คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #444 : วิธีปั้นสาวบ้านให้มาเป็นนางเอกของผมเล่ม 7 เป็นครั้งแรกที่สะใจกับการ NTR ขนาดนี้
สำนักพิมพ์: Zenshu
ราคาปก: 145 บาท
แนวเรื่อง: Comedy,
Harem, Romance
แต่งเรื่อง: Maruto
Fumiaki
Illustration: Kurehito
Misaki
แปล: Kitahara
Haruki
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 13 เล่มจบแล้ว มีภาค girls side 3 เล่ม ได้รับการทำเป็นอนิเมชั่นแล้วสองภาค ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK ดูรีวิวเล่มแรกได้ที่นี่ เล่ม
1 เล่ม
2 เล่ม
3 เล่ม
4 เล่ม
5 เล่ม
6
เรื่องย่อ:
ในวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งช่วงฤดูใบไม้ผลิ
ท่ามกลางกลีบดอกซากุระที่ร่วงโรยลงมาบนเนินที่ได้พบเจอกับ “เธอ”ซึ่งทำให้ผม
อากิโทโมยะเริ่มทำตามความฝัน...สร้างเกมขึ้นมา และลากเพื่อนสมัยเด็ก เอริริ
รุ่นพี่อุตาฮะที่เคารพนับถือ ลูกพี่ลูกน้องมิจิรุ เข้ามาร่วมด้วย
และได้ทำเกมโดจินเพื่อวางออกจำหน่ายในคอมิเกะฤดูหนาวโดยผ่านอะไรกันมามากมาย...
แต่อีกนิดเดียวที่กำลังจะสำเร็จ ในสุดท้ายที่สุดผมก็ทำมันพัง “คิดว่าอากิคุงก็ทำเรื่องที่ถูกต้องหรอก
แต่ว่า ยกโทษให้ไม่ได้” คาโต้ที่ทิ้งคำพูดนี้ไว้ก่อนจะทิ้งระยะห่างกับผม
เอริริที่น่าจะคืนดีกันได้แล้วแท้ๆแต่กลับกลายเป็นแสลมป์ขึ้นมา และ
รุ่นพี่อุตาฮะที่จบการศึกษา ความสัมพันธ์ของเซอร์เคิลที่เปลี่ยนไปหลังจากคอมิเกะฤดูหนาว
ผมที่หนักใจกับมัน อีกทั้งตัดสินใจเรื่องๆหนึ่งขึ้นมา และ
ฤดูใบไม้ผลิก็ได้กลับมาอีกครั้ง...
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
เนื้อเรื่องครึ่งแรกคือการตามง้อน้องเมงุมิของพระเอก
ซึ่งเธอโกรธที่พระเอกไม่ยอมปรึกษา แต่ตัดสินใจทิ้งงานไปดูแลเพื่อนสมัยเด็กโดยลำพัง
ทำให้เกมวางขายไม่ทันกำหนด คือจริงๆผมก็คิดว่าถ้าพระเอกปรึกษาคนอื่นและช่วยกันคนไม้คนล่ะมือมันก็น่าจะมีหนทางดูแลเพื่อนสมัยเด็กและส่งเกมทันได้
การกระทำพระเอกอาจจะดูเจ๋งในฐานะตัวเอกหรือในสายตากองอวยเพื่อนสมัยเด็ก
แต่ในการทำงานเป็นทีมแล้วถือว่าแย่มาก
มาเล่มนี้มีฉากพระเอกเล่มเกมแล้วร้องไห้
เพราะเห็นถึงความพยายามที่ผ่านมาของเมงุมิผ่านทางผลงาน และยอมรับว่าตลอดว่าเธอคือซับไดเรคเตอร์ที่ซัพพอร์ตตัวเองที่ไร้ความสามารถในฐานะไดเรคเตอร์
พระเอกจึงไปก้มหัวขอโทษเธอ และขอร้องให้มาร่วมสร้างเกมกันต่อในฐานะรองหัวหน้าเซอร์เคิล
ซึ่งมันก็น่าจะซึ้งอยู่ถ้าเอ็งไม่พึ่งมารู้ตัวอะไรเอาป่านนี้
จริงๆเมงุมิเขาทำหน้าที่ในฐานะรองหัวหน้าคอยผสานทุกคนในกลุ่มตั้งแต่แรกแล้วเฟ้ย
แต่เอ็งนั่นแหละที่ไม่เห็นความดี ให้เขาอยู่ตำแหน่งลอยๆอย่างนางเอกเกมอยู่ได้ ฮึ่ย
อารมณ์เสีย
ในส่วนครึ่งหลังนี่ทำให้ผมรู้ซึ้งถึงประโยคที่ว่า
“คนที่ไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด” พระเอกยังคงรักษาความเป็นบัพฟาโล่ได้เสมอต้นเสมอปลายในสายตาผม
คือพระเอกต้องการให้ทุกคนรวมกลุ่มกันทำเกมต่อไป
แต่เพราะเหตุที่เพื่อนสมัยเด็กฝืนตัวเองจนล้มหมอนนอนเสื่อ
พระเอกจึงคิดจะทำเกมโดยที่ไม่ต้องการให้สมาชิกทุกคนฝืนเกินไป
คือผมก็ไม่ชอบพระเอกช่วงแรกที่เอาแต่ใจบังคับสาวๆทำงาน
โดยไม่มีความเกรงใจ หรือสำนึกขอบคุณเลย แต่อยู่ๆเอ็งจะดริฟต์ 180 องศา ให้สาวๆมาทำเกมสบายๆเหมือนเล่นขายของกันนี่มันปัญญาอ่อนหรือเปล่าฟะ
สาวๆแต่ล่ะคนเขาก็เป็นมืออาชีพจริงจังกับงานนะ เขาคงเล่นด้วยกับเอ็งหรอก
อย่างตอนพระเอกเสนอรุ่นพี่ให้แค่วางเขียนโครงหลักพอ
รายละเอียดที่เหลือพระเอกจัดการเอง งานรุ่นพี่จะได้ไม่หนักเกิน
ผมอยากสวนแทนรุ่นพี่มากว่า ถ้าให้ทำแค่นี้ไม่ต้องใช้ตรูก็ได้มั้ง
สุดท้ายแผนพระเอกก็ไม่เวิร์คจริงๆ
สาวๆในสังกัดจึงโดนทีมอื่นดึงตัวไปสร้างเกมด้วย ซึ่งใครโดนดึงตัวไปบ้างก็อ่านนิยายหรือดูในอนิเมเอาเองล่ะกัน
ซึ่งเป็นเหตุให้พระเอกจิตตกขนาดหนักแต่ผมสะใจมาก ตรูอ่านโดมืดมาเป็นร้อยยังไม่เข้าใจว่าเสน่ห์แนว
NTR มันอยู่ตรงไหนได้เท่านิยายเล่มนี้เลย
ในตอนท้ายที่สุดพระเอกก็ยืนหยัดขึ้นอีกครั้ง(ตรูล่ะอยากให้มันอีโมมากกว่านี้)
และเปลี่ยนลุคจากควายใส่แว่นเป็นควายใส่คอนแทคเลน พร้อมทั้งรวบรวมสมาชิกใหม่มาสร้างเกมอีกครั้ง
ผมก็ได้หวังว่าคงไม่ล่มโง่ๆแบบเดิมนะ
สิ่งที่ชอบในเล่มนี้คือภาพประกอบที่มีลูกเล่นพับแล้วเมงุมิจะมาอยู่ใกล้
แต่พอกางแล้วจะเป็นอีกแบบ ให้ความรู้สึกเหมือนจะอยู่ใกล้แต่ที่จริงแล้วห่างไกล
ซึ่งคงประทับใจกว่านี้ถ้ามันไม่ดูล็อคนางเอกล่ะนะ
ป.ล. สำหรับตอนจบ
ผมไม่โทษคนเขียนเลย ผมมันโง่เองที่ดันอ่านภาคแยกแล้วละเมอเพ้อพกว่าสาวๆคนอื่นจะมีหวัง
ทั้งๆที่คนเขียนเขาก็ล็อคนางเอกหลักตั้งแต่แรกซะขนาดนี้
ป.ล.2 ขอไว้อาลัยเพื่อนสมัยเด็กทวินเทลเธอยังเป็นตัวละครที่ผมอยากอวยมากที่สุดในเรื่อง
แต่คนเขียนกำหนดชะตาให้เธอซึนเดเระเกินไป
จนลงมือช้าไปครึ่งก้าวโดนคนอื่นตัดหน้าไปเสมอ
ระดับความพึงพอใจ: 3.5/5
บวกคะแนนเนื่องจากสะใจพระเอกโดนแย่งสาวไป
ความคิดเห็น