาอยู่คนเดียว ด้วยเหตุผลง่ายๆที่เธอบอกกับทางบ้านว่า "เบื่อขี้หน้า พี่ชายตัวเอง"

ประวัติความรัก :ความรักน่ะหรอ ?? อย่าพูดถึงมันเลยเธอน่ะไม่เคยมีหรอก ความรงความรักอะไรนั่น

นิสัย : "อ่อนแอ ขี้แย ทำอะไรไม่เป็น"หากคุณคิดว่าคุณหนูทั่วไปทุกคนจะนแบบคำที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ขอให้คุณคิดใหม่ได้เลยเพราะยังมีคุณหนูคนหนึ่งที่มาดมั่น เข้มแข็ง เป็นตัวของตัวเองและมีความทะเยอทะยาที่จะยืนหยัดด้วยลำแข้งตัวเองสูงอย่าง "ลี มีโซ" อยู่! เธอนั้นเก่ง ฉลาดหลักแหลมและไม่ยอมแพ้กับอะไรง่ายๆ  เกลียดการดูถูกและรักศักดิ์ศรียิ่งชีพ ติดดินได้แต่เป็นคนช่างเลือก ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆกายเธอต้องดีที่สุด!หากมีตำหนิแม้เพียงนิดเดียวเธอจะกำจัดมันทิ้งทันที!(เจ๊แกโหดด) เป็นคนร่าเริงและค่อนข้างยิ้มง่ายแถมยังยิ้มสวยสุดๆซะด้วยสิ!  สุภาพกับทุกคน แต่ถ้าหากเธอเจอคนที่ไม่ปลื้มแล้วล่ะก็เธอจะแรงกับเขาอย่างที่คุณคาดไม่ถึง!ยิ่งถ้าเป็นพวกผู้ชายเจ้าชู้ ขี้หลีอย่าเข้ามาใกล้เธอล่ะแล้วอย่าหาว่าจะไม่เตือน ก็เธอน่ะเกลียดคนประเภทนี้อย่างกับอะไรดี!!  

ชอบ/ไม่ชอบ :ชา ,, ความสงบ ,, ดวงดาวยามค่ำคืน ,, ธรรมชาติ // เด็ก(เธอคิดว่าพวกเขาช่างชอบก่อความวุ่นวาย),, ผู้ชายขี้หลี ,, ความวุ่นวาย

กิจกรรมยามว่าง :จิบชา(ชั้นเยี่ยมยี่ห้อโปรดของเธอ)พลางอ่านหนังสือเล่มโปรด,, ถ่ายรูปธรรมชาติ ,, มองดูดาวยามค่ำคืน

ชื่ออิมเมจของคุณ : Yoon Ei-Na

อิมเมจของคุณ(3+) :จัดไปอย่าให้เสีย ย~ [บางรูปใหญ่ไปหน่อย ย่อได้เลยค่ะเสียวบทความแหก  555]














ส่วนที่สอง : ตัวผู้สมัคร
ชื่อ : หนิงฮะ~

Username :N' SMIL3 ★:)

อายุ :13 ขวบ~ เราอายุเท่ากัน ฮี่ๆ ๆ

ส่วนที่สาม : คำถามชิงบท
1.คุณพบว่าคุณถูกลมพัดออกมาจากหนังสือนิยาย แล้วพบกับนายยูซอง ยูซองพยายามจะรั้งให้คุณ
อยู่กับเขาให้ได้ แต่คุณรำคาญเขามาก คุณจึงด่ากลับไป แต่เขาก็ยังไม่ยอมเลิกรา คุณจะทำอย่างไรให้เขา
เลิกยุ่งกับคุณชั่วคราว (บรรยายพร้อมบทสนทนา) (บรรยายถึงตอนที่คุณไปพักที่โรงแรมเลยนะคะ)

::   ' เฮือกกกก ก !! นี่ฉันหลุดออกมาจากที่ๆฉันอยู่ได้ยังไง แล้วที่นี่มันคือที่ไหนเนี่ย!!'

     ร่างบางหันมองรอบตัวอย่างหวาดระแวงทันทีที่รู้สึกตัว

     ' ไม่ได้ๆ  ๆ อย่าตื่นตูมสิ  มีโซ เธอตั้งสติดีๆ แล้วค่อยๆ คิดหาทางแก้ ' 

      แต่ปัญหาของเธอมันไม่จบลงเพียงแค่นี้ เพราะปัญหาใหม่เริ่มก่อตัวขึ้นเมื่อเรดาห์ตรวจจับได้ไปสาดส่องพบกับ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งคนหนึ่ง ที่กำลังมองมาทางเธออย่างตกตะลึง แต่ในสายตาของเขาน่ะมันเต็มไปด้วยความเจ้าชู้!

     ขาเล็กของเธอจึงก้าวขยับถอยหลังโดยอัตโนมัติตามคำสั่งในสมอง และเธอคิดผิดเมื่อด้านหลังของเธอมีถังขยะใบโตขวางอยู่ ! ร่างของเธอคงจะร่วงลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก หากไม่ได้มือหนาของเขาฉุดร่างของเธอไว้ก่อนล้มลง!

     "ไม่เป็นอะไรใช่ไหม มีโซ ??"
    
     "นายรู้จักชื่อฉัน ? นายเป็นใคร??!? "

      "ฉันชื่อ ยูซอง... ฉันชอบเธอมากเลยนะ ไม่คาดฝันเลยว่าจะได้เจอธอตัวเป็นๆแบบนี้ ยิ่งได้มองใกล้ๆฉันยิ่งอยากให้เธออยู่ที่นี่กับฉัน"

       "ขอโทษนะ ยูซอง แต่ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนาย ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้เมื่อกี้ละกัน ลาก่อน"

       พูดจบฉันก็สะบัดแขนของตนออกจากการจับกุมของเขาที่เหนียวแน่นอย่างกับปลิงออกและเดินออกจากที่ตรงนั้นทันที

       "นั่นเธอจะไปไหน !!?? "

       "หาที่พัก "

       "เธอจะไปหามันได้ที่ไหน อย่ามาทำงี่เง่าหน่อยเลย เธอเพิ่งออกมาจากนิยายที่ฉันอ่านนะ มีโซ จะไปรู้ทางได้ยังไง เงินน่ะมีรึเปล่า อยู่กับฉันที่นี่แหละจะไม่ได้ลำบาก"

       เขากระชากฉันจะด้านหลัง ด้วยแรงที่มีมากกว่าส่งผลให้ร่างของฉันเซเข้าไปหาเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว!

       "งี่เง่า?!! นายคิดยังไงใช้คำๆนี้กับคนอย่างฉัน! ขอโทษเถอะนายน่ะ จะมีอะไรดีกว่าฉันมากมาย ถ้านายคิดว่าตัวเองฉลาดนัก ก็หัดไปทำตัวซะใหม่ให้มันสมกับความรู้ในสมอง ไม่ใช่มาดูถูกและทำตัวรุ่มร่ามกับผู้หญิงแบบนี้!! และอีกอย่างฉันคิดว่าฉันมีความสามารถพอและเชื่อว่าคนอย่างฉันสามารถหาที่ซุกหัวนอนได้โดยไม่ต้องพึ่งนาย ส่วนเรื่องเงินมันก็เป็นแค่ของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้ จำใส่สมองของนายไว้เลย คนอย่าง ลีมีโซไม่ชอบให้ใครมาดูถูก!! "

       ด้วยโทสะ ฉันจึงตวาดเขา ก่อนสะบัดข้อมืดเล็กเข้าไปที่ใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็วหากแต่ว่ารุนแรงโดยหวังว่าเขาจะเลิกยุ่งกับเธอ และมันได้ผล เขาหยุดชะงักและหันมามองหน้าฉันอย่างอึ้งๆ วงแขนที่เคยรัดตัวฉันไว้ค่อย ๆคลายตัวออก 

      เมื่อเห็นจังหวะในการออกจากที่นี่ ฉันจึงรีบสาวเท้าดาหน้าออกมาจากจุดนั้นทันทีเพื่อตามหาที่ซุกหัวนอนอย่างที่บอกไป

                    

                 ขอโทษนะ ยูซอง แต่ฉันไม่ชอบให้ใครมาดูถูกฉันยิ่งเป็นผู้ชายประเภทแบบนายแล้วด้วย!!


       

       

      

2.หลังจากที่คุณหางานทำได้ คุณก็ไปทำงานที่นั่น แต่ยูซองก็ยังไปยุ่งวุ่นวายกับคุณที่ร้าน/บริษัทจนคุณ
เกือบถูกไล่ออก ถึงคุณจะรู้สึกรำคาญเขาน้อยลง แต่ในเมื่อเขาเกือบทำให้คุณถูกไล่ออก คุณจะทำอย่างไร
เพื่อแก้เผ็ดเขา? (บรรยายพร้อมบทสนทนา) 

::    ไม่กี่วันก่อนหน้านี้

       ' ให้ตายเถอะ ทำไมสวรรค์ถึงได้กลั่นแกล้งฉันนักนะ ถึงได้ผลักไสไล่ส่งฉันมาอยู่ในโลกนี้ ยังไม่พอยังส่ง ลี ยูซอง มาคอยป่วนประสาทฉันอีกนี่ขนาดหนีมาทำงานในร้านคอฟฟี่ช็อปสุดหรูใจกลางเมืองแล้วแท้ๆ  หมอนั่นยังตามรอยฉันมาได้อีก ! โถ่! ชีวิตฉัน'

     "มีโซจ๊ะ หนูช่วยไปดูลูกค้าตรงนั้นให้ป้าหน่อยสิ"
 
     เสียงคุณป้าเจ้าของร้านดังขึ้น เรียกสติฉันี่ฟุ้งซ่านกลับมา พอฉันมองไปตาม นิ้วที่ชี้ไปทางลูกค้าของป้า ก็ต้องพบกับ ยูซอง เจ้าตัวปัญหาที่ยืนเกากระจกมองมาทางฉันอยู่ 

    "ค่ะๆ ได้ค่ะ" 

     ฉันตอบกลับไป แล้วละทิ้ง จาน ชาม ที่อยู่ในมือเพื่อมุ่งหน้ามาหาเขา 

    

     "ไง เธอคิดถึงฉันไหม มีโซ"

       นั่นคือคำแรกที่เขาทักฉัน เมื่อเท้าของเธอมาหยุดอยู่ตรงหน้า

      "กลับไปซะ ฉันไม่มีธุระอะไรที่ต้องพูดกับนาย"

      "โถ่ๆ  ๆ ทำไมที่รักพูดกับฉันแบบนั้นล่ะมันไม่ดีนะ ไล่ดาร์ลิ้งค์แบบฉันได้ลงคอหรอ~"

      "ใครเป็นที่รักนายไม่ทราบ!! กลับไปที่ๆของนายซะ! "

      "มีโซ มีปัญหาอะไรรึเปล่าจ๊ะ? เห็นเอะอะเสียงดัง ว่าแต่ตกลงพ่อหนุ่มคนนี้เป็นใครหรอจ๊ะ"

       คุณป้าเดินมาทักฉันทันที เมื่อฉันเริ่มขึ้นเสียง

       "อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เขาเป็นเพื่อนหนูเอง"

        สุดท้ายฉันก็ต้องจำใจบอกว่าเขาเป็นเพื่อนฉัน ถ้าเกิดไปบอกว่าเป็นคนบ้าที่ตามตื้อมีหวัง คุณป้าได้เทศน์ฉันยาวเรื่องการ ดูลร้านแน่ๆเลย

        "งั้นก็ดี...เป็นเพื่อนกันใช่ไหม และทำไมหนูไม่ชวนเพื่อนเข้ามานั่งในร้านก่อนล่ะ"

        "ค่ะๆ  ๆ เชิญค่ะคุณเพื่อน"

        ฉันกัดฟันพูดเสียงกรอด จนแล้วจนรอดเจ้าตัวปัญหาก็ต้องเข้ามาในร้านจนได้

       และเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เธอก็ทำงานไปอย่างปกติ ซึ่งไม่รูว่าเพราะความสวยหรือน่ารักอะไรนักหนา ทำให้บรรดาเหล่าลูกค้าหนุ่มวัยรุ่นทั้งหลายแซวและส่งบทจีบเน่าๆมาให้เธอตลอดเวลา 

      จนมีคนหนึ่งทนไม่ไหว หาเรื่องเด็กๆพวกนั้นทันทีจนร้านแทบพัง แถมทำให้ฉันเกือบโดนไล่ออก คนๆนั้นคือ ลี ยูซอง เจ้าพ่อที่รวบรวมความวุ่นวาย และด้วยประการฉะนี้นี่เองที่ทำให้วันนี้ฉันอยากจะแก้แค้นเขาคืน


    

        และแล้วก็ถึงเวลาเชือดคนสักที หึหึ.... เธฮจึงลงมือทำตามแผนการที่วาดไว้ในหัวทันที

       
       "ฮัลโหล...นั่นยูซอง ใช่ไหม ?? " ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ หลังจากกดเบอร์ของเขาเรียบร้อย (ไปเอาเบอร์มาตอนไหนวะนี่)

       [ครับ นั่นใครครับ?? ] เขาตอบกลับมา

       "ฉันเอง...มีโซ...ลี มีโซ"

       [ ห๊า ? มีโซ วันนี้ฝนตกแน่ที่เธอโทรมาหาฉัน ]

        "เอาน่า นายช่วยมาเปิดประตให้ฉันหน่อย ฉันยืนคอยอยู่หน้าห้องนายนานแล้วนะ"

        [ห๊ะ? โอเค ๆกำลังจะไปเปิดให้.....ตู๊ดๆ  ๆ ๆ] เขาตัดสายไปและไม่นานเขาก็ปรากฎกายต่อหน้าฉันแล้วเชิญฉันเข้าห้อง

         "ไงรอนานไหม ??"

         "รากงอก" ฉันตอบกลับไปสั้นๆ 

         "ฮ่าๆ  ๆ 'โทษทีๆ ว่าแต่มาถึงนี่มีไรงั้นหรอ ?? อย่าบอกนะว่าเธอคิดถึงฉันน่ะ"

         "ใครจะไปคิดถึงนาย ตาไข่ห่าน! ที่ฉันมาน่ะฉันจะมาขอให้นายช่วยหาซื้อฟิล์มถ่ายรูปให้ฉันหน่อย มันหมดแล้ว อีกอยางฉันไม่ค่อยรูที่ นายก็รู้นี่?"

         "โห...ไอ้เราก็นึกว่า จะเปลี่ยนใจมาอยู่ด้วยกันซะอีก แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปซื้อให้ก็ได้"

         เมื่อร่างสูงของเขาเดินลับออกไปจากสายตา ฉันก็เริ่มแผนการที่เตรียมไว้ทันที ฝีเท้าของเธอพาเข้ามาในห้องนอนของเขา และจัดการเปิดตู้ใส่เสื้อผ้าของเขาทั้งหมด มือเล็กเอื้อมไปหยิบบางสิ่งที่แอบซ่อนอยู่ด้านหลังและใส่ลงไปด้านในทันที ก่อนจัดการปิดตู้ มองดูอีกครั้งว่ามีอะไรผิดปกติไหม

                "หึหึ หวังว่านายจะสนุกกับการที่ใส่เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยหมามุ่ยนะ" ฉันกระตุกยิ้มอย่างมีเลศนัย และเดินออกไปจากห้องของเขาโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย....









ส่วนที่สี่ : สัมภาษณ์ผู้สมัคร
1.ทำไมถึงมาออดิชั่นเรื่องนี้คะ? เป็นนักอออยู่แล้วฮะ~ (เพิ่งกลับมาออใหม่อีกครั้ง) แล้วผ่านมาดู เห็นว่าพล็อตน่าสนใจเลยออ ฮี่ๆ  ๆ โดยส่วนตัวปลื้มมินโฮอยู่แล้วด้วย >[]<!

2.พล็อตเรื่องเป็นยังไงบ้างเอ่ย? ใช้ได้มั้ย? มากเลยล่ะ!! มันน่าสนใจมาก ๆ ฮี่ ~

3.ถ้าได้แล้ว อย่าทิ้งนิยายเรื่องนี้นะคะ ครีมขอร้อง~ -/\- แน่นอนฮะ ไม่มีทางทิ้งอยู่แล้ว ถ้าติดอะนะ TT____TT~

4.ขอให้โชคดีนะคะ ขอบคุณฮะ จ๊วบ ๆ 55 5 5