คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : ~KEEP~ :: ~ใบสมัครนางเอกนิยาย // My One,,* ~
ใบสมัครคยูฮยอน
คำถามสีน้ำเงิน คำตอบสีแดง
กำหนดตัวอักษรนี้เป็นตัวมาตรฐาน
ส่วนที่ 1
ชื่อ : คิมแตซู
อายุ (16-18) : 18 ปี
ลักษณะภายนอก,,บุคลิก : นิ่งๆ เย็นๆ เย็นชา มองเเล้วมองอีกก็เป็นที่สะดุดตา ดูเป็นคนที่ไม่สุงสิงกับใคร สวย เริด เชิด หยิ่ง
นิสัย (ขอเนื้อๆนะคะ) : ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เปิ่นๆ โก๊ะๆ เล้กน้อย ถ้าใครไม่ถามก็ไม่พูด ไม่ชอบทำตัวเป็นจุดเด่น มีความเป็นผู้ใหญ่สูง ทุกคนปราถนารอยยิ้มของเธอทุกคน เเต่หารู้ไม่รอยยิ้มนั่นมีเเต่ความว่างเปล่า!! จะมีสักกี่คนที่เธอยิ้มให้เเล้วเป็นรอยยิ้มจากใจจริง เป็นตัวของตัวเอง ไม่ยอมเเสดงความอ้อนแอออกมาให้ใครเห็น เกลียดพวกหน้าไหว้หลังหลอก ไม่ชอบอยู่บนเส้นด้าย เป็นคนที่มีเเววตาใสชวนหลงไหล ชายหนุ่มทุกคนถ้าได้มองตา จะตกหลุมรักจนถอดตัวไม่ขึ้น เกลียดเเล้วเกลียดเลย รักเเล้วรักเลย ทุกครั้งที่เธอเงียบ ไม่ได้หมายความว่าเธอคิดอะไร เเต่มันเป็นความว่างเปล่าที่เธอมี...เป็นคนมีสาระเเละก็ไร้สาระในเวลาเดียวกัน เเละก็เป็นคนไม่เเคร์ใครเท่าไหร่ ร้ายมาเธอร้ายตอบ แต่ในบางครั้งนิสัยของเธอก็เป็นเหมือนกับว่าดอกไม้ที่ร่วงโรยบางทีเธอก็กลายเป็นพวกเฮฮา ปาร์ตี้จนหน้าตกใจ เพื่อนๆมักเรียกเธอว่าเจ้าหญิงหิมะ เธอเกลียดคนเจ้าชู้ พวกเพลบอยเกลียดที่สุด..อย่าให้เข้าใกล้เด็ดขาดจะรู้จี๊ดทันทีเลยว่า..'นายนี่แหละเสือผู้หญิงตัวจริง'...เธอจะตัดสินใจเดินออกห่างทันที ถ้ายังตามตื้อคงมีเรื่องกันเเน่ๆ...ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเธอทั้งใหม่เเละเก่า...ปราถนาสิ่งเดียวในตัวเธอ...นั่นคือคือ'รอยยิ้ม~'รอยยิ้มที่แสนหวาน..ที่คนทั้งหมด 100% จะเห็นรอยยิ้มของเธอเเค่ 10% นอกนั้นอด! เห็นเงียบๆนิ่งๆแบบนี้ความอดทนเธอก็ไม่ได้เต็ม100นะ เเต่ความอดทนของเธออยู่ที่10ถ้าหมดความอดทนเมื่อไหร่หล่ะ เหอะๆคนๆนั้นอย่าหวังว่าจะได้เจอหน้าเธออีกเลย...โกธรเเรง หายโกธรยาก เป็นคนตาไว หัวไว ว่องไวไปซะทุกอย่าง เวลาเกิดเรื่องอะไร เธอเนี่ยแหละ!! หนีคนเเรกเลย~บางครั้งก็โก๊ะๆทำตัวเปิ่นๆจนเพื่อนๆต้องส่ายหัว เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเธอก็จะเป็นสีสันให้กับเพื่อนๆเป็นอย่างดี รักเพื่อน รักเด็ก รักธรรมชาติ รักทุกคน!!
ความสามารถพิเศษ : ท่องจำศัพท์ภาษาอังกฤษได้เเค่ 30 วินาที , เปียโน , บัลเล่
งานอดิเรก : อ่านหนังสือ , เล่นเปียโน
ประวัติครอบครัว (ละเอียดมากถึงมากที่สุด) : เป็นลูกคนที่สามของตะกูล คิม แต มีพี่สาวหนึ่งคน เเละ พี่ชายหนึ่งคน พี่สาวชื่อว่าคิมแตฮี ส่วนพี่ชายคนรองชื่อว่าคิมแตฮวาน เธอเป็นคนเล็กสุดชื่อว่าคิมแตซู เป้นครอบครัวที่มีฐานะรวย ทั้งธุระกิจใหญ่ขงคุณพ่อที่มีสาขาย่อยถึง 20 ประเทศ เเละก็พี่แตฮี เป็นดาราดังอีกต่างหาก...เเต่คนส่วนน้อยจะรู้จักเธอ เเละจะรู้ว่า ฌะอเนี่ยแหละมีพี่เป็น ซุปเปอร์สตาร์ดังของประเทศ..
ประวัติความรัก : หลายคนเข้ามาจีบเธอเเต่ทุกคนต้องโดนปฏิเสธเพราะ เธอ!! ไม่ชอบใครทั้งสิ้น เรื่องความรักเธอจึงไม่มีถ้าเธอยังไม่เจอคนที่ใช้จริงๆ
ลักษณะนิสัยของหนุ่มในอุดมคติ : รักเธอ มีเธอคนเดียว มีความเป็นผู้ใหญ่สูง สามารถดูแลครอบครัวเธอเเละตัวเธอได้ เเละอีกอย่างสำคัญ!! ห้ามเจ้าชู้!!!เด็ดขาด...
ชอบ : ดอกไม้สีขาวทุกชนิด
เกลียด : พวกเจ้าชู้ เเละ ไร้สาระ
คำพูดติดปาก : เฮอะ! , เรื่องของเธอสิ!! , อืม
ส่วนที่ 2
นิยามความรัก (ยาว) : ความรักมันก็คือท้องฟ้าที่ครึ้มที่จะสว่างขึ้นหรือมืดลงได้ทุกเวลา ก็เปรียบเหมือนกับความรักของคนเราที่มันจะดีหรือจะจบได้ทุกเวลา...เเค่คนเรามีความจริงใจให้กัน...ท้องฟ้ามันก็สว่างขึ้นได้โดยที่เราลิขิตเอง!!!~
ถ้าความรักของคุณเปรียบได้กับเพลง คุณคิดว่าเหมือนเพลงอะไร : 별 / 유미 (Youme)
คิดยังไงกับพล็อต อยากเพิ่มหรือเปลี่ยนตรงไหน : ไม่มีค่ะ ชอบเเล้ว น่าติดตามดี เเต่...น่าจะเเบบว่า'ผลการทำกิจกรรมด้วยนะ ถ้าสำเร็จ เเละ ถ้าไม่สำเร็จ' อะไรแบบนี้อ๊ะค่ะพี่แอม
อิมเมจ (5รูป) :
ชื่ออิมเมจ : ปาร์ค โบรัม
อื่นๆ : -
ส่วนที่ 3
ครั้งแรกที่คุณพบเขา คุณพบเขาได้อย่างไร (เหตุการณ์ตอนพบกันครั้งแรก พร้อมบทพูด ยิ่งละเอียดยิ่งดี) :
วันนั้นเธอเกิดรู้สึกอยากออกไปเที่ยวตามประสาจึงโทรไปนัดเพื่อนๆให้ออกมาเที่ยวด้วย
"นัมจิ!! วันนี้ไปเที่ยวเมียงดงกันเปล่าฉันอยากไปซื้อ...."ไม่ทันที่เธอจะพูดจบยัยเพื่อนบ้าก็ดันบอกปฏิเสธมาซะก่อน
'แตซู...ขอโทษนะเว้ยวันนี้ฉันมีนัดกับแฟนย่ะ แค่นี้นะ' << เสียงเพื่อนเเสบของเธอเอง
"เฮ้อ....ทำไมไม่มีใครไปกันเลย"เธอโทรนัดเพื่อนโทรไปหาเพื่อนอีกเป็นสิบก็ไม่มีใครไปด้วยเลยสักคน...
"ก็ได้ไปเองก็ได้"เธอตัดสินใจไปเองเเละเดินทางโดยการนั่งรถเมย์ไปที่เมียงดง
"ว๊า...ทำไมวันนี้คนเงียบๆนะ เขาหายไปไหนกันหมด"ในขณะนั้นสายตาของฉันมันก็ไปสะดุดกับร้านๆหนึ่ง
"ว้าวววววววว!!! ร้านขายของศิลปินหนิ!!"ฉันกระโจรวิ่งเข้าไปทันทีเพื่อที่จะได้เลือกซื้อได้สดวก
"พี่ค่ะ ไม่มีของ ไอซ์ ศิลปินไทยเหรอค่ะ? อัลบัม I See U อ่ะค่ะ"ฉันเอ่ยถามพร้อมกับมองสำรวจ
"อ๋อ...น้องจะเอาเหรอ...งั้นน้องทิ้งเบอร์ให้พี่เเล้วกันเดี่ยวพี่โทรไปบอกว่าให้มาเอาเลยถ้าอัลบัมมาอ๊ะจ๊ะ"พี่สาวแม่ค้าเอ่ยบอกกับเธอ เธอยิ้มอยากดีจัยก็ที่จะหยิบกระดาษจากมือของพี่เขามาเเละก้มหน้าเขียนเบอร์ติดต่อ~~
"ปึก!!"ในขณะที่เธอกำลังจะส่งกระดาษใบนั้นให้ปากกาก็ดันหล่นพื้นซะก่อน
"อ๊า...รอแปปนะค่ะ"เธอรีบวิ่งไปหยิบปากกามาเเล้วเงยหน้ายื่นกระดาษเบอร์โทรให้ทันที
"คิมแตซู ค่ะ"ฉันส่งไปให้พี่แม่ค้าร้านเเต่....ผิดคนมีผู้ชายคนหนึ่งหยิบเบอร์นั้นจากมือของฉันไปก่อนจะหันมาบอกหน้าฉันอย่าง งงๆ ฉันก็กำลัง งง เเละอึ้งอยู่เช่นกัน
"ขอโทษคะ...."ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็หยิบกระดาษใบหนึ่งขึ้นมาเเล้วส่งมันมาให้ฉัน
"081-534-XXXX ยัยบ้า!!"ฉันหันไปมองหน้าเขาอีกทีด้วยความโกธรเเต่เขาก็ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปทันที
"เฮอะ!!!"ฉันสถบออกมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก!
ในวันนั้น ณ บ้านรถเมย์!
"พี่ไอซ์ๆ....พี่ไอซ์~ลั่นล้า....~~~~~~"ฉันได้รูปพี่ไอซ์มาตั้งหนึ่งรูปแหนะ ฉันเดินถือมันมาเเล้วกอดมันเอาไว้เเน่น รูปนี้พี่เจ้าของร้านถ่ายมาเองเลย พร้อมลายเซนต์ ฉันอุตส่าห์นั่งขอร้องซื้อจากพี่เข้ามาตั้ง 20,000 แหนะ!! เงินขนมฉันหมดตัวเเล้ว -๐-^
"ปรี้นนนน~~~"รถเมย์ส่งสัญญาณว่ามาเเล้วน๊า...(ทั้งที่จริงไม่มีหรอก - -*)
ในขณะที่ฉันกำลังก้าวขึ้นรถเมย์อย่างอารมร์แต่กลับมีคนมาเบียดฉันขึ้นซะงั้นทั้งที่ฉันหน่ะมาก่อน...เมื่อกี้ตอนยืนอยู่ตรงป้ายรถเมย์มีฉันคนเดียวเอง
"รอก่อนครับๆ"ผู้ชายคนนั้นเบียดฉันขึ้นไปทำให้ขึ้นไม่ได้สักที เรื่องอะไรฉันจะยอมห๊ะ! ฉันต้องได้ขึ้นก่อน!!!
ฉันยืนเบียดกับชายคนนั้นนานสองนาน
"นี่คุณ!!ขอโทษนะค่ะ ช่วยมีความเป็นสุภาพบุรุษให้ฉันขึ้นไปก่อนได้มั้ยค่ะ?"ฉันลงมาจากบันไดเเล้วท้าวสะเอวถามผู้ชายคนนั้น
"ขอโทษครับ!! O_O เธอ!!"ใช่จริงๆด้วยคนนิสัยเเย่ๆแบบนี้มีคนเดียวนายนี่เอง...นายคนที่เอาเบอร์โทรฉันไป!!
"เชิญครับ!!"นายนั่นทำหน้ากวนเเล้วลงมาให้ฉันขึ้นก่อน
"ดีมาก ขอบคุณ!!"ในขณะที่ฉันกำลังขึ้นมือขนาก็ขวาเเขนฉันดึงลงจากบันไดไปอีกครั้ง
"ช่วยมีความเป็นสุภาพสตรีให้ผู้ใหญ่ขึ้นก่อนด้วยครับ"หญิงแก่คนนั้นยิ้มฟันดำให้ก่อนที่จะเดินขึ้นรถเมย์ไปฉันยิ้มแหยะๆก่อนที่จะหันมามองค้อนนายนั่นเเล้วรีบขึ้นรถเมย์ไปทันทีก่อนที่ประตูรถเมย์จะปิดด้วยความเบื่อของคนขับที่รอนานมาก!!
"กรี๊ดดๆๆๆเย้ๆๆๆๆๆได้ขึ้นเเล้ว!!"เดินไปข้างหลังอย่างรวดเร็วเเล้วยิ้มเยาะเย้ยนายนั่นอย่างสะใจ
"พี่ไอซ์จ๋าๆๆๆๆ ฉันชนะเเล้ว"ฉันยิ้มเเล้วก้มลงมองพี่ไอว์ที่ฉันกอดอยู่....
"เฮ้ย!! พี่ไอซ์หาย!!"ฉันค้นตัวเองก่อนที่จะหันไปมองที่ป้ายรถเมย์ที่นายนั่นยืนอยู่อีกครั้ง
"ของใคร!!?"นายนั่นกำลังหยิบรุปพี่ไอซ์ที่ตกอยู่ที่พื้นขึ้นมา ล
เเย่หล่ะสิฉันดันขอยืมปากาเขียนประโยคที่ใครก็ไม่สามารถขโมยรูปพี่ไอซ์ของฉันได้'พี่ไอซ์จุ๊บๆ คิมแตซู รักพี่ไอซ์ค่ะ'
ว๊ากกกกแย่เเล้ว ฉันได้เเต่นั่งเศร้าอยู่บนรถเมย์ เเละจะจำหน้าไอ้หมอนั่นไปจนวันตาย!!! พี่ไอซ์ T____T~~~~
เขาไม่ชอบให้คนมายุ่งกับเขา นอกซะจากเขาจะไปยุ่งเอง และเขาก็มายุ่งกับคุณ ทั้งๆที่คุณอยากจะไล่เขาไปให้พ้นๆก็ตาม แต่คุณก็ทำไม่ได้ เพราะคำว่าบัดดี้มันค้ำคอคุณอยู่ คุณจะทำอย่างไรเพื่อให้เขารู้ว่าคุณรำคาญเขามาก (เหตุการณ์ที่เขามายุ่งกับคุณ และคุณก็ทำให้เขารู้ว่าคุณรำคาญเขาพร้อมบทพูด) : เหตุการณ์เวลาทำกิจกรรมต่างๆเช่นเล่นเกมส์ หรือ อะไรก็ได้ที่เล่นอยู่กับเพื่อนๆ นายนี่ชอบมาวุ่นวาย ชอบมาเเซวจนอ๊ากกกกฉันอยากตาย
ในวันนั้นฉันกำลังเล่นเกมส์ในโทรศัพท์มือถือพร้อมกับฟังเพลงของพี่ไอซ์!!!
"โอ๊ะๆ!! ทำไมแพ้ได้ไงอ๊ะ เกมส์มันโกงชัดๆเลย อ๊ากกกไม่ยอมเอาใหม่ๆๆๆๆๆๆๆ"ฉันนั่งง้อเเงเเละตั้งใจเล่นเกมส์ให้ชนะเพราะว่าเกมส์นี้ใครชนะมีสิทธิ์ได้มีท&กรี๊ดไอซ์!!
"ทำอะไรอยู่ครับ มายบัดดี้!!!"เสียงชวนหน้าถีบ ดังใกล้ๆหูฉันหันไปมองด้วยความอารมณ์เสีย
เวลาฉันกำลังทำอะไรอยู่ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่ง!!
"เฮอะ!!"ฉันสถบออกมาก่อนที่จะไม่สนใจเเล้วหันไปนั่งจ้องเกมส์ที่ดุดันอยู่
"ไหนๆขอดูหน่อยสิ!! ว่าทำอะไรอยู่!!"นายคยูฮยอนคว้ามือถือฉันไปทันที
"Ou....Oh~~GAME OVER ขอโทษค่ะคุณเล่นเเพ้ 3 ครั้งเเล้วเบอร์นี้หมดสิทธิ์ชิงรางวัลเเล้วค่ะ!!"เสียงดังออกมาจากมือถือ
"ห๊า....O_____O"หัวใจของฉันมันเเทบจะแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ น้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้ในที่สุดน้ำตาแห่งความเสียใจมันก็ไหลออกมาจนได้...
"เธอ......."เขามองฉันด้วยความรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
"ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะนายอ๊ะ เพราะนายๆๆๆๆๆ ชีวิตฉันมันจบเเล้ว!!!! ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ฉันร้องไห้ออกมาแบบนี้ทันที่ฉันเสียใจเล็กน้อย เเต่เบอร์นี้หมดสิทธิ์แต่ฉันไม่ได้หมดสิทธิ์หนิ!! ฮ่าๆๆๆเบอร์อื่นนก็ใช้ได้
เเต่ไม่รู้ทำไมแผนนี้มันเเว๊บเข้ามาในหัวว่าแกล้งนายนี่ให้สลดไปเลย
"ผมขอโทษนะ!!"คยูฮยอนยื่นมือถือให้คืนก่อนที่จะก้มลงมามองหน้าฉันที่ร้องไห้หน้าตาฟูมฟายมากเลย
"นายทำให้ฉันเสียใจมาตลอดเลย...ฉันเสียใจ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ฮ่าๆๆๆๆๆๆสำเร็จนายนั่นทำหน้านิ่งเเล้วเดินออกไปทันที กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"เย้ๆๆๆๆ ฮัลโหล....นัมจิ!! ซื้อเบอร์ใหม่ใหฉันด้วยฉันจะชิงบัตรมีทพี่ไอซ์ แค่นี้นะ!!!"ฉันกระโดดดีจัยเเล้ววิ่งขึ้นห้องไปทันที
เขาชอบทำตัวเป็นเด็กทุกครั้งที่อยู่กับคุณ เขาชอบทำให้คุณใจเต้นแรงเล่น แต่บางครั้งเขาก็ชอบทำตัวเหมือนคุณไม่มีตัวตน แต่คุณก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคุณกำลังรักเขาเข้าเต็มๆ คุณจะทำอย่างไรเมื่อเขาทำตัวเหินห่างจากคุณ (เหตุการณ์ที่เขาทำตัวเป็นเด็ก ต่อจากนั้นก็เย็นชา เหินห่างจากคุณพร้อมบทพูด) : เหตุการณ์ที่คยูฮยอนทำตัวเป็นเด็กๆ
"นี่คยูฮยอน!! งานหน่ะเสร็จรึยัง? ที่ฉันให้ไปหาหน่ะ"ฉันเดินเข้าห้องมาด้วยความเครียดเพราะอาจารย์ให้ส่งงานเป้นวันสุดท้ายหลังจากที่ฉันโดจับคู่ให้ทำรายงานกับนายคยูฮยอน
"อ๋อ....อยู่ไหนกระเป๋า!!"เขาเอ่ยในขณะที่กำลังนอนหลับฟุ๊บกับโต๊ะ
"อืมๆ"ฉันพยักหน้าเเล้วเดินไปค้นกระเป๋านายนั่น
"รายงาน!!!"ฉันหยิบมันออกมาด้วยความโกธร!!
"นี่นาย!!!"ฉันวางมันลงบนโต๊ะด้วยความหงุดหงิดสุดขีด
"อะไรของเธอ!!"เขามองขึ้นมาด้วยความงงก่อนที่จะมองไปที่รายงาน
"อะไรเนี่ย การเปล่า เขียนว่า รายงาน!! สนุกมากเหรอ???"ฉันชี้นิ้วไปที่รายงานเเล้วมองคยูฮยอนด้วยสีหน้าโกธรจัดทวีคูณ
"แหมๆๆๆๆๆ สนุกๆๆๆหน่า!! ฉันรักนะเนี่เลยเล่นเเบบนี้อ๊ะนะ ส่วนเรื่องรายงาน ไม่เห็นต้องรีบเลย!! ขอหลับก่อนนะ!!"คยูฮยอนเอ่ยเเล้วก้มลงนอนเหมือนเดิม
"นายอย่ามาทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อนหน่อยเลย!! ฉันผิดหวังมากนะ นายรู้มั้ยรายงานนนี้มีคะเเนน 40 คะเเนน!! ท้ายปีถ้าเธอได้คณะเเนนวิชานี้เเค่ 60 งั้นเหรอ!! เธอจะได้ A มั้ยฉันถามสักคำ!!! ตื่นขึ้นมาเลยนะ ขึ้นมารับผิดชอบเดี๋ยวนี้!!!"ฉันดึงคอเสื้อนายนั่นให้ลุกขึ้นมา
"นี่เธอ!!! ไม่ต้องทำมันหรอก!! 0 ก็ช่างมัน!! น่ารำคาญชะมัด!! เเล้วเธอหล่ะเอาเเต่บ้าไอ้หน้าไทยนั่นหน่ะ ไม่หเนจะสนใจฉันเเละทำมันบ้างหล่ะ!!!"คยูฮยอนเอ่ยด้วยความโกธรเเล้วเดินออกนอกห้องไปทันที
"อะไรของเขานะ!! ทุเรศสิ้นดี!! เเล้วอะไรว่าพี่ไอซ์เหรอไง...!!! คอยดูเหอะพรุ่งนี้จะด่าให้เจ็บเลยคอยดู"ฉันยอมรับว่าฉันโกธรเขามากในตอนนี้ เย็นวันนั้นฉันอยู่ทำรายงานจนเสร็จเเละส่งอาจารย์กลับบ้านดึกมาก เเต่ฉันก็เขียนชื่อเขาส่งลงไปด้วย
เช้าของวันุร่งขึ้น
"คยูฮยอน...ฉันมีข่าวดีจะบอก....."ฉันเดินลั่นล้าเข้ามาหาคยูฮยอนเเต่เขากับเดินทำหน้าเย็นชาออกไปทันที
"คยูฮยอน!!"ฉันคิดว่าเขาคงไม่เห็นฉัน ฉันจึงจับเเขนเขาเอาไว้...เเต่...เขาสะบัดเเขนฉันทิ้งก่อนที่จะเอามือยัดใส่ในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างเเบบที่เข้าชอบทำท่าเก๊กแบบนี้ทุกวัน
"เดี่ยวก่อนสิ!!!"ฉันวิ่งไปหาคยูฮยอนเเล้วดักหน้าเข้าไว้ทันที
"หลบไป!!"คยูฮยอนพูดแบบไม่มองหน้าฉัน
"โกธรฉันเหรอ?"ฉันมองหน้าเขาด้วยเเววตาเศร้าเล็กน้อย
"เปล่า!"เขาทำหน้านิ่งเฉย
"งั้นอะไรหล่ะทำให้นายเย็นชาแบบนี้?"ฉันเริ่มระเบิดอารมณ์มันออกมา
"ถอยไป...ฉันไม่อยากฟัง!!"เขาดันตัวฉันล้มลงไปกับพื้นก่อนที่จะเดินไปทันที
หัวใจของฉันมันเจ็บแปลบ!! เขามาจนตอนนี้ฉันเเทบลุกไม่ขึ้น นั่งเรียนที่เดินผ่านมองฉันด้วยความตกใจ
น้ำตาฉันมันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัก ตอนนี้ฉันกำลังสับสน สับสนกับทุกสิ่ง....
ความคิดเห็น